Maltańczyki to mądre i żywotne psy o śnieżnobiałej szacie. Są doskonałymi towarzyszami dla opiekunów, którzy lubią mieć swojego pupila zawsze w pobliżu, a pielęgnacja jedwabistego futra będzie sprawiała im przyjemność.
© grafikplusfoto / stock.adobe.com
Nie dajmy się zwieść niewielkim rozmiarom maltańczyka!
Z czarnymi oczkami przypominającymi perełki, czarnym noskiem i śnieżnobiałym futerkiem maltańczyk już samym wyglądem sprawia, że wielu miłośnikom psów topnieją serca. Wzbudzanie zainteresowania nie jest dla niego niczym obcym: Pomimo swoich zaledwie 21–25 centymetrów w kłębie i wagi maksymalnie do 4 kilogramów, za sprawą wesołego usposobienia, od razu rzuca się w oczy. Jedwabista sierść nie ma podszerstka, a jej pielęgnacja wymaga dużego nakładu pracy ze strony opiekuna. Wizualnie rasa przypomina swojego bliskiego krewnego bichon frise. Maltańczyki często mylone są także z przedstawicielami rasy coton de tuléar. Od obu tych ras odróżnia je jednak charakterystyczna jedwabiście gładka sierść.
Jak sama nazwa wskazuje, maltańczyk miniaturka jest mniejszą odmianą maltańczyka. Nie jest to jednak dokładnie zdefiniowane określenie.
Można bowiem spotkać maltańczyki miniaturowe o wadze 3 kilogramów, co zgodnie ze wzorcem rasy odpowiada jej normalnej wadze. Celowe hodowanie coraz mniejszych maltańczyków należy jednak poddać krytycznej ocenie, ponieważ może to prowadzić po poważnych problemów zdrowotnych.
Ich dokładna waga nie została określona, chociaż niektórzy hodowcy uważają, że nie powinna przekraczać 2,8 kilograma, a wysokość w kłębie powinna wynosić od 13 do 19 centymetrów.
Maltańczyki równoważą swój niewielki rozmiar ogromną dawką pozytywnej energii. Są mądre, łagodne, skore do zabawy i szybko uczą się rozmaitych sztuczek. Są wprawdzie czujne, jednak nie mają przy tym skłonności do ujadania. Do obcych maltańczyki podchodzą najpierw z dystansem i przyzwyczajają się powoli – całą uwagę poświęcają z reguły swojemu opiekunowi, przy boku którego pozostawałyby najchętniej przez cały czas.
Samotność psy te znoszą ciężko, bo przez tysiąclecia hodowane były przecież po to, by dotrzymywać towarzystwa człowiekowi. Z tego względu nigdy nie powinnyśmy zostawiać maltańczyka na dłużej samego. Nie będzie sprawiał raczej nigdzie problemu, jest bardzo nieskomplikowanym kompanem: Gry, wycieczki, wspólne leniuchowanie – maltańczyk zawsze emanuje radością i dobrą energią, jeśli tylko ich zaufany człowiek znajduje się w pobliżu.
© Evandro Lima / stock.adobe.com
Wychowanie bystrego psa tej rasy nie powinno sprawić problemu także początkującemu opiekunowi. Maltańczyk uchodzi za psa chętnego go nauki, ale jednocześnie wrażliwego – unikajmy zbytniej szorstkości w obejściu z tym delikatnym czworonogiem, który wobec swojego najbliższego człowieka chętnie będzie wykazywał się całkowitym posłuszeństwem. Nie rozpieszczajmy go jednak zbytnio – ten mały piesek jest z natury odważny, otwarty i nie jest typowym kanapowcem.
Wymaga on mimo wszystko konsekwentnego wychowania, by zapamiętać jakie zachowanie jest pożądane, jakie nie. Starajmy się nie ulegać zbyt często błagalnemu wzrokowi i nigdy nie róbmy wyjątków, kiedy pies chce na przykład wskoczyć na kanapę, na której nie wolno mu siadać. Jeśli raz ustąpimy, będziemy musieli zacząć naukę od nowa.
Pielęgnacja sierści maltańczyka jest bardzo wymagająca i na pewno niełatwa dla początkujących opiekunów. Jeśli nie pociąga nas pielęgnowanie futra, lepiej zrezygnujmy z zakupu maltańczyka. Pielęgnacyjne rytuały i psu i opiekunowi powinny sprawiać przyjemność, ponieważ wymagają sporo czasu i sporego nakładu pracy.
Po każdym spacerze należy sprawdzić, czy do zwisającej sierści nie przyczepiły się liście czy gałązki. Długie, jedwabiste włosie wymaga codziennego szczotkowania, ponieważ wykazuje tendencje do kołtunienia się. Pamiętajmy o sprawdzaniu uszu i w razie potrzeby ich czyszczeniu oraz kontrolowaniu oczu i przemywaniu ich specjalnym środkiem, a także chronieniu ich przed podrażnianiem przez włosie. Regularnie rzucajmy okiem także na pazury psa – jeśli są zbyt długie, obetnijmy je specjalnymi cążkami.
Dodatkowo przynajmniej dwa razy w miesiącu odbyć powinna się kąpiel. Już od szczenięcia przyzwyczajajmy pieska do tych zabiegów pielęgnacyjnych, do mycia używajmy specjalnego delikatnego szamponu dla psów o długiej lub białej sierści. Przed kąpielą porządnie wyszczotkujmy psa. Używajmy dość ciepłej wody, wmasujmy szampon starannie i porządnie spłuczmy. Możemy powtórzyć czynność drugi raz. Ręką delikatnie strzepnijmy wodę z sierści i koniecznie porządnie wytrzyjmy i wysuszmy psa, gdyż mokry maltańczyk może się szybko przeziębić.
Mimo iż maltańczyk jest typowym psem do towarzystwa, lubi sport i tkwi w nim ciekawość świata oraz chęć przygód. Chętnie pojedzie na wycieczkę do nowego miejsca i z radością będzie obwąchiwał nieznajome otoczenie.
Gry i zabawy sprawiają mu wiele radości, przy czym wysiłek umysłowy i fizyczny powinny się przy nich równoważyć. Zbyt dużo sportu dla psów może zakłócić równowagę i doprowadzić do tego, że pies stale będzie oczekiwał większej ilości ruchu. Pomiędzy treningami przydadzą się więc także pełne błogiego lenistwa i wylewnych pieszczot przerwy. Maltańczyk z całą pewnością pokocha swoje zabawki – liny do przeciągania, piłki, frisbees, przytulanki czy zabawki na inteligencję. Także treningi z klikerem będą dla tego bystrego czworonoga, który chętnie uczy się nowych sztuczek, stanowiły doskonałą rozrywkę, a przy okazji wzmocnimy łączącą nas więź. Innym dobrym zajęciem dla maltańczyka, dającym możliwość jednoczesnego ćwiczenia ciała i umysłu, jest coraz bardziej popularny dog dancing, czyli taniec z psem. Jeśli mamy wrażenie, że nasz pies pokochałby agility, śmiało zaczynajmy! W sklepach zoologicznych pojawiają się coraz szersze asortymenty sprzętu do agility specjalnie dla psów małych ras. Pamiętajmy, by w trakcie treningów robić przerwy na odpoczynek. Pierwsze bardziej wymagające kroki w sporcie dla psów stawiajmy dopiero, gdy pies osiągnie wiek dorosły, gdyż wcześniej zbyt duże obciążenie fizyczne mogłoby doprowadzić do uszkodzenia aparatu ruchowego.
Jak wiele psów małych ras, także i maltańczyki są podatne na zwichnięcie rzepki. Najlepszą profilaktyką jest unikanie przybierania na wadze i regularny ruch, ponieważ wzmacnia i stabilizuje on mięśnie także wokół stawu kolanowego. Poza tym maltańczyki mają tendencję do zapadania na cukrzycę oraz problemów z kanalikami łzowymi. Pilnujmy więc, by sierść nigdy nie wchodziła naszemu pupilowi do oczu, ponieważ często wywołuje to podrażnienia.
Przy bujnym futrze do utrzymania zdrowia należy także codzienne szczotkowanie, gdyż kołtuny szybko mogą doprowadzić do stanów zapalnych znajdującej się pod nimi skóry oraz grzybicy.
Zdrowy maltańczyk dożywa 14 do 16 lat.
U maltańczyka ważącego według standardu maksymalnie 4 kg niezmiernie ważne jest unikanie zbędnych kilogramów. Dwa dodatkowe kilogramy u tego małego psa odpowiadają ponad 30-kilogramowej nadwadze u człowieka, który ważyć powinien do 70 kg. U maltańczyka z nadwagą wzrasta ryzyko wystąpienia problemów ze stawami i sercem oraz zachorowania na cukrzycę. Pamiętajmy o tym, że producenci karm podają w zaleceniach żywieniowych dane jedynie orientacyjne, które sami musimy dopasować do indywidualnych potrzeb żywieniowych naszego pupila. Regularnie ważmy dorosłego maltańczyka, by w razie niepokojących tendencji móc w porę zareagować.
Zaraz po wprowadzeniu się nowego pupila, najlepiej karmmy go znaną mu już karmą, by ułatwić mu oswajanie się z nowym miejscem. Ewentualną zmianę karmy przeprowadzajmy ostrożnie, mieszając coraz więcej nowej karmy ze starą, aż do całkowitego jej zastąpienia. W ten sposób unikniemy reakcji uczuleniowych takich jak biegunka czy wymioty. Pokarm dla maltańczyka powinien cechować się wysoką zawartością mięsa – niezależnie od tego czy wybierzemy karmę suchą czy karmę morką – wówczas czworonóg będzie mógł optymalnie absorbować zawarte w nim składniki odżywcze. Odżywianie wysokiej jakości pokarmami, bez tanich wypełniaczy, opracowanymi specjalnie z myślą o potrzebach małych psów, będzie uwidaczniało się w błyszczącej sierści, zdrowej skórze oraz prawidłowym przebiegu procesów trawiennych. Przy podawaniu smakołyków także zwracajmy uwagę na ich jakość. Poza przysmakami dentystycznymi na przekąskę między posiłkami nadają się doskonale bezzbożowe przysmaki suszone sublimacyjnie. Naturalnie pies powinien mieć zawsze dostęp do świeżej wody pitnej.
Korzenie tej rasy sięgają czasów antycznych. Jedna z teorii mówi, że przodkowie maltańczyków pochodzą z Egiptu, skąd były rozprowadzane w dalsze strony przez kupców i handlarzy. Archeolodzy znaleźli w grobowcu faraona Ramzesa II, który zmarł w 1213 r. p.n.e., małe statuetki psów, przypominające wyglądem dzisiejszego maltańczyka. Ilustracje na wazach z około 700 lat później przedstawiają małe psy, obok których odczytać można wyraz „Melitae”.
Zarówno przeszłości, jak i pochodzenia tego określenia nie da się wyjaśnić: Przez długi czas wychodzono z założenia, że odnosi się ono do wyspy Malta lub jednej z dalmatyńskich wysp Mljet, dziś przypuszcza się, że pochodzi z semickiego słowa „màlat”, które oznacza „port” i stanowiło człon nazw wielu miejscowości.
Pewne jest natomiast, że przodkowie maltańczyków byli znani i cenieni jako psy do towarzystwa już w antyku. Przez wieki psy te były pupilami dam dworu i szlachciców po cesarzy i królów. Do szczęśliwych właścicielek maltańczyków zaliczają się na przykład brytyjska królowa Wiktoria, francuskie królowa Maria Antonina czy cesarzowa Józefina Bonaparte. Po dziś dzień maltańczyki są bardzo popularnymi czworonogami, doskonale odnajdującymi się w miastach
Zanim wprowadzi się do nas nasz nowy podopieczny, dłużący się czas oczekiwania możemy wypełnić wyborem odpowiedniego wyposażenia. Maltańczyk wymaga oczywiście wygodnego legowiska. Do podstawowego wyposażenia należą także obroża lub szelki ze smyczą oraz miski na wodę i karmę. Przemyślmy także, jak chcielibyśmy transportować zwierzę w samochodzie – do rozpatrzenia pozostaje wiele możliwości, na przykład transportery wykonane z różnych materiałów lub pasy samochodowe dla psów. Samochodowa mata ochronna również okaże się być praktyczna przy częstszych podróżach. Maltańczyki wymagają poza tym sprzętu do pielęgnacji: Podstawa to miękka szczotka i gruby grzebień do rozczesywania kołtunów oraz specjalne nożyczki do sierści, by móc skracać pożądane miejsca. Poza tym zaopatrzyć musimy się w delikatny szampon dla psa – specjalny dla szczeniaka, później do sierści długiej lub białej. Środki do czyszczenia uszu i oczu także zawsze powinnyśmy mieć w zasięgu ręki. Wyposażenia pielęgnacyjnego dopełniają cążki do pazurów i pęseta do usuwania kleszczy.
Szczeniaka nabądźmy wyłącznie u zrzeszonego hodowcy, posiadającego odpowiednią wiedzę i doświadczenie w hodowaniu psów tej rasy. Kupując pieska z „przypadkowego miotu” lub od handlarza, który hodowlą zajmuje się głównie dla pieniędzy, bez rodowodu i dowodu przynależności do stowarzyszenia, nie mamy żadnej gwarancji, że mamy do czynienia z prawdziwym maltańczykiem. Również zdrowie i charakter zwierząt mogą na tym ucierpieć – często chorują i nie są odpowiednio zsocjalizowane.
Króko mówiąc, inwestycja czasu i pieniędzy w poszukiwanie dobrego hodowcy opłaca się w każdym przypadku – w końcu nie szukamy okazji, tylko wiernego kompana na długie lata!
Jeśli szukamy już dorosłego osobnika, rozejrzyjmy się po pobliskich schroniskach. Możemy także poszperać w Internecie, ponieważ niejednokrotnie zdarza się, że jakiś maltańczyk z różnych przyczyn szuka nowego domu – czy to dlatego, że poprzedni opiekunowie nie zdawali sobie sprawy, jak czasochłonny jest w pielęgnacji, czy też z powodu rozwodów lub śmierci. Milusińskie maltańczyki bardzo cierpią bez ludzkiej bliskości i na pewno ucieszą się wielce ze znalezienia nowego opiekuna!
Ceny szczeniąt z profesjonalnych hodowli są bardzo zróżnicowane i wahają się średnio od 3000 do 7000 złotych.
Najlepiej, jeśli opiekunem maltańczyka zostaje osoba, która lubi pieszczoty z psem, spacery i pielęgnację sierści. Te towarzyskie psy bardzo niechętnie zostają same, dlatego potrzebują właściciela, który poświęci im naprawdę dużo czasu oraz uwagi. Rasa nadaje się doskonale dla seniorów, którzy dużo czasu spędzają na powietrzu lub dla pracujących, którzy psa mogą zabrać do pracy ze sobą. Za sprawą niewielkich rozmiarów i ugodowego charakteru nie sprawia też problemów w podróży. Jeśli odpowiednio często zapewnia mu się możliwość ruchu, także w miejskim blokowisku będzie żyło mu się doskonale. Rasa ta świetnie sprawdzi się w roli pierwszego psa dla początkującego opiekuna.
| Cechy szczególne: | Maltańczyk to najbardziej znana rasa z grupy biszonów. Chociaż jego charakter jest nieskomplikowany, pielęgnacja jedwabistej sierści jest dość wymagająca. |
| Charakter: | żywiołowy, inteligentny, czujny, wesoły |
| Wysokość w kłębie: | Psy: 21–25 cm, Suki: 20–23 cm |
| Waga: | 3–4 kg |
| Sierść: | gładka, do ziemi, jedwabista, biała |
| Pielęgnacja sierści: | Wymagająca: Konieczne codzienne szczotkowanie oraz czyszczenie oczu, brody i okolic odbytu. Niezbędne regularne kąpiele. |
| Potrzeba ruchu: | ze względu na rozmiary umiarkowana |
| Pies dla początkujących: | w pewnym stopniu (pielęgnacja sierści) |
| Szczekanie: | czujny, ale nie ujada |
| Długość życia: | 14–16 lat |
| Typowe choroby: | zwichnięcie rzepki, cukrzyca, problemy z kanalikami łzowymi |
| Cena: | od 3000 do 7000 zł |
| Grupa FCI: | Grupa 9 Sekcja 1 (Biszony) |
| Pochodzenie: | Włochy |
Forum zooplus było dla niej wstępem do pisania: Tam zainteresowani miłośnicy kotów spotkali się w 2011 r., aby stworzyć własne czasopismo drukowane o nazwie "Pfotenhieb". W kontekście swojej nauki niemieckiego mogła napisać kilka artykułów do "Pfotenhieb". Dzisiaj, jako szczęśliwa posiadaczka psa, poświęca się głównie tematom związanym ze zwierzętami i ich zdrowiem.
