Pomimo swoich niewielkich rozmiarów shih tzu jest niezwykłym psem, który przyciąga uwagę. Pod długą grzywą skrywa się wesoły i żywotny czworonóg, który potrafi zaskoczyć samodzielnością i z całą pewnością będzie wiernym i oddanym towarzyszem. Jednak obrońcy praw zwierząt uważają tę rasę za potencjalnie skazaną na cierpienie. Dowiedz się, dlaczego tak jest i co jeszcze warto wiedzieć o „lwich pieskach” z lektury naszego artykułu.
© everydoghasastory / stock.adobe.com
Shih tzu był pierwotnie strażnikiem klasztorów. Dziś ten niewielkich rozmiarów pies ma szerokie grono fanów.
W oczy u shih tzu rzuca się przede wszystkim jego ozdobna szata. Cechuje go bardzo bujna, długa sierść, a także niezwykle obfity podszerstek. Grzywę najczęściej ścina się na krótko lub podwiązuje, by nie przeszkadzała w widzeniu.
Jego wiszące uszy często nie są widoczne za sprawą gęstego futra. Ogon shih tzu nosi zawinięty na grzbiecie. We wzorcu rasy możemy znaleźć opis, wskazujący na jego arogancki sposób bycia.
Czworonogi te pochodzą z Tybetu. Legenda mówi, że Budda otaczał się małymi pieskami, które w razie niebezpieczeństwa potrafiły zamieniać się w lwy. Mnisi w tybetańskich klasztorach uważali shih tzu za „lwie psy Buddy”.
Shih tzu i lhasa apso właśnie temu pochodzeniu zawdzięczają swoje dźwięcznie brzmiące nazwy: Obie oznaczają „lwie pieski”, z tym że „Shih Tzu” pochodzi z języka chińskiego, a „Lhasa apso” z tybetańskiego.
Przy maksymalnej wysokości w kłębie wynoszącej 27 centymetrów i wadze nie przekraczającej 8 kilogramów, shih tzu zaliczamy do małych ras. Duża jest natomiast różnorodność maści – dopuszczalne są wszystkie możliwe umaszczenia.
© everydoghasastory / stock.adobe.com
Małe „lwie pieski” cechuje niebywała żywotność i temperament, jednocześnie absolutnie nie są przy tym nerwowe. Shih tzu jest otwarty i przyjacielski wobec ludzi i innych zwierząt, także innych psów.
Pomimo całej swojej towarzyskości i chęci do zabawy często sprawia jednak wrażenie bardzo niezależnego. Objawia się w tej cesze nieco owego „lwa”, ponieważ wówczas shih tzu wydaje się być podobny z charakteru bardziej do kota niż do psa, bywa przekorny.
Jego zamiłowanie do zabaw przeważa nad innymi cechami, takimi jak domniemana arogancja rasy – roznieca dobry humor, a przy odrobinie wiedzy jego wychowanie nie powinno sprawiać problemów.
Shih tzu jest nie tylko skory do zabaw, ale także chętny do nauki, co zdecydowanie ułatwia jego wychowanie. Jednak jego upartość może czasami stanowić wyzwanie dla opiekuna. Łagodna konsekwencja w wychowaniu to podstawa sukcesu. Jeśli raz ustąpimy w egzekwowaniu pożądanego zachowania, sprytny shih tzu wykorzysta to w przyszłości.
Wielu przedstawicieli rasy wie też doskonale, jak zrobić użytek ze swojego urok i próbuje swoje cele osiągnąć poprzez skomlenie, zaczepianie i błagalne spojrzenia – najlepiej już od szczenięcia uświadommy mu, że te sposoby na nas nie działają, ignorując takie jego starania.
Optymalnie zsocjalizować shih tzu możemy poprzez regularne odwiedzanie szkoły dla psów, gdzie nauczy się on, jak obchodzić się z czworonogami każdej wielkości – zwłaszcza samce bez odpowiedniego przystosowania za szczeniaka mogą później mieć tendencję do dążenia do dominacji nad innymi psami.
Często mówi się, że psy małych ras mają tendencję do nadmiernego szczekania, jednak shih tzu nie potwierdza tej reguły. Chociaż jest czujny i uważny, nie jest szczekliwy.
© dazb75 / stock.adobe.com
Z bujną grzywą shih tzu wiąże się wiele pracy. Prywatni opiekunowie, którzy nie myślą o startowaniu ze swoimi psami na wystawach psów, mogą ułatwić sobie pielęgnację ich sierści, obcinając ją regularnie na krótko.
Tak czy inaczej sierść trzeba skracać regularnie, by nie włóczyła się po ziemi. Zwracajmy zawsze uwagę, żeby grzywa nie zakrywała oczu „lwiego pieska” i nie zasłaniała mu widoczności – poza tym wpadanie sierści do oczu może wywoływać stany zapalne.
Do regularnej pielęgnacji należą następujące zabiegi:
Niewątpliwą zaletą futra lwiego pieska jest fakt, iż prawie w ogóle nie linieje. Czasami słyszy się opinię, że jest doskonałym psem dla alergików – nie jest to jednak zgodne z prawdą, gdyż alergicy nie reagują na włosy psa, lecz na jego ślinę oraz złuszczony naskórek.
Przed przygarnięciem psa, upewnijmy się, że żaden z domowników nie cierpi na alergię.
Shih tzu pasuje zarówno do rodziny, w której dużo się dzieje, jak i do singla, który chce w swoje częste i długie podróże zabierać pupila. Przy tym nadaje się doskonale także dla początkujących opiekunów, o ile dobrze doinformują się w temacie pielęgnacji futra i są gotowi poświęcać jej czas.
Co prawda psy te są bardziej niezależne niż inne rasy, ale nie powinno zostawiać się ich samych na dłużej niż sześć godzin dziennie, nie częściej niż trzy razy w tygodniu i tylko wtedy, gdy zostały nauczone zostawać same i nie wywołuje to w nich niepotrzebnego stresu.
W magazynie zooplus dowiesz się, dlaczego psy nie lubią zostawać same i jak można je tego nauczyć.
Nawet jeśli te małe psy czują się komfortowo w mieszkaniu w mieście, docenią ogrodzony ogród. Jeśli wynajmujemy swoje lokum, zanim wprowadzi się do nas zwierzak, powinnyśmy zawsze zapytać właściciela mieszkania o zgodę.
Pomimo swojej wielkości shih tzu to bynajmniej nie typowe pieski kanapowe, aczkolwiek uwielbiają spokojne popołudnia spędzane na kolanach swojego opiekuna. Na zewnątrz ci mali odkrywcy są zawsze bardzo aktywni, chociaż eksplorowanie otoczenia w przypadku psów wystawowych jest znacznie utrudnione przez długą sierść, uniemożliwiającą im buszowanie na przykład w krzakach.
Lwie pieski kochają długie spacery i zabawy – często nawet mimo zaawansowanego wieku, na co należy przewidzieć co najmniej godzinę do dwóch każdego dnia. Oprócz ćwiczeń fizycznych, warto pamiętać o ćwiczeniach umysłowych – zwierzęta również potrzebują stymulacji swojego intelektu i wyzwań, aby zachować równowagę i być szczęśliwe.
Poza tym większość tych maluchów szczególnie upodobało sobie wodę, przy czym już niewielkie kałuże potrafią sprowokować je do rozochoconego czołgania się. Wyszkolone odpowiednio osobniki tej rasy są także częstymi towarzyszami podczas konnych wycieczek.
Warto wiedzieć: Shih tzu nie jest, ze względu na ilość sierści, wielkim fanem upałów – latem popołudniowy spacer skróćmy więc najlepiej do minimum, na dłuższy wybierzmy się późnym wieczorem, gdy jest zdecydowanie chłodniej.
Przeczytaj także: Ochłoda dla psa – 10 wskazówek na gorące lato
Jeśli często wyjeżdżamy służbowo i chcielibyśmy zabierać ze sobą swojego pupila, nie ma problemu: Ten sympatyczny piesek wręcz może nam pomóc – shih tzu nadają się doskonale na psy terapeutyczne.
Ich spokojny i towarzyski charakter w połączeniu z uroczym wyglądem sprawiają, że są nierzadko wykorzystywane do terapeutycznych wizyt w szpitalach, domach spokojnej starości i domach dziecka – naturalnie wymaga to uprzedniego przeprowadzenia odpowiednich szkoleń i testów osobowościowych dla psów.
Do najczęściej występujących u shih tzu problemów zdrowotnych zaliczają się wynikające z budowy ich nosków problemy z oddychaniem oraz problemy z oczami.
Powodem tych niedomagań jest powstała na skutek hodowli selektywnej brachycefalia – deformacja czaszki, która jest zbyt krótka i za szeroka. Staje się to ewidentne, gdy porównamy ich budowę z budową ich przodków – wilków.
Ponieważ przedstawiciele tej rasy w związku z tym często cierpią z powodu zwężenia górnych dróg oddechowych i kanalików łzowych, lekarze weterynarii i obrońcy praw zwierząt bardzo często krytykują ich hodowlę.
Po stronie kupującego leży więc odpowiedzialność, by znaleźć hodowcę, dla którego istotne jest zdrowe prowadzenie hodowli według standardów rasy. W żadnym przypadku nie powinnyśmy dać się skusić rzekomym okazjom, w ramach których sprzedawane są pieski bez dokumentów.
Ponieważ ściśle przylegające do siebie zęby małych psów wykazują tendencję do powstawania kamienia nazębnego powinnyśmy szczególnie dbać o pielęgnację zębów. Od szczenięcia przyzwyczajajmy go do szczotkowania zębów specjalną pastą do zębów i szczoteczką lub nakładką na palec. Czyszczenie zębów można wspierać także, podając psu przysmaki dentystyczne i gryzaki.
Przy zapewnieniu im odpowiedniej pielęgnacji i żywienia, przedstawiciele tej rasy mogą żyć nawet 16 lat.
Optymalne pożywienie dla przedstawicieli tej rasy powinno bazować przede wszystkim na mięsie i nie zawierać zbóż. Jeśli karmimy naszego pupila suchą karmą powinnyśmy uważać, by przyjmował on dużą ilość świeżej wody i innych płynów.
Dowiedz się więcej na temat żywienia psów z lektury naszych artykułów:
Shih tzu może pochwalić się bogatą historią: Tybetańscy mnisi hodowali te małe pieski jako psy klasztorne, których zadaniem było pilnowanie i ochrona świętych przybytków. Sprzyjał im w tym z pewnością ich ponadprzeciętnie dobry słuch.
Od tych klasztornych piesków pochodzą poza shih tzu także:
Przypuszczalnie w XVII wieku pieski klasztorne dostały się na chiński dwór cesarski jako forma daniny i tam hodowane były dalej jako luksusowe psy ozdobne. Dopiero na początku XX wieku Chiny zezwoliły na eksport psów tej rasy i pierwsze egzemplarze dotarły do Europy i Ameryki.
W 1929 roku Wielka Brytania uznała rasę za samodzielną. Kiedy w 1949 roku w Chinach zapanował komunizm, wiele shih tzu spotkał tragiczny los: Były one postrzegane za bezużyteczne i mordowane – oznaczało to jednocześnie koniec chińskich hodowli tej rasy.
© Gelpi / stock.adobe.com
Shih tzu to rasa ciesząca się dużą popularnością, dlatego też stosunkowo łatwo znaleźć ich hodowców.
Wystrzegajmy się niezrzeszonych hodowców, którzy rozprowadzają szczenięta bez rodowodów w „korzystnej cenie”. Takim hodowcom nie zależy na zdrowiu i dobrostanie ich zwierząt, a chodzi im jedynie o szybki zysk.
Profesjonalny hodowca musi być członkiem związku hodowców i powinien bez problemu w każdej chwili móc pokazać nam wyniki badań zdrowotnych rodziców szczenięcia. Jest to szczególnie ważne w przypadku tej rasy, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia chorób genetycznych.
Wskazówka: Zadając hodowcy odpowiednie pytania, dowiemy się, czy jest profesjonalistą.
Piesek opuszczający hodowlę powinien być odrobaczony, posiadać rodowód, świadectwo szczepień i oczywiście należy pamiętać o zawarciu umowy kupna-sprzedaży. Większość czworonogów jest już wówczas zaczipowana i zarejestrowana, co jest niezbędne podczas podróży po Europie.
Jeśli chcemy podarować dom starszemu psu, rozejrzyjmy się w Internecie – niejeden shih tzu szuka nowego opiekuna. Nierzadko są to mieszańce – ale warto pamiętać, że shih tzu bez rodowodu to także shih tzu.
Chwycić za serce może Cię także psiak ze schroniska. W rozmowie z załogą schroniska czy wcześniejszym opiekunem shih tzu postaraj się upewnić, że piesek będzie do Ciebie pasował charakterologicznie.
Więcej informacji na temat adopcji psa ze schroniska znajdziesz w magazynie zooplus.
W niewielkich gabarytów shih tzu drzemie coś więcej niż widać na pierwszy rzut oka. Szybko tworzy on bliską więź ze swoim opiekunem, którą można dodatkowo wzmocnić poprzez regularne sesje pielęgnacyjne. Jego przyjazna i żywiołowa natura czyni go idealnym kompanem dla aktywnych rodzin i singli.
Zanim jednak kupimy shih tzu od hodowcy, zapoznajmy się z problemami zdrowotnymi rasy i rozważmy adopcję czworonoga ze schroniska dla zwierząt.
| Cechy szczególne: | Shih tzu to małe, żywiołowe psy, które niegdyś strzegły klasztorów w Tybecie, a dziś są popularnymi psami rodzinnymi. |
| Charakter: | skory do zabawy, niezależny, otwarty, zrównoważony |
| Wysokość w kłębie: | maks. 27 cm |
| Waga: | 4,5–8 kg, optymalna waga nie przekracza 7,5 kg |
| Sierść: | długi, gęsty, gładki włos okrywowy z obfitym podszerstkiem; dozwolone wszystkie umaszczenia |
| Pielęgnacja sierści: | czasochłonna, wymaga regularnego szczotkowania i strzyżenia |
| Aktywność: | niezbędne codzienne aktywności fizyczne i umysłowe |
| Pies dla początkujących: | tak |
| Szczekanie: | bez tendencji do nadmiernego szczekania |
| Długość życia: | ok. 16 lat |
| Typowe choroby: | ograniczenia zdrowotne ze względu na kształt czaszki, przede wszystkim problemy z oddychaniem i oczami |
| Cena: | od około 3000 zł |
| Grupa FCI: | 9 |
| Pochodzenie: | Chiny (Tybet) |
