Ten dumny piesek hodowany był wyłącznie w klasztorach tybetańskich mnichów przez setki lat, a dziś cieszy miłośników psów na całym świecie. Jego popularność wynika nie tylko z wyjątkowego wyglądu, ale i silnego charakteru – w niewielkim lhasa apso drzemie olbrzymia osobowość!
© Ricant Images / stock.adobe.com
Lhasa apso ma długą sierść z bujnymi włosami na głowie, grzywą i brodą.
Lhasa apso, zwany również tybetańskim lwem, to mały, bujnie owłosiony piesek. Ta kompaktowa rasa dorasta do wysokości około 25–28 centymetrów w kłębie, przy czym suki są nieco mniejsze od samców. Waga suczek wynosi od 5 do 7 kilogramów, a samców od 6 do 8 kilogramów.
Lhasa apso charakteryzuje się długim, ciężkim i twardym włosem okrywowym, który nie może być wełnisty ani jedwabisty. Wzorzec rasy dopuszcza wiele różnych umaszczeń, w tym czarne, białe, brązowe, dymne, piaskowe, złote, miodowe, łupkowe. Zdarzają się również dwukolorowe osobniki.
Jego przydomek „lew tybetański” nie wziął się znikąd: Ma efektowną grzywę oraz wyraźnie zaznaczoną, długą brodę i wąsy. Bujne włosy na głowie zakrywają jego pyszczek, ale nie powinny ograniczać widzenia. Mocno owłosione są również jego wiszące uszy.
Warto wiedzieć: U brachycefalicznych ras takich jak lhasa apso mogą pojawić się problemy zdrowotne, jeśli w hodowli cecha ta zostanie doprowadzona do skrajności. Wielu obrońców praw zwierząt uważa ją za rasę za potencjalnie skazaną na cierpienie. W Holandii na przykład hodowla psów o ekstremalnie krótkich nosach jest zabroniona.
© f8grapher / stock.adobe.com
Mały, ale charakterny: W ciele tego niewielkiego czworonoga znajduje się prawdziwie lwie serce. Lhasa Apso to dumny, samodzielny, inteligentny i odważny pies. Wprawdzie bywa nieco zbyt niezależny i podporządkowuje się wyłącznie swojemu wybranemu opiekunowi, jednak dla miłośników tej rasy nie jest to wielka przywara. Lhasa apso samodzielnie decyduje o tym, z kim się zaprzyjaźnić, a z kim niekoniecznie.
Wobec obcych jest zdystansowany i nieufny, dlatego kompleksowa socjalizacja w wieku szczenięcym jest w przypadku tej rasy szczególnie zalecana.
Jednocześnie, ze względu na wielowiekową ścisłą więź z ludźmi rasa cechuje się ogromną empatią – potrafi bez pudła wyczuć panujące w stadzie nastroje i adekwatnie zareagować. Posiadanie lhasa apso to posiadanie nieustraszonego kompana, który wiernie stoi u boku opiekuna. Ważne jednak, by wychowywać go konsekwentnie, ale i czule, ponieważ na szacunek i posłuch u tego psa trzeba sobie zasłużyć!
Lhasa apso wyróżnia nieprzeciętnie wysoka zwierzęca inteligencja. Pies tej rasy bardzo szybko pojmuje polecenia opiekuna, jednak czy je wykona, zależy głównie od tego, jak konsekwentnie prowadzone było do tej pory jego szkolenie.
Zapamiętuje sobie odstępstwa od reguły i będzie z nich w przyszłości korzystał. Miejmy to na uwadze zanim „ten jeden jedyny raz” podarujemy mu smakołyk prosto z naszego talerza czy pozwolimy mu wejść na kanapę. Potem będzie się tego uparcie domagał!
Lhasa apso musi być przekonany o celu wychowania, niewolniczej poddańczości bez kwestionowania od psa tej rasy nie uświadczy się nigdy. Wzajemny respekt jest filarem pomyślnego wychowania tego samodzielnego czworonoga – będzie z nami współpracował, jeśli obdarzymy go szacunkiem.
Najlepiej zmotywujemy go pochwałą, kiedy wykona prawidłowo polecenie. Ponieważ lhasa apso raczej unika kontaktów, dobrym rozwiązaniem dla przedstawiciela tej rasy jest uczęszczanie do szkoły dla psów, gdzie zażyje kompleksowej socjalizacji, co umożliwi mu późniejsze zawieranie potencjalnych przyjaźni z innymi psami.
Ten wytrzymały zwierzak nie jest w żadnym razie typowym kanapowcem, przy pogodzie i niepogodzie chętnie wybierze się z nami na długi spacer. Wystarczająca ilość ruchu to niezmiernie ważny element prawidłowego utrzymania lhasa apso. Jedna do dwóch godzin dziennie aktywności to absolutne minimum.
Psy tej rasy są niezwykle ruchliwe, uwielbiają towarzyszyć opiekunom w wędrówkach, pracach w ogrodzie, wycieczkach itp., choć jednocześnie nie uchodzą za zbytnio skore do zabaw.
Niekoniecznie są najlepszymi kandydatami do psich sportów, takich jak dog dancing czy agility, jednak wyjątki lubią przecież potwierdzać regułę – zawsze możemy spróbować i przekonać się sami!
Ten dumny pies pasuje do tych, którzy z respektem podchodzą do jego nietuzinkowej osobowości. Sprawdzi się także w rękach początkujących miłośników psów, którzy poznają jego potrzeby przed nabyciem i chętnie odwiedzą z nim szkołę dla psów.
Może być częścią rodziny lub kompanem singla – lhasa apso doceni oba domy. Jednak dzieci mieszkające z psem tej rasy powinny być starsze, ponieważ z mniejszymi może się nie dogadywać.
Będzie doskonałym towarzyszem dla osób starszych, które będą poświęcać mu dużo czasu i chętnie przebywać z nim na łonie natury.
Osoba chcąca opiekować się lhasa apso powinna też lubić pielęgnację sierści zwierzaka, gdyż ta wymaga codziennej troski.
Zanim przygarniemy psa, ustalmy, kto w razie naszego urlopu lub choroby będzie się nim opiekować. Długie przebywanie w samotności absolutnie nie powinno mieć miejsca w przypadku tej rasy. Na szczęście dziś możemy zabrać ze sobą psa na urlop w bardzo wiele miejsc – z lhasa apso najlepiej na aktywny wypoczynek!
Przed zakupem psa przemyślmy również, czy godzimy się na regularne wydatki związane z jego utrzymaniem: Wysokiej jakości karma, wizyty kontrolne u lekarza weterynarii, podatek od posiadania psa, ubezpieczenie i inne – to kosztuje!
Zanim przygarniemy lhasa apso: Jeszcze przed zakupem zwróćmy uwagę na szatę rodziców naszego potencjalnego podopiecznego. Według standardu powinna być raczej szorstka i gładka, ale nie miękka jak wata! Wówczas będzie nieskomplikowana w pielęgnacji – wystarczy dwa razy w tygodniu gruntownie ją wyszczotkować.
Najlepszym sposobem jest zaczęcie od podszerstka, gdy pies leży na boku. Możemy użyć specjalnego spreju, który pomoże rozczesać włosy psa i dodatkowo je nawilża i pielęgnuje – inaczej mogą się łamać.
Jeśli chodzi o kąpanie, obowiązuje zasada: Kąpmy tak często, jak to potrzebne i tak rzadko, jak to możliwe. Lhasa apso powinien trafiać do wanny tylko wówczas, gdy jest to naprawdę konieczne. Najczęściej zaschnięty brud da się z powodzeniem wyczesać szczotką. W razie konieczności bądźmy jednak przygotowani na użycie specjalnego, delikatnego szamponu dla psów.
W ramach pielęgnacji sprawdzajmy oczy i uszy naszego pupila – włosy nie powinny ograniczać widzenia psu, a w oklapniętych uszach częściej dochodzi do i inwazji pasożytów.
Regularnie sprawdzajmy też pazury psa, które rosną szczególnie szybko u psów starszych i lekkich, gdyż są przez nie niedostatecznie ścierane przez brak ruchu i obciążenia. Aby zapobiec urazom, skracajmy je regularnie.
Jeśli chcemy wspierać pielęgnację zębów u naszego pupila, już w wieku szczenięcym przyzwyczajajmy go do codziennego szczotkowania zębów specjalną psią pastą i szczoteczką.
Najlepsza profilaktyka zdrowotna dla psa, obok wybrania odpowiedzialnego hodowcy, to prawidłowe żywienie. Psy są mięsożercami, dlatego też właśnie mięso – wysokiej jakości białka zwierzęce – powinno stanowić trzon diety tego czworonoga. Niezależnie od tego, czy zdecydujemy się na klasyczną karmę suchą lub mokrą czy dietę wegetariańską, produkty powinny być wysokiej jakości i zawierać wszystkie niezbędne składniki odżywcze.
Szczenięciu podawajmy trzy lub cztery racje pokarmowe dziennie. U dorosłych psów wystarczy karmienie dwa razy dziennie.
Co kilka tygodni kontrolujmy wagę psa, by w razie konieczności móc szybko przeciwdziałać przybieraniu lub traceniu na wadze. Pamiętajmy, że zalecenia producenta na opakowaniu karmy, dotyczące dziennych racji pokarmowych są jedynie orientacyjne i należy je dostosować do trybu życia, kondycji fizycznej i uwarunkowań genetycznych psa.
Zdrowe przekąski nie powinny zawierać dodatku cukru, za to dużą ilość mięsa. Doskonale jako nagroda sprawdzą się na przykład te w postaci liofilizowanej, przysmaki dentystyczne lub gryzaki. Zawsze zadbajmy o świeżą wodę dla pupila, by mógł po nią sięgać, kiedy tylko zapragnie.
Surowy tybetański górski klimat wykształcił tę rasę. Mimo niewielkich rozmiarów lhasa apso to bardzo odporny i wytrzymały pies. Jego sierść zabezpiecza go zarówno przed mrozem jak i przed upałem. Niemniej oczywiście tak czy inaczej pupila należy chronić latem przed przegrzaniem.
Przez swój krótki nosek lhasa apso cierpi czasem na zespół brachycefaliczny, jednak dotyczy to najczęściej tych linii hodowlanych, które wykształcały ekstremalnie krótkie kufy – niestety te pieski najczęściej chorują.
Wykształcanie takiego kształtu nosa często prowadzi do zwężenia otworów nosowych, zmniejszenia średnicy tchawicy lub wydłużenia podniebienia miękkiego. Urocze być może chrapanie u psów tej rasy, zdające się nie być niczym groźnym, może okazać się objawem złożonych problemów zdrowotnych, obniżających jakość życia zwierzaka.
Ważne, by z hodowcą tej rasy omówić tę kwestię i wziąć szczeniaka z takiej hodowli, w której stawia się przede wszystkim na zdrowie piesków – na taki kształt pyska, który nie umożliwiałby im swobodnego oddychania.
Zdrowy lhasa apso to długowieczny pies, którego średni wiek wynosi od 12 do 14 lat, chociaż mogą dożyć nawet 18 roku życia. Najstarszy przedstawiciel rasy dożył niewiarygodnego wprost wieku 29 lat.
Psy rasy lhasa apso reprezentują wieloletnią tradycję tybetańskich psów świątynnych. Wizualnie miały przypominać lwy Buddy i hodowane były jedynie przez mnichów oraz najbogatszych.
Lhasa jest największym miastem Tybetu i jednocześnie jego stolicą. Nie można jednak z całą pewnością stwierdzić, czy rasa wywodzi się właśnie stamtąd, przynajmniej nie wyłącznie. W klasztorach i pałacach lhasa apso nie był tylko ekskluzywnym psem do towarzystwa. Pełnił również funkcję psa stróżującego – głośnym szczekaniem potrafi zdecydowanie zwrócić ludzką uwagę. Nie ma jednak skłonności do ujadania, co jest jego niewątpliwą zaletą.
W Tybecie psy rasy lhasa apso nie były sprzedawane ani kupowane – mogły być jedynie ofiarowane przyjaciołom jako wyraz ogromnego szacunku oraz zwiastun szczęścia i pomyślności. Wierzono tam również, że mnisi, którzy nie do końca przestrzegali klasztornych reguł, odradzali się pod postacią właśnie tego psa.
Około roku 1920 lhasa apso dotarł do Europy, gdzie szybko zyskał popularność. Celową hodowlę rozpoczęto jednak dopiero około roku 1950 w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, gdzie nie tylko sporządzono wzorzec dla rasy, ale i zaczęto hodować celowo osobniki w określonych umaszczeniach, w przeciwieństwie do osobników tybetańskich występujących we wszelkich maściach. Dziś krajem patronackim dla rasy jest Wielka Brytania.
© Dogs / stock.adobe.com
Nie musimy dziś wprawdzie odwiedzać tybetańskich klasztorów, by dostać lhasa apso, jednak wciąż jest to rasa stosunkowo rzadko spotykana. Niewykluczone, że najbliższy hodowca tej rasy będzie od nas oddalony nawet o setki kilometrów, a nasza chęć zakupu zostanie odnotowana na liście oczekujących, gdyż popyt może okazać się w danym okresie wyższy niż możliwa podaż. Jednak wysiłek i oczekiwanie popłaca, jeśli tylko hodowla jest profesjonalna.
Wystrzegajmy się pseudohodowli, gdzie rozmnażane są pieski bez dokumentów, a odpowiednie warunki i opieka weterynaryjna nie są zapewniane. Takim pieskom nie brakuje tylko papierów rodowodowych i zaświadczeń zdrowotnych, ale i prawidłowej socjalizacji oraz wychowania, co przy tak samodzielnych i upartych psach jak lhasa apso może mieć poważne skutki dla ich późniejszego ułożenia.
Ceny psów od renomowanego hodowcy zaczynają się od 2500 złotych. Sprawdźmy, czy znaleziona przez nas hodowla jest zarejestrowana w ZKWP.
Jeśli szukamy starszego psa, możemy skontaktować się z organizacjami, specjalizującymi się w tybetańskich rasach psów. Prawdopodobieństwo znalezienia przedstawiciela tej rasy, czekającego na nowy dom w schronisku dla zwierząt jest niewielkie ze względu na jej małą popularność.
Możemy poszukać naszego wymarzonego pupila w Internecie. Szanse na znalezienie mieszańca, w żyłach którego płynie krew lhasa apso lub innego lwiego pieska są już większe. Ponieważ jednak mogą one mieć wiele cech wspólnych, bądźmy otwarci na inne możliwości – niewykluczone, że inny bezdomny piesek skradnie nasze serce. Najważniejsze, aby odpowiadało nam jego usposobienie. Zanim podejmiemy ostateczną decyzję, dowiedzmy się wszystkiego o jego historii i cechach charakteru.
A może spodoba nam się jedna z podobnych ras – „lwie pieski” to także:
Wreszcie nadszedł ten moment: Niedługo zamieszka z nami nasz nowy podopieczny. Wykorzystajmy czas oczekiwania na przygotowania. Dowiedzmy się o rasie jak najwięcej, zwłaszcza o odpowiednim dla niej utrzymaniu oraz pożywieniu.
Ustalmy z domownikami, na co mogą pozwalać psu, na co nie – konsekwencja jest w przypadku tej rasy naprawdę wyjątkowo istotna! Zadbajmy o podstawowe wyposażenie – miski, smycz, szelki lub obrożę, koce i legowisko, zabawki oraz naturalnie akcesoria do pielęgnacji, takie jak grzebień, szczotka, pęseta do usuwania kleszczy oraz łagodny szampon.
Hodowca powinien nam doradzić, jaką karmę podawać lhasa apso. W pierwszych dniach po zakupie podawajmy pieskowi tę, którą najprawdopodobniej dał nam jeszcze sam hodowca. Jeśli myślimy o zmianie karmy, pamiętajmy, że powinna się odbywać powoli. Na początku naszej znajomości, dajmy sobie czas na wzajemne, niespieszne poznanie się.
Chociaż lhasa paso wygląda uroczo, ma silny charakter. Pierwotnie trzymany jako pies stróżujący, do dziś ma doskonały słuch i zawsze niezawodnie informuje domowników o przybyciu gości. Każdy, kto zna specyfikę rasy, doceni jej niezależność i będzie potrafił wychowywać ją z miłością, ale również konsekwencją, zyska wesołego przyjaciela, z którym nie sposób się nudzić.
| Cechy szczególne: | Lhasa apso to dumny, mały pies do towarzystwa, który chętnie trzymany jest przez rodziny, singli i osoby starsze. |
| Charakter: | niezależny, pewny siebie, żywiołowy, przywiązany do człowieka |
| Wysokość w kłębie: | 25–28 cm |
| Waga: | 5–7 kg (suki) 6- 8 kg (psy) |
| Sierść: | długi, ciężki włos okrywowy z podszerstkiem, umaszczenie złote, piaskowe, miodowe, łupkowe, dymne, białe, czarne, brązowe, również dwukolorowe |
| Pielęgnacja sierści: | średnio wymagająca |
| Aktywność: | wymaga dużo zajęć i ruchu |
| Pies dla początkujących: | raczej tak |
| Szczekanie: | czujny, ale nie ujada |
| Długość życia: | 12–14 lat, rzadziej do 18 lat |
| Typowe choroby: | zespół brachycefaliczny, zapalenia uszu |
| Cena: | od ok. 2500 zł |
| Grupa FCI: | 9. Psy ozdobne i do towarzystwa |
| Potrzeba ruchu: | średnia |
| Pochodzenie: | Tybet/Wielka Brytania |
