Maine coon, przez swoich miłośników zwany pieszczotliwie „coonie”, należy do najpopularniejszych ras kotów. Typowe dla przedstawicieli tej rasy są duże uszy zakończone pędzelkami, gruba, półdługa sierść, a przede wszystkim imponujące rozmiary – maine coony mogą dorastać do 120 centymetrów długości. Dowiedz się więcej o tych łagodnych „domowych olbrzymach”, ich charakterze i sposobie utrzymania z lektury poniższego artykułu.
© Marina / stock.adobe.com
Młody maine coon z charakterystycznym ogonem, przypominającym ogon szopa.
Z długością ciała mogącą wynosić do 120 centymetrów i wysokością sięgającą 40 centymetrów, maine coon uważany jest za największą rasę kotów domowych. Waga kotek waha się pomiędzy 4,5 a 6 kilogramami, natomiast koty mogą ważyć od 5,5 do 9 kilogramów.
Koty tej rasy mają dobrze umięśnione ciało, z szeroką klatką piersiową i wydłużonym tułowiem. Atletycznie zbudowane są również średniej długości kończyny, zakończone szerokimi, okrągłymi łapami.
Maine coon należy do kotów półdługowłosych. Pochodzi z północnowschodnich obszarów Ameryki, gdzie występują długie, mroźne zimy. W związku z tym natura wyposażyła go w wodoodporną sierść o mocnym włosie okrywowym i grubym podszerstku.
Maine coony mają duże, szpiczaste uszy, na końcu których znajdują się kępki włosów – podobnie jak u rysia. Włosy porastają również ich przestrzenie międzypalcowe, tworząc swego rodzaju rakiety śnieżne, ułatwiające poruszanie się w głębokim śniegu.
Hodowcy kotów tej rasy dopuszczają niemal wszystkie kolory i odmiany sierści. Mogą występować w typowym rudym, czarnym i szarym umaszczeniu, a także w nietypowym, takim jak „creme smoke”. Niepożądane są jedynie maść złota (beżowa sierść z czarnymi końcówkami) oraz ticked (umaszczenie zajęcze).
Oczy tych urokliwych kotów są duże i wyraziste, a ich kolor powinien pasować do koloru sierści.
© Farinoza / stock.adobe.com
Koty rasy maine coon są niezwykle przyjacielskie i dlatego nazywane są także „gentle giants”, czyli łagodnymi olbrzymami.
Bardzo dobrze przystosowują się do życia z innymi zwierzętami domowymi i uchodzą za kochającą dzieci rasę.
Ci utalentowani łowcy są nad wyraz inteligentni, figlarni i bardzo zręcznie posługują się swoimi łapami – wiele z nich potrafi otworzyć drzwi czy odkręcić kran z wodą, inni natomiast nie jedzą bezpośrednio z miski, ale podnoszą jedzenie do pyszczków za pomocą łap. Mówi się nawet, że lubią i potrafią aportować.
W przeciwieństwie do większości innych ras kotów, maine coony nie boją się wody, a swoje zamiłowanie do kąpieli dzielą z przedstawicielami innych ras, takich jak kot bengalski, kot cymric, kot serengeti czy turecki van.
Pomimo swoich rozmiarów, maine coon ma cichy, wysoki głos. Jest bardzo „gadatliwy” i potrafi być dość uparty, gdy chce wyegzekwować coś od swojego opiekuna.
© FurryFritz / stock.adobe.com
Przedstawiciele tej rasy to aktywne koty i najlepiej czują się, gdy mają zapewnioną możliwość swobodnego ruchu. Można je również trzymać w domu, ale nie jest to optymalne rozwiązanie w ich przypadku.
Maine coony to towarzyskie zwierzęta. Dlatego też, jeżeli nie jest dla nich przewidziane kocie towarzystwo, muszą mieć zapewnioną dużą ilość uwagi ze strony człowieka.
Aby w mieszkaniu nie dopadła ich nuda, należy zorganizować im odpowiednie zajęcia. Dobrym pomysłem może być na przykład agility dla kotów.
Przeczytaj także: Zajęcia dla kota: Porady, jak zagwarantować kotu fajnie spędzony czas.
Trening z klikerem to metoda szkoleniowa dobrze sprawdzająca się w przypadku kotów, a dodatkowo jest świetnym sposobem na zapewnienie zajęcia temu kociemu inteligentowi.
Wielu zwierzętom domowym szkolenie z wykorzystaniem klikera sprawia dużą przyjemność – chętnie uczą się różnych sztuczek, takich jak chociażby „przybijanie piątki”.
Polega ono na powiązaniu sygnału dźwiękowego z nagrodą. Kliker to niewielkie urządzenie, które wydaje dźwięk podobny do klikera ze sklepu z zabawkami.
Jeśli kot zrobi to, o co go prosimy, klikamy kliker i nagradzamy naszego podopiecznego przysmakiem. Jeśli kot opanuje wykonywanie danego zadania, można zredukować nagrodę i ograniczyć ją wyłącznie do sygnału akustycznego.
Maine coon jest dużym, żywiołowym kotem, w związku z czym potrzebuje odpowiedniej przestrzeni do życia. Upewnijmy się zatem, że kocie wyposażenie jest duże i stabilne. Przedstawiciele tej rasy potrzebują także nieco większej kuwety niż inne koty.
W sklepie internetowym zooplus znajdziesz duży wybór przestronnych kuwet oraz drapaków dla dużych kotów.
Aby półdługa sierść naszego main coona wyglądała na zadbaną, należą ją regularnie szczotkować – zwłaszcza w okresie linienia. Pamiętajmy, że czas wspólnie spędzony na pielęgnacji, oprócz widocznych korzyści, przyczynia się również do wzmocnienia więzi między nami i naszym podopiecznym.
W sklepie internetowym zooplus znajdziesz bogaty wybór szczotek dla kotów i produktów do pielęgnacji sierści.
Najważniejsze informacje na temat prawidłowego żywienia przedstawicieli tej rasy podsumowaliśmy w naszym artykule.
W sklepie internetowym zooplus znajdziesz natomiast szeroki wybór wysokiej jakości suchej i mokrej karmy dla kotów popularnych marek – dla konkretnej rasy, odpowiednią dla wieku czy dla kotów o specjalnych potrzebach:
W przeszłości maine coony trzymane były przede wszystkim jako łowcy myszy i uważane były za bardzo wytrzymałą i odporną na choroby rasę. Dzięki swojej grubej sierści, koty te są bardzo dobrze przystosowane do zimnych, śnieżnych zim, a wysokie temperatury im nie służą.
W międzyczasie maine coon stał się modną rasą, w wyniku czego popyt na niego znacznie wzrósł, sprawiając, że w hodowli zaczęły pojawiać się liczne choroby dziedziczne, takie jak:
Ze względu na mogące wystąpić u tej rasy problemy zdrowotne, konieczne są regularne kontrole u lekarza weterynarii.
Koty mają pięć palców u przednich łap i cztery u tylnych łap, ale u niektórych mruczków jest ich więcej. Zjawisko to spowodowane jest wadą genetyczną, zwaną polidaktylią (wielopalczastością), która szczególnie często dotyka właśnie maine coony. Dodatkowe palce sprawiają, że łapy stają się szersze.
Specjaliści przypuszczają, że w przeszłości taki kształt łap ułatwiał zwierzętom poruszanie się po śniegu i stanowił niewątpliwą zaletę, przez co mutacja została utrzymana.
W niektórych krajach, np. w Niemczech, hodowla kotów z polidaktylią jest uważana za okrucieństwo wobec zwierząt i jako takie jest zabroniona.
Warto wiedzieć: Koty cierpiące na polidaktylię nazywane są także kotami Hemingwaya. Prawie wszyscy podopieczni tego słynnego pisarza oraz ich potomstwo wykazywało tę anomalię.
Jako przedstawiciele rasy późno dojrzewającej, maine coony dorastają do swoich rozmiarów w wieku trzech do czterech lat, a ich średnia długość życia wynosi około 12 do 15 lat.
Maine coon pochodzi z Nowej Anglii w północnowschodniej części USA. Nazywany jest również amerykańskimi kotem leśnym i podobnie jak kot norweski leśny oraz kot syberyjski należy do grupy kotów leśnych.
Nazwa maine coon składa się z nazwy stanu Maine w USA oraz angielskiego słowa oznaczającego szopa pracza – „racoon” czy potocznie „coon”. Istnieje wiele teorii i legend na temat powstania tej rasy. Jedna z nich mówi o tym, że miałaby ona być wynikiem połączenia kota i szopa pracza.
Bujny ogon przedstawicieli tej rasy rzeczywiście przypomina ogon szopów praczy i podobnie jak one koty te lubią wodę, jednak z biologicznego punktu widzenia taka krzyżówka nie byłaby możliwa.
Już w połowie XIX wieku „maine cats” – jak je wówczas nazywano – były bardzo popularne w USA i można było podziwiać je na wystawach.
Jednak po wczesnym rozkwicie, rasa ta na długo popadła w zapomnienie. Dopiero w latach 50. XX wieku udało się przywrócić jej popularność w wyniku planowej hodowli. W międzyczasie rasa została uznana przez wszystkie ważne organizacje zajmujące się hodowlą kotów.
Te łagodne olbrzymy podbiły Twoje serce i chcesz przygarnąć jednego z nich? Zatem udaj się na poszukiwania odpowiedniego hodowcy.
Ceny maine coona z hodowli wahają się od 3000 do 4500 złotych.
Szukając hodowcy naszego przyszłego podopiecznego, weźmy pod uwagę wyłącznie profesjonalnych hodowców. Poprośmy o pokazanie nie tylko kociąt, ale również ich rodziców i zwróćmy uwagę na warunki w jakich przebywają.
Kocięta opuszczające swój dom rodzinny nie powinny być młodsze niż dwanaście tygodni, powinny być zaszczepione, zaczipowane i odrobaczone, oraz posiadać wszystkie niezbędne dokumenty. Jeśli hodowca nie jest w stanie tego zagwarantować, lepiej poszukać innego, bardziej rzetelnego.
Oferty sprzedaży maine coona możemy również znaleźć na rozmaitych portalach ogłoszeniowych w Internecie. Obrońcy praw zwierząt odradzają jednak takie oferty, ponieważ zwierzęta są często „produkowane” i trzymane w warunkach pozostawiających wiele do życzenia.
Przy odrobinie szczęścia, koty tej rasy znajdziemy również w schronisku.
Warto więc odwiedzić lokalne placówki lub rozejrzeć się w Internecie.
Więcej informacji na temat zakupu kota znajdziesz w magazynie zooplus:
Maine coon zachwyca swoim wyjątkowym wyglądem i przyjaznym charakterem. Jest przyjazny, inteligentny i z reguły bardzo dobrze rozumie się ze wszystkimi dwu- i czworonożnymi członkami rodziny, ale potrzebuje również całkiem sporej przestrzeni do życia oraz solidnych kocich mebli.
| Cechy szczególne: | Będący „łagodnym olbrzymem” maine coon należy do najpopularniejszych ras kotów na świecie. Nazwę zawdzięcza swojej ojczyźnie Maine w USA i wizualnemu podobieństwu do szopa (ang. racoon“). |
| Charakter: | inteligentny, skory do zabawy, towarzyski, aktywny |
| Wielkość: | do 120 cm długości i 40 cm wysokości |
| Waga: | Koty: do 8 kg, kotki do 5 kg. Możliwa jest większa masa, ale nie zawsze korzystna dla zdrowia. |
| Kolor oczu: | zielony, złoty, miedziany |
| Umaszczenie: | Wszystkie maści dopuszczalne, z wyjątkiem złotej. |
| Sierść: | Średniej długości z grubym podszerstkiem. Pożądana szorstka, a nie jedwabista struktura. |
| Pielęgnacja sierści: | W zależności od struktury sierści stosunkowo wymagająca, intensywnie zrzuca sierść w okresie linienia. |
| Długość życia: | 15 lat i więcej |
| Typowe choroby: | choroby stawów, choroby serca (kardiomiopatia przerostowa), torbiele nerek |
| Cena: | 3000–4500 zł |
| Pochodzenie: | USA |
Dziennikarka, której największą pasją są zwierzęta. Już podczas studiów badała relacje między ludźmi a psami. Kilka lat temu adoptowała kocurka z monachijskiego schroniska dla zwierząt. Elvis stał się dla niej inspiracją do założenia bloga o kotach „Lieblingskatze” (niem. ulubiony kot), a także do zajęcia się zwierzętami w pracy dziennikarskiej. Poprzez swoje artykuły chciałaby pomóc ludziom lepiej zrozumieć ich pupili.
