Parson Russell Terrier

Parson Russell Terrier to pies z Wielkiej Brytanii. Do 1999 roku był hodowany razem z krótkonogimi terierami tego typu w kategorii Jack Russel Terrier. Jest doskonałym i wszechstronnym psem myśliwskim, który dzięki przyjaznemu usposobieniu dobrze czuje się również w sportowej, aktywnej rodzinie.

Charakter

Nic dziwnego, że ten mały, białowłosy Brytyjczyk o krótkiej sierści jest tak popularny jako pies myśliwski. Pracowity Parson Russell Terrier pomaga bowiem myśliwemu wszędzie, gdzie może:  Umiejętnie wygania lisy i borsuki z ich nor, rzetelnie wyszukuje dziki i jelenie, z łatwością znajduje martwe lub ranne zwierzęta, a wreszcie udowadnia swoje umiejętności jako dobry aporter podczas polowania na kaczki. Nic nie jest zbyt trudne dla tego małego rasowego psa. Żadna lisia nora nie jest dla niego zbyt wąska, żadna zwierzyna nie jest dla niego zbyt duża i żadne jezioro nie jest dla niego zbyt mokre.

Z zapałem i rozumem

Psy tej rasy są pełne temperamentu i chęci do pracy, dlatego też z wdzięcznością przyjmują każde zadanie swojego opiekuna i wypełniają je solidnie i szybko. Nawet jeśli jego zaraźliwy entuzjazm na to nie wskazuje, Parson Russell Terrier zawsze postępuje sumiennie i nie działa ani agresywnie, ani bojaźliwie. Rany odniesione w walce z dzikiem lub lisem są więc u niego bardzo rzadkie. Jednocześnie Parson Russell Terrier pracuje bardzo niezależnie – choć nigdy nie traci kontaktu ze swoim przywódcą. Nawet podczas większych polowań zawsze „pyta” myśliwego, czy wykonuje swoją pracę ku zadowoleniu przywódcy stada.

Pies myśliwski jako pies rodzinny?

Pozytywne nastawienie do ludzi i przyjazny, łagodny charakter pozwalają terierowi na prowadzenie życia psa rodzinnego i towarzyszącego. Parson Russell Terrier szczególnie związany jest z małymi dziećmi, z którymi dzieli pasję do szaleństw i zabaw. Jest entuzjastą gry w piłkę w ogrodzie i chętnie łapie różne przedmioty dla zabawy. Ten spokojny pies nie ma niczego za złe swoim małym dwunożnym towarzyszom zabaw. Mimo silnej pasji do polowań i nieustraszoności jest przemiłym i towarzyskim psem rodzinnym – pod warunkiem, że żyje w sportowej i doświadczonej rodzinie, która wie, jak poradzić sobie z jego zapałem do biegania i tendencją do dominacji.

Czy Parson Russell Terrier pasuje do osoby początkującej?

Parson Russell Terrier nie jest psem dla początkujących. Ze względu na swoje przywiązanie do człowieka i przyjazny charakter wykazuje wprawdzie pewien poziom uległości, ale jednocześnie jest i pozostaje terierem o dość dużym stopniu asertywności i uporu. Ten pewny siebie i energiczny pies bezwzględnie potrzebuje opiekuna, który będzie reagować na wybryki swojego czworonożnego przyjaciela z konieczną konsekwencją i sporą dozą cierpliwości. Niezbędne dla harmonijnego współżycia jest również to, aby pies miał dużo ruchu i aktywności. Im więcej będzie miał okazji do biegania i zabawy, tym rzadziej będą mu przychodzić do głowy „głupie pomysły”.

Wygląd

To, jak szybki i zręczny może być Parson Russell Terrier widać już po krótkim spojrzeniu na jego budowę ciała. Jego dość kwadratowe ciało jest dobrze umięśnione i ma harmonijne proporcje. Najważniejszym kryterium we wszystkich znanych standardach jest obwód klatki piersiowej, która ma zapewnić podobieństwo do anatomii lisa. W końcu zbyt szeroka klatka piersiowa byłaby bardziej przeszkodą podczas penetracji nory. Wg standardu FCI: „Niezwykle ważny jest fakt, że ten terier został wyhodowany do pracy w lisiej norze i że można go chwycić dwiema przeciętnej wielkości rękami bezpośrednio za ramieniem”. Norma nie podaje dokładnych wymiarów obwodu klatki piersiowej, ale na podstawie wysokości w kłębie 36 cm dla samców i 33 cm dla samic, która jest uważana za idealną, rozpiętość powinna wynosić około 35 do 40 cm.

Parson Russell Terrier stoi na wysokich nogach

Różne określenia rasy, tj. „Parson Russell Terrier” i „Parson Jack Russell Terrier” powodują ciągłe zamieszanie, jeśli chodzi o wymagania ramowe, zwłaszcza, że są one czasem różnie interpretowane przez poszczególne kluby rasowe. Standard, na którym opiera się ten artykuł, bazuje na standardzie FCI (Fédération Cynologique Internationale), który od 2001 roku podsumowuje wszystkie wysokonogie psy tego typu pod nazwą „Parson Russell Terrier”.

FCI klasyfikuje typy krótkonożne tego pracującego teriera pod nazwą „Jack Russell Terrier”. Oryginalny standard angielski będący podstawą klubu założonego w ojczyźnie tego psa „Jack Russell Terrier Club of Great Britain” (JRTCGB), jak również „Jack Russell Terrier Club of America” (JRTCA), nie wprowadza jednak tego rozróżnienia i określa zarówno wyższe, jak i niższe teriery tego typu jako „Jack Russell Terrier”. Aby uniknąć pomyłek i podkreślić, że ich psy są rasowe, wielu hodowców, którzy wzorują się na angielskim pierwowzorze, dodaje do nazwy rasy słowo „Parson”, czyli „Parson Jack Russell Terrier”. Używają oni tej nazwy do określenia tego samego typu psa, co FCI, które stosuje określenie „Parson Russell Terrier”.

Kolor i tekstura sierści

Bez względu na to, na jaką nazwę i jaki standard się zdecydujesz: Istnieje w nich zgodność co do koloru sierści i tekstury sierści. Umaszczenie wszystkich psów tego typu jest bowiem albo całkowicie białe, albo przynajmniej w przeważającej części w tym kolorze. Przeważnie białe psy mają również podpalane, żółte lub czarne znaki, przy czym dozwolone są wszystkie kombinacje tych kolorów. Istnieje również kilka różnic w strukturze sierści. Parson Russell Terrier występuje w umaszczeniu szorstkim, gładkim lub pręgowanym. Wszystkie trzy typy mają gęsty podszerstek, dzięki czemu są niezawodnie chronione przed różnymi warunkami atmosferycznymi.

Najważniejsza była zawsze przydatność do pracy

Russell rozpoczął swoją hodowlę terierów od suki o imieniu Trump. Głównym celem hodowli była zawsze zdolność do pracy w charakterze psa myśliwskiego. Anglikowi mniej zależało na jednolitym wizerunku rasy, dlatego w kontekście „materiału hodowlanego” zwracał uwagę przede wszystkim na użytkowość psów. Przeprowadzał więc najróżniejsze krzyżówki z różnymi kolorowymi terierami pracującymi z Devon, New Forest lub bardziej odległych obszarów. Używał głównie Fox Terierów, które idealnie nadawały się do konnych polowań na lisy. Ze względu na wiele różnych krzyżówek obcokrajowców „Working Terriery” Russella były początkowo mieszańcami, które często przewyższały rasowe teriery pod względem zdolności łowieckich.

Popularny wśród myśliwych i jeźdźców

Późniejsze próby krzyżowania z innymi rasami, np. z Corgiesami, Beagle’ami czy Bull Terrierami, prowadzone już po śmierci Russella, nie przyniosły zbyt zadowalających rezultatów. Z czasem typ psa rozpowszechniony przez Russella był coraz bardziej przypominany i w zależności od długości nóg (wysokie lub niskie) otrzymał w końcu nazwę „Jack Russell Terrier” lub „Parson (Jack) Russell Terrier”. Są wprawdzie kynolodzy, którzy uważają, że wpływ Johna Russella na dzisiejszy typ rasy jest raczej niewielki, ale faktem jest, że preferowany przez Russella „Working Terrier” zyskał doskonałą reputację wśród myśliwych i jeźdźców. Od zakończenia II wojny światowej psy rasy Parson Jack Russell Terrier cieszą się rosnącą popularnością nie tylko jako psy myśliwskie, ale także jako psy rodzinne i do towarzystwa.

Hodowla i zakup Parson Russell Terriera

Każdy, kto interesuje się Parson Russell Terrierem, powinien najpierw zadać sobie pytanie, jaki typ dokładnie preferuje i jaki „cel” ma spełniać pies. Kupujący, który szuka wysokonożnego i sprawnego teriera do polowania, z pewnością potrzebuje innego hodowcy niż ktoś, kto szuka energicznego psa rodzinnego. Zanim więc zdecydujemy się na hodowcę i szczeniaka, należy dokładnie zapoznać się z jego celami hodowlanymi. W tym kontekście ważne jest również, aby wiedzieć, na jakim standardzie opiera się hodowca. Czy hoduje on teriery wyższe, zgodnie ze standardem FCI, czy też opiera się na specyfikacji oryginalnego standardu angielskiego?

Jak znajdę dobrego hodowcę?

To, czy hodowca jest profesjonalny oraz to, jak „czystej krwi” są jego psy, nie może być oceniane tylko pod kątem wzorca czy przynależności do określonego klubu. Dlatego tym ważniejsze jest, aby przy wyborze hodowcy postępować ostrożnie i rozważnie. Jeśli to możliwe, spotkaj się z różnymi hodowcami i uzyskaj dokładny obraz poszczególnych hodowli i psów przed podjęciem decyzji o zakupie. Hodowca powinien rozmawiać z Tobą otwarcie, szczerze i szczegółowo o swojej rasie i pomysłach na hodowlę. Dobry hodowca zapyta Cię również o Twoje życzenia, a jeśli nie będą one się pokrywać z cechami jego psów, odradzi ich zakup. Pamiętaj, że hodowca, który z miłości do tej rasy poświęca się przede wszystkim hodowli, bardzo dba o dobro swoich podopiecznych. Nie odda ich za żadną cenę, jeśli uzna, że kupujący nie nadaje się na hodowcę tej sympatycznej, ale wymagającej rasy.

Zdrowie i choroby typowe dla rasy Parson Russell Terrier

Oprócz kwestii typu psa, celu hodowlanego i predyspozycji opiekuna, przy wyborze odpowiedniego hodowcy należy oczywiście zawsze brać pod uwagę kwestię zdrowia zwierząt. Podstawą dla zdrowia szczeniąt są przede wszystkim zdrowe zwierzęta rodzicielskie. Dowiedz się, czy wykonano wszystkie zalecane badania lekarskie i ewentualne dodatkowe badania. Poproś o kopię wyników badań wraz z rodowodem. Aby nie zagrażać zdrowiu rasy, wszystkie zwierzęta z wadami genetycznymi lub już cierpiące na choroby muszą być konsekwentnie wykluczane z hodowli.

Dziedziczne problemy z oczami w pseudo-hodowlach

Dzięki surowym wymaganiom hodowlanym Parson Russell Terrier jest do dziś bardzo wytrzymałym i żywotnym psem pracującym, którego dotyka stosunkowo niewiele chorób charakterystycznych dla danej rasy, a jego średnia długość życia wynosi 12–14 lat. Jeśli wystąpią jakieś problemy, to przeważnie dotyczą one oczu. Dotyczy to w coraz większym stopniu pseudo-hodowli, w których zwierzęta nie zostały wystarczająco zbadane przed wykorzystaniem ich do rozmnażania. Dlatego też psy w profesjonalnej hodowli powinny być zawsze przebadane pod kątem następujących chorób oczu:

• Zaćma (katarakta): Dziedziczne zmętnienie soczewki oka, które – o ile zostanie w porę rozpoznane – może być leczone chirurgicznie.
• Zwichnięcie soczewki: Dziedziczne przesunięcie soczewki oka, które w przypadku braku operacji powoduje jaskrę, co w konsekwencji prowadzi do ślepoty u psa.
• Postępujący zanik siatkówki (PRA): Jest to dziedziczne, powoli postępujące (tzn. progresywne) obumieranie siatkówki, które w prawie wszystkich przypadkach prowadzi do ślepoty.

Oprócz wymienionych chorób oczu, znane są pojedyncze przypadki zwichnięcia rzepki (przemieszczenie rzepki), ataksji (degradacja istoty białej w rdzeniu kręgowym, prowadząca do masywnych i nieuleczalnych upośledzeń fizycznych) oraz przypadki jednostronnej lub obustronnej głuchoty (spowodowanej genem Piebald występującym u psów w umaszczeniu białym). Na szczęście przypadki te są niezwykle rzadkie u psów pochodzących z renomowanych hodowli.

Żywienie

Jakiego pokarmu potrzebuje Parson Russell Terrier?

Nie od dziś wiadomo, jak wielki wpływ na nasze zdrowie ma dieta. Nic więc dziwnego, że wielu opiekunów psów zadaje sobie pytanie, która z wielu rodzajów karmy i metod karmienia oferowanych na rynku jest najlepsza dla ich psa. Tak jak w przypadku nas, ludzi, nie można odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie w odniesieniu do wszystkich ras i typów psów, ponieważ to, co jest dobre dla nas i naszych psów zależy od tego, ile mamy lat, jak żyjemy, jak jesteśmy aktywni, czy mamy alergie, czy jesteśmy chorzy czy zdrowi, szczupli czy grubi. Aby dokładnie dowiedzieć się, jakie potrzeby ma Twój pies, warto najpierw poddać go szczegółowej analizie przeprowadzonej przez weterynarza na podstawie tych indywidualnych kryteriów.

Dużo mięsa, trochę warzyw i niewiele zbóż

Jednak karmienie Twojego Parson Russella nie jest generalnie trudniejsze lub bardziej skomplikowane niż w przypadku innych ras psów. Jak wszystkie psy, Russell Terrier jest przede wszystkim mięsożercą. Pochodzi od wilka, dlatego też jego zęby i układ pokarmowy są idealnie przystosowane do przetwarzania kawałków mięsa, a także kości. Aby jednak uzyskać wszystkie ważne składniki odżywcze, oprócz mięsa potrzebuje również warzyw, owoców i wody. Należy pamiętać ponadto o tym, że psy nie potrzebują – podobnie jak wilki – zboża. Postać, w jakiej podajesz mu to pożywienie, czy jest gotowane w domu, surowe (BARF), czy jako mokrą lub suchą karmę, ma drugorzędne znaczenie. Ostatecznie każda dieta ma swoje wady i zalety.

Pielęgnacja sierści

Parson Russell Terrier jest dość łatwy w pielęgnacji, we wszystkich odmianach sierści. W przypadku psów gładkowłosych regularne szczotkowanie, mniej więcej raz lub dwa razy w tygodniu, jest w zupełności wystarczające. W przypadku psów o szorstkiej lub „łamanej” sierści, w którą łatwiej wplątuje się brud, konieczne może być częstsze szczotkowanie lub czesanie. W czasie zmiany włosa należy również rozczesać podszerstek dwóch ostatnich rodzajów włosów za pomocą drucianej szczotki, a luźne włosy z wierzchu wydłubać palcami lub rękawicą.

Warunki utrzymania

Polowanie i włóczęgostwo jest we krwi tego psa. Mimo niewielkich rozmiarów zajmuje ogromną ilość miejsca – zwłaszcza na łonie natury zagospodaruje dużo przestrzeni. Z entuzjazmem towarzyszy swojemu panu lub swojej pani podczas wycieczek rowerowych lub biegania lub swobodnie, według własnego uznania, poznaje otoczenie. Podobnie jak jego przodkowie, psy założyciela rasy Johna Russella, kocha konie. Życie w ujeżdżalni, w której może realizować swoje zainteresowania według upodobań i gdzie może towarzyszyć swoim ludziom podczas długich przejażdżek konnych, jest rajem dla tego psa.

Sporty dla Parsona jako psa rodzinnego

Jeśli chcesz trzymać tego żywego i wytrwałego czworonoga jako psa rodzinnego, musisz zdawać sobie sprawę z tego, że Parson Russell Terrier potrzebuje dużo ruchu i aktywności. Osoby, które nie mogą zapewnić mu dostępu do stajni jeździeckiej, powinni mieć w zanadrzu odpowiednią alternatywę. Przykładowo, liczne sporty dla psów są dobrym sposobem na utrzymanie psa w aktywności fizycznej i umysłowej. Mogą być to agility, obedience, fly ball lub turnieje sportowe dla psów. Dzięki swojej zręczności ruchowej, niezwykłej zdolności do biegania i skakania, wytrzymałości i szybkości, a także dużej inteligencji, pies tej rasy z entuzjazmem i niewykluczone sporymi sukcesami uczestniczyć będzie w niemal wszystkich dyscyplinach sportowych.

Konsekwentne wychowanie od małego

Dopóki Parson Russell Terrier doświadcza dużej ilości ruchu i aktywności, a opiekun poświęca mu niezbędną uwagę, pupil taki nie powinien sprawiać żadnych problemów. Raczej okazuje się wtedy bardzo miłym i łagodnym psem domowym, który chętnie podąża za swoim przywódcą stada. Warunkiem tego jest – oprócz wspomnianego już nakładu pracy – konsekwentne wychowanie. Jako terier potrzebuje stałego miejsca w hierarchii (zawsze powinno być to najniższe) i ściśle określonych zasad. Opiekunowie, którzy zaniedbują swoją rolę przywódcy stada i stawiają swojego psa na równi ze sobą, mogą przeżyć niemiłą niespodziankę. Zgodnie z logiką Russell Terriera tylko on jeden może być sobie „szefem” – a jeśli jego pan lub pani nie podejmie się tej roli, przejmuje ją ten pewny siebie i dominujący czworonóg. Lepiej więc od szczenięctwa pokazać psu, że to Ty „nosisz spodnie” i z dużą dozą spokoju i cierpliwości udowodnić mu, że może polegać na Twojej kompetencji i opanowaniu sytuacji.