Akita Inu

Pielęgnacja: Czy pielęgnacja sierści Akity Inu jest wymagająca?

Do zdrowia naszych czworonożnych pupili przyczynia się również odpowiednia pielęgnacja. Zasadniczo twarde i raczej krótkie futerko Akity, które nawiasem mówiąc posiada niesamowitą zdolność samooczyszczenia, nie stawia wysokich wymagań względem pielęgnacji sierści. Wystarczy, że raz w tygodniu gruntownie go wyczeszemy i, jeśli to będzie konieczne, usuniemy z sierści ewentualne „zdobycze” ze spaceru.

Nieco inaczej wygląda to niestety w czasie wymiany sierści dwa razy w roku. By pozbyć się starego, luźnego włosia z futra psa, nieodzowne jest codziennie porządne szczotkowanie.

Sport: Jak dużo aktywności potrzebuje Akita Inu?

Na pierwszy rzut oka Akita może się wydawać pod tym względem wymagającą rasą, jednak od codziennych intensywnych jednostek treningowych i trudnych wyzwań intelektualnych pies tej rasy woli raczej spokojne, długie spacery.

Akita Inu: Podległość to nie jego rzecz

Nawet najbardziej doświadczony opiekun nie da rady skłonić Akity do wykonywanie bezcelowych, według niego, poleceń. Nie weźmie udziału w dziecinnych zabawach, nie będzie uprawiał psich sportów, pomimo iż właściwie jest bardzo sprawny i wytrzymały, chyba że znajdzie sens stojący za treningami. W tej kwestii, podobnie jak w kwestii wychowania Akity, sukces kryje się za odpowiednią motywacją pupila ze strony opiekuna – musi on umieć go przekonać, że posłuszeństwo będzie dla niego z korzyścią.

Zdrowie Akity Inu

Chociaż w hodowli Akity Inu dużą wagę przykłada się do zdrowia zwierząt, niektórzy przedstawiciele tej rasy nadal zmagają się z chorobami dziedzicznymi i innymi dolegliwościami. Zaliczają się do nich schorzenia skóry i włosia, zaburzenia autoimmunologiczne, postępujący zanik siatkówki, epilepsja, schorzenia tarczycy oraz niestety często występująca u tych psów dysplazja stawu biodrowego.

W profesjonalnych i odpowiedzialnych hodowlach każde zwierzę sprawdzane jest od kątem prawdopodobieństwa wystąpienia tych chorób. Profesjonalni hodowcy robią wszystko, by zminimalizować to ryzyko.

Żywienie: Na co należy zwrócić uwagę przy żywieniu Akity Inu?

Dla długiego i zdrowego życia psa niezbędne jest odpowiednio dostosowane do jego potrzeb pożywienie. Przy wyborze karmy powinnyśmy więc poza ceną, uwzględnić jej jakość i to ona powinna być decydująca.

Nie oznacza to naturalnie, że automatycznie mamy kupować najdroższą z dostępnych karm. Niezależnie od ceny powinnyśmy bowiem rzucić okiem na skład. Karma dla psa powinna być przede wszystkim zbilansowana i dostarczać mu wszystkich niezbędnych składników odżywczych.

Odkryj nasz asortyment karm dla psów: W sklepie internetowym zooplus znajdziesz bogaty wybór karmy suchej oraz mokrej dla Twojego podopiecznego.

Wymagające podniebienia?

Akity Inu mają opinię wybrednych psów, o dużych wymaganiach względem pożywienia. Czasami faktycznie znalezienie idealnej karmy dla psa może zająć dłuższą chwilę.

Unikajmy jednak zbyt częstego zmieniania karmy na nową, zawsze dajmy najpierw szansę podniebieniu psa, by przyzwyczaiło się do jej smaku i żołądkowi psa, by porządnie ją strawił. Zbyt częsta zmiana pożywienia jest obciążająca dla organizmu psa i może prowadzić do różnych dolegliwości, na przykład biegunki lub zaparć. Do nowej karmy zawsze przyzwyczajaj pupila, stopniowo zmieniając dotychczas stosowaną karmę nową, aż do całkowitego jej zastąpienia.

Jakie pożywienie jest dla Akity odpowiednie?

Ponieważ Akity mają tendencję do zapadania na alergie skórne, najlepiej zrezygnować z karm zawierających wieprzowinę i większe ilości soi. Dla Akit zaleca się najczęściej mięso wołowe, jagnięcinę i mięso strusia – w jakiej formie, to już zależy od preferencji Twoich i pupila. Przy podawaniu karmy suchej musisz jednak zwracać uwagę na to, by pies przyjmował odpowiednie ilości płynów.

Za dużo smakołyków między posiłkami również Akitom niespecjalnie służy. Dwie porcje pokarmu dziennie w zupełności im wystarczają – najlepiej porcje karmy przeznaczone na każdy dzień dokładnie odważać. W ten sposób unikniemy ryzyka powstania u psa nadwagi.

Historia rasy: Japoński pomnik kultury

W swojej ojczyźnie – Japonii, Akity Inu były popularne na długo przed historią Hachikō. Dowody w postaci ich podobizn na glinianych naczyniach czy dzwonach wykonanych z brązu sugerują, że rasa ta może mieć już prawie pięć tysięcy lat.

Badania z dziedziny genetyki molekularnej potwierdziły, że Akity Inu wraz z Shibą, Chow Chowem i Shar Peiem należą do najbliżej spokrewnionych z wilkami ras psów, a tym samym do najstarszych ras azjatyckich.

W roku 1931 japoński cesarz ogłosił Akitę Inu pomnikiem kultury. Do roku 1945 wywóz Akity z Japonii był zakazany.

Teorii na temat dokładnego pochodzenia rasy Akita Inu jest wiele, pewne jest natomiast, że została ona odkryta w japońskim regionie Akita, skąd rozprzestrzeniła się na całą Japonię, a potem na europejski i amerykański kontynent.

Japoński Akita Inu i amerykański Akita

Po zakończeniu II Wojny Światowej ilość przedstawicieli rasy Akita Inu znacznie się zmniejszyła, a ich wygląd i usposobienie wyraźnie się od siebie różniły.

Z tych różnych typów Akity wykształciły się dwie linie: Akita japoński, który jest przybliżany w tym tekście, oraz Akita amerykański, który powstał w wyniku skrzyżowania psów pasterskim z Akitami po tym, jak po wojnie amerykańcy żołnierze zabrali kilka osobników do Stanów Zjednoczonych, gdzie rozpoczęto celową ich hodowlę.

W Japonii hodowcy postawili na odtworzenie pierwotnego charakteru i wyglądu rasy i w tym celu krzyżowali je z tak zwanymi Matagi Akitas. Obie rasy – zarówno pierwotne, nieco mniejsze japońskie Akity, jak i troszkę ciemniejsze i większe amerykańskie Akity – dziś są niezależnymi rasami uznanymi przez FCI.

Różne przeznaczenie

Pierwotnie Akita pomagał w polowaniach na niedźwiedzie, dziki i ptactwo. Ponadto pełnił też często funkcję stróżującą.

W XIX wieku Akita występował również niestety w okrutnych, krwawych walkach psów, które zostały zakazane dopiero w roku 1908. By walczące psy były jeszcze większe i silniejsze, krzyżowane były wówczas z rasą Tosa i mastifami.

Dziś Akita wykorzystywany jest głównie jako pies rodzinny i towarzyszący. Niemniej jednak siła, zmysł łowczy i instynkt obrońcy dają się w dzisiejszych przedstawicielach tej rasy wciąż wyraźnie dostrzec. Niezmiernie ważne wobec tego jest odpowiednie zaangażowanie fizyczne i umysłowe Akity oraz konsekwentne jego wychowanie, by mógł on spełniać się w roli psa rodzinnego.

Hodowla: Zachowanie oryginalnej rasy

Japończycy szybko zorientowali się, jak ważną częścią kultury ich kraju jest ta dostojna rasa psa, dlatego już w początkach XX wieku rozpoczęli jej celową hodowlę.

Nie dziwi więc fakt, że odrzucali różne linie hodowlane, które na przestrzeni lat wykształciły się w wyniku krzyżowania z innymi rasami (chociażby z owczarkami niemieckimi). Z punktu widzenia japońskich kynologów, prowadziło to raczej do rozłamu niż wzbogacenia rasy.

Japończycy postawili na pierwotny wizerunek Akity i wszelkie inne starania hodowlane traktowali jako zbędne zabiegi zaburzające doskonały charakter rasy. Swoje starania skupili na tym, by wzmocnić oryginalne cechy rasy – wysokie łapy, typowa dla szpiców głowa, nieco węższa i krótsza postura niż u akity amerykańskiego. W staraniach tych pomagało krzyżowanie Akit z psami myśliwskimi Kishu Inu, z japońskimi psami zaprzęgowymi, Chow Chowem oraz przede wszystkim wspomnianym już Matagi Inu.

Zdrowie i krzepkość najwyższym priorytetem hodowlanym

Zachowanie pierwotnych cech rasy stanowi centrum zainteresowań hodowców – nie tylko w Japonii, ale i w wielu europejskich krajach. W ścisłej współpracy z naukowcami i badaczami hodowcy próbują zachować naturalne cechy Akity i jednocześnie wyeliminować możliwe defekty genetyczne czy niepożądane cechy charakteru.

Celem nadrzędnym jest wyhodowanie zdrowego, społecznego psa, co jest możliwe jedynie dzięki dużemu zaangażowaniu ze strony hodowców. Odpowiedzialni hodowcy wykluczą ze swoich hodowli zwierzęta nie pasujące do wzorca rasy i podatne na choroby.