Pudel toy to najmniejszy przedstawiciel pudli. Jest przyjaznym psem rodzinnym, ale może reagować nerwowo i niespokojnie w nieznanych sobie sytuacjach. Zdaniem niektórych obrońców praw zwierząt, jego hodowla może nosić znamiona okrucieństwa wobec zwierząt.
© pascalkphoto / stock.adobe.com
Hodowla pudla toy jest kontrowersyjna: Niektórzy obrońcy praw zwierząt twierdzą, że rasa jest potencjalnie skazana na cierpienie.
Pudel toy dorasta do 24–28 centymetrów w kłębie, ale zgodnie ze wzorcem rasy, dopuszczalne jest odchylenie o jeden centymetr. Zarówno psy jak i suczki ważą od dwóch do czterech kilogramów.
Pudel toy jest drobno zbudowany, muskularny i niemalże kwadratowy. Podobnie jak jego więksi krewni ma miękką, kręconą sierść, która może być czarna, biała, brązowa, srebrna, płowa, czarno-biała łaciata oraz czarna podpalana. Charakterystyczna jest dla niego wąska kufa, lekko skośne oczy w kształcie migdałów oraz bujnie owłosione, opadające wzdłuż policzków uszy.
Wielu psich ekspertów uznaje pudla toy za rasę potencjalnie skazaną na cierpienie, ponieważ jest on jeszcze mniejszy niż pudel miniaturowy, co wyraża przedrostek „toy” w jego nazwie. Aby wyhodować jak najmniejsze egzemplarze, często kojarzy się ze sobą małe, słabe zwierzęta, co może prowadzić do licznych problemów zdrowotnych u ich potomstwa.
Niemniej, pudel toy został oficjalnie uznany przez Międzynarodową Organizację Kynologiczną (FCI) jako jedna z czterech odmian pudli, pomimo sprzeciwu jedenastu krajów członkowskich. Pozostałe wersje pudli, różniące się od siebie wielkością to pudel duży, pudel średni oraz wspomniany pudel miniaturowy.
© annaav / stock.adobe.com
Pudel toy jest co prawda niewielkich rozmiarów i wygląda uroczo, ale jest pełnoprawnym psem. Odznacza się wyjątkową inteligencją, bystrością, pojętnością i dużą chęcią zadowolenia swojego opiekuna, dlatego jest stosunkowo łatwy do ułożenia i może być trzymany również przez początkujących miłośników psów.
Za sprawą swojej przyjaznej i spokojnej natury, pudel toy doskonale sprawdza się w roli psa rodzinnego. Jednak należy mieć świadomość – dotyczy to zwłaszcza najmłodszych członków rodziny – że pomimo swojego uroczego wyglądu, nie jest pluszową zabawką, a żywą istotą, która ma swoje potrzeby.
Psy te bardzo przywiązują się do swoich opiekunów, są wobec nich lojalne i wierne. Najchętniej nie odstępowałyby ich nawet na krok. Nie lubią samotności i jeśli są pozostawione na zbyt długo same, mają tendencję do uporczywego szczekaania. Głośnym szczekaniem mogą reagować również na obce im dźwięki.
Często zachowują się niepewnie w nieznanych sytuacjach. Stąd też nerwowość i strach są nieodłączną częścią ich charakteru.
Aby zachować sprawność fizyczną i psychiczną, pudle toy potrzebują dużo ruchu. Uwielbiają towarzyszyć swojej rodzinie podczas spacerów i lekkich wędrówek, które można urozmaicić treningiem posłuszeństwa, aportowaniem lub zabawami węchowymi. W domu chętnie bawią się zabawkami na inteligencję.
Pudel toy powinien każdego dnia spędzać na zewnątrz co najmniej dwie godziny. Wielu przedstawicieli tej odmiany pudli uwielbia wodę i chętnie kąpie się w jeziorach i strumieniach. W końcu ich przodkowie byli wykorzystywani jako psy myśliwskie i wyławiali z wody postrzelone kaczki.
Żywiołowy, wysportowany pudel toy może również z powodzeniem uprawiać agility, pod warunkiem, że przeszkody będą dostosowane do jego niewielkich gabarytów. Dobrą zabawę zarówno psu, jak i jego opiekunowi gwarantuje także dog dancing, czyli taniec z psem oraz trening posłuszeństwa.
Kędzierzawa sierść pudla toy nie wypada, lecz stale odrasta. Aby więc zapobiec powstawaniu kołtunów i stanów zapalnych skóry, wymaga codziennego szczotkowania oraz wizyt w psim salonie piękności co około osiem tygodni, gdzie maluch zostanie profesjonalnie ostrzyżony.
Dużą popularnością cieszy się strzyżenie „na misia” (ang. teddy bear cut), które podkreśla naturalne kontury psa. Szczególnie praktyczna jest prosta, krótka fryzura, ponieważ pozwala psu szaleć na świeżym powietrzu, bez wplątywania się w sierść części roślin i innych zanieczyszczeń. Przed występami na wystawach psów, pudle toy są często strzyżone w specjalny sposób.
Oprócz pielęgnacji sierści, bardzo istotna jest regularna kontrola pazurów, zębów, oczu i uszu. Ze względu bowiem na wąską kufę, zęby pudla toy znajdują się blisko siebie, co może sprzyjać rozwojowi chorób.
Ponadto, bujnie owłosione, wiszące uszy pudla toy są podatne na zapalenia, które mogą być bardzo bolesne i dlatego wymagają jak najszybszego wdrożenia leczenia.
Niektórzy przedstawiciele rasy cierpią na zwyrodnienia gałek ocznych. Jeśli przewody nosowo-łzowe zostaną zablokowane lub w ogóle się nie wykształcą, prowadzi to do zwiększonego łzawienia, co również wymaga specjalnej pielęgnacji.
Dieta pudla toy powinna opierać się na wysokiej jakości karmie o dużej zawartości mięsa. Jeśli chcemy podawać naszemu pupilowi suchą karmę, powinnyśmy wybierać taką, której kawałki są dostosowane do jego niewielkich gabarytów.
Ze względu na problematyczną hodowlę, która ma prowadzić do karłowatości psa, u pudla toy obserwuje się liczne choroby genetyczne. U jego większych krewnych zazwyczaj nie występują one w takiej formie lub z taką częstotliwością.
Mowa tu na przykład o zwichnięciu rzepki, czyli wypadającej rzepce, czy chorobie Legga-Calvégo-Perthesa – jałowej martwicy kości udowej, która powoduje ból w stawie biodrowym i kulawiznę. W wyniku zwężenia tchawicy, fachowo zwanej jej zapadnięciem, pies może natomiast cierpieć na duszności.
Typowymi chorobami, które występują u pudli toy są zaćma oraz jaskra. Niektóre osobniki cierpią również na tak zwaną entropię, czyli wywinięcie powieki do wewnątrz, mogącą upośledzać zdolność widzenia.
Pomimo długiej listy możliwych chorób dziedzicznych, które mogą być związane z ekstremalną karłowatością, pudle toy osiągają zaawansowany wiek – ich średnia długość życia wynosi bowiem od 15 do 17 lat.
Pudle były pierwotnie psami myśliwskimi, wykorzystywanymi do wyławiani zwierzyny z wody. W XIX wieku te przyjazne czworonogi były coraz częściej trzymane jako psy do towarzystwa i mniej więcej w tym czasie zaczęto hodować je w różnych rozmiarach.
Na początku rozróżniano tylko duże i małe pudle. Później wyhodowano pudla miniaturowego, z którego ostatecznie wyewoluował malutki pudel toy. Za ojczyznę pudli uważa się Francję. Francuscy hodowcy dążyli do oficjalnego uznania tej odmiany pudla, pomimo zastrzeżeń innych krajów, będących członkami FCI.
Ze względu na liczne choroby dziedziczne, które mogą wystąpić u pudla toy, bardzo istotne jest, aby szczenięta kupować u profesjonalnego hodowcy. Ceny piesków mogą znacznie się różnić, ale zaczynają się od około 6000 złotych.
Modne psy, takie jak pudel toy są często sprzedawane jako „okazje bez dokumentów”, ale takie oferty należy omijać szerokim łukiem. Zwierzęta te często pochodzą od pozbawionych skrupułów handlarzy, którzy nie dbają ani o zdrowie, ani o dobrostan swoich podopiecznych.
Często rodzice szczeniąt są chorzy, a szczenięta słabo zsocjalizowane. W masowych hodowlach nierzadko zdarzają się przypadki chowu wsobnego. Wszystko to może prowadzić do problemów zdrowotnych i zaburzeń behawioralnych, skutkujących wysokimi kosztami leczenia weterynaryjnego oraz koniecznością korzystania ze wsparcia trenera psów.
Pod kędzierzawą sierścią pudla toy kryje się inteligentny, uwielbiający człowieka pies. Lubi spędzać czas w ruchu i wykorzystywać swoją mądrą głowę w codziennych aktywnościach.
Ze względu na problemy związane z hodowlą, szczenięta tej odmiany pudla należy kupować wyłącznie u profesjonalnych hodowców, którym zależy przede wszystkim na dobru zwierząt, a nie na szybkim zarobku.
| Cechy szczególne: | przyjazny mały pies, którego hodowla jest kontrowersyjna |
| Charakter: | przywiązany do człowieka, inteligentny, żywiołowy, zwinny, niepewny |
| Wysokość w kłębie: | psy i suki: 25–28 cm |
| Waga: | psy i suki: 2–4 kg |
| Sierść: | kręcona, bez podszerstka, dozwolone umaszczenia: czarne, białe, brązowe, srebrne, płowe, czarno-białe łaciate oraz czarne podpalane |
| Pielęgnacja sierści: | szczotkowanie kilka razy w tygodniu, strzyżenie co około 8 tygodni, nie linieje |
| Aktywność: | duża, psie sporty, miłośnik kąpieli wodnych |
| Pies dla początkujących: | tak |
| Szczekanie: | szczeka, gdy jest pozostawiony sam i/lub gdy się boi |
| Długość życia: | 15–17 lat |
| Typowe choroby: | zaćma, jaskra, entropia, zwichnięcie rzepki, zapadnięcie tchawicy, padaczka |
| Cena: | od 6000 zł |
| Grupa FCI: | grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa, sekcja 2 Pudle |
| Pochodzenie: | Francja |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
