Chow Chow jest jedną z najstarszych ras na świecie, zachwyca nie tylko wizualnie, ale także wyróżnia się bardzo szczególnym charakterem: Niektórzy twierdzą, że Chow Chow ma w sobie więcej cech kota niż psa z uwagi na to, że jest dość uparty.
Charakterystyczna dla Chow Chow są lwia grzywa i niebieski język.
W Chinach rasa ta znana jest również jako „puszysty lwi pies”, „niedźwiedzi pies” lub „niebieski język” – same te nazwy już wskazują na to, że pies przyciąga wzrok.
Chow Chow należy do grupy szpiców azjatyckich. Ma zwartą budowę ciała. Istnieją psy zarówno krótkowłose, jak i długowłose, chociaż przedstawiciele krótkowłosych mają również bardzo pluszowe, miękkie futro.
Krótkowłose „Smooth Chows“ są znacznie mniej powszechne niż długowłose odmiany. Mają one gęsty podszerstek i bujną „grzywę” – lwi wygląd jest typowy dla tej rasy psów.
Imponujące futro jest zawsze jednokolorowe, przy czym bok brzucha i wewnętrzna strona ud mogą być jaśniejsze. Dozwolone umaszczenia to czarne, czerwone, niebieskie, płowe, kremowe i białe. Grube, małe uszy są wyprostowane, a ogon znajduje się nad grzbietem.
Samce rasy Chow Chow osiągają wysokość w kłębie od 48 do 56 centymetrów, natomiast samice tej rasy – od 46 do 51 centymetrów.
Waga dla suk wynosi od 20 do 27 kilogramów, dla samców od 25 do 32 kilogramów.
Szczególna cecha tej rasy ujawnia się przy otwartym pysku: Język, podniebienie i wargi Chow Chowów są niebieskie. U innych ras byłoby to powodem do niepokoju, gdyż niebieski język i błony śluzowe jamy ustnej mogą świadczyć o niedotlenieniu. Natomiast u przedstawicieli tej rasy cecha ta jest częścią standardu i nie oznacza problemów zdrowotnych.
Na marginesie: Nie ma jednoznacznego naukowego wyjaśnienia dla tego koloru, ale istnieją legendy o niebieskim języku, na przykład ta:
Podczas tworzenia wszechświata i mocowania gwiazd do firmamentu niebieskie kawałki spadały z nieba na ziemię, a psom Chow Chow pozwalano je zlizywać. Mniej mityczne wyjaśnienia zakładają związek z krążeniem krwi lub regulacją temperatury.
Często mówi się, że Chow Chow pod względem natury bardziej przypomina kota niż psa: „Kto go trzyma, nie od razu jest jego opiekunem”. Co to oznacza? Ci czworonożni przyjaciele nie mają wyraźnej „chęci przypodobania się”, raczej nie są ulegli, wykazują zamiast tego (dużą) dozę uporu.
Chow Chowy zwykle są raczej powściągliwe w stosunku do obcych ludzi oraz innych psów, chyba że te znajdują się na ich terytorium – wtedy przedstawiciele tej rasy mogą stać się nieprzyjemni. Ogólna nieufność do obcych i zachowania terytorialne sprawiają, że Chow Chow jest dobrym strażnikiem.
Jeśli jednak pełni tę rolę (lub gdy spotyka inne psy), może być podatny na trudną do kontrolowania agresję, jeśli jego wychowanie nie było odpowiednie. Szczególnie psy tej samej płci mogą być tutaj problematyczne – zwłaszcza jeśli są przedstawicielami różnych ras.
Należy również zachować ostrożność przy spotkaniach z mniejszymi psami, gdyż mogą one wzbudzić w zwierzęciu instynkt łowiecki. Tak więc wczesna socjalizacja jest w przypadku tej rasy niezbędna. Ponadto jego opiekunowie powinni już posiadać pewną wiedzę o psach – nie jest to bowiem zwierzę dla początkujących.
„Lwi pies” jest raczej przyjaznym czworonogiem, który zazwyczaj emanuje spokojem i opanowaniem. Z natury nie jest więc niebezpieczny.
Z powodu ogromnego instynktu łowieckiego niekoniecznie jednak powinien biegać bez smyczy, tym bardziej, że nie daje się on od razu łatwo przywołać.
Czujny Chow Chow nie jest co prawda agresywny, ale ze względu na to, że jest trudny do wychowania, może stwarzać pewne niebezpieczeństwo, przede wszystkim wówczas, gdy trafi do rąk niedoświadczonych opiekunów.
Mimo, że przedstawiciele tej rasy są bardzo niezależni i uparci, nie zaliczamy ich do psów bojowych – mogą być więc trzymani bez żadnych ograniczeń.
Ze względu na swoją upartą naturę, Chow Chow jest uważany za trudnego w wychowaniu. Potrzebuje jasnych i spójnych rozkazów – za każdym razem, gdy ustępujesz, patrząc w oczy tego „pluszowego misia”, ryzykujesz, że w przyszłości będzie chciał on przejąć dowodzenie i dyktować warunki.
Z konsekwencją, miłością i empatią można wychować psa rasy Chow Chow, ale nigdy nie będzie towarzyszem, który zawsze reaguje ochoczo na komendę, lecz zachowa swoją niezależność.
Idealnie byłoby poszukać – przed wprowadzeniem się nowego członka rodziny – szkoły dla psów, która ma już doświadczenie z tą rasą. W tym miejscu szczeniak będzie mógł poznawać inne psy podczas zabawy, co jest bardzo istotne, ponieważ odpowiednia socjalizacja jest w ich przypadku nieodzowna.
Ze względu na swój uparty charakter Chow Chow najlepiej sprawdzi się w rękach doświadczonych opiekunów – wykorzystuje on bowiem typowe błędy początkujących, które mogą prowadzić do braku kontroli w trudnych sytuacjach.
Jeśli masz małe doświadczenie w szkoleniu psów, zdecydowanie musisz poczytać więcej na temat ich wychowania, a także uzyskać wskazówki od bardziej doświadczonych opiekunów lub hodowcy.
Chow Chow nie jest klasycznym psem rodzinnym, choć jak to często bywa, wyjątki potwierdzają regułę. Jeśli chcesz się zdecydować na tego misia w lwim futrze, upewnij się koniecznie, czy przedstawiciel tej rasy jest odpowiedni dla Ciebie i osób w Twoim otoczeniu.
Czworonóg ten jest dobrym psem dla singli, ponieważ ma tendencję do tworzenia bliskiej więzi z jedną osobą. Przed zakupem psa należy pamiętać o niekiedy czasochłonnej pielęgnacji sierści, zwłaszcza w przypadku długowłosej odmiany.
W zasadzie rasa ta nadaje się także do trzymania w mieszkaniu, ale Chow Chow ucieszy się z dobrze ogrodzonego ogrodu, ponieważ psy te lubią przebywać na świeżym powietrzu.
Weź także pod uwagę czasochłonność pielęgnacji sierści.
Zanim przygarniesz swojego „psiego lwa“, musisz zdać sobie sprawę, że bierzesz na siebie odpowiedzialność na ponad 10 lat – nawet w czasie urlopu czy choroby. Przy okazji zastanów się nad możliwością zakwaterowania dla psa podczas urlopu. Alternatywnie możesz zaplanować wyjazd z psem, ale pamiętaj, że miejsca zbyt ciepłe nie są odpowiednie dla przedstawicieli tej rasy.
Należy wziąć również pod uwagę następujące aspekty związane z finansami: Oprócz niezbędnego podstawowego wyposażenia w postaci legowiska, smyczy, szczotek i grzebieni, misek i akcesoriów do transportu w samochodzie, a także regularnych wydatków na karmę i lekarza weterynarii, mogą czekać Cię większe koszty, jeśli Twój czworonożny przyjaciel zachoruje.
Jeśli w domu jest już kot i chcesz zsocjalizować z nim Chow Chowa jako nowego członka rodziny, zdecydowanie należy wybrać osobnika, który jest przyzwyczajony do kotów
– u niektórych hodowców taka socjalizacja odbywa się już w pierwszych tygodniach życia. Starszego psa ciężko przyzwyczaić do tego, że jego współlokatorem jest potencjalna „ofiara”.
Chow Chow może żyć w harmonii ze starszymi dziećmi, pod warunkiem, że wcześniej wspólnie z nimi ustalisz zasady dotyczące konsekwencji i szacunku wobec Waszego czworonoga. Wtedy nic nie stanie na przeszkodzie takiej przyjaźni.
Ponadto przebadaj siebie i pozostałych członków rodziny mieszkających w domu pod kątem alergii na psią sierść.
Agility, dog dancing, jogging? To raczej nie są zajęcia dla tych preferujących komfort i wygodę zwierząt. Gęsta sierść oraz dość wysokie tylne nogi również utrudniają dłuższe ćwiczenia wytrzymałościowe.
Psy tej rasy szczególnie cenią sobie długie spacery z wieloma okazjami do węszenia, ale nie stawiają zbyt wysokich wymagań opiekunom, jeśli chodzi o zamiłowanie do sportu. Długie wędrówki to też nie najbardziej ulubiona forma spędzania czasu dla tego kompaktowego psa.
Latem, gdy temperatura jest wysoka, należy zadbać o dużą ilość wody oraz zacienione miejsce schronienia, ponieważ długowłosy Chow Chow nie radzi sobie dobrze z upałem.
„Lwia grzywa” musi być zadbana: Opiekunowie długowłosych Chow Chowów powinni chwycić za szczotkę co najmniej dwa do trzech razy w tygodniu, a jeszcze lepiej codziennie.
Zalecane jest dokładne cotygodniowe czesanie i dodatkowe – mniej intensywne – szczotkowanie raz dziennie. Szczególnie za uszami i na grzbiecie sierść ma tendencję do tworzenia kołtunów.
Odmiana z krótkimi włosami jest znacznie mniej wymagający w pielęgnacji.
Należy unikać kąpieli, chyba że Twój podopieczny jest tak brudny, że nie można go wyczesać. Jeśli musisz go wykąpać, poszukaj naturalnych substancji i łagodnego szamponu dla psów, na przykład z rumiankiem. Zmniejszysz wówczas ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej.
Latem należy zwracać uwagę na punkty styku ogona ze skórą podczas upałów, ponieważ w tych miejscach mogą szybko powstawać podrażnienia skóry.
Zbilansowana dieta przyczynia się do długiego, szczęśliwego życia psa. Każdy pies ma swoje indywidualne wymagania żywieniowe, których nie można określić w sposób uniwersalny dla wszystkich psów – wpływają na nie czynniki, takie jak stan zdrowia, waga czy wiek. Jeśli nie wiesz dokładnie, jakie są wymagania żywieniowe Twojego podopiecznego, lekarz weterynarii chętnie Ci doradzi.
Karma dla psów powinna w dużej mierze składać się z wysokiej jakości mięsa. Oprócz karmy suchej i mokrej można stosować metodę BARF (biologicznie odpowiednią surową dietę), która opiera się głównie na surowym mięsie.
U psów rasy Chow Chow dość często występują stany zapalne skóry, które mogą być wywołane między innymi przez nieprawidłową dietę. Jak tylko zauważysz pierwsze oznaki takiego problemu, niezwłocznie udaj się do lekarza weterynarii.
Występuje u nich także skłonność do wyprysków skórnych, inwolucji powiek oraz dysplazji stawów biodrowych i łokciowych. Regularne badania kontrolne i odpowiednie leczenie mogą w wielu przypadkach spowolnić przebieg choroby do tego stopnia, że operacja nie będzie konieczna.
Ze względu na predyspozycje genetyczne, przy zakupie szczenięcia szczególnie wskazane jest zwrócenie uwagi na to, czy rodzice szczenięcia zostali przebadani pod kątem ww. chorób i upewnienie się, że dany hodowca wykorzystuje do rozmnażania tylko zdrowe osobniki.
Smutną sławę zyskał Todd, dawny Chow Chow znanego na całym świecie piosenkarza Justina Biebera, który podarował tego futrzanego szczeniaka jednemu ze swoich tancerzy, gdy tylko zwierzę wkroczyło w okres dojrzewania. Ten z kolei zebrał następnie ok. 8000 dolarów w datkach na operację bioder tego zaledwie 7-miesięcznego pieska.
Przedstawiciele tej rasy żyją średnio od 12 do 14 lat.
Rasa ta pochodzi z Chin, ale ma pochodzenie syberyjskie. Sam typ psa ma ponad tysiąc lat.
Chow Chow to jedna z najstarszych ras, która genetycznie bardzo różni się od większości współczesnych ras psów. Uważa się, że te zwierzęta miały również wpływ na to, jak przedstawiano „psy Fu”, które stoją jako strażnicy przed wieloma reprezentacyjnymi chińskimi budowlami – podobnymi do bardziej popularnych w Europie posągów lwów.
W czasach starożytnych Chow Chow był rzeczywiście wykorzystywany jako strażnik świątyń w Chinach, Mongolii i Tybecie, ale później, w ramach wzrostu popularności, stawał się coraz częściej psem myśliwskim albo strażnikiem prywatnych posesji.
Mimo to, niektóre egzemplarze tej rzucającej się w oczy rasy przez długi czas służyły na dworze cesarskim jako symbole statusu. Jednak wiele psów rasy Chow Chow prawdopodobnie lądowało również na talerzu swoich właścicieli, którzy na dodatek używali ich sierści jako futra.
Rasa Chow Chow dotarła do Europy w XIX wieku. W Wielkiej Brytanii pierwsze Chow Chowy nie trafiły na kanapę opiekuna, ale do zoo, gdzie wzbudziły ogromne zainteresowanie zwiedzających.
W 1865 roku królowa Wiktoria otrzymała jednego z tych chińskich psów, które mocno przyciągały wzrok, i tym samym wzbudziła trend posiadania „lwiego psa” jako zwierzęcia domowego. W 1895 roku pierwsi miłośnicy rasy założyli związek Chow Chow, a ponad 10 lat później powstał również „Chow Chow Club” w Stanach Zjednoczonych.
Jednak przez dłuższy czas te puszyste psy pozostały niedostępne dla większości miłośników zwierząt i dość długo były uważane za symbol statusu w zachodnim świecie. W Białym Domu mieszkało już dwóch przedstawicieli rasy: Prezydent USA (1923–1929) Calvin Coolidge był opiekunem Tiny Tima i Blackberry’ego.
Obecnie niewielu przedstawicieli rasy Chow Chow żyje w Chinach i częściej można je spotkać w Europie i Ameryce Północnej, gdzie rasa ta była nawet jedną z najpopularniejszych w latach 80. XX wieku.
Pochodzenie niezwykłej nazwy Chow Chow nie zostało jednoznacznie ustalone – istnieje na ten temat kilka teorii. Jedna z nich mówi, że nazwa ta jest po prostu zapożyczona od chińskiego słowa „Gou” oznaczającego „psa”.
Innym wyjaśnieniem byłoby pochodzenie tego słowa z wariantu pidgin angielskiego: W związku z tym „chow-chow” musiałoby być tłumaczone jako „przysmaki” – zresztą nawet dziś w Stanach Zjednoczonych „chow” oznacza „jedzenie” w potocznym języku. Zgodnie z tą teorią nazwa tej rasy psów miałaby więc przypominać o czasach, w których Chow Chow również dostarczał mięsa (i które na szczęście już minęły).
Chow Chow nie jest zbyt powszechną rasą, ale w każdym kraju znajdą się renomowani hodowcy, którzy dołączyli do jakiegoś związku i hodują psy z wiedzą, pasją i prowadzą należytą dokumentację.
Należy przywiązywać do tego dużą wagę, ponieważ wybierając pewne pochodzenie swojego nowego czworonożnego przyjaciela, wykluczasz tych „hodowców”, którym nie zależy na dobrostanie zwierząt, a przede wszystkim na pogrubieniu własnego portfela.
Profesjonalny hodowca zaprosi Cię do swojego domu i pozwoli poznać nie tylko szczenięta, ale także ich rodziców. Chętnie poinformuje Cię, jak troszczy się o zdrowie psów i pomoże w razie jakichkolwiek pytań dotyczących Twojego wymarzonego czworonoga.
© Ivan / stock.adobe.com
W momencie przekazania szczeniaka posiada on nie tylko metrykę rodowodową i świadectwo szczepień, ale zazwyczaj również chip i świadectwo zdrowia.
Dobrym znakiem będzie także to, że hodowca będzie chciał zadać Ci kilka pytań dotyczących Twojej sytuacji życiowej i Twoich doświadczeń z psami. Będzie to bowiem świadczyło o tym, że zależy mu na dobru swoich podopiecznych.
Unikaj pseudohodowców i nie kupuj zwierząt „z litości” – każdy osobnik, który zostaje sprzedany, zwalnia miejsce dla kolejnego, który będzie tak samo mało zsocjalizowany i sprawdzony pod względem zdrowotnym jak jego poprzednik.
Co więcej, często cierpią nie tylko szczenięta od takich podejrzanych sprzedawców, ale także ich rodzice, którzy często muszą żyć w nieprzyjaznych, ubogich w bodźce warunkach, a jedyną ich wartość stanowi to, że rodzą kolejne potomstwo.
Jeśli rozważasz również przygarnięcie starszego zwierzaka, poszukaj w Internecie informacji o związkach, które zajęły się pośrednictwem w pozyskiwaniu osobników rasy Chow Chow w potrzebie.
U nich (lub czasami w schroniskach dla zwierząt) często można znaleźć rasy mieszane, które wyglądają podobnie do Chow Chowów i wykazują typowy charakter tej rasy, a poprzedni opiekunowie czy pracownicy schroniska pomogą Ci w zdecydowaniu, czy Twój wymarzony pies rzeczywiście do Ciebie pasuje.
