Bloodhound

Niezależnie od tego, jak spokojny i opanowany może się wydawać ten łagodny olbrzym, prawdą jest, że bloodhound jest doskonałym psem myśliwskim. Kiedy złapie trop, nie pozwoli się rozproszyć niczemu ani nikomu i będzie obsesyjnie za nim podążał.

Jako pies tropiący jest w stanie wyśledzić człowieka na podstawie jego indywidualnego zapachu – nawet po kilku dniach i na przestrzeni kilku kilometrów. Jego doskonały nos w połączeniu z niezwykłą zdolnością koncentracji czynią z niego absolutnego specjalistę od tropienia.

Czy bloodhound to pies rodzinny?

W swojej historii, która sięga II wieku, bloodhound zyskał sławę przede wszystkim jako pies gończy i zaganiający, wykorzystywany w polowaniach na dużą zwierzynę. Ten wyhodowany przez mnichów „pies świętego Huberta” jest również popularny jako pies myśliwski do tropienia.

Tak dużego psa rzadko trzyma się jako psa rodzinnego, chociaż jego łagodna, przyjazna i czuła natura byłaby z pewnością odpowiednia dla rodzin.

Bloodhound to wierny przyjaciel

Jego wrażliwa natura, spora tolerancja wobec dzieci, psów czy innych zwierząt oraz niezmiennie dobry nastrój czynią z niego miłego towarzysza i wiernego przyjaciela. Bloodhound jest mocno przywiązany do swojego opiekuna, ale zazwyczaj jest bardzo otwarty i przyjazny nawet przy spotkaniu z nieznajomymi. Z kolei zupełnie nie nadaje się na psa stróżującego.

Przyjazny charakter i łagodne, przyjacielskie usposobienie nie powinny jednak przesłaniać faktu, że bloodhound jest też psem bardzo upartym, który lubi się zaprzeć, gdy polecenia opiekuna wydają mu się mało sensowne.

Początkujący mogą szybko zostać przytłoczeni tą cechą, dlatego jako właściciele bloodhounda lepiej nadają się bardziej doświadczeni opiekunowie psów, którzy wiedzą, jak obchodzić się ze szczególnymi cechami tego imponującego czworonoga.

Wychowanie bloodhounda

Dotyczy to również jego wysokiej wrażliwości – nie tylko na pochwały, ale również na upomnienia. Ten dumny czworonożny przyjaciel ma trudności z wybaczaniem niewłaściwej szorstkości i niesprawiedliwości.

W szkoleniu najważniejsza jest zatem odpowiednia mieszanka konsekwencji, miłości i cierpliwości, a także umiejętność motywowania psa. Spora porcja pobłażliwości również bardzo sprzyja harmonijnemu współistnieniu, na przykład wtedy, gdy bloodhound woli podążać za tropem, niż słuchać komend swojego pana lub pani.

Odpowiedni dom dla bloodhounda

Przede wszystkim tak duże zwierzę jak „pies św. Huberta” potrzebuje dużo przestrzeni. Mieszkanie w mieście zdecydowanie nie wchodzi w grę w jego przypadku. Bloodhound potrzebuje kontaktu z naturą i spokoju wiejskiego życia – uliczny zgiełk lub zbyt duży tłum nie są mu miłe.

Dom wolnostojący z dużym ogrodem jest idealny dla tego kochającego naturę czworonoga, który lubi także spać w budzie na zewnątrz. Musimy jednak zadbać o bezpieczne ogrodzenie naszej nieruchomości, aby zapobiec błądzeniu psa na własną rękę, gdy zechce podążyć za jakimś zapachem.

Zajęcia dla bloodhounda

Aby nasz bloodhound był szczęśliwy, potrzebuje dużo ruchu i możliwości ćwiczeń, a także sensownego zajęcia. Tropienie jest oczywiście idealne dla tych psów rasowych z najlepszym węchem na świecie.

Szczególnie bloodhoundy, które nie mogą realizować swojej pasji w służbie, tzn. które są trzymane jako psy typowo rodzinne, potrzebują odpowiedniego zajęcia zastępczego. Przyszli opiekunowie przed zakupem powinni zastanowić się, jakie aktywności będą mogli wykonywać ze swoim pupilem.

Czy bloodhoundy są pieszczochami?

Tak więc oprócz czasu i doświadczenia, opiekunowie powinni wykazać się również kreatywnością i chęcią do ruchu. Ponadto, poczucie humoru i pewna doza dystansu względem posłuszeństwa, czystości (bloodhoundy bardzo się ślinią) są bardzo pomocne w szczęśliwym, beztroskim życiu z bloodhoundem. Po wspólnym treningu bloodhoundy lubią oddawać się pieszczotom swojego człowieka.

Dobra forma jest bardzo ważna dla zdrowia naszego psa. Wielu problemów można uniknąć dzięki odpowiedniej ilości ćwiczeń, właściwej pielęgnacji i zdrowej, zbilansowanej diecie. Chociaż kłopoty ze stawami często ujawniają się dopiero w wieku starszym, przyczyny choroby często sięgają już okresu szczenięcego.

Nadmierny wysiłek dla stawów spowodowany nieprawidłowym ruchem (np. częste wchodzenie po schodach, gdy pies jest szczenięciem), nadwaga czy złe odżywianie szczeniaka to główne przyczyny późniejszych problemów ze stawami. Dlatego też od początku upewnijmy się, że nasz pies otrzymuje karmę odpowiednią do jego wieku i wagi.

Karma dostosowana do wieku psa

Zarówno nadmiar, jak i niedobór składników odżywczych może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych u każdego psa. Zawartość energii i składników odżywczych powinna być zatem zawsze dostosowana do wieku, wagi i poziomu aktywności naszego podopiecznego. Zbyt wysoka zawartość białka u szczeniąt prowadzi na przykład do przedwczesnego wzrostu stawów, a brak wapnia i fosforu w karmie dla szczeniąt może również powodować choroby układu kostnego w późniejszym okresie. Rozmowa z lekarzem weterynarii o dokładnych potrzebach naszego podopiecznego może pomóc w stworzeniu optymalnego planu żywieniowego.

Unikanie nadwagi

Kolejnym problemem bloodhoundów jest nadwaga, ponieważ wielu przedstawicieli tej rasy bardzo lubi jeść. Oprócz nieprawidłowej lub zbyt bogatej w kalorie diety, inne czynniki, takie jak kastracja, niedoczynność tarczycy, nadczynność nerek, podeszły wiek lub brak ruchu mogą również prowadzić do niepożądanego przyrostu masy ciała.

Zanim podejmiemy środki zaradcze w postaci diety lub wzmożonych ćwiczeń, pies powinien zostać zbadany przez lekarza weterynarii. W ten sposób można wyjaśnić, czy nadwaga psa wynika z nieprawidłowej diety, czy też kryje się za nią inna choroba, która wymaga specjalnego leczenia.

Zasady karmienia

Stałe pory dnia przeznaczone na jedzenie (jeden do dwóch posiłków dziennie), jak również stała dzienna racja żywnościowa, która nie będzie przekraczana przez podawanie zbyt wielu smakołyków, bardzo pomagają na drodze do zdrowej sylwetki.

Dowiedz się więcej na temat żywienia psów z lektury naszych artykułów:

• Najważniejsze składniki odżywcze dla psa
• Wybór idealnej karmy dla psa
• Sucha czy mokra karma dla psa?
• Dieta BARF dla psów
• Dieta wegetariańska dla psa
• Obliczanie prawidłowej dziennej racji pokarmu dla psa

W porównaniu z prawidłowym odżywianiem i wychowaniem, pielęgnacja bloodhounda to pestka. Krótka, odporna na warunki atmosferyczne sierść tej rasy jest niezwykle łatwa w pielęgnacji i wymaga jedynie od czasu do czasu szczotkowania. Należy również regularnie sprawdzać oczy i uszy psa i czyścić je w razie potrzeby. W ten sposób można uniknąć stanów zapalnych i w porę wykryć ewentualne choroby.

Zdrowy szczeniak z dobrej, renomowanej hodowli jest najlepszym warunkiem długiego życia psa bez problemów zdrowotnych. Średnia przewidywana długość życia przedstawicieli tej starej rasy psów wynosi od 10 do 12 lat.

Problemy ze stawami i oczami u bloodhounda

Problemy w tym okresie są spowodowane głównie przez choroby stawów, takie jak dysplazja stawów biodrowych czy stawów łokciowych, z którymi zmaga się wiele dużych ras psów. Ponieważ dolegliwości te są często dziedziczne, szczenię powinno pochodzić z hodowli wolnej od dysplazji stawów biodrowych. Wielu chorób można również uniknąć poprzez odpowiednią dla gatunku dietę i odpowiednie warunki utrzymania.

Dalsze uszczerbki na zdrowiu mogą wystąpić u bloodhounda z powodu chorób oczu, takich jak entropium, ektropium czy wiśniowe oko. Może również wystąpić zapalenie skóry w głębokich fałdach skórnych.

Mówi się, że przodkowie bloodhounda służyli Galom i Celtom jako psy gończe już w II wieku. Od VII wieku czarne lub czarno-brązowe psy myśliwskie były hodowane przez mnichów z belgijskiego klasztoru Saint-Hubert w Ardenach, dlatego też bloodhound jest również znany jako „pies św. Huberta”. Belgijska księga hodowlana do dziś wymienia go pod tą nazwą.

Dlaczego rasa nosi nazwę „bloodhound”?

Rasa zawdzięcza swoją nazwę Anglikom, którzy w XI wieku zabrali do swojej ojczyzny kilka egzemplarzy tego doskonałego psa myśliwskiego. Dlaczego jednak psy zostały tak nazwane, do dziś nie jest jasne. Podczas gdy niektórzy sugerują, że nazwa ma podkreślać szlachetną, czystą krew (ang. blood – krew) tego psa, inni uważają za bardziej prawdopodobne, że nazwa powstała, aby podkreślić wyjątkowy węch psa, opisując jego zdolność do śledzenia śladów krwi zranionej zwierzyny.

Znany pod kilkoma nazwami

Dzięki doskonałym zdolnościom tropiącym i łowieckim oraz swojej wytrzymałości, „Chien de Saint-Hubert“ szybko stał się znany i lubiany poza granicami Belgii, z której pochodzi. Do XVI wieku psy św. Huberta służyły w sforach królewskich i nadal były hodowane pod różnymi nazwami w wielu miejscach.

W Belgii, Luksemburgu i Niemczech psy stały się czystymi psami myśliwskimi i nazywano je „Ardennenbracke”. W USA w XVII wieku powstał coonhound, poprzez krzyżowanie z bloodhoundem. W stanach południowych USA tych utalentowanych tropicieli używano nawet do szukania zbiegłych niewolników.