W swojej ojczyźnie, czyli w USA, boston terier jest bardzo popularny i lubiany, natomiast w Europie dopiero zdobywa popularność. Jego fani wiedzą jednak, że mają za co cenić tego nietypowego czworonożnego przyjaciela. Boston terier jest nieskomplikowanym psem do towarzystwa, który swoim pogodnym charakterem i wyjątkową mimiką wszędzie wywołuje dobry humor.
© Mikkel Bigandt / stock.adobe.com
Energiczny i przyjazny boston terrier jest doskonałym towarzyszem.
Boston terier należy do psów w typie doga i charakteryzuje się krępą budową, kwadratową, masywną głową, a także charakterystycznie wyprostowanymi „uszami nietoperza”, krótkim nosem i zadartym ogonem.
W standardzie rasy kładzie się duży nacisk na równowagę proporcji. Dlatego też boston terier występuje w trzech kategoriach wagowych:
Maksymalna wysokość w kłębie wynosi około 43 cm. Pysk pozbawiony jest zmarszczek, a krótka, błyszcząca sierść bez podszerstka może być pręgowana, czarna lub w kolorze „seal” (czarna z czerwonawym odcieniem) – w każdym z tych wariantów kolorystycznych występują białe plamy na całym ciele.
Wielu obrońców praw zwierząt uważa, że hodowla boston teriera nosi znamiona okrucieństwa wobec zwierząt. Rasa ta ma znacznie skrócony pysk, co może prowadzić do tzw. zespołu obturacji dróg oddechowych ras brachycefalicznych (Brachycephalic Obstructive Airway Syndrome, BOAS), który wiąże się z dużym cierpieniem dotkniętego nim zwierzęcia. Ponadto krótki ogon ma ograniczoną funkcjonalność lub jest całkowicie bezużyteczny, co utrudnia komunikację z innymi przedstawicielami gatunku.
W Holandii hodowla takich ras psów o krótkiej czaszce jest obecnie zabroniona. W Niemczech z kolei trwa dyskusja na temat reformy paragrafu dotyczącego hodowli zwierząt w sposób powodujący ich cierpienie (§11b ustawy o ochronie zwierząt). Możliwe jest, że również tam zostanie wprowadzony zakaz hodowli ras, które z punktu widzenia ochrony zwierząt są kontrowersyjne.
Boston terier jest towarzyszem na całe życie: Ma żywiołowy temperament i wykazuje ciągłą chęć do zabawy, a jednocześnie jest przyjazny i towarzyski w stosunku do innych psów oraz innych zwierząt. U pojedynczych przedstawicieli rasy może jednak dojść do głosu instynkt myśliwski, gdy wyjdą na zewnątrz.
Chociaż boston terier jest czujny, nie jest agresywny. U niektórych osobników, głównie samców, dziedzictwo teriera ujawnia się w obronie terytorium przed gatunkami pokrewnymi. Chociaż zwykle zwraca uwagę szczekaniem na to, co nieznane, nie ma tendencji do ujadania przez cały czas.
Mimo że jest zawsze gotowy do działania, nie jest psem nerwowym, lecz emanuje spokojem. Boston teriery reagują na nastrój swoich opiekunów i są bardzo wrażliwe. Ogólna zasada jest taka: Im cięższy pies, tym spokojniejszy i bardziej zrelaksowany. Zwłaszcza lekkie boston teriery pozostają bardzo figlarne aż do późnej starości.
Długi spacer lub przytulne popołudnie na kanapie – boston terier wszędzie chętnie dołączy! Nie domaga się wymagających wypraw na co dzień, ale zawsze cieszy się towarzystwem swojego „stada”, gdyż ten amerykański dżentelmen nie lubi być sam przez długi czas.
Boston terier uwielbia uczyć się sztuczek, co nie tylko wzmacnia więź między Tobą a Twoim czworonożnym przyjacielem, ale także ćwiczy jego bystry umysł. Niektóre boston teriery lubią też obedience, dog dancing oraz agility dla mniejszych psów – spróbuj i sprawdź, czy Twojemu pupilowi się to spodoba.
Ze względu na swój nieskomplikowany, spokojny charakter przedstawiciele tej rasy doskonale nadają się również jako psy wizytujące w placówkach opiekuńczych, wywołujące uśmiech na twarzach kochających zwierzęta pensjonariuszy. Niektóre boston teriery z powodzeniem ukończyły nawet szkolenie w kierunku psów terapeutycznych.
Tak jak w przypadku każdego psa, zbilansowania dieta z dużą zawartością mięsa jest najlepszym sposobem na utrzymanie boston teriera w zdrowiu i dobrej kondycji. Unikaj karm z dużą zawartością zbóż i w miarę możliwości wybieraj takie, które są całkowicie bezzbożowe.
Przy dość małej i zwartej rasie, takiej jak boston terier, ważne jest również, aby mieć na oku dzienne racje żywnościowe, aby uniknąć nadwagi u psa. Pamiętaj zwłaszcza o tym, aby uwzględnić smakołyki przy liczeniu dziennych kalorii psa.
Jeśli chcesz zmienić karmę, musisz zawsze postępować ostrożnie, aby nie podrażnić żołądka swojego czworonożnego przyjaciela. Najlepiej przez jakiś czas dodawać nową karmę do znanej i powoli zwiększać proporcje nowej. Zbyt szybka zmiana nawyków żywieniowych może prowadzić do wystąpienia biegunki.
Najlepszą porą karmienia jest czas po spacerze. Młode psy jedzą jedną porcję do czterech razy dziennie, a dorosłym psom zazwyczaj wystarczają dwie porcje.
Zadbaj o to, aby Twój podopieczny mógł jeść bez zakłóceń, jak również o odpoczynek po posiłku np. drzemkę w celu lepszego trawienia. Oczywiście Twój boston terier zawsze powinien mieć możliwość wypicia wystarczającej ilości świeżej wody.
Pielęgnacja sierści boston teriera to nic trudnego: Szczotkuj go co kilka dni, aby usunąć wypadającą sierść. Dobrze nadają się do tego np. rękawice pielęgnacyjne z gumowymi wypustkami. Pies ten nie ma podszerstka, przez co kołtuny raczej się nie robią.
Jednak w zimie może to również oznaczać, że Twój zwierzak szybko będzie marznąć – w zimnych regionach zakup ciepłego ubranka dla psa może być dobrą inwestycją na zimę.
Regularnie sprawdzaj uszy swojego pupila i w razie potrzeby używaj odpowiedniego preparatu do czyszczenia uszu ze specjalistycznego sklepu, aby zapobiec zapaleniu.
Niektórzy opiekunowie psów przyzwyczajają swoje szczenięta do czyszczenia zębów specjalną szczotką i pastą do zębów dla psów. Alternatywnie można stosować przekąski do pielęgnacji zębów lub co parę dni podawać suche smakołyki, takie jak suszone uszy wołowe lub surową wołowinę (nie podawać surowej wieprzowiny).
Najlepszym sposobem zapobiegania chorobom dziedzicznym jest zakup szczeniaka boston teriera od renomowanego hodowcy, który konsekwentnie wyklucza z hodowli czworonogi dotknięte pewnymi upośledzeniami.
Do dziedzicznych predyspozycji u boston teriera należy zwichnięcie rzepki, przez co dochodzi do jej wysunięcia się. Pies będzie wtedy w widoczny sposób oszczędzać jedną łapę.
Boston teriery są również podatne na choroby oczu, takie jak zaćma czy PRA, czyli postępującą atropię siatkówki, która może prowadzić do ślepoty.
W końcu rasa jest jedną z krótkoczaszkowych. Ten kształt głowy, znany wśród ekspertów jako brachycefalia, może powodować ograniczenia zdrowotne. Obejmują one na przykład duszności spowodowane zwężeniem nozdrzy i jam nosowych w połączeniu z pogrubieniem podniebienia miękkiego i zmianami w krtani.
Głośny oddech i chrapanie nie są rzadkością u boston terierów, a niektóre zwierzęta mają również nawracające problemy z oddychaniem.
Przed zakupem szczeniaka zapoznaj się z tymi możliwymi ograniczeniami i odpowiednio wybierz hodowcę – powinien on zawsze przedkładać zdrowie i dobre samopoczucie psów nad skrajności w wyglądzie.
Latem chroń swojego pupilla przed nadmiernym upałem, ponieważ wielu przedstawicieli tej rasy nie toleruje go dobrze. Oczy Twojego czworonożnego przyjaciela nie powinny być narażone na przeciągi, ponieważ szybko może dojść do ich zapalenia. Boston terier żyje do 15 lat.
Boston terier wbrew swojej nazwie nie jest terierem, czyli nie jest psem myśliwskim, ale należy do psów typu dog.
Początki rasy sięgają USA lat 70-tych XIX wieku, kiedy to białe teriery angielskie – rasa już nieistniejąca – zostały skrzyżowane z buldogami angielskimi. Później do rodowodu boston teriera dołączyły również buldogi francuskie.
Nowa rasa została po raz pierwszy zauważona przez opinię publiczną w 1878 roku, kiedy te niezwykłe psy zostały zaprezentowane w Bostonie. To właśnie w tym mieście, od którego wzięła się nazwa rasy, jej zwolennicy założyli pierwszy klub miłośników rasy. W 1893 roku Amerykański Kennel Club nadał nowej rasie nazwę „Boston Terrier”.
Do lat 60-tych XX wieku boston terier był bardzo popularnym psem w USA, o czym świadczy choćby fakt, że regularnie plasował się w pierwszej dziesiątce najczęściej występujących ras w Stanach Zjednoczonych i nadal jest tam często spotykany.
Dopiero w 1927 roku przedstawiciele rasy przybyli do Europy, gdzie nadal jest rzadkością, ale w ostatnich latach cieszy się pewnym wzrostem popularności. Ciekawostka: Od 1979 roku boston terier jest oficjalnym psem amerykańskiego stanu Massachusetts.
W Europie boston terier jest nadal w wielu miejscach kojarzony tylko przez znawców – mimo że w niemal każdych warunkach jest on wspaniałym towarzyszem dla miłośników psów. Ze względu na swoje gabaryty nie jest oczywiście supersportowcem, który odbywa codzienne treningi z dwunożnym maratończykiem. Mimo to lubi dłuższe wycieczki.
Kochający dzieci boston terier dobrze pasuje do rodzin z dziećmi, singli, a także do osób starszych. Ze względu na swój rozmiar i niewielką chęć do ruchu, boston terier czuje się całkiem dobrze w mieszkaniu w mieście. Najlepiej jednak, aby było ono usytuowane na parterze lub budynek posiadał windę, ponieważ częste wchodzenie po schodach nie jest optymalne dla tego małego psa.
Boston terier zwykle dobrze dogaduje się z innymi psami, również koty nie stanowią większego problemu – zwłaszcza jeśli jako szczeniak był przyzwyczajony do życia z nimi.
W każdym razie, przed wprowadzeniem się nowego towarzysza dowiedz się, czy ktoś z Twojej rodziny ma alergię na psy. Boston terier może być z powodzeniem trzymany w mieszkaniu, ale: Jeśli mieszkanie nie jest Twoją własnością, koniecznie potrzebujesz zgody właściciela mieszkania na trzymanie w nim zwierzęcia.
Jeszcze zanim zamieszka u Ciebie boston terier, warto pomyśleć o opiece nad nim na wypadek wakacji lub choroby. Możesz zabrać swojego czworonożnego przyjaciela do wielu hoteli, więc wakacje z psem mogą być dla Ciebie również odpowiednią opcją. Należy jednak odpowiednio wcześnie dowiedzieć się o możliwości wspólnych wyjazdów lub rzetelnej i troskliwej opieki nad psem pozostawionym w domu. Pamiętaj też, że boston terier nie jest zwolennikiem wysokich temperatur.
Posiadanie psa oznacza odpowiedzialność na długi czas. Zanim się na niego zdecydujesz, dokładnie zastanów się, czy przez lata możesz codziennie zapewnić psu zajęcie i weź również pod uwagę koszty utrzymania psa.
Oprócz kosztów podstawowego wyposażenia w postaci misek, legowiska i koca dla psa, zabezpieczenia do samochodu, smyczy, obroży i szelek oraz zabawek, zaliczają się do nich regularne wydatki na podatek od posiadania psa, OC psa, wizyty weterynaryjne i oczywiście wysokiej jakości karma. Jeśli Twoje zwierzę jest chore, koszty weterynaryjne mogą szybko poszybować w górę.
© Photos Passion / stock.adobe.com
Boston terier to Twoje marzenie? Świetnie! Już wszystko jest dla Ciebie jasne w kwestii tego, co należy wziąć pod uwagę przed wprowadzeniem się psa? Idealnie! W takim razie możesz zacząć szukać kompetentnego hodowcy boston terierów!
Dobrego hodowcę można rozpoznać nie tylko po tym, że należy do klubu psów rasowych i że oddaje swoje szczenięta tylko z dowodem pochodzenia, czyli z tzw. papierami, w których udokumentowany jest pełen rodowód.
Poważny hodowca wyklucza ze swojej hodowli choroby dziedziczne tak dalece, jak to możliwe, a ponadto poddaje psich rodziców testom przydatności do hodowli. Daje im również wystarczająco dużo czasu na regenerację pomiędzy miotami i zapewnia odpowiednią socjalizację szczeniętom, które są zaszczepione i odrobaczone kilka razy w momencie przekazania – dowód dostajesz w załączeniu.
Niektórzy hodowcy podkreślają na swoich stronach, że młode z miotów urodziły się bez cesarskiego cięcia. Cesarskie cięcie nie jest kryterium wykluczającym w kontekście dobrej hodowli, ale należy być sceptycznym, jeśli zwierzęta z kilku miotów z rzędu urodziły się przez cesarskie cięcie, bo to zwykle oznacza, że głowa szczeniąt jest zbyt szeroka w stosunku do miednicy matki. Poważni hodowcy nie popierają takich tendencji poprzez mądry dobór rodziców, ponieważ jest to jedna z raczej negatywnych skrajności hodowli boston teriera.
Również relacje pomiędzy Tobą a „Twoim” hodowcą powinny być właściwe: Jeśli odwiedzisz go w jego domu, odważnie zadawaj mu pytania dotyczące wymarzonego szczeniaka oraz jego przodków i koniecznie poznaj ich osobiście. Hodowca powinien Ci to umożliwić i zapewne zada Ci kilka pytań dotyczących Twojego doświadczenia z psami i Twojej sytuacji życiowej, co będzie świadczyło o tym, że dobro jego podopiecznych jest dla niego ważne.
Ignoruj rzekome okazje lub „przypadkowe mioty”, ponieważ nie wyświadczasz ani sobie ani zwierzętom żadnej przysługi, kupując szczeniaka od pseudohodowcy – popyt determinuje podaż. Zwierzęta hoduje się tam w większości bez niezbędnej wiedzy i bardziej z miłości do własnego portfela niż z miłości do zwierzęcia, co niestety skutkuje również brakiem socjalizacji i zdrowia u piesków.
Jeśli nie wykluczasz przygarnięcia starszego boston teriera, możesz skontaktować się np. z klubami pomagającymi takim osobnikom w potrzebie, które często umieszczają w Internecie różne psy w typie doga, w tym boston teriery. Szansa na dorosłego psa czystej krwi jest jednak niewielka, ponieważ boston terier nie jest powszechną rasą psów w Europie.
Przygotuj się na dłuższe oczekiwanie lub rozważ osobnika rasy mieszanej ze schroniska – bywają w nich starsze zwierzęta, które w nowym domu czują się tak szczęśliwe, wdzięczne i urocze, że przynależność rasowa staje się dla ich opiekuna sprawą drugorzędną. Organizacje pomagające takim osobnikom również zajmują się pośrednictwem w ich adopcji. Podczas rozmowy z domem zastępczym lub schroniskiem dla zwierząt możesz dowiedzieć się, czy Ty i dany czworonóg będziecie do siebie dobrze pasować.
Poniżej znajdziesz odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania na temat tych niewielkich rozmiarów psów rasowych z USA:
Główna różnica między buldogiem francuskim a boston terierem polega na budowie ciała i uszach. Boston teriery mają szpiczaste uszy i bardziej okrągłą głowę, podczas gdy buldogi francuskie mają większe, okrągłe uszy i kwadratową głowę. Ponadto buldogi francuskie występują w wielu wariantach kolorystycznych, podczas gdy boston teriery są zazwyczaj czarno-białe.
Boston terier jest krzyżówką wymarłej rasy old white english terier i buldoga angielskiego. Dzięki tej mieszance uzyskał on przyjazne i zrównoważone usposobienie oraz klasyczny czarno-biały „smoking”, co przyniosło mu przydomek „amerykański dżentelmen”.
Przy odpowiednim wyszkoleniu i przyzwyczajeniu boston teriery mogą pozostawać same przez kilka godzin, ale najlepiej czują się w towarzystwie. Są bardzo przywiązane do ludzi i potrzebują regularnych kontaktów, aby czuć się dobrze i nie popadać w samotność.
Boston terier potrzebuje co najmniej 30–60 minut ruchu dziennie, aby zachować dobrą kondycję i zdrowie. Regularne spacery i zabawy są ważne, aby zaspokoić jego umiarkowaną potrzebę ruchu i zapewnić mu odpowiednią aktywność umysłową.
Ceny szczeniąt tej rasy oscylują w granicach 6000 złotych i różnią się w zależności of hodowcy i pochodzenia.
Tak, boston teriery bardzo lubią pieszczoty i bliskość swoich opiekunów, do których bardzo się przywiązują. Przepadają za wspólnym wylegiwaniem się na kanapie czy w łóżku.
Przedstawiciele tej rasy z reguły nie mają skłonności do nadmiernego szczekania, ale bywają czujne i szczekają, gdy zauważą potencjalne niebezpieczeństwo. Z natury są jednak spokojne i nie szczekają bez powodu.
Tak, doskonale sprawdza się w tej roli. Przepada za dziećmi, jest przyjazny i skory do zabawy.
Ze względu na swój zrównoważony charakter boston terier jest łatwy w prowadzeniu i szkoleniu. Rasa ta jest zatem odpowiednia dla osób, które po raz pierwszy mają psa. Zaleca się jednak uczestnictwo w zajęciach dla szczeniąt lub odwiedzanie szkoły dla psów, aby od samego początku prawidłowo opanować zasady szkolenia.
Boston terier należy do kontrowersyjnych ras o krótkiej głowie, których hodowla może wiązać się z poważnymi problemami zdrowotnymi. Dlatego decyzja o zakupie tego niewielkiego czworonoga powinna być dobrze przemyślana. Każdy, kto zakochał się w tej uroczej rasie, powinien koniecznie udać się do renomowanego hodowcy, który przywiązuje dużą wagę do dobrego samopoczucia swoich podopiecznych. Tylko zdrowy boston terier będzie bowiem w stanie sprawiać radość swojemu opiekunowi przez całe życie.
| Cechy szczególne: | Boston terier jest psem do towarzystwa, który powstał w wyniku skrzyżowania wymarłego psa rasy old white english terrier i buldoga angielskiego. |
| Charakter: | przyjazny, kochający dzieci, temperamentny, żywiołowy |
| Wysokość w kłębie: | nieokreślona, ok. 40 cm |
| Waga: | podzielona na trzy klasy: Poniżej 6,8 kg (lekki), 6,8 – poniżej 9 kg (średni), 9 – maksymalnie 11,3 kg (ciężki) |
| Sierść: | krótka, gładka sierść bez podszerstka, dwukolorowa czarno-biała, częściowo pręgowana lub z czerwonym połyskiem |
| Pielęgnacja sierści: | niewymagająca |
| Aktywności: | potrzebuje umiarkowanej ilości ruchu i zajęć |
| Pies dla początkujących: | tak |
| Szczekanie: | okazjonalne |
| Długość życia: | do 15 lat |
| Typowe choroby: | zespół obturacji dróg oddechowych ras brachycefalicznych (BOAS), zaćma, zwichnięcie rzepki |
| Cena: | ok. 6000 zł |
| Grupa FCI: | 9. Psy ozdobne i do towarzystwa |
| Potrzeba ruchu: | średnia |
| Pochodzenie: | USA |
