Z typowym wyrazem pyska i jajowatą głową, bulterier miniaturowy jest miniaturową kopią swojego „starszego brata” – standardowego bulteriera. Dzięki wczesnej socjalizacji i konsekwentnemu wychowaniu ten niewielkich rozmiarów zwierzak okazuje się zrównoważonym i lojalnym psem rodzinnym, który dobrze rozumie się również z dziećmi i kotami.
© Photo Artist Winni / stock.adobe.com
Chociaż jest hodowany jako niezależna rasa od niemal 150 lat, wiele osób postrzega go po prostu jako miniaturową wersję bulteriera. Nic więc dziwnego, że ten maluch musi zmagać się ze złą reputacją agresywnego psa bojowego. Jeśli jednak przyjrzymy się bliżej naturze tej rasy, zobaczymy zupełnie inny jej obraz – podobnie jak w przypadku standardowego bulteriera.
Pomimo niewątpliwie odważnej i żywiołowej natury, bulterier miniaturowy okazuje się być niezwykle zrównoważony, przyjazny ludziom i figlarny. Zwłaszcza w stosunku do najmłodszych członków rodziny jest łagodny, delikatny i tolerancyjny. Charakteryzuje się wyjątkowo wysokim progiem pobudzenia i nie przeszkadza mu nawet hałaśliwy tłum dzieci. Nie oznacza to oczywiście, że będzie leżał ospale na swoim legowisku – wręcz przeciwnie, bulterier miniaturowy jest zawsze gotowy do zabawy. Nieustannie w poszukiwaniu nowych przygód, entuzjastycznie towarzyszy swoim ludziom na świeżym powietrzu. Chociaż nigdy nie zostanie wybitnym sportowcem, uwielbia długie spacery, zróżnicowane szlaki, ekscytujące zabawy i beztroskie wygłupy.
Z równą pasją oddaje się wspólnym aktywnościom i ćwiczeniom, co leniuchowaniu i czułościom swojej ludzkiej rodziny. W poszukiwaniu uczucia i uwagi, ten mały pies podąża wszędzie za swoim opiekunem. Nie radzi sobie dobrze z zostawaniem samemu przez dłuższy czas. Jest tak mocno skupiony na swoich ludziach, że na wszelkie przejawy lekceważenia czy odrzucenia reaguje depresyjnie, a nawet agresywnie. Pomimo tak bliskiej więzi z rodziną, bulterier miniaturowy bywa bardzo uparty. Nie należy więc oczekiwać od niego uległości i ślepego posłuszeństwa.
Niezwykły jest nie tylko pod względem charakteru, ale także wyglądu. Linie jego głowy są bowiem wyjątkiem w świecie psów. Czoło i nos tworzą linię prostą, co jest typową cechą, wyróżniającą bulteriery standardowe i miniaturowe.
Ze swoim „starszym bratem” dzieli on również silną i atletyczną budowę ciała. Krótka, gładka i ściśle przylegająca sierść podkreśla jego harmonijne proporcje. W przeciwieństwie do bulteriera, dla którego wzorzec rasy nie określa ani wagi, ani wzrostu, w przypadku miniaturowej wersji, wysokość w kłębie nie powinna przekraczać 35,5 cm. Waga również w jego przypadku nie jest ściśle ustalona. Zgodnie ze wzorcem powinna być odpowiednia do wielkości, a sylwetka proporcjonalna i harmonijna. Solidna masa ciała nie powinna jednak być w żadnym przypadku mylona z nadwagą.
© Petra Eckerl / stock.adobe.com
Bulteriery są niezwykle zróżnicowane pod względem umaszczenia, co wskazuje na to, że pierwotnie były hodowane z zamiarem ich wykorzystania jako psów pracujących, a nie w celu uzyskania określonego wyglądu. W związku z tym obecnie możemy spotkać osobniki czysto białe, czarne, rude, płowe lub pręgowane. Dopuszczalne są także egzemplarze dwu- lub trójkolorowe, przy czym w ich przypadku powinna dominować maść podstawowa. U białych psów dopuszczalne są jedynie łaty na głowie. Cętkowanie na pozostałych obszarach sierści jest niepożądane, tak samo jak umaszczenie niebieskie i czekoladowe.
Bulterier miniaturowy powstał w Anglii w XVIII i XIX wieku. Przodkami obu ras są buldogi i teriery. Pomimo wspólnych korzeni, bulterier w wersji miniaturowej nie jest bynajmniej „kopią” swojego większego krewnego. W rzeczywistości bulterier miniaturowy, znany również jako bulterier toy, jest hodowany jako samodzielna rasa od ponad 150 lat, chociaż obie rasy były od czasu do czasu krzyżowane ze sobą, zwłaszcza w trudnych latach po pierwszej wojnie światowej.
Na wczesnym etapie rozwoju rasy, bulterier miniaturowy był hodowany głównie do polowania na szczury, myszy i kuny, ale także jako przyjazny i sumienny pies do towarzystwa. Jednak w przemysłowych dzielnicach Anglii, podobnie jak standardowy bulterier, był wykorzystywany do krwawych walk psów, w których szczególnie ceniono jego szybkość i nieustraszoność. W tym czasie istniało bardzo wiele odmian rasy, przy czym niektóre z nich miały niewiele wspólnego z wyglądem rasy, jaki znamy dzisiaj. Charakterystyczna, wydłużona i wypukła kufa oraz jajowata głowa zostały rozwinięte dopiero w dalszym toku hodowli, w szczególności przez angielskiego handlarza zwierząt Jamesa Hinksa. Przedstawiciel rasy z tymi cechami został zaprezentowany na wystawie po raz pierwszy w 1862 roku.
Jednak w kolejnych latach, zwłaszcza podczas drugiej wojny światowej, liczba psów zarejestrowanych jak bulteriery miniaturowe gwałtownie spadła, a w 1918 roku została usunięta z rejestru The Kennel Club. Wyginęła w 98 procentach. Ostatni pozostali przedstawiciele rasy zostali zarejestrowani jako standardowe bulteriery i byli krzyżowani z najmniejszymi osobnikami. Grupa angielskich hodowców pod przewodnictwem pułkownika Richarda Glyna podjęła starania, aby przeciwdziałać takiemu rozwojowi wypadków. Z sukcesem: W 1938 roku założyli oni klub bulteriera miniaturowego, a wkrótce potem uzyskali ponownie uznanie przez brytyjski The Kennel Club. Ostateczne uznanie przez Międzynarodową Organizację Kynologiczną (FCI), w rejestrze której dziś rasa znajduje się pod numerem 11 w grupie 3 (teriery), sekcja 3 (teriery typu „bull”), nastąpiło jednak dopiero w lipcu 2011 roku.
Bulterier miniaturowy do dziś należy do najrzadszych ras psów. Pod względem zdrowotnym fakt ten można uznać za zaletę. W przeciwieństwie bowiem do standardowego bulteriera, który ma tendencję do przepukliny pępkowej, utraty słuchu, nowotworów, chorób serca i układu krążenia oraz problemów z nerkami i stawami, zdrowie jego miniaturowej odmiany jest bardzo stabilne. Niemniej, również w jego przypadku stan zdrowia powinien być regularnie kontrolowany. Jeśli zdecydujemy się na zakup szczeniaka od hodowcy, powinnyśmy poprosić go o przedstawienie wyników przeprowadzonych badań dotyczących serca, oczu, nerek, rzepki kolanowej, a w szczególności słuchu rodziców i rodzeństwa malucha.
Wymóg czysto białego umaszczenia stanowi problem zdrowotny, ponieważ jest powodowany wadą genetyczną, która często prowadzi do utraty słuchu. Dlatego jeśli zdrowie naszej miniaturki jest dla nas ważniejsze niż jego umaszczenie, powinnyśmy zrezygnować z zakupu szczenięcia takiej maści.
To, czy nasz podopieczny będzie zdrowy zależy nie tylko od cech, z którymi przyszedł na świat. Jako opiekunowie mamy decydujący wpływ na dobre samopoczucie psa. Za sprawą odpowiednich warunków utrzymania oraz zdrowej, zbilansowanej diety dbamy o jego kondycję i witalność. Pamiętajmy, że bulteriery miniaturowe mają skłonność do nadwagi, dlatego ilość podawanego im pokarmu musi być dostosowana do masy. Poza tym ważne są stałe pory karmienia i unikanie zbyt wielu przysmaków między posiłkami. Jeśli nie chcemy całkowicie z nich rezygnować, powinnyśmy uwzględnić je w dziennej racji żywieniowej, co oznacza, że jeśli nasz pupil zjadł już kilka przysmaków po południu, odpowiednio mniejsza będzie jego kolacja.
Podstawą diety dorosłych psów jest mięso. Jako dodatek można podawać im warzywa lub ryż. Składniki powinny być zawsze świeże i wysokiej jakości. Dobrym sposobem na zdrowe odżywianie jest dieta typu BARF, zakładająca podawanie psu wyłącznie nieprzetworzonej, surowej żywności, bez żadnych dodatków chemicznych. Jednak gotowa sucha lub mokra karma może również być dobrym wyborem, pod warunkiem, że jest odpowiednio zbilansowana. Ważne jest jedynie, aby znać jej dokładny skład i upewnić się, że odpowiada potrzebom naszego czworonoga. Pochodzenie mięsa i składników w niej zawartych powinno być wyraźnie zaznaczone na opakowaniu. Lepiej natomiast unikać produktów, które zawierają dużą ilość zbóż, sztucznych wzmacniaczy smaku, chemicznych konserwantów czy substancji słodzących, takich jak cukier.
Za sprawą swojej krótkiej, gładkiej sierści, bulterier miniaturowy jest łatwy w pielęgnacji. Aby zachować połysk okrywy włosowej, w zupełności wystarczy wyszczotkować go raz w tygodniu. Jeśli jednak ubrudzi się na tyle, że kąpiel stanie się nieunikniona, należy w tym celu użyć łagodnego szamponu dla psów. Pamiętajmy, że częste kąpiele mogą szybko doprowadzić do podrażnienia skóry. Oprócz cotygodniowej pielęgnacji sierści należy również regularnie sprawdzać zęby, uszy, pazury psa, które w razie potrzeby należy przycinać – najpóźniej, gdy słyszalne są podczas chodzenia po parkiecie.
Jeśli rozważamy zakup bulteriera miniaturowego, powinnyśmy mieć świadomość, że jego utrzymanie jest bardzo czasochłonne. Nawet jeśli te małe psy wydają się być nieskomplikowane pod względem pielęgnacji i żywienia, wymagają dużo uwagi i troski na co dzień. Są niezwykle przywiązane do człowieka i prawdopodobnie, gdyby miały taką możliwość, najchętniej nie odstępowałyby go na krok – wspólne zabawy, spacery i pieszczoty to ich ulubione zajęcia. Oczywiście mało kto jest w stanie temu sprostać, jednak z miłości do naszych miniaturek powinnyśmy spędzać z nimi co najmniej sześć do siedmiu godzin każdego dnia. Osoby, które pracują w pełnym wymiarze godzin i większość czasu przebywają w biurze nie będą dla tego czworonoga odpowiednimi opiekunami.
Oprócz odpowiedniej ilości wolnego czasu i chęci intensywnego spędzania go ze zwierzęciem, opiekunowie bulteriera powinni dysponować doświadczeniem w obchodzeniu się z psami. Aby bowiem urocza i towarzyska strona ich natury mogła się ujawnić, potrzebuję one konsekwentnego wychowania już od okresu szczenięcego. Bulterier miniaturowy musi mieć przewodnika, na którym może polegać, który jasno wskaże mu jego pozycję w stadzie i za którym będzie mógł bezwarunkowo podążać. Brak pewności siebie lub źle rozumiana miłość do zwierzęcia mogą szybko doprowadzić do wykształcenia się u niego niepożądanych zachowań. Jako bulterier, również ten w wersji miniaturowej, ma on dość ognisty temperament, który może przerodzić się w agresję, jeśli nie będzie odpowiednio prowadzony.
Aby zachować równowagę, bulterier miniaturowy musi mieć zagwarantowane odpowiednie aktywności fizyczne i umysłowe. Urozmaicone spacery, psie sporty, takie jak agility czy obedience oraz zróżnicowane zabawy to dobry sposób na skierowanie energii psa na odpowiednie tory. Jeśli od czasu do czasu zaproponujemy mu ciekawą rozrywkę, przekonamy się, że bulterier miniaturowy jest bardzo elastycznym psem, który z łatwością dopasowuje się do naszego tempa i stylu życia. Nie ma szczególnych wymagań pod względem miejsca zamieszkania – odnajdzie się zarówno w małym mieszkaniu, jak i w dużym domu z ogrodem. Jeżeli będzie miał zapewnioną odpowiednią dawkę ruchu, a przede wszystkim uwagę ze strony swojego opiekuna, będzie chętnie za nim podążał i sprawi, że poczuje się naprawdę wyjątkowo. Bulteriery potrafią bowiem niezwykle żywiołowo okazywać uczucia.
