Fiński lapphund (suomen lapinkoira) 

Ten pies pasterski jest chętny do nauki i współpracy. Należy jednak zwrócić uwagę na to, aby skierować jego szczekanie na odpowiednie tory, żeby nie wymknęło się spod kontroli.

Czy fiński lapphund może trafić do rąk amatorów?

Z wychowaniem przedstawicieli tej rasy poradzą sobie również osoby bez większego doświadczenia. Niemniej, w takim przypadku warto skorzystać z profesjonalnego wsparcia psiego przedszkola i odwiedzić szkołę dla psów, a także zgłębić temat szkolenia psów, aby odpowiednio pokierować tą mądrą głową. W przeciwnym razie bowiem fiński lapphund szybko odkryje Twoje słabości i z chęcią je wykorzysta.

Nie pozwól więc, aby za sprawą swojego niekwestionowanego uroku owinął sobie Ciebie wokół łapy, ale pamiętaj także, że surowość i szorstkość nie są dobrą strategią w przypadku tego czworonoga.

Fiński lapphund należy do aktywnych ras i potrzebuje dużo wyzwań fizycznych i umysłowych. Mając u boku tego sportowego towarzysza, można wspólnie uprawiać wiele różnych aktywności.

Chociaż nie jest zbyt popularny poza swoją ojczyzną, wielokrotnie wyróżniał się swoimi osiągnięciami w zajęciach sportowych, np. w agility czy zawodach psów pasterskich.

Wszechstronny sportowiec

„Lappi” sprawdzi się również w obedience lub jako pies terapeutyczny w domach spokojnej starości czy szkołach. Bardzo chętnie będzie towarzyszyć Ci podczas długich spacerów czy joggingu, psich sportów, takich jak dog dancing czy tropienie.

Sprawdźcie wspólnie, co sprawia Wam największą przyjemność i od czasu do czasu spróbujcie czegoś nowego.

Oprócz dużej dawki aktywności fiński lapphund potrzebuje również czasu, aby odpocząć, wyciszyć się i zachować wewnętrzną równowagę. Spokojnie popołudnie w towarzystwie pieszczot opiekuna powinno być więc częścią codziennej rutyny.

Niezależnie od tego, czy karmisz swojego podopiecznego mokrą czy suchą karmą – żeby zapewnić mu zdrowie musisz uważać na to, aby jego dieta była odpowiednia dla gatunku. Bardzo ważna jest jakość jej składników i zbilansowane porcje.

Podobnie jak w przypadku wielu innych ras psów, podczas komponowania diety należy wziąć pod uwagę nie tylko wiek i wagę, ale również stopień aktywności czworonoga – poza tym fiński lapphund nie ma specjalnych wymagań żywieniowych.

Miej oko na wagę

Bujna sierść może maskować dodatkowe kilogramy, należy więc tym baczniej pilnować prawidłowej wagi lappiego – najlepiej raz w miesiącu i zapisywać pomiary. Ważnym elementem zapobiegania nadwadze jest uwzględnianie podawanych w ciągu dnia przysmaków w codziennej racji pokarmowej.

Poza tym, pies powinien mieć zapewniony stały dostęp do świeżej wody pitnej. Dotyczy to również dłuższych wycieczek.

Pomimo pięknej, bujnej sierści, pielęgnacja fińskiego lapphunda nie jest wymagająca. Z reguły w zupełności wystarczy gruntowne szczotkowanie raz lub dwa razy w tygodniu, aby zapobiec powstawaniu kołtunów. Ponieważ szczególnie często pojawiają się one za uszami lub na portkach, zwłaszcza te obszary należy mieć pod lupą. Nieco częściej można sięgać po szczotkę w okresie linienia, aby pomóc psu szybciej pozbyć się wypadających włosów.

Jeśli regularnie dbasz o pielęgnację psa, kąpiel konieczna będzie tylko w przypadku dużych zabrudzeń. Pamiętaj, że zbyt częste kąpanie psa może podrażniać jego skórę.

Oprócz szczotkowania, należy także regularnie sprawdzać pazury psa i w razie potrzeby przycinać je specjalnymi cążkami.

Fiński lapphund ogólnie uważany jest za odpornego na choroby, a jego średnia długość życia wynosi od 12 do 14 lat.

Niemniej, również on może zapadać na określone choroby dziedziczne, mogące wpływać na jakość jego życia. Należą do nich choroby oczu, takie jak postępujący zanik siatkówki oraz zaćma, które w najgorszym wypadku mogą prowadzić do ślepoty. Znane są również przypadki występowania dysplazji stawów biodrowych.

Dlatego przed zakupem szczenięcia koniecznie uzyskaj informacje o stanie zdrowia jego rodziców i poproś hodowcę o przedstawienie wyników badań genetycznych.

Przodkowie dzisiejszego lapphunda byli wykorzystywani głównie jako psy myśliwskie i stróżujące przez Saamów (zwanych dawniej Lapończykami – rdzennych mieszkańców północnej Fennoskandii). Później coraz częściej ich zadania pasterskie skupiały się wokół reniferów, które stanowiły źródło utrzymania wielu Saamów.

Zdolność psów do wykonywania ich obowiązków była znacznie ważniejsza niż ich wygląd, który przez długi czas pozostawał niespójny. Dopiero w 1945 roku fiński związek kynologiczny opracował pierwsze wzorce.

Od stróża do psa rodzinnego

W latach 60-tych ubiegłego wieku rasa ta została rozdzielona na lapinporokoira i lapphunda, który to od 1993 roku oficjalnie nazywany jest fińskim lapphundem.

W ostatnich dziesięcioleciach rola fińskiego lapphunda w pilnowaniu stad reniferów traciła na znaczeniu, chociaż w swojej ojczyźnie nadal pozostaje bardzo popularny i znany. Każdego roku rodzi się tam ponad 1000 szczeniąt tej rasy. Dziś, zwany przez Finów „suomen lapinkoira“ spełnia się przede wszystkim jako pies rodzinny.