Na pierwszy rzut oka wygląda jak typowy kanapowiec, jednak, gdy przyjrzymy mu się bliżej, staje się oczywiste, że jego upodobania to znacznie więcej niż tylko przytulanie. Ten sympatyczny i rozrywkowy pies jest świetnym towarzyszem zarówno dla młodszych, jak i starszych, a swoją otwartością i radością zaraża wszystkich w swoim otoczeniu.
© SasaStock / stock.adobe.com
Bolończyk wygląda jak kulka waty i jest prawie tak samo miękki w dotyku.
Ten sympatyczny maluszek wygląda jak puszysta kulka waty. Waży nie więcej niż cztery kilogramy i dorasta do maksymalnej wysokości w kłębie wynoszącej 30 centymetrów, czyli mniej niż niejeden kot.
Pomimo dość zwartej budowy, jest pełen gracji, a jego ruchy są zgrabne i eleganckie. Ogon bolończyk nosi zawinięty na grzbiecie.
Miękka, kręcona i śnieżnobiała sierść pokrywa całe jego ciało. Jest puszysta, nieprzylegająca i krótsza na grzbiecie nosa, który, podobnie jak oczy, jest czarny.
Bolończyk jest inteligentny i figlarny, a jego wesołe usposobienie jest wręcz zaraźliwe.
Uwielbia spędzać czas w towarzystwie swoich opiekunów – wspólna zabawa, spacer czy spokojne popołudnie na kanapie – bolończyk przystanie na wszystko, byle w towarzystwie.
Przedstawiciele tej rasy łakną bliskości, są uczuciowi, ale także czujni. Nie przejawiają przy tym tendencji do nadmiernego szczekania. Te małe, towarzyskie psy nie mają prawie żadnego instynktu łowieckiego i na ogół łatwo nawiązują kontakt z innymi zwierzętami domowymi, w tym kotami, pod warunkiem oczywiście, że one również je zaakceptują.
Bolończyk to prawdziwie wszechstronny pies. Sprawdzi się również w rękach osób bez doświadczenia. Wspaniale integruje się z rodziną, w tym z dziećmi, z którymi lubi się bawić i przytulać.
Jednak pamiętajmy, że pomimo swoich rozmiarów nie jest przytulanką. Dlatego od najwcześniejszych lat dzieci należy uczyć odpowiedzialnego traktowania zwierząt.
W przeciwnym razie ten filigranowy piesek może łatwo doznać obrażeń podczas zabawy. Powinnyśmy także zorganizować mu miejsca, do których będzie mógł się wycofać, gdy poczuje się przytłoczony.
Zazwyczaj te białe maluchy dobrze dogadują się z kotami i innymi małymi zwierzętami, zwłaszcza jeśli przejdą odpowiednią socjalizację. W przypadku, gdy zamieszkają z dorosłym kotem, zwróćmy uwagę, aby poświęcać mu tyle samo uwagi, co do tej pory. W przeciwnym razie mruczek może uznać nowego członka rodziny za swojego wroga, który odbiera mu przychylność opiekuna.
Bolończyki mogą żyć zarówno u boku singli, jak i być częścią większej rodziny. Nie lubią natomiast samotności. Jako ich potencjalni opiekunowie musimy mieć świadomość, że będą chciały nam towarzyszyć zawsze i wszędzie.
Będą doskonałymi kompanami także dla seniorów, zwłaszcza ze względu na fakt, że na ogół będą mogli oni psa zabrać ze sobą, gdziekolwiek się udadzą. On z kolei pomoże im zachować dobrą kondycję, dbając o ich aktywność. Równie dobrze będą czuły się w mieście, jak i na wsi – są elastyczne i potrafią się dostosować do różnych warunków.
Prawdopodobnie najtrudniejszą częścią wychowania tych bystrych czworonogów jest oparcie się ich urokowi i nie pozwolenie, aby owinęli nas sobie wokół łap. Te małe wulkany energii w mig rozpoznają nasze potencjalne słabe punkty.
W razie potrzeby potrafią wydobyć z siebie urocze, błagalne spojrzenie, aby osiągnąć swój cel – na przykład w postaci smacznego kąska z naszego talerza.
Dlatego zawsze bądźmy konsekwentni, począwszy od szczenięctwa. Wówczas bolończyk szybko się zorientuje, że „nie” oznacza „nie” i nie zawsze będzie nas wystawiał na próbę. Jeśli będziemy mieć tego świadomość i konsekwentnie wdrożymy w życie, szkolenie tego czworonoga okaże się dziecinnie proste. Nawet początkujący, którzy dopiero uczą się podstaw wychowania psów nie będą mieli z nim trudności.
Obok przytulania, zabawa jest jedną z ulubionych rozrywek bolończyka. Przyjemność sprawiają mu również spacery. Niemniej, jeśli chcemy zabrać go na dłuższą wędrówkę, miejmy na względzie jego niewielkie rozmiary. Stopniowo próbujmy jego sił i obserwujmy, czy i jakie dystanse zaczynają go męczyć.
Oczywiście niezależnie od pogody piesek musi załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne i żadne warunki atmosferyczne nie powinny być ku temu przeszkodą. Bolończyki nie należą jednak do tych czworonogów, które wymagają długich spacerów niezależnie od pogody.
Jest aura nie jest łaskawa, po krótkim spacerze możemy zrekompensować mu brak ruchu w domu, dbając o rozrywkę, na przykład w postaci zabawy czy nauki sztuczek. Dobrym pomysłem jest także trening z klikerem, podobnie jak psie sporty, dog dancing czy agility dla małych psów.
Wskazówka dla osób uprawiających sport: Ze względu na swoje niewielkie gabaryty, bolończyk nie sprawdzi się w roli towarzysza joggingu, ale można go zabrać na wycieczkę rowerową w specjalnym koszu rowerowym.
Psy tej rasy cieszą się dobrym zdrowiem. Podobnie jednak jak wiele małych psów, są podatne na problemy z kolanami w postaci zwichnięć rzepki. Dlatego wybierając hodowcę, upewnijmy się, że rodzice szczeniąt zostali przebadani pod tym kątem i poprośmy o przedstawienie wyników badań.
A propos hodowców: Inwestycja w pieska od renomowanego hodowcy jest jednocześnie inwestycją w zdrowie naszego przyszłego członka rodziny.
Największe zagrożenie dla ich zdrowia stanowią bowiem nieprofesjonalni hodowcy, którzy sprzedają zwierzęta najczęściej bez żadnych dokumentów, ponieważ są nastawieni przede wszystkim na zysk. W każdym przypadku omijajmy ich szerokim łukiem.
Zdrowy bolończyk żyje około 15 lat.
Mały pies potrzebuje małych porcji. Naszym zadaniem jest stać na straży jego wagi i pilnować, aby nie jadł zbyt dużo – bywa bowiem dość zachłanny. Wybierajmy karmę, której głównym składnikiem jest mięso, pamiętając, że zalecenia żywieniowe producenta są jedynie wskazówkami, które należy zmodyfikować w zależności od budowy i aktywności fizycznej naszego podopiecznego.
Najlepiej jest regularnie go ważyć, aby pomimo jego bujnej sierści móc zidentyfikować wszelkie odchylenia w wadze i odpowiednio dostosowywać racje żywieniowe, jeśli okaże się, że ma kilka kilogramów za dużo lub za mało.
Pamiętajmy, że każde pół kilograma więcej lub mniej w przypadku tak małego psa stanowi zauważalną różnicę. Jeśli bolończyk będzie ważył 4,5 kilograma zamiast czterech, można to porównać do człowieka, który zamiast 80, waży 100 kilogramów.
Dając naszemu pupilowi przysmaki, wybierajmy ich zdrowsze wersje, takie jak liofilizowane mięso lub suszone gryzaki, które dodatkowo czyszczą zęby. Pamiętajmy również o zapewnieniu psu stałego dostępu do wody pitnej.
Kręcona, miękka sierść przedstawicieli tej rasy wymaga regularnej pielęgnacji, ale ma tę zaletę, że prawie nie wypada. Do regularnej pielęgnacji z użyciem grzebienia i szczotki najlepiej psa przyzwyczaić już w wieku szczenięcym.
Jedynie w okresie linienia należy go czesać codziennie, aby zapobiec powstawaniu kołtunów. Jednak, nawet poza tym okresem, warto sięgać po akcesoria do pielęgnacji przynajmniej co drugi dzień. Poza tym śnieżnobiała sierść tych mikrusów działa jak magnez na wszelkie gałązki czy zanieczyszczenia, które mogą wnosić do domu.
A propos śnieżnobiałej sierści: Od czasu do czasu wymaga ona kąpieli. Również do niej należy przyzwyczajać psa już w wieku szczenięcym, pamiętając o użyciu delikatnego szamponu.
Upewnijmy się również, że włosy nie dostają się do oczu zwierzęcia i nie podrażniają ich. Jeśli okażą się za długie należy je odpowiednio przyciąć, aby zapobiec rozwojowi stanu zapalnego.
Długość pazurów kontrolujmy zwłaszcza w przypadku psich seniorów, aby nie wrastały w skórę zwierzęcia, powodując ból.
© frank11 / stock.adobe.com
Bolończyk należy do grupy tak zwanych biszonów. Oprócz tego, że od stuleci pełnią one rolę psów do towarzystwa, łączą je również niewielkie rozmiary, dzięki czemu z łatwością mieszczą się na kolanach swoich opiekunów.
Oprócz bolończyków, Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI) do grupy tej zalicza również psy rasy bichon frisé, hawańczyki oraz maltańczyki. Coton de tuléar i lwi piesek są również z nimi spokrewnione.
Pochodzenie bolończyków jest ściśle powiązane z pochodzeniem maltańczyków. Obie rasy mają wspólnych przodków, którzy byli znani już w czasach Arystotelesa.
Na przestrzeni wieków najpotężniejsi z potężnych często ozdabiali się i swoje gospodarstwa domowe czy dwory tymi eleganckimi towarzyszami.
Na liście ich słynnych opiekunów znajdują się Król Hiszpanii Filip II, Madame de Pompadour, książęta Medyceusze, Katarzyna Wielka i Maria Teresa, chociaż to tylko niektóre z osobistości, które nie tylko pisały historię świata, ale także miały u swego boku bolończyka.
Jako niezależna rasa psy te zostały uznane przez FCI w 1956 roku. Na szczęście dziś nie są wyłącznie prestiżowym obiektem pożądania, ale psami do towarzystwa dla przedstawicieli wszystkich klas społecznych.
Niezależnie od tego, jakich rozmiarów jest nasz nowy podopieczny, adopcja zwierzęcia zawsze oznacza dużą zmianę w życiu. Należy zdać sobie sprawę z tego zanim jeszcze pies z nami zamieszka i odpowiednio przygotować się na jego przybycie.
Do niezbędnych przygotowań należy też przemyślenie, kto zaopiekuje się naszym pupilem, gdy zachorujemy lub gdy wyjedziemy na urlop.
Wskazówka: Dzisiaj możemy zabrać ze sobą do wielu hoteli i pensjonatów.
Zwłaszcza zwierzaki takie jak mały, bezproblemowy bolończyk mogą nam towarzyszyć wszędzie, dokąd dotrzemy samochodem czy pociągiem.
Jeśli jednak marzymy o wakacjach na plaży w tropikach, lepiej zorganizować dla niego opiekę w miejscu zamieszkania.
Zanim podejmiemy ostateczną decyzję, oszacujmy także regularne koszty, które będziemy musieli ponosić przez wiele lat – oprócz wydatków związanych z zakupem wysokiej jakości karmy, musimy pamiętać o wizytach kontrolnych u lekarza weterynarii, szczepieniach, podatku od posiadania psa oraz ubezpieczeniu.
Nie zapominajmy także o kosztach samego zakupu psa od profesjonalnego hodowcy oraz niezbędnego podstawowego wyposażenia, które już powinno czekać na naszego pupila, gdy ten się pojawi w naszym domu.
Oprócz misek na wodę i jedzenie, bolończyk potrzebuje zabawek odpowiednich dla małych psów, koców i legowiska, smyczy z szelkami lub obrożą oraz transportera do bezpiecznego podróżowania samochodem.
Skompletujmy także przybory do pielęgnacji: Grzebień, szczotkę, szampon i chusteczki do oczu oraz pęsetę do usuwania kleszczy i grzebień do wyczesywania pcheł.
© SasaStock / stock.adobe.com
Tak jak wszystkie biszony, bolończyki cieszą się bardzo dużą popularnością. Niemniej, znalezienie profesjonalnej hodowli wymaga pewnych przygotowań.
Upewnijmy się, że wybrany przez nas hodowca jest zrzeszony w związku i jest w stanie przedstawić nam pisemne zaświadczenie, potwierdzające przeprowadzone badania hodowlane.
Odwiedźmy hodowlę osobiście, aby poznać nie tylko naszego przyszłego podopiecznego, ale również jego rodziców, którzy powinni być zrównoważeni, żywo usposobieni i wywrzeć na nas pozytywne wrażenie. Pieski mogą opuścić swój dom rodzinny najwcześniej w wieku ośmiu tygodni.
Do tego czasu przejdą już intensywną socjalizację, zostaną kilkakrotnie odrobaczone, zaszczepione i zaczipowane. Dostaniemy również wówczas europejski paszport hodowlany dla zwierząt domowych.
Jeśli nasz nowy członek rodziny pochodzi z zagranicy, musi mieć ukończone 15 tygodni w momencie przeprowadzki na terenie UE i posiadać pełną ochronę przed wścieklizną.
Jeśli wolimy poszukać pieska w kraju, ale nie możemy znaleźć hodowli w naszej okolicy, warto rozważyć innych przedstawicieli grupy biszonów.
Nawet jeśli niektórzy zagorzali fani bolończyków teraz zaprotestują – zwłaszcza bichon frisé oraz blisko spokrewniony z bolończykiem maltańczyk są do niego bardzo podobne i mogą stanowić rzeczywistą alternatywę.
W każdym przypadku unikajmy wszelkich niezrzeszonych pseudohodowców, którzy sprzedają pieski bez dokumentów. Nie posiadają oni zazwyczaj ani wiedzy, ani doświadczenia, niezbędnych do wyhodowania zdrowych szczeniąt.
Bardzo rzadko inwestują w selekcję ukierunkowaną na uzyskanie zdrowych zwierząt lub czas na absolutnie niezbędną socjalizację. Rezultatem takich zaniedbań mogą być rozmaite choroby, zaburzenia behawioralne i, co nie mniej ważne, brak pewności, że w ogóle mamy do czynienia z bolończykiem.
Jeśli chcemy dać dom dorosłemu bolończykowi, możemy rozejrzeć się w Internecie, gdzie nierzadko znajdziemy ogłoszenia opiekunów piesków, którzy z różnych względów muszą się rozstać ze swoimi pupilami.
Żaden bolończyk raczej nie będzie na nas czekał w schronisku dla zwierząt – rasa ta jest po prostu zbyt mało popularna. Poza tym, nowe domy dla takich osobników zazwyczaj bardzo szybko się znajdują. Nie zaszkodzi jednak odwiedzić miejscowe placówki. Niewykluczone, że znajdziemy tam innego biszona lub mieszańca, który skradnie nasze serce.
Jeśli lubimy bolończyki, być może przypadną nam do gustu także poniższe rasy:
| Cechy szczególne: | Bolończyk to nieskomplikowany pies, mocno przywiązany do swojego opiekuna i chętny do zabawy. |
| Charakter: | inteligentny, figlarny, łaknący bliskości |
| Wysokość w kłębie: | ok. 30 cm |
| Waga: | max. 4 kg |
| Sierść: | miękka, kręcona, nieprzylegająca, śnieżnobiała |
| Pielęgnacja sierści: | konieczna regularna pielęgnacja i kąpiele |
| Potrzeba ruchu: | potrzebuje odpowiedniej dawki ruchu i zajęcia, chętnie się bawi |
| Pies dla początkujących: | tak |
| Szczekanie: | bez tendencji do nadmiernego szczekania |
| Długość życia: | ok. 15 lat |
| Typowe choroby: | znany z braku chorób genetycznych |
| Cena: | od około 5000 zł |
| Grupa FCI: | 9: Psy ozdobne i do towarzystwa |
| Pochodzenie: | Włochy |
