Niemiecki terier myśliwski

Chociaż niemiecki terier myśliwski często dobrze rozumie się z dziećmi, nie jest to typowy pies rodzinny. Zamiast przytulania się na kanapie ze swoim opiekunem czy bawienia się w ogrodzie z najmłodszymi członkami rodziny, zdecydowanie woli oddawać się polowaniu na lisy, ptaki i dziki. Spokojnym współlokatorem będzie jedynie wówczas, gdy będzie miał zapewnioną odpowiednią ilość wyzwań umysłowych i fizycznych.
Pierwotnie, psy te były tak zwanymi norowcami. Ich zadaniem było i nadal jest penetrowanie nor borsuków lub lisów i wypłaszanie ich stamtąd wprost pod strzelbę myśliwego.

Uniwersalny pies myśliwski

Obecnie ten wszechstronny pomocnik myśliwego wykorzystywany jest również do polowań na zwierzęta kopytne, takie jak sarny, jelenie i dziki. Pracuje świetnie przed i po strzale, a ponadto sprawdza się w tropieniu ptactwa wodnego i aportowaniu zwierzyny.

Jeśli więc często przebywasz poza domem i nie masz czasu na codzienne zajmowanie się psem, lepiej rozważ zakup czworonoga innej rasy.

Alternatywą dla polowania może być jogging z psem oraz psie sporty, takie jak agility czy trening z dummy. Jeśli pies ten nie jest trzymany w celach myśliwskich, jego opiekun bezwzględnie musi posiadać doświadczenie z psami myśliwskimi, aby wiedzieć, jak zaspokoić jego ściśle określone potrzeby.

Szorstka sierść przedstawicieli tej rasy nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Cotygodniowe szczotkowanie w zupełności wystarczy, aby pozbyć się luźnych włosów. Kąpiel zazwyczaj nie jest natomiast konieczna.

Poza tym, po polowaniu należy regularnie przeglądać skórę psa pod kątem skaleczeń i kleszczy, a także sprawdzać stan uszu, oczu i zębów, aby rozpoznać ewentualne nieprawidłowości i móc w porę wdrożyć leczenie.

Żywienie

Aktywne, pełne energii psy, do jakich bez wątpienia należy niemiecki terier myśliwski, mają wyższe zapotrzebowanie na energię niż typowe psy do towarzystwa. Zwłaszcza po wyczerpujących gonitwach za zwierzyną czy wycieczkach w góry, pies ten potrzebuje więcej pożywienia niż inne czworonogi. Zaleca się więc podawanie mu dobrej jakości, wysokoenergetycznej suchej lub mokrej karmy.

Niemniej, należy uważać, aby go nie przekarmić i nie doprowadzić do nadwagi.

Oprócz stopnia aktywności zwierzęcia, podczas obliczania prawidłowej, dziennej racji pokarmowej, ważną rolę odgrywają czynniki, takie jak wiek i waga. Należy wziąć także pod uwagę ewentualne alergie i nietolerancje pokarmowe.

W przypadku tych czworonogów nie są znane żadne choroby dziedziczne. Sporadycznie można zaobserwować u nich jedynie genetycznie uwarunkowane zwichnięcie soczewki, czasami również w połączeniu z jaskrą lub nawet całkowitą utratą wzroku. Aby wykluczyć pierwotne zwichnięcie soczewki (Primary Lens Luxation – PLL), można skorzystać z dostępnych na rynku specjalnych testów.

Jak długo żyje niemiecki terier myśliwski?

Jeśli zapewnimy mu odpowiednią opiekę, może dożyć całkiem słusznego wieku – jego średnia długość życia wynosi od 12 do 14 lat, a pojedyncze osobniki mogą dożyć jeszcze słuszniejszego wieku.

Niemiecki terier myśliwski to relatywnie młoda rasa. Jego historia zaczyna się po pierwszej wojnie światowej, kiedy kilku myśliwych połączyło siły, aby wyhodować małego, czarno-czerwonego psa myśliwskiego. Skupiali się oni przede wszystkim na jego przydatności do pracy i wytrzymałości, a wygląd grał drugorzędną rolę.

Ich zdaniem foksterier stał się zbyt modnym psem, którego przydatność do pracy w łowiectwie straciła na znaczeniu. Chcieli zatem przywrócić oryginalnego teriera. Marzyli o wyhodowaniu nieustraszonego czworonoga do polowań pod ziemią.

Potomek foksteriera

Podstawę rasy stanowiły cztery czarno-czerwone foksteriery, które założyciele rasy otrzymali od dyrektora ogrodu zoologicznego Hagenbeck w Hamburgu.

Skrzyżowali oni z nimi staroangielskiego teriera szorstkowłosego i teriera walijskiego, aby stworzyć nowego czworonoga o bardziej pierwotnych cechach, zgodnego z ich wyobrażeniami. Efektem był uwielbiający wodę, głoszący zwierzynę i niewzruszony na strzały myśliwego towarzysz polowań.