Niezbyt duży cairn terier jest jednym z najstarszych terierów myśliwskich w Szkocji. Do dziś zachował swój rustykalny wygląd, odwagę i pewność siebie. Zamiast polować na lisy i borsuki pod stertami kamieni, ten mały, przyjacielski śmiałek funkcjonuje teraz przede wszystkim jako pies towarzyszący i rodzinny.
© William / stock.adobe.com
Cairn terier ma szorstki włos okrywowy i gruby podszerstek.
Bujna, szorstka okrywa wierzchnia cairn teriera występuje w odcieniach kremowych, pszenicznych, rudych, szarych, prawie czarnych lub pręgowanych – takich samych jak kamienisty krajobraz Wyżyny Szkockiej, który w zależności od przypadku wydaje się czerwonawy, beżowy lub łupkowoszary.
Wnioski na temat kamiennej nazwy rasy (ang. cairn oznacza kamienny kopiec) można również wyciągnąć z idealnej wagi cairnów, która wynosi 14 funtów, czyli „stone” (angielska jednostka miary, oznaczająca dosłownie „kamień”). A ich mocne, grube łapy, idealne do kopania, świadczą o wykonywanej „pracy”, czyli polowaniach na zdobycz pod kamienistymi kopcami Szkocji.
W porównaniu ze swoimi szkockimi krewnymi, terierem szkockim, skye i west highland white terierem, cairn terier najbardziej zachował swoją pierwotność.
Jego zwarta, niska sylwetka z odporną na warunki atmosferyczne sierścią z szorstkim włosem okrywowym i gęstym podszerstkiem, silne i muskularne nogi oraz mała, szeroka głowa emanują wielką wytrzymałością, twardością i witalnością.
Pomimo niewielkich rozmiarów ciała, wynoszących zaledwie 28 do 31 cm w kłębie i wagi zaledwie 6 do 7,5 kg, pies ten porusza się szybko i mocno, przekonując bardzo pewnym siebie i nieustraszonym zachowaniem.
© Mikkel Bigandt / stock.adobe.com
Niezależnie od tego, czy mowa o długim spacerze po lesie, dzikim szaleństwie na wybiegu dla psów, czy skoncentrowanej pracy na placu sportowym – żywiołowy cairn terier jest entuzjastycznie nastawiony do każdej aktywności ze swoją rodziną. Najważniejsze, że coś się dzieje!
Jako terier myśliwski, który niestrudzenie tropił wydry, lisy i borsuki pod stertami kamieni na szkockich wrzosowiskach, „pracę” na łonie natury cairn terier ma we krwi. Nadal chętnie biega, szuka, kopie i poluje.
Ale bez obaw, instynkt łowiecki, który jest powszechny wśród terierów, można opanować poprzez konsekwentne szkolenie, tak że dobrze wyszkolony i zsocjalizowany cairn terier może nawet cieszyć się od czasu do czasu bieganiem bez smyczy.
Pomimo swojego temperamentu i zamiłowania do polowań, cairn terier stał się dziś idealnym psem rodzinnym, który wnosi do domu wiele radości dzięki swojej przyjaznej i cierpliwej naturze. Uwielbia przebywać z rodziną i czuje się doskonale w jednoosobowym gospodarstwie domowym, jak również w otoczeniu dzieci.
Po obowiązkowym wysiłku na świeżym powietrzu, doceni on również ciszę i spokój w domu. W ten sposób ten mały energiczny śmiałek może zmienić się w czułego „pieska kanapowego”, który w pełni cieszy się bliskością swojego opiekuna. Pokazuje również, że jest cierpliwy i zrównoważony w kontaktach z dziećmi, choć czasami zachowuje się nieco dominująco w stosunku do bardzo małych latorośli.
Ten rasowy pies zawsze jest pewny siebie. Jednak przy całej swojej dominacji i zdolności do samodzielnej pracy, cairn terier rzadko bywa nadmiernie uparty czy zawzięty.
Pomimo swojego pewnego siebie i nieustraszonego wyglądu jest bardzo elastycznym psem, który łatwo dostosowuje się do rytmu życia swoich opiekunów. Gorączkowość czy nerwowość nie mają miejsca przy jego zrównoważonym charakterze.
W przeciwieństwie do innych ras terierów, cairn nie musi walczyć. Choć jest zawsze czujny i gotowy do obrony, wyraźnie preferuje bezkonfliktowy i harmonijny kontakt – zarówno przy spotkaniach z innymi zwierzętami, jak i z obcymi ludźmi.
W zasadzie cairn terier nie stawia wielkich wymagań. Oczywiście, zanim sprowadzisz sobie cairna do swojego domu, musisz poznać ogólne zasady szkolenia psów i indywidualne cechy rasy – a wszyscy członkowie rodziny powinni postępować według wspólnych, ustalonych wcześniej reguł. Przy dobrym przygotowaniu i przyswojeniu odpowiedniej wiedzy, ta rasa terierów szybko stanie się atutem Twojego domu.
Bez względu na to, czy jako wesoły i cierpliwy towarzysz zabaw dla dzieci, wierny pies do towarzystwa dla osób samotnych, czy też energiczny i żywiołowy towarzysz sportów dla osób aktywnych: Elastyczny cairn bez problemu dopasuje się do niemal każdej sytuacji życiowej – pod warunkiem, że jest konsekwentnie wychowywany, ponieważ jego instynktowi łowieckiemu i skłonności do dominacji muszą być ustawione granice już na wczesnym etapie.
Różne są opinie na temat tego, jaka karma powinna się znaleźć w misce psa. Zwłaszcza początkujący miłośnicy psów są szybko przytłoczeni z powodu często sprzecznych opinii i ogromnego wyboru rodzajów karmy.
W takim przypadku pomocna może być rozmowa z lekarzem weterynarii lub hodowcą, którzy mają duże doświadczenie w żywieniu psów, a także uwzględniają ich indywidualne wymagania. Bo jedno jest pewne, mimo tego nadmiaru karmy na rynku: Każdy pies jest inny i ma inne potrzeby.
Są psy młode, są psy stare, są psy żwawe i ospałe, są psy z alergią i psy z nadwagą. Należy o tym pamiętać przy wyborze karmy. Pod uwagę powinny być brane czynniki indywidualne, takie jak wiek, masa ciała, rasa, płeć, stan zdrowia i poziom aktywności fizycznej.
Chociaż dokładny skład każdego posiłku może się różnić w zależności od powyższych kryteriów, podstawa żywieniowa pozostaje taka sama dla wszystkich czworonogów. U psów składa się ona głównie z mięsa. Nie chodzi tu jednak o odpady poubojowe, czyli produkty uboczne pochodzenia zwierzęcego, ale o czyste, pełnowartościowe i najlepiej świeże mięso.
Okazjonalnie pies może zjeść także owoce, warzywa, płatki i jajko. Aby od czasu do czasu dać psu coś do gryzienia, można też raz w tygodniu podawać mu paski skóry wołowej lub kości, które nie mogą być puste w środku, ponieważ wówczas łatwo pękają, stwarzając ryzyko urazu.
Opieka nad psem i kontrola jego stanu zdrowia odgrywają decydującą rolę we wczesnym wykrywaniu pierwszych objawów choroby. Jeśli będziesz regularnie sprawdzać oczy, uszy, jamę ustną, łapy i sierść swojego czworonożnego przyjaciela, będziesz w stanie wcześnie wykryć wszelkie zmiany i zgłosić je lekarzowi weterynarii.
Po długim spacerze Twój cairn terier z pewnością ze spokojem zniesie rytuał pielęgnacji, który powiążesz z pieszczotami. Jeśli adoptujesz psa jako szczeniaka, zaleca się przyzwyczajenie go do pozostawania w bezruchu na wczesnym etapie, aby opiekun mógł od czasu do czasu obejrzeć uważnie jego oczy, uszy i pysk.
Dzięki twardej i odpornej na zabrudzenia strukturze włosa, pielęgnacja cairn teriera może być ograniczona do minimum. Wystarczy szczotkować psa dwa do trzech razy w tygodniu grubym grzebieniem lub szczotką do sierści.
Dodatkowo wskazane jest trymowanie sierści dwa do czterech razy w roku w celu utrzymania struktury włosa. Kąpiel zwykle nie jest konieczna i powinna być stosowana tylko w przypadku bardzo ciężkich zabrudzeń, których nie można usunąć bez wody i szamponu dla psów.
Zakup szczeniaka czystej krwi, zdrowego i zaszczepionego jest z pewnością jednym z najlepszych sposobów, aby zapewnić zdrowe życie psa bez wielu drogich wizyt u lekarza weterynarii.
Na szczęście, dzięki zachowaniu swojej pierwotnej natury i pierwotnego wyglądu, cairn terier jest całkiem zdrową rasą, u której można spodziewać się ponadprzeciętnej długości życia wynoszącej 15 lat.
Problemy zdrowotne powodują u cairn teriera co najwyżej choroby oczu. Dobrze znane są na przykład przypadki jaskry i entropium, potocznie zwanego podwiniętą powieką.
Jednak w przypadku obu chorób szanse na wyzdrowienie są bardzo duże, jeśli choroby zostaną wcześnie zdiagnozowane. Entropium może być usunięte chirurgicznie i zazwyczaj nie pojawia się ponownie po zabiegu. W przypadku jaskry, wczesne rozpoznanie objawów ma ogromne znaczenie, ponieważ nieleczone, podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe uszkadza nerw wzrokowy i siatkówkę oka psa, co w stosunkowo krótkim czasie może doprowadzić do ślepoty.
Cairn jest jednym z najstarszych brytyjskich terierów. Pochodzi ze szkockich wyżyn i służył tam dawno temu jako terier myśliwski do tropienia lisów, borsuków, kun i innych drapieżników między skałami, zwałami kamieni i pod ziemią.
Wyszukiwał swoje ofiary, wypędzał je z nor, a w razie potrzeby nawet zabijał – było to bardzo niebezpieczne i odważne zadanie dla tak małego psa, bo przecież dzikie zwierzęta broniły się nierzadko bardzo zaciekle.
Pomimo długiej i udanej historii jako terier pracujący, cairn był ostatnią z ras terierów, która została oficjalnie uznana. Zanim został zarejestrowany jako odrębna rasa przez British Kennel Club w 1910 roku, był zaliczany do innych ras terierów. Część szczeniąt została zarejestrowana jako teriery szkockie, west highland white teriery (szczenięta o białej sierści), a przede wszystkim jako krótkowłosa odmiana skye teriera.
Dopiero po protestach hodowców skye osiągnięto porozumienie w sprawie uznania tych wyjątkowych terierów za niezależną rasę psów o nazwie cairn terier. W 1910 roku psy wcześniej zarejestrowane jako skye teriery zostały po raz pierwszy wpisane jako cairn teriery do nowego rejestru ras psów Związku Kynologicznego.
Mimo uwolnienia się od innych ras terierów, bliska więź łączy cairn teriera szczególnie ze skye terierem. Czysta hodowla wywodzi się w obu przypadkach ze szkockiej wyspy Skye, która leży w bliskim sąsiedztwie zachodniego wybrzeża Szkocji na Atlantyku.
Hodowczyni Alastair Campeil jest dziś uważana za twórcę współczesnego cairn teriera. Jej pies o imieniu Callamhor był pierwszym zarejestrowanym cairn terierem. W 1909 roku na wystawie psów w Szkocji pokazano pierwsze psy tej rasy, co prawdopodobnie było powodem założenia w tym samym roku Scottish Cairn Terrier Club. Pierwszy standard hodowlany został ustanowiony w 1912 roku.
Dziś ten żywy, krzepki terier inspiruje wielu miłośników psów z całego świata. W Europie oprócz Wielkiej Brytanii hodowców można spotkać w Niemczech, Austrii, Holandii, Szwajcarii, Słowenii i na Słowacji.
Ale ten mały rasowy piesek dokonał również skoku przez Atlantyk do Kanady i USA, gdzie istnieją teraz niezależne kluby rasy cairn terier.
Oferta hodowców, przed którą stają potencjalni klienci, jest z reguły dość duża. Który z hodowców jest tym właściwym?
Odpowiedź na to pytanie z pewnością nie brzmi: Ten, który może zaoferować najsłodszego szczeniaka. Odpowiedź znajdziesz dopiero po dokładnym sprawdzeniu i spotkaniu twarzą w twarz z kilkoma hodowcami. Na co trzeba zwrócić uwagę przy spotkaniu z hodowcą?
© Eberhard / stock.adobe.com
Poniżej zamieszczamy odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące tego niewielkiego pieska z Wielkiej Brytanii:
Pies ten nie jest polecany dla osób bez doświadczenia w wychowywaniu psów. Jego duża pewność siebie, instynkt łowiecki i typowy dla terierów upór wymagają wiele wyczucia i konsekwencji w szkoleniu. Decydując się na niego jako pierwszego psa, musisz dokładnie zapoznać się z wymaganiami rasy.
Przedstawiciele tej rasy są czujni i natychmiast obwieszczają wszystkie niecodzienne zjawiska szczekaniem. Nie są jednak agresywni.
Ceny rasowych, zdrowych szczeniąt cairn teriera oscylują w granicach 4000–7000 złotych.
Jeśli podwójna sierść tego czworonoga jest regularnie szczotkowana, gubi on jej znikome ilości.
Jeśli pies ten ma dzielić gospodarstwo domowe z kotami, powinien być do nich przyzwyczajony już od wieku szczenięcego. W przeciwnym razie istnieje niebezpieczeństwo, że będzie traktował je jako swoją potencjalną zdobycz i polował na nie.
Jeśli szukasz małego, energicznego psa z dużą dozą pewności siebie, cairn terier jest idealnym wyborem. Ten uroczy szkot o odpornej na warunki atmosferyczne sierści uwielbia biegać na świeżym powietrzu i kopać. Dzięki agility, rally obedience, tropieniu lub mantrailingowi można zapewnić mu odpowiednią dla tej rasy aktywność fizyczną, a wówczas możesz mieć pewność, że w domu pokaże swoją czułą i pieszczotliwą stronę.
| Cechy szczególne: | Cairn terier pochodzi od starych szkockich terierów myśliwskich, ale obecnie sprawdza się bardziej w roli elastycznego, przyjaznego psa towarzyszącego lub rodzinnego. |
| Charakter: | nieustraszony, pewny siebie, temperamentny, bywa uparty |
| Wysokość w kłębie: | 28–31 cm |
| Waga: | 6–7,5 kg |
| Sierść: | bujny, szorstki włos okrywowy z grubym podszerstkiem w kolorze kremowym, pszenicznym, czerwonym, szarym lub niemal czarnym |
| Pielęgnacja sierści: | niewymagająca |
| Aktywność: | potrzebuje dużo zajęć i ruchu |
| Pies dla początkujących: | raczej nie |
| Szczekanie: | dość intensywne |
| Długość życia: | 12–15 lat |
| Typowe choroby: | jaskra, entropium, osteopatia czaszkowo-żuchwowa |
| Cena: | 4000–7000 zł |
| Grupa FCI: | 3. Teriery |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Wielka Brytania |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
