Foksterier krótkowłosy

Foksterier krótkowłosy został pierwotnie wyhodowany do polowań na lisy i jest nadal niezwykle żywiołowy, szybki i nieustraszony. Ten mały, atletyczny pies o krótkiej, gładkiej sierści jest więc idealnym partnerem do uprawiania psich sportów – pod warunkiem, że jest konsekwentnie szkolony.

Charakter

Przeskakiwanie przez przeszkody, czołganie się po wąskich rurach i bieganie po huśtawkach: Uprawiając agility, foksterier jest w swoim żywiole. Ten żywiołowy, mały terier uwielbia się ruszać i wytężać swoją uroczą główkę. Nic dziwnego, że nigdy nie ma dość psich sportów, takich jak agility, obedience czy flyball. A kiedy szkolenie się skończy, natychmiast prosi swoich opiekunów, aby ponownie rzucili mu piłkę lub frisbee, za którymi będzie mógł gonić.

Zapalony sportowiec i żywiołowy towarzysz zabaw

Jeśli interesujesz się tym sportowym psem rasowym, musisz mieć świadomość, że krótkie spacery wokół bloku lub szkolenie psa raz w tygodniu to zdecydowanie za mało. Codzienne ćwiczenia i zabawy z aportowaniem, wspólny jogging lub piesze wycieczki, na rowerze lub konno, podczas których ten wytrwały czworonożny przyjaciel może nam towarzyszyć, zdecydowanie powinny znaleźć się w programie zajęć z foksterierem krótkowłosym. Żądza przygód tego małego psa rasowego nie zna granic. Foksterier zazwyczaj bardzo dobrze dogaduje się z dziećmi; w końcu to one podzielają jego potrzebę zabawy i ruchu. Aktywne rodziny, które lubią przebywać na świeżym powietrzu, i zdecydują się na tego angielskiego teriera, zyskają w nim żywego partnera zabaw i lojalnego towarzysza.

Cenny kompan dla myśliwych i nie tylko

Chociaż – jak większość ras psów – jest on dziś trzymany przede wszystkim jako pies rodzinny i towarzyszący, foksterier nadal odgrywa ważną rolę także w polowaniach. Ten wszechstronny pies myśliwski może być wykorzystywany do polowań po norach, szukania, aportowania, tropienia, a także do pracy w wodzie. Jego zapał do pracy, odwaga i czujność czynią go nieocenionym towarzyszem polowań. Osoby, które nie są myśliwymi, ale mają zamiar trzymać foksteriera tylko jako psa do towarzystwa, powinny odwrócić jego wrodzony instynkt łowiecki poprzez sport i zabawę w inną stronę i zapewnić mu w ten sposób odpowiednie alternatywne zajęcie.

Wychowanie foksteriera krótkowłosego

Teriery słyną z tego, że są niezależne i bywają uparte, a foksterier krótkowłosy nie jest tu wyjątkiem. W przypadku braku lub niedbałego prowadzenia przez człowieka, ten inteligentny czworonóg lubi przejąć dowodzenie – zazwyczaj nie ku uciesze swoich dwunożnych towarzyszy. Konsekwentne szkolenie od jak najmłodszego wieku jest niezbędne do harmonijnego współistnienia z foksterierem. Jeśli jednak poświęcisz mu trochę czasu i poznasz najważniejsze podstawowe zasady szkolenia psów, a jednocześnie zapewnisz swojemu psu wystarczającą ilość ćwiczeń psychicznych i fizycznych, będziesz mieć niewiele problemów z tym małym, pełnym energii zwierzakiem. Foksterier jest nie tylko inteligentny, ale także bardzo potulny i zorientowany na ludzi.

Wygląd

Od razu rzuca się w oczy urok, którym foksterier lubi owijać sobie ludzi wokół łapy. Bystry, wesoły i pewny siebie piesek patrzy na osobę naprzeciwko niego, jakby czekał na nową grę lub jakieś zadanie, aby się nie nudzić. Jego smukłe, atletyczne ciało pokazuje, jak wysportowany i szybki jest ten długonogi terier. Charakterystyczne dla tej angielskiej rasy są, oprócz pewnego siebie spojrzenia, wydłużona kufa i małe klapnięte uszy.

Z maksymalną wysokością w kłębie wynoszącą 39 centymetrów, foksterier należy do mniejszych ras psów. Jeśli chodzi o wagę, to ten gładkowłosy pies osiąga maksymalnie 7,5 kilograma. Jego sierść jest zwykle biała, jednolita lub z czarnymi lub brązowymi znaczeniami.

Historia

Pierwsze foksteriery, prezentowane na angielskich wystawach w połowie XIX wieku, były prawie białymi psami, które szczególnie nadawały się do polowań na lisy. Ze względu na swoją odwagę, wytrzymałość i umiejętność tropienia lisów aż po ich nory, małe teriery szybko znalazły wielu zwolenników wśród angielskich myśliwych i miłośników psów. Dzięki swojej budowie te nieustraszone psy były w stanie przecisnąć się przez najciaśniejsze lisie nory. Cel hodowlany był również zawsze w centrum uwagi w wyborze odpowiednich psów hodowlanych i ostatecznie dał psom ich nazwę rasy foksterier (Fox = lis, terre = ziemia).

W 1876 roku nowo powstały Fox Terrier Club przedstawił pierwszy wzorzec rasy dla foksteriera. Obecnie FCI rozróżnia dwie odmiany foksteriera: krótkowłosego i szorstkowłosego. Chociaż oba typy psów różnią się właściwie tylko strukturą sierści, są one wymienione oddzielnie.

Hodowla i rozpowszechnienie

Odmiana krótkowłosa foksteriera początkowo cieszyła się znacznie większą popularnością niż typ szorstkowłosy. Zmieniło się to jednak w latach 20-tych, kiedy na szorstkowłosego foksteriera powstał prawdziwy boom, a ten „poręczny” pies stał się nowym „modnym psem” dla wytwornych dam. Niestety, często zapominano, że foksterier był pierwotnie hodowany jako pies myśliwski.

Brak edukacji i niewłaściwe utrzymanie sprawiły, że psy te, które lubiły rozkopywać ogrody i rzadko unikały kłótni z innymi przedstawicielami swojego gatunku, zyskały opinię gryzących i agresywnych. W połowie ubiegłego wieku odnotowano wyraźny spadek rejestracji w księgach hodowlanych, zwłaszcza w przypadku foksteriera krótkowłosego. Obecnie rodzi się dwa razy więcej foksterierów szorstkowłosych niż gładkowłosych (krótkowłosych). Dziś ten angielski tradycyjny pies w obu wariantach należy do raczej rzadkich ras psów.

Co wziąć pod uwagę, kupując foksteriera krótkowłosego

Jeśli interesuje Cię foksterier krótkowłosy, musisz koniecznie zapoznać się z charakterystyką tej rasy. Foksteriery to niezwykle energiczne i wymagające psy, które potrzebują stałego przywództwa. Poważny hodowca zapyta Cię o Twoje pomysły i cele związane z utrzymaniem psa i w razie wątpliwości odradzi Ci zakup. W takim przypadku nie idź do następnego hodowcy, ale dokładnie przemyśl, czy foksterier to rasa dla Ciebie.

Kupować szczeniaka rasowego należy tylko od renomowanego hodowcy, którego psy przed wykorzystaniem zostały przebadane pod kątem chorób dziedzicznych i innych kryteriów przydatności hodowlanej. Szczenięta oferowane są do sprzedaży najwcześniej między 8 a 10 tygodniem życia. Cena szczeniąt waha się od 4 do 5 tysięcy złotych i zależy od zdolności sportowych i wartości hodowlanej rodziców.

Zdrowie i choroby typowe dla rasy

Zasadniczo foksteriery są uważane za bardzo silne i zdrowe psy. Sporadycznie występują u nich choroby oczu. Istnieje również pewna predyspozycja do chorób neurologicznych, takich jak ataksja i mielopatia, które mogą prowadzić do zniszczenia rdzenia kręgowego. Na szczęście, przy odpowiedzialnej hodowli, zdrowej diecie, dużej ilości ruchu i odpowiedniej dla gatunku pielęgnacji, ryzyko ewentualnej choroby może zostać zredukowane.

Żywienie i opieka

Odżywianie dostosowane do potrzeb i dokładna pielęgnacja odgrywają główną rolę w utrzymaniu zdrowia u psów. „Dostosowanie do potrzeb” oznacza, że dieta powinna być odpowiednia do wieku, wagi i ilości ćwiczeń. Foksteriery są psami niezwykle atletycznymi i aktywnymi, dlatego też zazwyczaj potrzebują dość wysokoenergetycznej diety z dużą ilością wysokiej jakości mięsa i warzyw.

Surowa, sucha czy mokra?

W tak zwanej metodzie BARF kupuje się świeże mięso i karmi się nim psa na surowo (może być zamrożone do przechowywania). Dlatego karma ta zawiera wiele ważnych składników odżywczych i mineralnych, które mogłyby zostać utracone podczas podgrzewania. W przypadku tej metody ważne jest, aby dokładnie wiedzieć, czego potrzebuje Twój pies i dobrze znać wartości odżywcze poszczególnych pokarmów – ponieważ zarówno niedobór, jak i nadmiar pewnych substancji może prowadzić do poważnych dolegliwości zdrowotnych. Alternatywnie możesz podawać swojemu foksterierowi wysokiej jakości mokrą lub suchą karmę. Przekonaj się o jakości składników i upewnij się, że nie zawiera ona takich dodatków, jak cukier czy sztuczne wzmacniacze smaku. Należy również unikać zbyt dużej zawartości zbóż w karmie.

Ile pielęgnacji potrzebuje foksterier?

Foksteriery krótkowłose mają wyraźną przewagę nad swoimi krewniakami, foksterierami szorstkowłosymi. O ile sierść szorstkowłosa wymaga profesjonalnego trymowania, o tyle w przypadku sierści krótkowłosej wystarczy regularne szczotkowanie, aby zachować jej piękny wygląd. Foksterier nie lubi „siedzieć w miejscu”, dlatego należy przyzwyczajać psa do szczotkowania jak najwcześniej, już w okresie szczenięcym.

Wymagania wobec opiekuna

Do swojej roli jako towarzysz dla „wytwornych dam” foksterier kompletnie się nie nadaje. Tak samo jak i do trzymania w małym mieszkaniu w mieście – nawet jeśli jego „praktyczna” wielkość mogłaby na to wskazywać. Foksteriery to psy pewne siebie, inteligentne i niezwykle żywiołowe, które wymagają podobnych do siebie opiekunów. Ich zachowania terytorialne, pasja łowiecka i wrodzona bystrość muszą być konsekwentnie zwalczane od samego początku, aby uniknąć późniejszych problemów we wspólnym życiu lub w kontaktach z przedstawicielami gatunku i sąsiadami.

Tylko dla zaawansowanych

Foksterier nie jest więc psem dla początkujących, a zatem powinien trafić tylko w doświadczone ręce osoby znającej się na szkoleniu psów i odpowiednim podejściu. Ponieważ dziś bardzo niewiele foksterierów bierze udział w polowaniach, potrzebują one wystarczającej alternatywnej pracy, która zapewni im zajęcie zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Psie sporty oraz wspólne wypady na łono natury są dobrym sposobem na skierowanie temperamentu teriera na właściwe tory. Oprócz wiedzy i chęci do dużej ilości ruchu na świeżym powietrzu, opiekunowie foksterierów potrzebują przede wszystkim dużo czasu. Krótkie, spokojne spacerki wokół bloku lub przez park to zdecydowanie za mało dla tego rasowego psa.

Zdrowie i szczęście dzięki foksterierowi

Jednak przy odpowiedniej konsekwencji, dobrym szkoleniu podstawowym, dużej ilości ruchu i aktywności umysłowej foksterier stanie się wartościowym psem do towarzystwa, który jest ze swoimi ludźmi na dobre i na złe. Jest nie tylko opiekuńczy w stosunku do swojej rodziny, ale także urozmaica i poprawia humor w codziennym życiu swoją żądzą przygód i zawsze wesołą naturą. I wreszcie, wiele wspólnych zajęć na świeżym powietrzu również korzystnie wpływa na zdrowie jego ludzkich towarzyszy.