Pudel duży (pudel królewski)

Pierwotnie pudel duży był wykorzystywany jako pies myśliwski, odpowiedzialny za wyławianie z wody ustrzelonych kaczek. Do dzisiaj instynkt łowiecki leży uśpiony w tym dobrze wychowanym psie do towarzystwa. Trening przeciw polowaniu może być zatem bardzo przydatny dla tej odmiany pudla.

Ile ruchu potrzebuje pudel królewski?

Ten wysportowany, wytrwały czworonóg potrzebuje sporej ilości ruchu i musi być również stymulowany psychicznie. Jedna do dwóch godzin ćwiczeń dziennie będzie optymalna. Aby urozmaicić spacer, można włączyć gry w aportowanie lub trening zręczności. Ze względu na ich przeszłość jako psów dowodnych, wiele dużych pudli lubi również pływać.

Pudel królewski jest powszechnie uważany za jednego z najbardziej inteligentnych psów na świecie. Jest bardzo potulny i błyskawicznie uczy się nowych sztuczek. W przeszłości psy te występowały nawet w cyrku ze względu na swoje wyuczone umiejętności. Dziś te eleganckie, dostojne zwierzęta częściej można zobaczyć na wystawach psów lub na boisku do psich sportów. Z wielką przyjemnością uprawiają takie sporty, jak agility czy obedience.

Duży pudel w akcji

Ze względu na swoją inteligencję i posłuszeństwo, duże pudle doskonale sprawdzają się również jako psy asystujące i służbowe. Mogą być na przykład szkolone na przewodników dla niewidomych, psy ratownicze lub psy terapeutyczne.

Pudel duży charakteryzuje się falistą sierścią, która stale odrasta. Ponieważ psy te prawie nie gubią sierści, nie mają podszerstka, a także nie przechodzą zmiany sierści, są ogólnie uważane za przyjazne dla alergików.

Jednak fakt, że pudel duży nie linieje, nie oznacza, że nie wymaga pielęgnacji – wręcz przeciwnie. Jego sierść musi być szczotkowana kilka razy w tygodniu, aby była wolna od kołtunów i brudu.

Ponadto sierść dużego pudla musi być regularnie przycinana lub strzyżona w salonie pielęgnacji psów. Wizyta u groomera jest konieczna co około sześć do ośmiu tygodni, aby zapobiec matowieniu sierści.

Lwie strzyżenie u dużego pudla

Powszechne niegdyś strzyżenie na lwa jest dziś rzadko spotykane. Brzuch, a także przednie i tylne nogi są przycinane, pozostawiając obszerne pompony na zadzie. Ten rodzaj strzyżenia pudli był szczególnie popularny w latach 50-tych, 60-tych i 70-tych, kiedy duży pudel stał się modnym dodatkiem dla wytwornych pań.

Osobliwa lwia fryzura miała jednak kiedyś praktyczne zastosowanie – ogolona skóra ułatwiła psu myśliwskiemu pływanie. Puszyste futro na zadzie służyło natomiast jako rodzaj ocieplacza i miało chronić przed zimnem.

Dieta pudla dużego

Pudel duży wymaga diety wysokobiałkowej, ale poza tym ma niewielkie wymagania żywieniowe. Większość pudli królewskich nie jest wybredna i chętnie je zarówno mokrą, jak i suchą karmę, a także surowe jedzenie.

Zdrowe gryzaki pomagają czyścić zęby psa i mogą zapobiegać zapaleniu dziąseł.

Zasadniczo duży pudel jest uważany za zdrowego, silnego psa. Jednak u tej rasy pudli mogą wystąpić pewne dziedziczne choroby oczu. Jedną z nich jest postępujący zanik siatkówki, który może prowadzić do ślepoty. Podobnie jak w przypadku innych dużych ras psów, u pudli królewskich obserwuje się również tendencję do dysplazji stawów biodrowych.

Ponadto u pudli królewskich mogą rozwinąć się choroby układu sercowo-naczyniowego, takie jak kardiomiopatia rozstrzeniowa. Mięsień sercowy jest nieprawidłowo rozszerzony, co może prowadzić do niewydolności serca. Inne typowe choroby pudli królewskich to niewydolność nadnerczy (choroba Addisona), padaczka i zespół von Willebranda, którego istotą jest zaburzenie krzepnięcia krwi.

Średnia długość życia pudla królewskiego

Przy dobrej opiece, pudle królewskie mogą osiągnąć wiek od 12 do 15 lat. Duża ilość ruchu, odpowiednia dla gatunku dieta, staranna pielęgnacja i regularne wizyty u weterynarza znacząco przyczyniają się do zdrowia tego aktywnego czworonoga.

Kwestią sporną jest wciąż to, czy przodkowie dużego pudla pochodzą z Niemiec czy z Francji. Nawiasem mówiąc, nazwa „pudel” pochodzi od staroniemieckiego słowa „puddeln”, które oznacza „pluskać się w wodzie”, co stanowi nawiązanie do jego przeszłości jako łowcy kaczek.

„Piękny pudel”, o którym po raz pierwszy wspomniano na piśmie z 1555 roku, dał później początek formom hodowlanym: pudel duży, pudel średni, pudel mały, miniaturowy i pudel toy. W XIX wieku duży pudel zakończył swoją transformację z psa pracującego w psa do towarzystwa. Początkowo ten przyjazny czworonożny przyjaciel był bardzo popularny wśród szlachty. Później przeniósł się również do domów mieszczańskich.

Standardy hodowli pudli dużych

Krzyżowanie ze spanielami zaowocowało typową wełnisto-miękką sierścią pudla. Po II Wojnie Światowej Fédération Cynologique Internationale (FCI) określiła Francję jako kraj pochodzenia dużego pudla. Ustanowiono również standardy hodowlane dla rasy.