Leczenie: Jak przebiega leczenie HCM u kotów?
Na podstawie wyników badań, lekarz weterynarii/kardiolog podejmie decyzję, czy w aktualnym stadium choroby możliwe jest leczenie farmakologiczne. Koty nie są łatwymi pacjentami kardiologicznymi, dlatego leczenie musi zawsze być indywidualnie dostosowane do konkretnego pacjenta i stopnia zaawansowania choroby. Kolejnymi czynnikami, mającymi wpływ na dobór leczenia, są tolerancja leków przez kota oraz sposób jego utrzymania (czy jest kotem wychodzącym czy niewychodzącym).
We wczesnym stadium leczenie często nie jest jeszcze konieczne. Natomiast w przypadku wyraźnie zwiększonej czynności pracy serca i ewentualnych, wynikających z tego zmian w zastawkach, stosuje się beta-blokery lub blokery kanału wapniowego. W zaburzeniach rytmu serca stosowane są leki antyarytmiczne.
Jakie leki mogą pomóc kotu cierpiącemu na kardiomiopatię przerostową?
W zaawansowanym stadium, gdy występuje obrzęk płuc lub wysięk opłucnowy, kot musi być leczony. W przypadku obrzęku płuc stosuje się diuretyki (leki odwadniające). Dodatkowo, lekarz weterynarii zastosuje środki wspomagające krążenie (zazwyczaj inhibitory konwertazy angiotensyny (ACE)).
W zależności od wyników badania ultrasonograficznego, można stosować również leki stymulujące pracę serca (np. pimobendan).
Jeśli lekarz stwierdzi powiększenie przedsionka serca lub obecność zakrzepu, poda kotu również leki przeciwzakrzepowe (np. klopidogrel), aby zapobiec chorobie zakrzepowo-zatorowej.
W niektórych ciężkich przypadkach może być również konieczne wykonanie punkcji w celu usunięcia płynu z jamy opłucnej.
Co się dzieje w przypadku zakrzepicy tętniczej?
Trudności w leczeniu HCM u kotów pojawiają się w przypadku zakrzepicy tętniczej. Jej leczenie zależy od czasu trwania objawów, rozległości obszarów dotkniętych chorobą i lokalizacji, i bardzo ważne jest, aby wdrożyć je najszybciej, jak to możliwe.
Lekarz weterynarii przepisze kotu leki przeciwbólowe, przeciwzakrzepowe i wspomagające pracę serca w celu rozpuszczenia zakrzepu i przywrócenia przepływu krwi do kończyn. Poważne komplikacje mogą jednak pojawić się w wyniku wypłukiwania toksyn ze słabo ukrwionych obszarów ciała, dlatego leczenie musi odbywać się pod ścisłą kontrolą.
Oprócz leczenia farmakologicznego, warto raz w roku wykonywać badanie USG serca, aby w razie potrzeby zmodyfikować aktualną terapię.
W zaawansowanych przypadkach należy niestety przerwać leczenie – dla dobra i ze względu na dobrostan kota.