Chow Chow

Wychowanie: Konsekwencja przede wszystkim

Ze względu na swoją upartą naturę, Chow Chow jest uważany za trudnego w wychowaniu. Potrzebuje jasnych i spójnych rozkazów – za każdym razem, gdy ustępujesz, patrząc w oczy tego „pluszowego misia”, ryzykujesz, że w przyszłości będzie chciał on przejąć dowodzenie i dyktować warunki.

Marsz do szkoły!

Z konsekwencją, miłością i empatią można wychować psa rasy Chow Chow, ale nigdy nie będzie towarzyszem, który zawsze reaguje ochoczo na komendę, lecz zachowa swoją niezależność.

Idealnie byłoby poszukać – przed wprowadzeniem się nowego członka rodziny – szkoły dla psów, która ma już doświadczenie z tą rasą. W tym miejscu szczeniak będzie mógł poznawać inne psy podczas zabawy, co jest bardzo istotne, ponieważ odpowiednia socjalizacja jest w ich przypadku nieodzowna.

Czy Chow Chow może być trzymany przez początkujących?

Ze względu na swój uparty charakter Chow Chow najlepiej sprawdzi się w rękach doświadczonych opiekunów – wykorzystuje on bowiem typowe błędy początkujących, które mogą prowadzić do braku kontroli w trudnych sytuacjach.

Jeśli masz małe doświadczenie w szkoleniu psów, zdecydowanie musisz poczytać więcej na temat ich wychowania, a także uzyskać wskazówki od bardziej doświadczonych opiekunów lub hodowcy.

Warunki utrzymania: Czy Chow Chow jest psem rodzinnym?

Chow Chow nie jest klasycznym psem rodzinnym, choć jak to często bywa, wyjątki potwierdzają regułę. Jeśli chcesz się zdecydować na tego misia w lwim futrze, upewnij się koniecznie, czy przedstawiciel tej rasy jest odpowiedni dla Ciebie i osób w Twoim otoczeniu.

Czworonóg ten jest dobrym psem dla singli, ponieważ ma tendencję do tworzenia bliskiej więzi z jedną osobą. Przed zakupem psa należy pamiętać o niekiedy czasochłonnej pielęgnacji sierści, zwłaszcza w przypadku długowłosej odmiany.

O czym pamiętać przez zakupem?

W zasadzie rasa ta nadaje się także do trzymania w mieszkaniu, ale Chow Chow ucieszy się z dobrze ogrodzonego ogrodu, ponieważ psy te lubią przebywać na świeżym powietrzu.

Weź także pod uwagę czasochłonność pielęgnacji sierści.

Zanim przygarniesz swojego „psiego lwa“, musisz zdać sobie sprawę, że bierzesz na siebie odpowiedzialność na ponad 10 lat – nawet w czasie urlopu czy choroby. Przy okazji zastanów się nad możliwością zakwaterowania dla psa podczas urlopu. Alternatywnie możesz zaplanować wyjazd z psem, ale pamiętaj, że miejsca zbyt ciepłe nie są odpowiednie dla przedstawicieli tej rasy.

Należy wziąć również pod uwagę następujące aspekty związane z finansami: Oprócz niezbędnego podstawowego wyposażenia w postaci legowiska, smyczy, szczotek i grzebieni, misek i akcesoriów do transportu w samochodzie, a także regularnych wydatków na karmę i lekarza weterynarii, mogą czekać Cię większe koszty, jeśli Twój czworonożny przyjaciel zachoruje.

Chow Chow i kot?

Jeśli w domu jest już kot i chcesz zsocjalizować z nim Chow Chowa jako nowego członka rodziny, zdecydowanie należy wybrać osobnika, który jest przyzwyczajony do kotów

– u niektórych hodowców taka socjalizacja odbywa się już w pierwszych tygodniach życia. Starszego psa ciężko przyzwyczaić do tego, że jego współlokatorem jest potencjalna „ofiara”.

Chow Chow może żyć w harmonii ze starszymi dziećmi, pod warunkiem, że wcześniej wspólnie z nimi ustalisz zasady dotyczące konsekwencji i szacunku wobec Waszego czworonoga. Wtedy nic nie stanie na przeszkodzie takiej przyjaźni.

Ponadto przebadaj siebie i pozostałych członków rodziny mieszkających w domu pod kątem alergii na psią sierść.

Wygoda ponad sportem

Agility, dog dancing, jogging? To raczej nie są zajęcia dla tych preferujących komfort i wygodę zwierząt. Gęsta sierść oraz dość wysokie tylne nogi również utrudniają dłuższe ćwiczenia wytrzymałościowe.

Psy tej rasy szczególnie cenią sobie długie spacery z wieloma okazjami do węszenia, ale nie stawiają zbyt wysokich wymagań opiekunom, jeśli chodzi o zamiłowanie do sportu. Długie wędrówki to też nie najbardziej ulubiona forma spędzania czasu dla tego kompaktowego psa.

Latem, gdy temperatura jest wysoka, należy zadbać o dużą ilość wody oraz zacienione miejsce schronienia, ponieważ długowłosy Chow Chow nie radzi sobie dobrze z upałem.

Pielęgnacja: Jak często należy szczotkować Chow Chowa?

„Lwia grzywa” musi być zadbana: Opiekunowie długowłosych Chow Chowów powinni chwycić za szczotkę co najmniej dwa do trzech razy w tygodniu, a jeszcze lepiej codziennie.

Zalecane jest dokładne cotygodniowe czesanie i dodatkowe – mniej intensywne – szczotkowanie raz dziennie. Szczególnie za uszami i na grzbiecie sierść ma tendencję do tworzenia kołtunów.

Odmiana z krótkimi włosami jest znacznie mniej wymagający w pielęgnacji.

Kąpiel tylko w wyjątkowych przypadkach

Należy unikać kąpieli, chyba że Twój podopieczny jest tak brudny, że nie można go wyczesać. Jeśli musisz go wykąpać, poszukaj naturalnych substancji i łagodnego szamponu dla psów, na przykład z rumiankiem. Zmniejszysz wówczas ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej.

Latem należy zwracać uwagę na punkty styku ogona ze skórą podczas upałów, ponieważ w tych miejscach mogą szybko powstawać podrażnienia skóry.

Żywienie: Co je Chow Chow?

Zbilansowana dieta przyczynia się do długiego, szczęśliwego życia psa. Każdy pies ma swoje indywidualne wymagania żywieniowe, których nie można określić w sposób uniwersalny dla wszystkich psów – wpływają na nie czynniki, takie jak stan zdrowia, waga czy wiek. Jeśli nie wiesz dokładnie, jakie są wymagania żywieniowe Twojego podopiecznego, lekarz weterynarii chętnie Ci doradzi.

Gotowa karma czy barfowanie?

Karma dla psów powinna w dużej mierze składać się z wysokiej jakości mięsa. Oprócz karmy suchej i mokrej można stosować metodę BARF (biologicznie odpowiednią surową dietę), która opiera się głównie na surowym mięsie.

Zdrowie: Czy Chow Chow jest odporny na choroby?

U psów rasy Chow Chow dość często występują stany zapalne skóry, które mogą być wywołane między innymi przez nieprawidłową dietę. Jak tylko zauważysz pierwsze oznaki takiego problemu, niezwłocznie udaj się do lekarza weterynarii.

Występuje u nich także skłonność do wyprysków skórnych, inwolucji powiek oraz dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Regularne badania kontrolne i odpowiednie leczenie mogą w wielu przypadkach spowolnić przebieg choroby do tego stopnia, że operacja nie będzie konieczna.

Negatywny przykład

Ze względu na predyspozycje genetyczne, przy zakupie szczenięcia szczególnie wskazane jest zwrócenie uwagi na to, czy rodzice szczenięcia zostali przebadani pod kątem ww. chorób i upewnienie się, że dany hodowca wykorzystuje do rozmnażania tylko zdrowe osobniki.

Smutną sławę zyskał Todd, dawny Chow Chow znanego na całym świecie piosenkarza Justina Biebera, który podarował tego futrzanego szczeniaka jednemu ze swoich tancerzy, gdy tylko zwierzę wkroczyło w okres dojrzewania. Ten z kolei zebrał następnie ok. 8000 dolarów w datkach na operację bioder tego zaledwie 7-miesięcznego pieska.

Jak długo żyje Chow Chow?

Przedstawiciele tej rasy żyją średnio od 12 do 14 lat.

Historia rasy: Od strażnika świątyń do symbolu statusu

Rasa ta pochodzi z Chin, ale ma pochodzenie syberyjskie. Sam typ psa ma ponad tysiąc lat.

Starożytni strażnicy świątyń

Chow Chow to jedna z najstarszych ras, która genetycznie bardzo różni się od większości współczesnych ras psów. Uważa się, że te zwierzęta miały również wpływ na to, jak przedstawiano „psy Fu”, które stoją jako strażnicy przed wieloma reprezentacyjnymi chińskimi budowlami – podobnymi do bardziej popularnych w Europie posągów lwów.

W czasach starożytnych Chow Chow był rzeczywiście wykorzystywany jako strażnik świątyń w Chinach, Mongolii i Tybecie, ale później, w ramach wzrostu popularności, stawał się coraz częściej psem myśliwskim albo strażnikiem prywatnych posesji.

Mimo to, niektóre egzemplarze tej rzucającej się w oczy rasy przez długi czas służyły na dworze cesarskim jako symbole statusu. Jednak wiele psów rasy Chow Chow prawdopodobnie lądowało również na talerzu swoich właścicieli, którzy na dodatek używali ich sierści jako futra.

Mieszkańcy ogrodów zoologicznych

Rasa Chow Chow dotarła do Europy w XIX wieku. W Wielkiej Brytanii pierwsze Chow Chowy nie trafiły na kanapę opiekuna, ale do zoo, gdzie wzbudziły ogromne zainteresowanie zwiedzających.

W 1865 roku królowa Wiktoria otrzymała jednego z tych chińskich psów, które mocno przyciągały wzrok, i tym samym wzbudziła trend posiadania „lwiego psa” jako zwierzęcia domowego. W 1895 roku pierwsi miłośnicy rasy założyli związek Chow Chow, a ponad 10 lat później powstał również „Chow Chow Club” w Stanach Zjednoczonych.

Chow Chow jako symbol statusu

Jednak przez dłuższy czas te puszyste psy pozostały niedostępne dla większości miłośników zwierząt i dość długo były uważane za symbol statusu w zachodnim świecie. W Białym Domu mieszkało już dwóch przedstawicieli rasy: Prezydent USA (1923–1929) Calvin Coolidge był opiekunem Tiny Tima i Blackberry’ego.

Obecnie niewielu przedstawicieli rasy Chow Chow żyje w Chinach i częściej można je spotkać w Europie i Ameryce Północnej, gdzie rasa ta była nawet jedną z najpopularniejszych w latach 80. XX wieku.

Jak Chow Chow otrzymał swoją nazwę?

Pochodzenie niezwykłej nazwy Chow Chow nie zostało jednoznacznie ustalone – istnieje na ten temat kilka teorii. Jedna z nich mówi, że nazwa ta jest po prostu zapożyczona od chińskiego słowa „Gou” oznaczającego „psa”.

Innym wyjaśnieniem byłoby pochodzenie tego słowa z wariantu pidgin angielskiego: W związku z tym „chow-chow” musiałoby być tłumaczone jako „przysmaki” – zresztą nawet dziś w Stanach Zjednoczonych „chow” oznacza „jedzenie” w potocznym języku. Zgodnie z tą teorią nazwa tej rasy psów miałaby więc przypominać o czasach, w których Chow Chow również dostarczał mięsa (i które na szczęście już minęły).