Niezależny i opanowany – takie wrażenie sprawia ułożony, zrównoważony cane corso italiano. Nieoficjalnie ta pochodząca z południowych Włoch rasa znana jest również jako „dog włoski” lub „włoski molos”. Cane corso zyskuje w ostatnim czasie coraz większą popularność również poza Półwyspem Apenińskim. Najlepiej będzie mu z wysportowanym, doświadczonym opiekunem, który może mu zaoferować dużo miejsca do życia.
© ZN_images / stock.adobe.com
Cane corso jest psem dość hałaśliwym – jego szczekanie jest głębokie i dźwięczne.
Cane corso to silny, duży pies: Samce osiągają w kłębie wysokość do 68 cm, suczki do 64 cm. Na wadze powinien maksymalnie osiągać 50 kg i według standardu rasy być nieco dłuższy niż wyższy.
Przez głęboką bruzdę na czole oraz wyraźnie zaznaczony łuk brwiowy cane corso może sprawiać wrażenie wiecznie lekko zamyślonego. Szeroką głowę okalają trójkątne wiszące uszy. Początkowo psom tej rasy obcinało się uszy i ogony, co teraz jest oczywiście zabronione!
Krótka, błyszcząca sierść cane corso jest bardzo gęsta, posiada niewiele podszerstka. Podziwiać ją można w kolorach czarnym, szarym, płowym oraz rdzawym, przy czym dozwolone są również pręgi w dowolnych odcieniach oraz drobne znakowania, zawsze czarna lub szara maska.
Cane corso blue to odmiana rasy cane corso, znana ze swojej charakterystycznej niebiesko-szarej i lśniącej sierści. Choć wielu uważa ją za wyjątkowo urodziwą, należy zachować ostrożność. Takie umaszczenie może bowiem wiązać się z problemami zdrowotnymi.
Powodem tego jest tzw. łysienie z rozrzedzeniem koloru (ang. Color Dilution Alopecia, CDA), będące wadą genetyczną, występującą u psów o niebiesko-szarej sierści. Prowadzi ono do wypadania sierści, problemów skórnych i zwiększonej wrażliwości skóry.
© canecorso / stock.adobe.com
Przy odpowiednim wychowaniu i socjalizacji cane corso może zaskoczyć wieloma wspaniałymi cechami charakteru! Psy te uchodzą za chętne do nauki, zabaw, przyjazne w stosunku do dzieci, wierne i lojalne.
Ponieważ często wykorzystywane były jako psy stróżujące, nie znoszą zbyt dobrze obcych na swoich terytorium – dotyczy to zarówno ludzi, jak i innych zwierząt. Poza nim są raczej zachowawczy – ignorują obcych lub ich unikają. Rodzina jest dla nich wszystkim, zawsze będą ją w razie potrzeby ochraniać.
Cane corso wprawdzie nie są agresywne bezpodstawnie, jednak mają potrzebę ochrony rodziny i terytorium, dlatego wymagają odpowiedniego wychowania również pod tym kątem.
Silnie rozwinięty instynkt obronny i temperament cane corso italiano przyczyniły się do tego, że rasa ta została wpisana na listę psów agresywnych, których hodowla podlega określonym ograniczeniom w niektórych regionach Niemiec i Szwajcarii. Ponadto, cane corso bywa uważany za psa bojowego. Jednak dzięki konsekwentnemu wychowaniu i jasnemu przywództwu czworonogi te mogą być niezawodnymi i wiernymi towarzyszami.
Cane corso italiano należy do ras psów o najsilniejszym uścisku szczęki. W Wielkiej Brytanii i USA siła nacisku jest mierzona w funtach na cal kwadratowy (PSI) i wynosi w przypadku cane corso 700 PSI. Liczba ta nie stanowi jednak o agresywności rasy – odnosi się jedynie do jej anatomii.
Wychowanie tego postawnego czworonoga wymaga dużej wiedzy i doświadczenia oraz nieco wyczucia i intuicji – cane corso potrzebuje konsekwentnego i klarownego wychowania, jednak jednocześnie empatycznego, pełnego łagodności i cierpliwości. Nieprawidłowe wychowanie ze względu na wrodzony instynkt obronny oraz rozmiary przedstawicieli tej rasy może skutkować tym, że zachowania psa nie będzie można kontrolować, dlatego nie nadaje się on dla początkujących opiekunów.
Szczególnie ważna jest jak najwcześniejsza socjalizacja szczeniąt, dlatego zdecydowanie dla tej rasy poleca się uczęszczanie do szkoły dla psów.
Wyłącznie wyżyty fizycznie i umysłowo cane corso może mieć zrównoważony charakter – to w końcu pracująca rasa. Mimo pokaźnej postury jest to wysportowany pies, który chętnie będzie towarzyszył swojemu opiekunowi, gdziekolwiek ten by się nie wybrał – jogging czy bieg za rowerem to dla niego prawdziwa gratka.
Cane corso nadają się do nauki obedience, sprawdzają się także w roli psów pracujących w służbach mundurowych oraz przewodzących niewidomym. Ze względu na wagę cane corso nie powinien uprawiać agility.
Przedstawiciele tej rasy nie mają wiele wymagań pod względem pielęgnacji sierści. Wystarczy co kilka dni ją przeczesać, by z powodzeniem usunąć luźne włosie. Podczas wymiany sierści można używać w tym celu także trymera.
Zwykle cane corso nie potrzebują kąpieli, jednak uporczywy brud w sierści, który nie chce dać się wyszczotkować, można usunąć spieniając na nim delikatny psi szampon.
Ponieważ ten „włoski dog” ma raczej twardą skórę w okolicy kufy i szczęki, nie ślini się wcale. W pielęgnacji zębów sprawdzą się przysmaki dentystyczne i suszone produkty do żucia.
Jak obciąć psu pazury: Tak się to robi prawidłowo
Czyszczenie uszu psa: Praktyczne domowe wskazówki
Odpowiednia dieta to podstawa prawidłowego utrzymania pupila, która znacząco przyczynia się do zachowania zdrowia i dobrego samopoczucia. Jeśli planujesz zmianę karmy otrzymanej podczas zakupu pieska od hodowcy, pamiętaj, żeby przeprowadzać ją stopniowo.
Po przygarnięciu szczeniaka od hodowcy, karm go przez jakiś czas karmą, do której jest przyzwyczajony, by nie stresować go jeszcze zmianą jedzenia przy i tak bardzo stresującej zmianie środowiska. Kiedy poczuje się u Ciebie jak w domu, stopniowo dodawaj nową karmę do starej aż do zupełnego jej zastąpienia. Dla szczeniąt rasy cane corso odpowiednia będzie na przykład specjalna karma sucha dla młodych psów dużych ras, gdyż zawiera takie ilości białka, by psy nie rosły zbyt szybko, co mogłoby obciążać ich szkielet.
Pokarm powinien być dostosowany do fazy wzrostu, wieku i kondycji zdrowotnej psa. Zawsze zwracaj uwagę na jakość karmy i zawartość białka, niezależnie od tego, czy decydujesz się na karmę suchą, mokrą czy posiłki typu barf. Unikaj karm zawierających zboża. Wszystkie przysmaczki wliczaj do dziennej racji pokarmu, by zapobiec nadwadze. Nie zapominaj o tym, by zagwarantować psu stały dostęp do świeżej wody.
Dowiedz się więcej na temat żywienia psów i wybierz dietę najbardziej odpowiednią dla Twojego podopiecznego:
Najważniejsze składniki odżywcze dla psa
Prawidłowe odżywianie dorosłego psa
O diecie BARF dla psów: Na czym polega?
Jak wiele psów dużych ras, także cane corso mają tendencję do dysplazji stawu biodrowego i łokciowego. Profesjonalni hodowcy próbują wykluczyć te schorzenia na stałe – przed zakupem szczenięcia upewnij się, że hodowca podjął ku temu odpowiednie środki. Duże psy nie powinny musieć codziennie pokonywać wysokich schodów, ze względu na konieczność chronienia ich stawów, do których zdrowia przyczynią się także odpowiednia dieta oraz ruch (bez skoków).
Niektórzy przedstawiciele tej rasy są podatni również na choroby serca, jednak i w tym przypadku hodowcy mogą podjąć środki niwelujące to ryzyko. Objawami schorzeń serca mogą być na przykład zmęczenie, duszności lub kaszel. Jeśli zauważysz jakiekolwiek niepokojące symptomy, jak najszybciej udaj się po poradę do lekarza weterynarii. Wyłącznie wczesna diagnoza i odpowiednia terapia może odciążyć serce, spowolnić przebieg choroby, a nawet na jakiś czas złagodzić zupełnie objawy.
W wielu przypadkach cane corso miewają wrażliwe oczy, które należy ochraniać przed przeciągiem i klimatyzacją. Dobrym pomysłem może być zaopatrzenie psa w specjalne okulary.
Obecnie pojawiają się również pojedyncze egzemplarze cane corso o całkowicie białym umaszczeniu, ale wówczas należy być szczególnie czujnym, ponieważ psy te mogą mieć genetyczne predyspozycje do głuchoty – nie bez powodu umaszczenie to, z wyjątkiem niewielkich plamek, nie jest zgodne ze wzorcem rasy.
Zdrowy przedstawiciel rasy powinien dożyć 12 lat.
Podobnie jak jego krewny, mastif neapolitański, cane corso zaliczany jest do potomków dawnego molosa rzymskiego Canis Pugnax. Już starożytni rzymianie trzymali te silne czworonogi i wykorzystywali je do stróżowania i pomocy podczas bitew. Zachowały się później na majątkach ziemskich w południowych Włoszech jako psy stróżujące i pasterskie. Ochraniały majątek, trzodę czy stada i do dziś uchodzą za samodzielne psy pracujące.
Dokładne pochodzenie nazwy „Cane Corso” nie jest znane. „Cane” oznacza po włosku po prostu „pies”, natomiast „corso” może pochodzić od celtyckiego słowa, które oznacza „silny” lub „mocarny”. Jest jednak możliwe, że drugi człon nazwy rasy ma związek z łacińskim „cohors”, które to słowo oznacza „stróża” lub „obrońcę”.
Dopiero w roku 1996 FCI uznała rasę za samodzielną, zaliczając ją do grupy II Pinczery i sznaucery, molosy, psy górskie i szwajcarskie psy do bydła, sekcji 2 – molosowate w typie mastifa.
Dziś te imponujące psy służą swoją pracą policji, niewidomym czy myśliwym. Najchętniej cane corso pracują w stadzie. Poza obszarem Włoch jednak wciąż nieczęsto można spotkać przedstawiciela tej rasy.
Zanim zdecydujesz się na zakup psa rasy cane corso rozważ, czy na pewno poradzisz sobie z jego wychowaniem i sprostasz jego wymaganiom. Rasa nie nadaje się do życia w mieszkaniu: Cane corso potrzebuje dużo miejsca i własnego terytorium, którego mógłby strzec.
Ale na tym terytorium w żadnym wypadku nie może być pozostawiony sam sobie na zbyt długo: Przywiązany do swojego stada czworonóg potrzebuje wsparcia rodziny i dużo aktywności w postaci urozmaiconych ćwiczeń i zadań. Opiekun cane corso powinien być wysportowany i móc spędzać dużo czasu ze swoim czworonożnym przyjacielem – najlepiej na świeżym powietrzu.
Uważa się, że dostojne cane corso bardzo lubią dzieci. Zwłaszcza te starsze, które znają zasady obchodzenia się z czworonożnymi członkami rodziny, mogą zaprzyjaźnić się z przedstawicielem tej rasy. Jeśli pies ten zostanie zsocjalizowany za szczeniaka z kotami i innymi zwierzętami, może także z nimi żyć w zgodzie.
Zanim przygarniesz cane corso pomyśl, że zajmowanie się psem wymaga czasu każdego dnia przez ponad dekadę – trzeba także zawczasu zaplanować dokładnie opiekę dla psa podczas urlopu lub w przypadku choroby.
Przed wprowadzeniem się psa do domu należy zadbać o podstawowe wyposażenie w postaci obroży, smyczy lub szelek, koca, zabawek, transportera, misek, szczotek i środków pielęgnacyjnych, takich jak trymer do strzyżenia czy pęsetka na kleszcze.
Również karma dla psów to nie byle wydatek, a regularne koszty. Każdy pies potrzebuje wysokiej jakości karmy o dużej zawartości mięsa, a także co najmniej raz w roku badania kontrolnego u lekarza weterynarii. Także podatek od posiadania psa jest częścią stałych kosztów wynikających z jego obecności w życiu opiekuna.
Niestety, ze względu na swój budzący podziw wygląd, rasa ta przyciągała w przeszłości też takich opiekunów, którzy utrzymywali tego dumnego psa bardziej jako symbol statusu niż jako przyjaciela. W połączeniu z brakiem wiedzy opiekuna o wychowaniu psa cane corso może rozwinąć instynkt terytorialny, który będzie stanowił zagrożenie dla ludzi i innych zwierząt . Przy kompetentnym i odpowiedzialnym wychowaniu psy tej rasy są jednak godne zaufania, zrównoważone i nieskłonne do agresji.
© Cedric Blondeel / stock.adobe.com
Jeśli zdecydowaliście się na przygarnięcie psa rasy cane corso, zacznijcie szukać odpowiedniego hodowcy. Rasa ta jest najbardziej rozpowszechniona w rodzimych Włoszech, ale w innych krajach Europy także już ją zauważono, a liczba jej hodowców rośnie.
Jednak jest jak najbardziej możliwe, że w swojej okolicy nie znajdziesz żadnych hodowców i konieczne będzie rozważenie pokonania po szczeniaka znacznie dłuższego dystansu. Zawsze spójrz krytycznie na potencjalnego hodowcę: Czy możesz odwiedzić go w jego domu, aby poznać otoczenie szczeniaków i ich rodziców? Czy hodowca odpowiada cierpliwie i fachowo na pytania dotyczące jego hodowli i opieki zdrowotnej piesków? Czy szczenięta są kompleksowo socjalizowane? Czy rodzice szczeniąt robią wrażenie zdrowych i zrównoważonych? I czy hodowca jest zainteresowany warunkami panującymi w potencjalnym przyszłym domu jego podopiecznych? Zanim podpiszesz umowę odpowiedz sobie na wszystkie te pytania, odpowiedź na każe powinna brzmieć: „tak”.
Przeczytaj także: 12 pytań do hodowcy przy zakupie szczeniaka.
Przy przekazywaniu szczeniaka, który powinien być już kilkukrotnie odrobaczony, oprócz świadectwa szczepienia i rodowodu, hodowca powinien przekazać także porcję dotychczas podawanej pieskowi karmy. Dobry hodowca po wydaniu swoich szczeniąt pozostanie wciąż osobą kontaktową, jeśli pojawią się pytani dotyczące wychowania i utrzymania pieska i ucieszy się, jeśli pozwolisz mu uczestniczyć w rozwoju szczeniaka, przesyłając mu zdjęcia.
Należy unikać hodowców, którzy nie są zrzeszeni w organizacji dachowej i oferują rzekomo rodowodowe cane corso w korzystnej „okazyjnej cenie”. Hodowla wymaga dużych kompetencji, wiedzy o rasie, genetyce i dokładnego doboru odpowiednich zwierząt do rozrodu pod względem charakteru i zdrowia – to inwestycja czasu i pieniędzy, której wątpliwi hodowcy zazwyczaj unikają, bo liczą wyłącznie na szybki zysk.
Cierpią na tym nie tylko szczenięta, ale także i ich rodzice, którzy zazwyczaj nie są trzymani w optymalny sposób.
Jeśli chcesz dać dom starszemu cane corso, poszukiwania mogą być czasochłonne, zwłaszcza poza Włochami. Ze względu na niewielką popularność tej rasy, „na szczęście” rzadko można ją znaleźć w lokalnych schroniskach dla zwierząt. Warto jednak wybrać się na poszukiwania w Internecie, gdzie liczne stowarzyszenia zajmujące się zwierzętami z różnych krajów pośredniczą w adopcji cane corso lub mieszańców rasy. Często są to stowarzyszenia specjalizujące się w dogach niemieckich i innych molosach.
Organizacje takie zazwyczaj potrafią dobrze ocenić charakter starszych psów i podczas rozmowy z Tobą ustalić, czy dany osobnik pasuje do Twojej sytuacji życiowej i doświadczenia w wychowywaniu czworonogów. Pod ich skrzydłami znajduje się wiele dobrze wychowanych psów, które straciły dom na przykład z powodu przeprowadzki, ale są też takie, które trafiły do schroniska, ponieważ poprzedni opiekunowie nie potrafili sobie z nimi poradzić, i powinny trafić wyłącznie w ręce bardzo doświadczonych miłośników psów.
Cane corso jest chętnym do pracy, posłusznym towarzyszem. Ze względu na swoją potrzebę ruchu, instynkt stróżowania i skłonność do szczekania potrzebuje dużo przestrzeni, aktywności i uwagi. Powinien mieszkać w domu z ogrodem, którego może strzec. Potrzebuje wysportowanych, doświadczonych opiekunów, którzy znają specyfikę rasy i wiedzą, jak się z nią obchodzić.
| Cechy szczególne: | Cane corso to czujny i bystry pies stróżujący. Niezawodnie chroni swoją rodzinę, dom i podwórko. |
| Charakter: | uważny, zdystansowany, lojalny, inteligentny |
| Wysokość w kłębie: | 64–68 cm (psy) 40–45 cm (suki) |
| Waga: | 45–50 kg (psy), 40–45 kg (suki) |
| Sierść: | krótka, lśniąca, bardzo gęsta, z delikatnym podszerstkiem |
| Pielęgnacja sierści: | mało wymagająca |
| Aktywność: | potrzebuje dużo zajęć i ruchu |
| Pies dla początkujących: | nie |
| Szczekanie: | dość intensywne |
| Długość życia: | do 12 lat |
| Typowe choroby: | dysplazja stawów biodrowych, kardiomiopatia rozstrzeniowa, entropium, ektropium |
| Cena: | od 4000 zł |
| Grupa FCI: | Grupa 2: Pinczery i sznaucery, molosy, psy górskie i szwajcarskie psy do bydła, sekcja 2 – molosowate w typie matifa |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Włochy |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
