American Staffordshire Terrier, nazywany krótko „Amstaffem”, podzielił miłośników psów jak żaden inny: W niektórych krajach europejskich uchodzi za groźnego psa bojowego, a jego hodowla jest zakazana lub obłożona dodatkowymi obostrzeniami, natomiast w innych psy tej rasy cenione są wysoko jako tak zwane „psy niańki” (ang. „nanny dogs”).
W wielu krajach uznano American Staffordshire Terriera za rasę niebezpieczną.
Muskularna głowa na kompaktowym, korpulentnym ciele – American Staffordshire Terrier to prawdziwie imponujące zjawisko. W kłębie osiąga wysokość od 43 do 48 cm, a jego waga sięga 32 kg.
Jego ciemne oczy osadzone są głęboko na szerokiej mózgoczaszce, uszy są najczęściej pół-uniesione, uszy wiszące nie są pożądane. Popularne niegdyś przycinanie uszu zostało na szczęście w wielu krajach europejskich zabronione.
Krótkie, lśniące futro psów tej rasy można podziwiać niemal w każdym możliwym umaszczeniu. Niepożądane są jedynie niepełna pigmentacja trufli nosowej, jak zdarza się to u dobermanów oraz dużo białej barwy, która wskazuje na genetyczną predyspozycję do głuchoty.
Wielu ludzi na widok Amstaffa reaguje sceptycznie lub z dużym dystansem. Opiekunom tych psów zdarzają się z pewnością także i nieprzyjemne wymiany zdań. „Czy to pies bojowy? Proszę się nie zbliżać!” to jednak jedne z tych łagodniejszych reakcji.
Do negatywnego wizerunku tego niegdyś bojowego psa przyczynił się także fakt, iż wśród określonej klienteli przez długi czas symbolem statusu było prowadzenie na wysadzanej kolcami smyczy ostro reagującego psa.
Należy pamiętać, że zagrożenie nie wypływa jednak bezpośrednio od psa, jego zachowanie i usposobienie zależy znacznie bardziej od jego opiekuna. Bardzo dobrze widać to na przykładzie przedstawicieli tej rasy z Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, gdzie ze względu na swój opiekuńczy charakter określani są mianem „Nanny Dog” i są doskonałymi psami rodzinnymi.
Krwawa przeszłość rasy doprowadziła w niektórych europejskich krajach do obostrzeń w jej hodowli, a nawet przewozie: W wielu z nich American Staffordshire zaliczany jest do psów bojowych, których hodowla jest albo zabroniona, albo obwarowana pewnymi warunkami.
We Francji oraz Danii na przykład obowiązuje zakaz przewożenia American Staffordshire Terrier’ów przez granice. W Hiszpanii z kolei, w niektórych regionach obowiązują specjalne ograniczenia, takie jak wymóg zakładania im kagańca.
Obostrzenia i zakazy doprowadziły do tego, że w niektórych krajach, takich jak Francja, Szwecja czy Holandia, praktycznie nie spotyka się już na ulicach Amstaffów.
U naszych zachodnich sąsiadów w wielu krajach związkowych ich trzymanie wiąże się z koniecznością spełnienia określonych wymogów oraz ponoszenia wysokich kosztów, a w niektórych jest wręcz zakazane.
Jaki jest typowy przedstawiciel rasy? Mimo swojej przeszłości doskonale nadaje się na psa rodzinnego, wyjątkowo silnie przywiązuje się do swojej ludzkiej rodziny i nierzadko szczególnie przepada za najmłodszymi jej członkami.
W stosunku do innych psów, zwłaszcza niespokojnych, bywa dominujący, dlatego może dochodzić między nimi do konfliktów. Taka postawa wynika najprawdopodobniej z historii Amstaffów, które w przeszłości trenowane były do walk.
Poza tym, Amstaff to dynamiczny, żywiołowy pies o dużej potrzebie ruchu i chęci do zabawy. Dobrze wychowany Amstaff, któremu zapewnia się odpowiednią ilość zajęć, to idealny towarzysz dla rodziny, który nie ujada i nie atakuje.
Badania i statystyki dotyczące pogryzień wykazują ponadto, że o zagrożeniu stwarzanym przez psa nie powinna decydować rasa. Obrońcy praw zwierząt regularnie krytykują więc piętnowanie tak zwanych psów bojowych, takich jak American Staffordshire Terrier.
American Staffordshire Terrier wymaga konsekwentnego, ale i kochającego opiekuna. To bardzo inteligentna rasa, która sprytnie potrafi wykorzystać słabości swojego ludzkiego wychowawcy.
Opiekun Amstaffa nigdy nie powinien okazywać przed nim strachu czy przymykać oka, na przykład w fazie wzrostu psiaka, na jego dominujące zachowania. Pies od samego początku musi nauczyć się kto gra pierwsze skrzypce. Najważniejsze w wychowaniu Amstaffa są właśnie konsekwencja i pewność siebie.
Cechą psa tej rasy, która znacznie ułatwia jego ułożenie, jest jego chęć przypodobania się opiekunowi za wszelką cenę.
Wspomnieć także należy o ich szczególnej „mimice”: Amstaffy doskonale potrafią robić przysłowiowe „psie oczy” i sprytnie tę umiejętność wykorzystują, by osiągnąć swoje cele. Dlatego ich opiekunowie powinni cechować się także stanowczością i uporem.
American Staffordshire Terrier’y lubią intensywne zajęcia i aktywnie spędzone dni, dlatego doskonale odnajdą się we wszelkich typach psich sportów, od agility przez flyball czy obedience aż po trening na psa terapeutycznego. Odradza się natomiast szkolenie Amstaffa do pracy na psa obronnego, gdyż mogłoby aktywować uwarunkowaną genetycznie ostrość jego charakteru.
Przedstawiciele tej rasy cenią sobie długie spacery, a dorosłe psy chętnie towarzyszą swojemu opiekunowi podczas przejażdżek rowerowych. Ich niespożytkowaną energię rozładować mogą także zabawy z piłką czy aportowanie.
Spędzający czas w aktywny sposób Amstaff nie pogardzi także chwilą lenistwa w wygodnym legowisku i dawką pieszczot od swojego „ulubionego człowieka”.
American Staffordshire Terrier nie jest psem dla amatorów. Potrafi bowiem sprytnie wykorzystywać typowe dla amatorów błędy wychowawcze, a wynikające z nich problemy związane z dominacją okazują się za zwyczaj zbyt trudne do skorygowania i mogą nieść za sobą przykre, lub nawet niebezpieczne konsekwencje.
Natomiast osoby, które wykażą się w wychowaniu konsekwencją i dadzą psu poczucie, że na smyczy prowadzi je pewna ręka, zyskają niezawodnego kompana na całe życie.
Przedstawicielowi tej aktywnej rasy powinno się zapewnić odpowiednie warunki: Ze względu na wielkość i siłę Amstaffów oraz ich nieustającą potrzebę ruchu i zabawy, rasa ta nie nadaje się raczej do mieszkania na miejskim osiedlu.
Temu ciekawskiemu czworonogowi z pewnością spodoba się „własny” ogród – należy jednak zawsze pilnować swojego pupila, gdyż zmysł odkrywcy może wziąć nad nim górę. Spokojnym o Amstaffa można poczuć się dopiero, gdy ogród ogrodzony będzie płotem o wysokości 1,60 m, gdyż psy tej rasy zaskakują nierzadko wyjątkowym talentem do widowiskowych skoków wzwyż.
American Staffordshire Terrier’owi najlepiej żyć się będzie z wysportowanym opiekunem, który chętnie spędza czas w plenerze na różnych sportowych aktywnościach, ceni długie spacery czy wycieczkę rowerową ze swoim (dorosłym) czworonożnym kompanem na linie.
Zanim podejmiesz decyzję o przygarnięciu American Staffordshire Terrier’a, dowiedz się, jakie przepisy dotyczące trzymania psów bojowych lub uznanych za niebezpieczne obowiązują w Twoim miejscu zamieszkania. Może się bowiem zdarzyć tak, że trzymanie przedstawicieli tej rasy będzie całkowicie zabronione. Ponadto, dowiedz się czy istnieją także inne obostrzenia – na przykład obowiązek wyprowadzania psów w kagańcu.
W niektórych krajach trzymanie psów bojowych może wiązać się z koniecznością uiszczania wyższego podatku, którego kwota może kilkukrotnie przewyższać podatek od zwykłego psa.
Stanowi to często powód, dla którego wielu przedstawicieli rasy trafia do schronisk – niektórzy opiekunowie po prostu nie mogli lub nie chcieli pozwolić sobie na płacenie podatku od psa w wysokości kilkuset euro rocznie.
© MadPhotos / stock.adobe.com
Zanim zdecydujesz się na przygarnięcie nowego czworonożnego członka rodziny, warto rozważyć kilka kwestii.
Należą do nich, między innymi, koszty podstawowego wyposażenia (smycze, legowiska, koce, szczotki) jak również regularne wydatki na odpowiednie karmy, szczepienia i kontrole weterynaryjne. Z dodatkowymi wydatkami należy również liczyć się w przypadku ewentualnych chorób psa.
Trzeba sobie także zdawać sprawę z tego, że pies tej rasy, przez panujące o nim kontrowersyjne stereotypy, może spotkać się z nieprzychylnymi reakcjami ludzi. Jednak przedstawiając im dobrze wychowanego Amstaffa, możesz zupełnie odmienić ich poglądy na jego temat!
Koniecznie upewnij się także, że żaden członek przyszłej ludzkiej rodziny Amstaffa nie ma uczulenia na psią sierść.
Do przemyślenia pozostaje także kwestia urlopu czy ewentualnej choroby. Wprawdzie w chwili obecnej wiele hoteli na terenie całej Europy przyjmuje także czworonożnych gości, jednak w przypadku Amstaffa nierzadko należy liczyć się z obostrzeniami.
Przy zakupie szczenięcia, znajdź najlepiej od razu szkołę dla psów, w ramach której działa przedszkole, gdyż nauka zachowań społecznych we wczesnym okresie życia jest ogromnym plusem do oceny z wychowania Amstaffa.
American Staffordshire Terrier to rasa ciesząca się z reguły solidnym zdrowiem. Czasem zdarzają się u niej problemy skórne, objawiające się pod postacią alergii, które mogą być jednak z powodzeniem zwalczone poprzez zastosowanie odpowiedniej diety.
Niektóre linie hodowlane wykazują także tendencje do dysplazji stawu biodrowego i niewydolności serca.
Przy odpowiedniej pielęgnacji długość życia Amstaffa może sięgać 12–15 lat.
Pielęgnacja sierści American Staffordshire Terrier’a jest szybka i prosta: Wystarczy raz na tydzień przeczesać ją szczotką. Twój czworonóg z pewnością pokocha pieszczoty gumowym zgrzebłem czy miękką szczotką podczas pielęgnacji i chętnie poddawał się będzie temu zabiegowi.
Ogromną zaletą częstszego szczotkowania sierści jest to, że luźne włosie pozostaje na szczotce, a nie na dywanach, tapicerkach i ubraniach.
Zbilansowana dieta jest nieodłącznym elementem długiego i szczęśliwego życia Twojego podopiecznego. Dieta powinna być zawsze dostosowana do indywidualnych potrzeb psa i uwzględniać czynniki, takie jak stan zdrowia, wiek czy poziom aktywności.
Będące potomkami wilka psy lubią jeść mięso, ale uważane są za wszystkożerców. Najważniejsze jest to, by w jadłospisie Amstaffa nie zabrakło białka.
Oprócz suchej i mokrej karmy można zastosować dietę typu BARF (biologicznie odpowiednią surową dietę). W jej przypadku pies karmiony jest zgodnie z dietą swoich przodków, czyli surowym mięsem, podrobami i warzywami oraz otrzymuje suplementy witaminowo-mineralne.
Barfowanie wymaga jednak dużej wiedzy. Dlatego w przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczącej tego sposobu żywienia, należy je omówić z lekarzem weterynarii. W przeciwnym razie bowiem możesz narazić swojego podopiecznego na niedobory substancji odżywczych.
Pamiętaj również o tym, by pies miał zawsze dostęp do świeżej wody.
American Staffordshire Terrier hodowany był początkowo z myślą o walkach psów: Jego przodkowie dostali się prawdopodobnie około 1860 roku z Wielkiej Brytanii wraz z brytyjskimi imigrantami do Stanów Zjednoczonych. Tam, od drugiej połowy XIX wieku organizowano komercyjne widowiska z udziałem walczących psów, podczas których chętnie wykorzystywano tę muskularną i zadziorną rasę. Celem hodowców biorących udział w walkach było wychowanie nieustraszonych, ostrych i wytrzymałych psów, które nie ugięłyby się przed przeciwnikiem.
Obecnie Amstaffy spełniają się przede wszystkim jako psy rodzinne i obronne. W Wielkiej Brytanii zyskały znacznie na popularności jako „nanny dogs”, czyli tak zwane „psy niańki”, i należą do bardzo cenionych psów rodzinnych. Suwerenność i wytrzymałość Amstaffów czyni je także doskonałymi psami ratunkowymi.
Początki rasy American Staffordshire Terrier sięgają popularnych w Wielkiej Brytanii XIX wieku psich walk. Już sama nazwa rasy mówi o miejscu jej pochodzenia – brytyjskim Stafford.
Po wprowadzeniu zakazu przeprowadzania krwawych psich walk w Wielkiej Brytanii w 1835 roku, potomkowie walczących psów dostali się za sprawą migracji ich brytyjskich właścicieli do Stanów Zjednoczonych, gdzie ponownie wykorzystywani byli do okrutnych walk. Używane także do pilnowania gospodarstw psy stawały się z biegiem czasu coraz większe, by zwiększyć swoje szanse w potyczkach z kojotami i wilkami.
Od około końca XIX wieku Amstaffy cieszyły się coraz większą popularnością i coraz więcej ich opiekunów decydowało się prezentować swoich podopiecznych na wystawach psów. By odróżnić Amstaffa od angielskiego Staffordshire Bull Terrier’a, w 1969 roku rasę przemianowano właśnie na American Staffordshire Terrier’a, co w 1972 roku zostało oficjalne uznane przez FCI (Międzynarodową Federację Kynologiczną). Zmiana nazwy zakończyła zamieszanie, które powodowały równocześnie stosowane nazwy: „Pit Bull Terrier“, „American Bull Terrier“ czy „Stafford Terrier“.
Przy zakupie psa rasy American Staffordshire Terrier szczególnie zaleca się wybór profesjonalnego, zrzeszonego hodowcy. Poważni hodowcy zwracają bowiem uwagę na stałość charakteru w wychowaniu szczenięcia, która czyni Amstaffy godnymi zaufania psami rodzinnymi.
Przed przygarnięciem szczenięcia koniecznie odwiedź go w jego pierwszym otoczeniu i pozyskaj informacje o jego dotychczasowym wychowaniu, rodzicach i stosunkach z rodzeństwem.
Profesjonalny hodowca będzie chciał też dowiedzieć się więcej o Tobie. Będzie stawiał wiele pytań dotyczących warunków panujących w Twoim domu czy sposobie spędzania wolnego czasu.
To nie wścibstwo, a oznaka, że troszczy się o przyszłość swojego podopiecznego! Pamiętaj, by omówić z hodowcą także kwestie zdrowotne pieska.
Jeśli nie zależy Ci na szczeniaku, sprawdź także pobliskie schroniska oraz organizacje ochrony zwierząt. Nauka życia ze starszym psem może okazać się pełna poruszających i wzbogacających doświadczeń. Pamiętaj tylko, żeby dopytać o jego charakter i przeszłość, zanim zabierzesz go do domu, by upewnić się, czy na pewno zdołacie się porozumieć. American Staffordshire Terrier, nieposiadający odpowiedniego wychowania powinien trafić w ręce wyłącznie doświadczonego opiekuna!
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
