Schnoodle

Im mniejszy schnoodle, tym lepiej będzie czuł się w mieście. W przypadku większych egzemplarzy zdecydowanie lepszy będzie dom z ogrodem lub wiejskie otoczenie.

Ponieważ psy te bardzo mocno przywiązują się do swoich opiekunów, nie powinny zbyt długo zostawać same w domu.

Zajęcia dla schnoodle

Ten zwinny pies hybrydowy uwielbia długie spacery oraz wszelkie interaktywne zabawki i zabawy, w których będzie mógł wykazać się swoją inteligencją. Ze względu na dużą chęć do nauki, świetnie sprawdza się w wielu psich sportach takich jak agility, obedience czy dog dancing, doskonale nadaje się również na psa asystującego, ratowniczego czy terapeutycznego.

Wskazówki dotyczące szkolenia

Schnoodle może być trzymany zarówno przez singli, pary, seniorów jak i rodziny – grunt, żeby jego opiekun poświęcał mu dużo czasu i układał go z miłością, konsekwencją i stanowczymi zasadami. W przeciwnym razie bowiem mogą pojawić się u niego zaburzenia behawioralne takie jak nadmierne szczekanie.

Ilość niezbędnych zabiegów pielęgnacyjnych zależy od tego, czy dany osobnik odziedziczył sierść po pudlu czy sznaucerze. Miękkie loki pudla należy regularnie strzyc, podczas gdy szorstki włos sznaucera musi być przycinany ręcznie.

Osoby bez doświadczenia mogą poprosić o pomoc w używaniu maszynki do strzyżenia psiego fryzjera, który zademonstruje, jak powinny wyglądać pierwsze kroki w tym względzie.

Regularna kontrola uszu i zębów

Owłosione zwisające uszy trzeba regularnie sprawdzać i czyścić, aby przeciwdziałać stanom zapalnym. Poza tym, zwłaszcza w przypadku mniejszych piesków należy kontrolować stan uzębienia, aby zapobiec tworzeniu się kamienia nazębnego i zapaleniu dziąseł.

Dieta schnoodla

Zapotrzebowanie na pokarm zależy od wielkości, wieku i stopnia aktywności zwierzęcia. Można podawać mu zarówno mokrą, jak i suchą karmę, pamiętając o tym, aby u najmniejszych egzemplarzy dostosować ją tak, aby pieski nie miały problemów z jej przeżuwaniem. W grę wchodzi również barfowanie.

Ogólnie rzecz biorąc, mieszanki pudla i sznaucera cieszą się dobrym zdrowiem. Wynika to z tak zwanej heterozji, czyli wybujałości mieszańców – zwiększonej żywotności i odporności ras mieszanych w stosunku do linii rodzicielskich.

Mieszańce mają więc być sprawniejsze, bardziej wytrzymałe i mniej podatne na choroby niż psy rasowe. Niemniej, również w ich przypadku mogą pojawiać się choroby dziedziczne takie jak problemy ze stawami – dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, problemy z oczami, choroby skóry oraz alergie. W przypadku większych psów pojawia się także wyższe ryzyko skrętu żołądka, a w przypadku mniejszych zwichnięcia rzepki.

Jak długo żyje schnoodle?

Średnia długość życia zdrowych schnoodle waha się od 10 do 15 lat, przy czym mniejsze egzemplarze dożywają słuszniejszego wieku niż ich bardziej rośli krewni.

Schnoodle to pies hybrydowy pochodzący z USA, gdzie w latach 80-tych ubiegłego wieku zaczęto krzyżować dwie wybrane rasy, aby stworzyć czworonoga o możliwie najbardziej pozytywnych cechach charakteru i właściwościach sierści.

W przypadku schnoodle celem było uzyskanie przyjaznego rodzinie psa o kompaktowych rozmiarach. Jeśli chodzi o rasy hybrydowe, do hodowli często wykorzystywane są pudle, które praktycznie nie gubią włosów i są uważane za przyjazne alergikom. Jednak to, czy sam pudel czy jego mieszanka mogą być trzymane przez osoby mające alergię na psią sierść musi zostać rozstrzygnięte w każdym przypadku indywidualnie.

Inne popularne mieszanki z domieszką krwi pudla to labradoodle, golden doodle, maltipoo oraz cavapoo.

Brak uznania za niezależną rasę

Psie hybrydy takie jak schnoodle nie są oficjalnie uznawane za rasę. Nie istnieją w ich przypadku jednolite standardy i regularny program hodowlany. Aby uzyskać miot schnoodle, w każdym przypadku do hodowli należy wykorzystać pudla i sznaucera. Powstałe w ten sposób schnoodle nie są ze sobą dalej kojarzone.