Terier tybetański

Wbrew temu, co sugeruje nazwa, ten długowłosy terier tybetański nie jest terierem, lecz psem pasterskim pochodzącym z Tybetu, którego zadaniem było pilnowanie stada bydła na wysokości około 5000 metrów. Jego doskonałe zdrowie, skoczność i umiejętności wspinaczki, jak również uważny i sympatyczny charakter pozostały niezmienne do dziś pomimo zmiany przeznaczenia na psa rodzinnego.

Wygląd: Jaki wzrost osiąga terier tybetański?

Nie tylko jego przyjazny charakter, ale także średnia wielkość sprawiają, że jest popularnym psem rasowym. Teriery tybetańskie osiągają wysokość w kłębie od 35 do 41 cm i ważą od 11 do 15 kg, w zależności od wielkości i płci. Suki są zazwyczaj nieco mniejsze i lżejsze od samców.

Bujna szata ochronna w wielu kolorach

Najbardziej charakterystyczną cechą teriera tybetańskiego jest bujna, długa sierść, która zapewniała mu niezawodną ochronę w surowym klimacie Tybetu. Nawet burze śnieżne i temperatury sięgające minus 40 stopni Celsjusza nie mogą zaszkodzić temu psu. Terrier tybetański jednak dość dobrze toleruje również ciepło dzięki swojej długiej sierści, która w lecie działa jak rodzaj wentylatora.

Delikatny i długi włos okrywowy może być zarówno prosty, jak i falisty i jest podszyty delikatnym, gęstym podszerstkiem. Pod względem kolorystycznym sierść przedstawicieli tej rasy jest bardzo różnorodna. Dozwolone są prawie wszystkie kolory i kombinacje, z wyjątkiem czekoladowego i wątrobianego. Gama kolorów sięga od białego, przez kremowy, złoty i szary, aż po czarny.

Oprócz psów o jednolitym umaszczeniu, akceptowane są również psy dwu- i trójkolorowe. Wszystkie psy – niezależnie od koloru – łączy czarny nos i ciemne obwódki oczu.

Kwadratowa, sportowa i kompaktowa sylwetka

Pod długą sierścią kryje się potężne, muskularne i kwadratowe ciało, które pozwala tybetańskiemu Apso (=pies długowłosy) na niezwykłe osiągnięcia sportowe. W przeciwieństwie do Lhasa Apso czy maltańczyka, sierść ta nigdy nie powinna sięgać do podłogi ani ograniczać ruchów psa.

Zgodnie z przydomkiem „śnieżny lew”, jak nazywają go Tybetańczycy, terier tybetański ma bardzo szerokie, okrągłe i płaskie łapy, które w tej postaci nie występują u żadnej innej rasy psów. Umożliwiają one bezproblemowe poruszanie się po śniegu – zupełnie jak w śniegowcach.

Charakter: Niezależny wesołek

Ten uroczy pies rasowy o długiej sierści jest odpowiednim towarzyszem dla aktywnych osób z poczuciem humoru – terier tybetański jest bowiem prawdziwym żartownisiem, który potrafi rozbawić ludzi swoim zabawnym usposobieniem. Uwielbia przebywać ze swoją rodziną na świeżym powietrzu, na łonie natury, a wtedy również pokazuje swój niezwykły talent do skakania i radość z biegania.

Należy jednak uważać, aby ten przyjazny i temperamentny pies nie owinął sobie nas wokół łapy – terier tybetański ma swój własny rozum, który czasem każe mu kwestionować wydawane przez opiekuna komendy.

Uparty i ze swoimi przyzwyczajeniami

Na szczęście, mimo całego swojego uporu, terier tybetański jest łatwy w szkoleniu. Jego zorientowany na ludzi, przyjazny charakter, szybka percepcja i inteligencja czynią z niego psa chętnego do nauki. Podczas gdy konsekwencja i cierpliwość są najważniejszymi czynnikami determinującymi pomyślne wychowanie, komendy wypowiadane z naciskiem lub surowością przynoszą zazwyczaj odwrotny skutek.

Podobne zachowanie wykazuje również przy dużych zmianach. Zmianę pory karmienia lub spacerów, nowe miejsce do spania lub inną karmę terier tybetański zaakceptuje dopiero po pewnym czasie. Jednak przy ustalonym rytmie i odrobinie cierpliwości przedstawiciele tej rasy nie sprawiają większych problemów wychowawczych.

Czy teriery tybetańskie są psami rodzinnymi?

Terier tybetański kocha swoją rodzinę, a zwłaszcza dzieci, ponad wszystko. W kontaktach z obcymi wykazuje się powściągliwością, ale nigdy nie jest nerwowy ani agresywny. Dzięki temu nie tylko jego ładny wygląd, ale także rozwinięte umiejętności społeczne sprawiają, że jest on mile widzianym gościem, którego można bez problemu zabrać ze sobą wszędzie. Jeśli to możliwe, należy tak właśnie robić, ponieważ ten przywiązany do swojego opiekuna pies nie znosi dobrze długich okresów samotności.

Warunki utrzymania: Czego potrzebuje terier tybetański?

Z terierem tybetańskim w domu na pewno nie będzie nudno! Dla osób aktywnych, które dużo czasu spędzają na zewnątrz i mogą go poświęcić swojemu podopiecznemu, terier tybetański będzie idealnym partnerem. Pies ten uwielbia bowiem długie spacery i nie straszne mu nawet wyczerpujące wędrówki w górzystym terenie.

Jeśli jednak nie mieszkasz w górach, możesz zaangażować swojego teriera tybetańskiego do uprawiania psich sportów. Czy to agility, dog dance, turniejowe psie sporty czy obedience – terier tybetański jest entuzjastą w zasadzie każdego z nich.

Zapewniając mu odpowiednią dawkę ruchu, mamy gwarancję, że w domu będzie spokojnym i grzecznym współlokatorem, który czuje się komfortowo również w miejskim mieszkaniu – przynajmniej tak długo, jak długo nie zostawisz go samego.

Żywienie: Brak szczególnych wymagań

Ponieważ u teriera tybetańskiego nie ma typowego dla rasy zagrożenia alergią i raczej rzadko ma on tendencję do otyłości, jego żywienie nie różni się od żywienia innych ras psów. Podobnie jak wszystkie czworonogi, terier tybetański jest potomkiem wilka, a tym samym jest mięsożercą. Mięso stanowi dla psa najważniejsze źródło białka, dlatego nie może go zabraknąć w jego menu. Aby jednak w pełni pokryć zapotrzebowanie żywieniowe przedstawicieli tej rasy, należy je uzupełnić warzywami, gotowanym ryżem lub makaronem.

Odkryj nasz wybór karm dla psów w sklepie dla psów zooplus!

Historia: Nieznane pochodzenie

Dokładne pochodzenie „śnieżnego lwa” jest w dużej mierze nieznane. Uważa się, że psy w tym typie były trzymane w tybetańskim klasztorze jako święte psy świątynne ponad 2000 lat temu. Na przestrzeni wieków czworonogi te doskonale przystosowały się do surowych warunków panujących w ich ojczyźnie.

Ich bujna, podwójna sierść, szerokie, płaskie łapy i ruchome pazury czyniły z nich wytrzymałych i zręcznych wspinaczy, którzy jednocześnie stali się cennymi pomocnikami ludzi w nieprzyjaznych okolicach gór himalajskich. Ich głównym zadaniem było pilnowanie stad bydła, a w razie potrzeby, zaganianie pojedynczych, uciekających sztuk z powrotem do stada. Pracowały wówczas głównie w stadzie i u boku swojego „większego brata”, mastifa tybetańskiego (Do-Khyi).

Z Tybetu do Anglii

Wśród Tybetańczyków terier tybetański do dziś uważany jest za przynoszącego szczęście i pokój. Tylko wiara w reinkarnację (odrodzenie) zabroniła im handlu świętymi psami.

Drogę do Anglii znalazły dopiero wtedy, gdy brytyjska lekarka dr Greig w 1922 roku operowała bogatą panią tybetańską w Indiach i otrzymała w podziękowaniu za uzdrowienie złoto-białe szczenię. W Anglii dr Greig zaczęła tworzyć własną hodowlę terierów tybetańskich pod nazwą „of Lamleh”.

W 1930 roku brytyjski Kennel Club oficjalnie uznał rasę za „teriera tybetańskiego”. Dlaczego nie została użyta właściwa nazwa rasy „Tibet Apso” (Tybetańczyk długowłosy) do dziś nie wiadomo. Jednak próby usunięcia z nazwy wprowadzającego w błąd członu „terier” do tej pory nie powiodły się.

W połowie XX wieku, w Europie powstały kolejne hodowle, w których głównie hodowano angielskie teriery tybetańskie i do dziś Anglia stoi na straży przestrzegania standardu rasy.

Poznaj inne rasy z grupy IX FCI, sekcji 5 (Psy ozdobne i do towarzystwa, rasy tybetańskie):

• Lhasa apso
• Shih tzu
• Spaniel tybetański