Francusko-belgijski bichon frisé to nieskomplikowany amancik, który swoim przyjacielskim usposobieniem w ułamku sekundy oczarowuje każdego napotkanego na swojej drodze miłośnika psów. Dowiedz się więcej na temat tej uroczej rasy.
© Dogs / stock.adobe.com
Bichon frisé to mały, wesoły piesek do towarzystwa.
Bichon frisé (czy też biszon kędzierzawy) na pierwszy rzut oka przypomina puchatą kulkę waty na czterech łapkach. Psy tej rasy ważą maksymalnie 6 kg przy wysokości w kłębie około 30 cm.
Sierść, wyłącznie biało umaszczona, może osiągnąć długość nawet 10 cm i według standardu rasy powinna wykazywać podobieństwo do wełny kozy mongolskiej. Jest cienka i jedwabista, w dotyku wyjątkowo miękka, przy czym podszerstek jest nieco twardszy. Drobne loczki, które formują się z włosia okrywowego, przyczyniły się do nazwania rasy właśnie bichon frisé, co tłumaczy się mniej więcej jako „pies pokojowy o kręconych włosach”.
Bichon frisé spogląda z ciekawością na świat swoimi ciemnymi oczami i nasłuchuje nowych odgłosów wiszącymi uszami, również pokrytymi lokowaną sierścią. Ogon zagięty jest na plecy, nie powinien być jednak zakręcony.
© Dogs / stock.adobe.com
Bichon frisé doskonale wie, jak urzekać: To wesoły, otwarty pies, który będzie Ci wszędzie chętnie towarzyszył. Jego usposobienie roznieca dobry humor i zaraża optymizmem otoczenie. Dzięki temu niejednego miłośnika psów bichon frisé owija sobie z łatwością wokół palca.
Piesek tej rasy chętnie oddaje się pieszczotom — z radością usiądzie na kolanach opiekuna i utnie sobie tam drzemkę. To nieskomplikowany podopieczny, który świetnie rozumie się z innymi zwierzętami domowymi, a wobec obcych zachowuje się z reguły ufnie i przyjaźnie.
Bichon frisé jest jednocześnie psem temperamentnym i bardzo czujnym, dlatego niewykluczone, że obszczeka kuriera czy akwizytora, ale nigdy z agresją. Nie jest także typowym „ujadaczem”, szczeka tylko wtedy, kiedy ma ku temu powód.
Wielu opiekunów w takiej sytuacji często pociesza i głaszcze psa, co wprawia jednak tylko pupila w zaniepokojenie. Niańczenie psa podczas spotkania z nową osobą, przy hałasie sprzętów domowych czy w poczekalni u lekarza weterynarii uczy go, że są to nietypowe sytuacje, które mogą być niebezpieczne. Jeśli Ty zachowasz się normalnie i spokojnie, spokój udzieli się także pupilowi.
Kiedy nie ulega się ciągle czarowi i urokowi bichon frisé, jego wychowanie nie powinno stanowić problemu: To pies bardzo chętny do nauki, inteligentny i posłuszny, dlatego nadaje się również doskonale dla początkujących opiekunów, o ile naturalnie zapoznali się z podstawowymi zasadami wychowania psa.
Bądź delikatny, ale konsekwentny – tak szybko osiągniesz cel. Poleca się również wizyty w szkole dla psów, gdzie bichon frisé już najlepiej w wieku szczenięcym będzie mógł mieć kontakt z innymi czworonogami. Ten żywotny mały piesek chętnie nauczy się także niejednej sztuczki!
Bichon frisé pasuje do każdego otoczenia, także do miasta. Kocha dzieci i, o ile są one nauczone traktowania zwierząt z szacunkiem, stanowi dla nich pierwszorzędnego kompana do zabaw. Zwłaszcza w przypadku szczeniąt zwracaj uwagę, jak dzieci obchodzą się ze zwierzęciem, ponieważ małe bichon frisé są naprawdę malutkie i kruche.
Rasa dogaduje się z innymi zwierzętami domowymi, zarówno psami, jak i kotami – w przypadku mniejszych zwierząt nadzoruj pupila, gdyż może się zdarzyć, że kochający harce czworonóg potraktuje mniejsze zwierzątko jak „żywą zabawkę”. Jeśli jednak przyzwyczajasz do siebie zwierzęta od małego, zapewne uda Ci się nauczyć ich zgodnej i bezpiecznej koegzystencji.
Bichon frisé nie powinien być zostawiany na długi czas sam – jeśli ten warunek jest spełniany, bez problemu dopasowuje się do rytmu życia i przebiegu dnia rodziny. Podsumowując: Bichon frisé doskonale nadaje się do życia w rodzinie, jak i z singlem, odnajdzie się u osób starszych oraz wśród dzieci, nie będzie dla niego uciążliwe życie w mieście i chętnie również skorzysta z uroków wsi.
Zanim bichon frisé wprowadzi się jednak do Twojego domostwa, bardzo dokładnie przemyśl decyzję o jego przygarnięciu, gdyż jest to decyzja i poważny obowiązek dla całej rodziny na wiele przyszłych lat. Jeśli wynajmujesz mieszkanie, dowiedz się koniecznie, czy jego właściciel zgadza się na obecność czworonoga.
Nawet jeśli bichon frisé nie linieje, upewnij się zawczasu, że żaden domownik nie ma alergii na „sierść”, czyli białka naskórka i niektórych wydzielin ustrojowych psa. Zawczasu również zorganizuj sobie ewentualnych opiekunów zastępczych w razie Twojego wyjazdu czy choroby. Obecnie wiele hoteli chętnie przyjmuje także czworonożnych gości, co znacznie ułatwia wspólne podróżowanie.
Weź pod uwagę, że przez kilkanaście kolejnych lat pies będzie wymagał codziennie zajmowania się nim: Zabawy, pielęgnacji oraz… wydatków – jednorazowych, przede wszystkim na podstawowe wyposażenie ( szczotki, smycze, legowisko, koce lub poduszki, miski) oraz regularnych (wysokiej jakości karma, przysmaki, kontrole weterynaryjne, podatek itd.). Ciężkie zachorowanie psa może również powodować ponoszenie wysokich kosztów.
Dla psów rasy bichon frisé liczy się przede wszystkim kontakt ze swoim „stadem”, przy czym nie wymagają w żadnym wypadku atencji przez cały dzień. Niemniej doceniają długie spacery i chętnie towarzyszą w wędrówkach.
Jeździsz na rowerze? Weź pupila ze sobą! Najlepiej posadź go w specjalnym koszu rowerowym dla psa. W trakcie wycieczki możesz pozwolić przebiec mu kawałek obok roweru w bardzo umiarkowanym tempie, by także mógł skorzystać z ruchu.
Ponieważ bichon frisé nie mają skłonności do pogoni czy ucieczek i – przy odpowiednim wychowaniu – reagują na imię, można z reguły pozwalać im na samodzielnie przebieżki bez smyczy, oczywiście w bezpiecznych miejscach. Ponadto psom tej rasy śmiało można zaproponować sporty dla psów, na przykład agility. Nie zapomnij, że po aktywności fizycznej bichon frisé będzie domagał się chwili pieszczot.
Włos okrywowy razem z podszerstkiem są właściwie dość niewymagające w pielęgnacji. Optymalnie chronią bichon frisé przed wilgocią i zimnem w zimie, a latem osłaniają przed upałem. Sporą zaletą tej rasy, dla opiekuna i wyposażenia wnętrz w jego mieszkaniu, jest fakt, że psy te nie linieją.
U szczenięcia sierść powinna być szczotkowana co dwa dni, aby zapobiec tworzeniu się kołtunów i zabrudzeń. Dorosły bichon frisé wymaga porządnej pielęgnacji sierści raz w tygodniu. Przy karmieniu zwłaszcza karmą mokrą broda psa wymaga regularnej, częstej pielęgnacji.
Ponadto kręcona sierść przedstawicieli tej rasy powinna być regularnie strzyżona. Wizyty u psiego fryzjera zalecane są średnio co cztery do sześciu tygodni.
Może być ona w przypadku psów rodzinnych nieco krócej wyfryzowana, niż bujne loki egzemplarzy wystawowych, zgodne ze standardem rasy, co znacznie ułatwia jej pielęgnację. Przede wszystkim wokół oczu sierść nie może być zbyt długa, by nie przeszkadzała w widzeniu i nie podrażniała oczu.
Jak każdy pies, bichon frisé potrzebuje odpowiednio dostosowanej do swoich potrzeb diety. Większość tych uroczych piesków nie jest zbyt wybredna – wyjątki potwierdzają regułę, dlatego możesz wybierać spośród naprawdę licznych wariantów karm.
Zwracaj przy tym uwagę przede wszystkim na wysoką zawartość mięsa w karmie, zarówno suchej, jak i mokrej. Na liście składników mięso powinno znajdować się na samym jej szczycie. Dzienna racja pokarmu powinna w około 30% składać się z białek, w przypadku mało aktywnych psów, które niecodziennie pokonują dłuższe dystanse, może wynosić 25%.
Dowiedz się więcej na temat żywienia psów i diety najbardziej odpowiedniej dla Twojego bichon frisé:
W dobrej karmie dla psa cukier nie powinien się znaleźć — w składzie czasami występuje on pod mylącymi nazwami, na przykład melasa buraczana. Zrezygnuj również najlepiej z produktów zawierających roślinne produkty uboczne, na przykład niskiej jakości zboża.
Jeśli swojemu bichon frisé chcesz podawać wyłącznie pokarm suchy, musisz koniecznie uważać na to, by pupil wystarczająco dużo pił. Upewnij się, że w jego misce zawsze jest świeża woda do picia.
Dla ważących niespełna 6 kg bichon frisé doskonale sprawdzi się również specjalna karma dla małych psów, której krokieciki są wielkości optymalnie dostosowanej do niewielkich szczęk i zębów mini-czworonogów.
Ponadto na rynku zoologicznym znajdziesz również zabawki do pielęgnacji zębów oraz przekąski dentystyczne, zapobiegające powstawaniu kamienia nazębnego i mające działanie profilaktyczne.
Te białe, wesołe stworzenia rzadko cierpią na choroby typowe dla rasy. Jedynie nieco częściej ich oczy mogą łzawić, co może powodować brązowawe ślady łez na śnieżnobiałej sierści. Należy zawsze dbać o to, aby wokół oczu nie było długich włosów, które powodowałyby podrażnienia. Niektóre bichony frisé mogą mieć skłonność do zapalenia narządów układów oddechowego.
Rasa ta jest uważana za wytrzymałą i długowieczną. Przy regularnej pielęgnacji i odpowiednim żywieniu bichon frisé może dożyć nawet 15 lat.
Już w starożytności istniały małe psy podobne do pudli, które później stały się szczególnie popularne wśród francuskiej i hiszpańskiej szlachty. Od zawsze te „pieski pokojowe” miały przede wszystkim jedno zadanie: Były psami do kochania. Sama ich obecność sprawiała ludziom radość, bez konieczności spełniania jakichkolwiek innych funkcji. Dlatego zalicza się je do „psów towarzyszących”.
Prawdopodobnie rasa ta pochodzi z Wysp Kanaryjskich, czemu zawdzięcza nazwę „pies z Teneryfy”. Nie jest jasne, jakie rasy odegrały rolę w jej powstaniu. Niektórzy twierdzą, że spaniele wodne, inni że pudle miniaturowe.
W XIV wieku przedstawiciele tej rasy dotarły z Teneryfy na kontynent europejski. Przodkowie bichon frisé pojawili się na początku XVI wieku w domach francuskich arystokratów, gdzie często perfumowane i ozdabiane przez szlachetnie urodzone damy, stały się gwiazdami salonów wyższych sfer.
Od lat 30. XX wieku przeżywały wielki rozkwit, zwłaszcza we Francji i Belgii. W 1928 roku były jednak nadal wystawiane jako „pudle o jedwabistej, kręconej sierści” w niemieckim Duisburgu. W 1933 roku bichon frisé uzyskał swój standard i oficjalną nazwę, a w 1959 roku został oficjalnie uznany przez FCI.
Pierwszy miot bichon frisé w Niemczech urodził się dopiero w 1956 roku. W tym samym roku pierwszy przedstawiciel tej rasy trafił do Stanów Zjednoczonych. Tą okrężną drogą bichon frisé ostatecznie dotarł wraz z amerykańskimi imigrantami do Wielkiej Brytanii, a w 1974 roku na świat przyszły pierwsze szczenięta tej francusko-belgijskiej rasy.
Od tego czasu rasa cieszy się dużą popularnością, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Oprócz bichon frisé do grupy „bichonów” należą jeszcze cztery rasy: Maltańczyk, bolończyk, hawańczyk i lwi piesek.
Jeśli masz już pewność, że razem z pieskiem rasy bichon frisé stworzycie zgrany team, rozpocznij poszukiwania profesjonalnej hodowli. Zwróć uwagę, by hodowca był zrzeszony w związku hodowców, najlepiej podlegającym międzynarodowej organizacji dachowej. Piesek powinien być zaopatrzony w dokumenty rodowodowe i książeczkę zdrowia oraz zaczipowany.
Ceny szczeniąt oscylują zazwyczaj w granicach 3000–5000 złotych. Daj sobie czas, by znaleźć hodowcę, który wyda Ci się naprawdę godny zaufania, a także, by poznać jego i sposób w jaki traktuje swoje zwierzęta. Hodowca powinien cierpliwie i wyczerpująco odpowiadać na wszelkie Twoje pytania związane z hodowlą, charakterem i utrzymaniem pieska oraz sam powinien zadawać sporo pytań, by wybadać, czy będziesz dobrym opiekunem dla jego szczenięcia i jakie możesz zaoferować mu warunki do życia.
Odwiedzając hodowlę, możesz nie tylko poznać swojego przyszłego pupila, ale i jego rodziców oraz ich charakter. Wielu hodowców także po oddaniu szczenięcia będzie wciąż pozostawać do Twojej dyspozycji, jeśli będziesz mieć jakiekolwiek pytania dotyczące jego utrzymania i potrzeb.
Nigdy nie kupuj piesków od pseudohodowców, którzy oferują zwierzęta bez rodowodu i nie są zrzeszeni w organizacji hodowlanej, gdyż nastawieni są oni zwykle jedynie na zysk, nie zważając na zdrowie, charakter, socjalizację i dobro zwierząt.
Oferta może wydawać się kusząca, ale zazwyczaj i tak kończy się na ponoszeniu wysokich kosztów związanych z leczeniem chorych piesków. Nie masz wówczas pewności skąd pochodząc maluchy i jaka jest przeszłość ich rodziców. Szerokim łukiem lepiej omijać także przypadkowe mioty od prywatnych oferentów.
Jeśli nie masz nic przeciwko adopcji starszego psa, udaj się na poszukiwania do okolicznych schronisk lub organizacji zajmujących się pośredniczeniem w adopcjach rasy bichon frisé. Zaletą adopcji starszego psa jest fakt, że zwykle jest on już wychowany i zsocjalizowany. Naturalnie istnieją też takie egzemplarze, które zostały przez opiekunów oddane z tego właśnie powodu, że nie radzili sobie oni z ich wychowaniem.
Zwykle załoga schroniska czy osoby oferujące psom dom tymczasowy, do których się zwrócisz, będzie w stanie dokładnie przybliżyć Ci charakter i potrzeby danego psa. Zawsze postaraj się zwierzaka tak czy inaczej poznać osobiście i sprawdź, czy jest między Wami „chemia”. Wówczas przygarnięcie starszego bichon frisé może okazać się przepięknym, wzbogacającym doświadczeniem.
Bichon frisé to nieskomplikowany towarzysz, który sprawi wiele radości nawet początkującym opiekunom. Dzięki konsekwentnemu, pełnemu miłości wychowaniu można go bez trudu wyszkolić, a jego niepodważalny urok wprowadzi wiele radości w codzienne życie singli, par, rodzin i seniorów.
| Cechy szczególne: | Od wieków psy tej rasy są hodowane jako psy towarzyszące ludziom, a jej miłośnicy zachwycają się ich nieskomplikowanym charakterem. |
| Charakter: | wesoły, figlarny, chętny do nauki, pewny siebie, skory do pieszczot |
| Wysokość w kłębie: | maks. 30 cm |
| Waga: | maks. 6 kg |
| Sierść: | jedwabista, o długości do 10 cm, lokowana, śnieżnobiała |
| Pielęgnacja sierści: | szczotkowanie dwa razy w tygodniu, wizyty u psiego fryzjera średnio raz w miesiącu; nie gubi sierści |
| Aktywność: | potrzebuje stosunkowo niewiele ruchu, ale uwielbia zabawę, agility dla małych psów, naukę sztuczek czy tropienie |
| Pies dla początkujących: | tak |
| Szczekanie: | czujny, ale nie ujada |
| Długość życia: | 15 lat |
| Typowe choroby: | stany zapalne układu oddechowego, łzawiące oczy |
| Cena: | 3000 do 5000 zł |
| Grupa FCI: | Grupa 9, Psy ozdobne i do towarzystwa |
| Pochodzenie: | Francja/Belgia |
Jeśli Twoje serce mocniej bije na widok bichon frisé, być może spodobają Ci się również poniższe rasy:
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
