Bedlington terier, znany również jako rothbury terier, to pies dla osób, które lubią u swojego pupila nieco zadziorny charakter. Oprócz bystrości, ten czworonóg wyróżnia się również przypominającym owcę wyglądem.
© Grigorita Ko / stock.adobe.com
Bedlington terier to „wilk w owczej skórze”: Na zewnątrz zapalony myśliwy, w domu łagodny jak baranek.
Wyglądem przypomina owcę, ale pod kudłatą sierścią bedlington teriera kryje się sprytny myśliwy, który w lesie i na polu potrafi być niezwykle przebiegły.
Znakiem rozpoznawczym tego średniej wielkości czworonoga jest gęsta i lekko kręcona, odstająca od skóry sierść. Umaszczenie jest albo niebiesko-szare z ciemnymi oczami i czarnym nosem, albo wątrobiane lub piaskowe – w tym przypadku oczy są jasne, a nos brązowy.
Jego ciało jest wysportowane i żylaste, a nisko osadzony ogon nie powinien być noszony nad grzbietem. W pełni wyrośnięty bedlington terier ma około 41 cm wysokości w kłębie i waży od 8 do 10 kg.
© Dogs / stock.adobe.com
W swoim domu ten terier w owczej skórze jest rzeczywiście barankiem. Jest bardzo czuły i przywiązany do swojego opiekuna, ale nie nachalny czy wymagający. Uważany jest za spokojnego, miłego i wrażliwego – również w stosunku do dzieci, z którymi uwielbia się bawić.
Na zewnątrz z kolei wychodzi z niego „wilk” z wyraźnym instynktem łowieckim. Szczególnie samce nie lubią obcych psów – zwłaszcza na swoim terytorium. Zdenerwowany pies może być trudny do uspokojenia. Zwykle toleruje jednak obcych ludzi.
Bedlington terier jest żywiołowy, gotowy do obrony i bardzo czujny, choć nie ma skłonności do ujadania. Jak tylko jego człowiek zaczyna wspólną aktywność, pies ten od razu się do niej włącza z właściwym sobie entuzjazmem.
Bedlington terier może być z powodzeniem szkolony nawet przez początkujących, jeśli tylko dogłębnie zaznajomią się oni z tym tematem. Jednak szczenięta tej rasy mogą być czasami bardzo wymagające, ponieważ są nie tylko bardzo aktywne, ale także lubią nieustannie testować swoje granice.
Wymagane są tutaj cierpliwość i konsekwencja, jeśli chcesz zapewnić sobie pozycję lidera stada na stałe. I zdecydowanie należy pójść tą drogą, ponieważ niewyszkolony bedlington terier może szybko stać się nieprzyjemny w obejściu – zwłaszcza pod względem instynktu łowieckiego i zgodności społecznej.
Szkolenie bedlington teriera ułatwia ponadto jego wielka chęć do nauki i bliska więź z opiekunem.
Jednak należy pamiętać o jednym: Tylko pies, który miał odpowiednio dużo ruchu, może być dobrze wychowany. Jak najbardziej można w tym celu odwiedzić szkołę dla psów z tym czworonożnym przyjacielem, aby pozytywnie wpłynąć na kompatybilność społeczną.
Z bedlington terierem można wiele przeżyć. Ten średniej wielkości pies doskonale nadaje się do uprawiania psich sportów, takich jak agility i – jeśli utrzyma się pod kontrolą jego silny instynkt łowiecki – po odpowiednim przeszkoleniu jest dobrym psem do towarzystwa podczas joggingu lub jazdy konnej.
Jest niestrudzonym wędrowcem, a ponadto jest zawsze gotowy do zabawy we własnych czterech ścianach, gdyż ten sprytny piesek lubi na przykład uczyć się nowych sztuczek.
Wiele bedlington terierów to amatorzy pływania, którzy uwielbiają kąpiele – są doskonałymi i szybkimi pływakami. Upewnij się jednak, że Twój pupil nie przeziębi się po kąpieli w chłodnej wodzie.
Obedience, mantrailing czy dog dancing – wypróbujcie razem, co sprawia Wam największą przyjemność. Oczywiście Twój bedlington terier chętnie korzysta z równie ważnych okresów odpoczynku – najlepiej razem z Tobą. Relaks jest częścią odpowiedniego dla gatunku psiego życia.
Pies ten pasuje do Ciebie, jeśli lubisz typowy dla terierów zadziorny urok i potrafisz sobie z nim poradzić. Chociaż nie musisz mieć dużego doświadczenia z psami, aby trzymać teriera, to musisz przynajmniej chcieć nauczyć się podstaw szkolenia i zabrać swojego teriera do szkoły dla psów.
Jeśli bedlington terier ma wystarczającą ilość ruchu, może być w pełni szczęśliwy w mieszkaniu. Oczywiście, jak każdy pies, będzie bardzo zadowolony z ogrodzonego wybiegu we własnym ogródku. Niezmiernie ważne jest, aby mógł spędzać dużo czasu ze swoimi ludźmi i aby ci zachęcali go do aktywności oraz stawiali przed nim wyzwania psychiczne i fizyczne. Nie jest więc psem dla kanapowców.
Dobrze pasuje do rodzin, ale także do singli, którzy lubią mieć swojego psa w pobliżu. Ma tendencję do bycia psem jednego opiekuna, któremu jest szczególnie oddany, ale zazwyczaj dobrze dogaduje się również z innymi członkami rodziny.
Bedlington terier powinien wychowywać się z kotami od szczenięcia, jeśli mają one być wśród jego współlokatorów. Ze względu na jego instynkt łowiecki, nigdy nie powinien być pozostawiony w pomieszczeniu bez nadzoru z małymi zwierzętami. Zasadniczo nie zaleca się trzymania tego niegdysiejszego łowcy szczurów w jednym gospodarstwie domowym ze świnkami morskimi czy szczurami.
Zanim podejmiesz ostateczną decyzję o przygarnięciu bedlington teriera, musisz zastanowić się nad odpowiedzialnością, jaką weźmiesz na siebie w nadchodzących latach. Przedstawiciel tej rasy wymaga bowiem na co dzień dużo czasu na pielęgnację i aktywność.
Należy również zawczasu obliczyć, jakie koszty stałe Cię czekają. Obejmują one wydatki na pełnowartościową karmę, wizyty u lekarza weterynarii i doświadczonego groomera, a także podatek od psa i ubezpieczenie.
Zastanów się również, jak zaopiekujesz się psem, gdy będziesz chorować lub wybierzesz się na wakacje.
Wskazówka: Dobrze wychowanego bedlington teriera można spokojnie zabrać ze sobą na wakacje, podczas których będziecie na przykład razem wędrować. Coraz więcej hoteli przyjmuje psy jako towarzyszy dwunożnych gości. Pamiętaj, aby przed wprowadzeniem się psa do domu sprawdzić, czy domownicy nie mają alergii – zwłaszcza jeśli jest to Twój pierwszy zwierzak.
Dobrą wiadomością jest to, że ten pies nie traci sierści i prawie nie wnosi do domu typowego „psiego zapachu”. Pielęgnacja sierści tej małej „psiej owieczki” wymaga jednak trochę pracy.
Idealnie byłoby, gdyby bedlington terier był czesany lub szczotkowany raz lub dwa razy dziennie. Regularne strzyżenie i trymowanie należy pozostawić profesjonalnemu psiemu groomerowi, który przynajmniej raz w roku zadba o typowy „wygląd owcy”.
Regularnie sprawdzaj jego zwisające uszy i, jeśli to konieczne, czyść je specjalnym środkiem do czyszczenia uszu.
Ważne jest również, aby zwrócić uwagę na pazury swojego kompana. Szczególnie u lekkich i starszych psów nie ulegają one wystarczającemu zużyciu, co stwarza ryzyko urazów. Obetnij pazury do bezpiecznej długości za pomocą specjalnych cążek do pazurów dla psa – jeśli nie wiesz dokładnie jak to zrobić, lekarz weterynarii chętnie Ci pomoże.
Niektórzy opiekunowie psów przyzwyczajają już swoje szczeniaki do regularnego szczotkowania zębów za pomocą specjalnej szczoteczki i pasty do zębów dla psów. Jest to dobry sposób na zapobieganie powstawaniu kamienia nazębnego do późnej starości.
Nakarm wilka, a nie owcę! Oznacza to, że podstawą pokarmu powinno być wysokiej jakości mięso i to właśnie ono powinno być wymienione na pierwszym miejscu listy składników w karmie.
Pełnowartościowa karma nie zawiera również zbóż – niezależnie od tego, czy wybieramy karmę mokrą czy suchą. Zasadniczo w przypadku tej rasy możliwa jest również dieta wegetariańska. W razie jakichkolwiek wątpliwości co do jadłospisu Twojego pupila, zalecamy konsultację z lekarzem weterynarii.
Zapotrzebowanie energetyczne bedlington teriera zależy w dużej mierze od ilości ruchu – dlatego też informacje podawane przez producentów są jedynie orientacyjnymi zaleceniami. Raz w miesiącu należy ważyć dorosłego bedlington teriera i odpowiednio dostosować ilość jedzenia, jeśli Twój czworonożny przyjaciel przytyje lub schudnie.
Jeśli chcesz zmienić rodzaj karmy, musisz wprowadzać zmiany powoli, tak aby Twój bedlington terier nie zareagował nietolerancją pokarmową np. biegunką czy wymiotami. Wskazane jest, aby codziennie dodawać trochę więcej nowego pokarmu do tego, który pies już zna.
Przekąski też mogą być zdrowe – od czasu do czasu porozpieszczaj swojego psa liofilizowanymi mięsnymi przysmakami lub przekąskami do pielęgnacji zębów. Suszone gryzaki, takie jak uszy wołowe, zaspokajają potrzebę żucia Twojego psa. Pamiętaj także o zapewnieniu mu stałego dostępu do świeżej wody do picia.
Rasa ta ma niewielką skłonność do zaburzeń metabolizmu spowodowanych nadmiernym magazynowaniem miedzi w wątrobie. Można je jednak w znacznym stopniu wykluczyć poprzez odpowiednie badania zdrowotne – badanie DNA krwi lub korzeni włosów u zwierząt hodowlanych.
Poza tym niektóre linie mogą być nieco bardziej dotknięte chorobami oczu. W każdym razie, wskazane jest, aby zwrócić się do renomowanego hodowcy przy zakupie szczeniaka, który zapewnia odpowiednią opiekę zdrowotną – zdrowi przodkowie są bowiem najlepszą inwestycją w zdrowie Twojego czworonożnego przyjaciela.
Poza dwoma wspomnianymi dolegliwościami, bedlington terier jest jednak bardzo wytrzymałą rasą psów, która przy dobrej opiece może dożyć od 12 do 14 lat.
W dawnych czasach ten kędzierzawy pies był głównie towarzyszem biednych klas. Uchodził za niezawodnego łowcę szczurów i zająców ubogich kłusowników w górniczych regionach północnej Anglii, gdzie był również wykorzystywany w kopalniach.
Często towarzyszył też naprawiaczom kotłów, szlifierzom nożyc czy handlarzom jako „eliminator szkodników”: Podczas gdy ludzie handlowali, czworonogi pozbywały się szczurów i mogły zarobić trochę dodatkowych monet dla swoich panów.
Niestety, terier ten był też często wykorzystywany do walk zwierząt, na które stawiano zakłady. Ta okoliczność i towarzysząca jej niekompatybilność z innymi psami doprowadziły prawdopodobnie również do określenia „wilk w owczej skórze”.
Przez pewien czas rasa ta była znana również jako rothbury terier. Jego przodkami są teriery szkockie, whippety i otterhoundy.
W 1820 roku rozpoczęto planową hodowlę rasy, nazwanej tak na cześć miasta położonego na północ od Newcastle. To właśnie w tym mieście, w Bedlington, w 1870 roku odbyła się pierwsza wystawa z udziałem przedstawicieli nowej rasy.
W 1877 r. powstało pierwsze stowarzyszenie hodowlane. Następnie te kędzierzawe teriery rozprzestrzeniły się po całej Europie.
Bedlington terier nigdy nie stał się jednak modnym psem – nadal jest uważany za stosunkowo rzadkiego. Niektórzy hodowcy skarżą się jednak, że rasa ta nie może być obecnie traktowana poważnie jako pies pracujący, ponieważ hoduje się je coraz częściej jako psy do towarzystwa.
Mówi się też o krzyżowaniu z pudlami w niektórych liniach, co ma ułatwić pielęgnację sierści.
Jeśli więc interesuje Cię bedlington terier jako pies towarzyszący rodzinie, warto wcześniej dowiedzieć się, który hodowca jest najodpowiedniejszy lub jaka jest historia starszego psa, jeśli chcesz takiego przygarnąć.
© Vtls / stock.adobe.com
Rasa ta jest stosunkowo rzadka w większości krajów poza Wielką Brytanią. Na przykład w Niemczech w ostatnich latach urodziło się tylko około 20 szczeniąt tej rasy.
Jeśli więc szukasz młodego bedlington teriera, być może będzie konieczne przejechanie paru kilometrów, jak również uzbrojenie się w cierpliwość, aby móc przygarnąć swojego wymarzonego psa. Ale zdecydowanie warto poczekać! Poważni hodowcy przywiązują dużą wagę do odpowiednich testów hodowlanych, które są obowiązkowe dla członkostwa w Klubach Teriera. Hodowla rasy z niewielką ilością osobników wymaga pewnego know-how.
Hodowcy z poczuciem odpowiedzialności zwracają również uwagę, aby potomstwo było zsocjalizowane i zgodne z typem rasy. Osiągają to nie tylko poprzez odpowiednią selekcję, ale również poprzez intensywną socjalizację w pierwszych tygodniach życia. Szczeniak może zamieszkać z Tobą najwcześniej w wieku 8 tygodni.
Szukasz psa już dorosłego? Znalezienie rasowego bedlington teriera jako dorosłego będzie kwestią szczęścia, ponieważ rasa ta jest dość rzadka. Najprawdopodobniej jednak uda Ci się to w przepastnych czeluściach Internetu – tu również możesz nawiązać kontakt z klubami terierów, które mogą udzielić Ci wskazówek, jak znaleźć bedlington teriera. Możesz również rozważyć przedstawicieli ras mieszanych, którzy szukają nowego domu.
Bedlington terier to pies o silnym charakterze, który cechuje się typową dla terierów upartością. Jako błyskawiczny i wytrwały myśliwy potrzebuje odpowiedzialnych opiekunów, którzy potrafią skierować jego instynkt łowiecki na odpowiednie tory. Jeśli ma zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu i zajęć, w domu pokazuje swoją łagodną i czułą stronę i zawsze wiernie towarzyszy swojemu opiekunowi.
| Cechy szczególne: | Bedlington terier z wyglądu przypomina owcę i pierwotnie był wykorzystywany do polowań na szczury. Obecnie jest ceniony również jako pies towarzyszący i rodzinny. |
| Charakter: | łagodny, przywiązany do człowieka, energiczny, uparty |
| Wysokość w kłębie: | ok. 41 cm |
| Waga: | 8–10 kg |
| Sierść: | gruba, lekko falowana, odstająca od skóry, niebiesko-szara, wątrobiana lub piaskowa |
| Pielęgnacja sierści: | bardzo wymagająca |
| Aktywność: | potrzebuje dużej ilość zajęć i aktywności |
| Pies dla początkujących: | raczej tak |
| Szczekanie: | niewielkie |
| Długość życia: | ok. 12–14 lat |
| Typowe choroby: | zaburzenia metabolizmu spowodowane nadmiernym magazynowaniem miedzi w wątrobie, choroby oczu |
| Cena: | ok. 4000–7000 zł |
| Grupa FCI: | 3. Teriery |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Wielka Brytania |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
