Lurcher

Ten aktywny, uwielbiający ruch i bieganie pies nie nadaje się do życia w małym miejskim mieszkaniu. Najlepiej będzie czuł się w domu na wsi z dużą, ogrodzoną posesją.

Potrzebuje dużo aktywności i możliwości swobodnego ruchu – na przykład na placach zabaw dla psów.

Przywołanie

Podczas codziennych spacerów w lesie czy parku, lurchera można spuścić ze smyczy jedynie wówczas, gdy mamy pewność, że niezawodnie reaguje na przywołanie. Ryzyko, że rzuci się w pogoń na wiewiórką czy zającem jest bowiem bardzo duże.

Psie sporty z lurcherem

Psim sportem wprost stworzonym dla przedstawicieli tej rasy jest coursing. Są to wyścigi chartów wzorowane na pogoni za zającem na otwartej przestrzeni.

Dużo przyjemności dostarczą mu także agility lub flyball. Dzięki nim pies będzie mógł zaspokoić nie tylko swoją potrzebę ruchu, ale także zabawy.

Ilość koniecznych zabiegów pielęgnacyjnych zależy od struktury i długości sierści. W przypadku osobników krótkowłosych cotygodniowe szczotkowanie w zupełności wystarczy. Osobniki o półdługiej sierści muszą być czesane częściej, a niekiedy nawet zaleca się w ich przypadku wizytę w salonie piękności dla psów.

Ponieważ charty i ich mieszanki, takie jak lurcher mają skłonności do urazów łap, trzeba regularnie sprawdzać je pod kątem ewentualnych nieprawidłowości. To samo dotyczy pazurów, które w razie potrzeby należy przycinać. Od czasu do czasu warto też sprawdzać uszy i czyścić je, aby zapobiec stanom zapalnym.

Szybki zastrzyk energii dla sprintera

Jako aktywny pies, lurcher potrzebuje stosunkowo dużo energii dostarczanej wraz z pożywieniem. Jego dieta powinna więc być odpowiednio zbilansowaną mieszanką białek i węglowodanów: Białko zwierzęce jest ważne dla odżywienia mięśni, podczas gdy węglowodany zawarte w ziemniakach i warzywach są źródłem szybko dostępnej energii.

Wielu hodowców i opiekunów chartów stawia na suchą karmę. Uważają oni bowiem, że mokra czy surowa karma zawiera zbyt dużą ilość wody, co w przypadku lurchera może powodować biegunkę. Nie zostało to jednak potwierdzone naukowo.

Lurchery do wytrzymałe, odporne na choroby czworonogi. Ze względu na swoją budowę narażone są jednak na zwiększone ryzyko wystąpienia potencjalnie śmiertelnego skrętu żołądka.

Ponadto, zwłaszcza podczas wyścigów chartów istnieje ryzyko, że ich uczestnicy doznają urazów łap lub mięśni, a u niewytrenowanych psów może pojawić się powysiłkowy rozpad mięśni (rabdimioliza), który w najgorszym przypadku może być nawet śmiertelny.

Jak długo żyje lurcher?

Przedstawiciele tej hybrydowej rasy psów żyją średnio od 12 do 15 lat.

Nie są znane w ich przypadku praktycznie żadne choroby typowe dla rasy. Czasami obserwuje się problemy z oczami, takie jak zaćma i choroby serca. W starszym wieku u niektórych z nich pojawia się nowotwór kości.

Wrażliwość na zimno

Ponieważ lurcher jest bardzo wrażliwy na niskie temperatury, podczas spacerów w zimie należy zakładać mu płaszczyk.

Ojczyzną lurchera są Wyspy Brytyjskie, gdzie był hodowany około 600 lat temu przez wędrowców, obejmujących różne grupy ludzi, którzy podróżowali i zatrudniali się do wykonywania rozmaitych zajęć, takich jak drobne naprawy czy lecznictwo.

Ponieważ oficjalnie nie mogli oni ani posiadać chartów ani polować, postanowili skrzyżować charty z psami pracującymi, aby uzyskać szybkie, silne psy, które mogliby wykorzystywać do kłusownictwa.

Co oznacza nazwa lurcher?

Istnieje kilka możliwych wyjaśnień tej nazwy. Z jednej strony może ona pochodzić od angielskiego czasownika „to lurch”, który można przetłumaczyć jako „skradać się”. Z drugiej strony nazwa ta może wywodzić się z języka romskiego, w którym przedrostek „lur” oznacza złodzieja.

Warto wiedzieć: Jeśli kojarzone są ze sobą dwie rasy chartów, ich potomstwo określa się mianem „longdog”.

Brak uznania za niezależną rasę

FCI nie uznała lurchera za samodzielną rasę, argumentując to faktem, że do jego hodowli wykorzystuje się wiele różnych ras chartów i psów pracujących, co prowadzi do niespójnego wyglądu rasy.

Podejmowane są jednak starania, mające na celu opracowanie wiążącego wzorca.