Nie tylko wygląda jak mały owczarek australijski, ale nim jest. Pod względem usposobienia i zachowania miniaturowy owczarek amerykański łudząco przypomina swojego większego krewnego. Ten pracujący pies pasterski lubi mieć dużo na głowie i wymaga od swojego opiekuna konsekwencji i stanowczości.
© kathomenden / stock.adobe.com
Miniaturowy owczarek amerykański występuje w wielu umaszczeniach, w tym w niebieskim marmurkowym i czarno-białym.
Miniaturowy owczarek amerykański jest stosunkowo młodą rasą, wywodzącą się od owczarka australijskiego i czasami ten niewielkich rozmiarów pies pasterski zwany jest właśnie miniaturowym owczarkiem australijskim, ale nazwy te nie są synonimami.
Oficjalnie uznany został tylko miniaturowy owczarek amerykański. Hodowla miniaturowego owczarka australijskiego opiera się natomiast na innych kryteriach. Organizacje takie jak FCI nie uznały jej za samodzielną rasę, dlatego uważana jest za rasę mieszaną.
Miniaturowy owczarek amerykański jest około dziesięć centymetrów niższy od owczarka australijskiego. Wysokość w kłębie suk wynosi od 33 do 43, a psów od 35,5 do 46 centymetrów. Dla porównania: Jego większy kuzyn – owczarek australijski dorasta do 46–58 centymetrów.
W związku z tym waga tych miniaturek jest również odpowiednio niższa – nie przekracza 8–14 kilogramów, co klasyfikuje je do psów średniej wielkości.
Miniaturowy owczarek amerykański jest mocnej, atletycznej i proporcjonalnej budowy. Jego długość jest nieco większa od wysokości. Średniej długości sierść jest dwuwarstwowa i posiada gruby podszerstek.
Umaszczenie jest wyjątkowo różnorodne – od czarnego, przez czerwone do czekoladowego. Dopuszczalne są miedziane znaczenia oraz nakrapiany, marmurkowy wzór sierści, za który odpowiada tak zwany gen merle (marmurkowy), występujący również u owczarka australijskiego.
© Mark Herreid / stock.adobe.com
Miniaturowy owczarek amerykański jest wyjątkowo inteligentnym, aktywnym psem, bezwzględnie lojalnym wobec swojego opiekuna, któremu chętnie się podaje i lubi sprawiać przyjemność.
Jeśli zapewnimy mu odpowiednią dawkę aktywności umysłowych i fizycznych, sprawdzi się także jako oddany pies rodzinny. Z natury jest psem pasterskim i jego instynkt każe mu utrzymywać wszystkich członków rodziny razem. Dlatego jeśli podczas spaceru rozproszą się, może chcieć zagonić ich w jedno miejsce.
Dzięki konsekwentnemu szkoleniu można jednak zapanować nad tym zachowaniem i skierować je na właściwe tory.
W stosunku do obcych przedstawiciele tej rasy są powściągliwi, a nawet nieufni.
Charakterystyczna dla miniaturowego owczarka amerykańskiego jest wytrzymałość i chęć do pracy – w końcu został stworzony do opiekowania się stadami owiec i kóz. W Stanach Zjednoczonych rasa ta zyskała dużą popularność na występach podczas rodeo, gdzie wykonywały zabawne sztuczki. Również w tej dziedzinie te mądre i lojalne zwierzęta przejawiają niemałe zdolności.
Miniaturowy owczarek amerykański jest mały i uroczy, ale nie dajmy się temu zwieźć – pod piękną kolorową sierścią kryje się prawdziwy pracuś, który od swojego przewodnika stada wymaga konsekwencji i jasnych instrukcji. Dlatego niekoniecznie sprawdzi się w roli psa dla początkujących.
Te niewielkich rozmiarów psy pasterskie lubią ruch i aktywności na świeżym powietrzu, podczas których chętnie przejmują inicjatywę i odpowiedzialność. Najlepiej nadają się do zaganiania zwierząt gospodarskich. Poza tym są wiernymi towarzyszami jeźdźców i rowerzystów.
Chętnie angażują się we wszelkie psie sporty, a szczególnie upodobały sobie agility oraz flyball. Pomimo zwartej budowy są niezwykle zwinne i sprytne.
Bardzo lubią długie spacery w towarzystwie swojego opiekuna. Jeśli więc spędzamy dużo czasu poza domem i nie możemy lub nie chcemy zabierać psa ze sobą, lepiej wybierzmy inną rasę.
© Anastasia / stock.adobe.com
W naturze miniaturowego owczarka amerykańskiego leży samodzielne podejmowanie decyzji. W związku z tym, jeśli wyczuje jakiekolwiek wahanie czy brak zdecydowania ze strony swojego opiekuna, natychmiast przejmuje dowodzenie.
Jeśli natomiast otoczymy go pełną miłości konsekwencją i ustalimy jasne zasady, zyskamy wiernego i lojalnego psiego przyjaciela. Jako inteligentny pies pracujący błyskawicznie reaguje na komendy. Często już z wyprzedzeniem wie, jakie będzie kolejne zadanie do wykonania.
Podobnie jak owczarek australijski, miniaturowy owczarek amerykański musi wcześnie nauczyć się, że to człowiek jest przewodnikiem stada. Musi on być spokojny i opanowany i tak samo traktować swojego podopiecznego.
Pamiętajmy o regeneracji między aktywnościami. Jeśli bowiem nie zapewnimy temu małemu pracusiowi odpowiedniej ilości odpoczynku, może stać się nerwowy i agresywny.
Pod względem pielęgnacji przedstawiciele tej rasy nie są specjalnie wymagający. Cotygodniowe szczotkowanie sierści w zupełności wystarczy. Jedynie w okresie zmiany okrywy włosowej wiosną i jesienią można nieco częściej sięgnąć po szczotkę.
Od czasu do czasu warto również sprawdzić uszy, oczy i zęby naszego pupila i w razie zauważenia jakichkolwiek nieprawidłowości skontaktować się z lekarzem weterynarii.
Poza tym należy pamiętać o niezbędnych szczepieniach i raz w roku udać się z naszym owczarkiem na wizytę kontrolną do lekarza weterynarii.
Psy tej rasy są stosunkowo zdrowe i odporne na choroby, ale często występują u nich określone wady genetyczne, które są również typowe dla owczarków australijskich. Te problemy zdrowotne można częściowo przypisać collie, które wykorzystywane były w hodowli owczarków australijskich.
U miniaturowych owczarków amerykańskich występuje anomalia oczu collie (Collie-Eye-Anomaly, CEA) – dziedziczna choroba oczu, w której tylna część oka jest nieprawidłowo zmieniona, co prowadzi do lekkich zaburzeń widzenia lub nawet do całkowitej utraty wzroku.
Kolejną chorobą uwarunkowaną genetycznie, powszechną wśród psów tej rasy jest postępujący zanik siatkówki (PRA). Ponadto częściej obserwuje się u nich również zaćmę.
Gen odpowiedzialny za piękne marmurkowe umaszczenie miniaturowego owczarka amerykańskiego odpowiada również za zwiększone ryzyko występowania pewnych wad rozwojowych. Dlatego nie powinno się kojarzyć ze sobą dwóch psów o takim umaszczeniu. W niektórych krajach (m.in. w Niemczech) jest to nawet oficjalnie zabronione.
Kolejną, typową dla rasy przypadłością jest mutacja genu MDR1, która powoduje nadwrażliwość na określone lekarstwa i może utrudniać leczenie weterynaryjne.
Pomimo ryzyka wystąpienia wad genetycznych, pod warunkiem zapewnienia mu odpowiedniej pielęgnacji i właściwych warunków utrzymania, ten mały pies pasterski żyje średnio dwanaście lat.
Zwinne, aktywne psy, takie jak miniaturowy owczarek amerykański potrzebują dobrej jakości, wysokobiałkowego pożywienia. To, czy będą otrzymywały je w suchej czy mokrej formie zależy tylko od ich upodobań i potrzeb. Jeśli już znajdziemy odpowiednią karmę, powinnyśmy przy niej pozostać, pod warunkiem oczywiście, że wiek lub stan zdrowia czworonoga nie wymaga jej zmiany.
Ważne: Zmianę karmy należy wprowadzać ostrożnie, aby uniknąć dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego.
Ilość karmy zależy natomiast między innymi od wieku, stanu zdrowia i stopnia aktywności psa. Pamiętajmy, aby naszego pupila karmić zawsze po powrocie ze spaceru czy zakończonych aktywnościach, a po posiłku zapewnić psu odpoczynek, aby umożliwić mu spokojne trawienie.
Wszelkie niejasności i niejednoznaczności oraz pomyłki dotyczące identyfikacji miniaturowego owczarka amerykańskiego wynikają z jego historii hodowlanej. Wywodzi się on od owczarka australijskiego, w przypadku którego od czasu do czasu rodziły się nietypowo małe osobniki. Jednak dopiero pod koniec lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych ukierunkowaną hodowlę rasy.
W latach osiemdziesiątych istniały dwa konkurujące ze sobą kluby zajmujące się hodowlą tych małych psów pasterskich. Wówczas były znane jeszcze pod nazwą miniaturowy owczarek australijski.
Kiedy w 2011 roku jeden ze związków starał się o oficjalne uznanie rasy, jej nazwa została zmieniona na miniaturowego owczarka amerykańskiego. Drugi z nich nadal hoduje przedstawicieli tej rasy pod ich stara nazwą.
Podczas gdy w międzyczasie miniaturowy owczarek amerykański został uznany przez różne międzynarodowe organizacje, miniaturowy owczarek australijski pozostaje jak dotąd nieuznany.
Nawet jeśli czasami nazywany jest miniaturką owczarka australijskiego, to tylko miniaturowy owczarek amerykański jest oficjalnie uznaną rasą. Zwierzęta sprzedawane pod inną nazwą nie podlegają surowym kryteriom hodowlanym międzynarodowych stowarzyszeń.
Jeśli chcemy kupić rasowego miniaturowego owczarka amerykańskiego, musimy skierować nasze kroki do profesjonalnego, godnego zaufania hodowcy. Tylko wówczas zyskamy pewność, że pies będzie odpowiadał wzorcowi rasy i cieszył się dobrym zdrowiem.
Ceny szczenięcia z rodowodem i wszystkimi innymi niezbędnymi dokumentami zaczynają się od 6000 złotych.
Uwaga na rzekome okazje z Internetu – kryją się za nimi bowiem często bezwzględni sprzedawcy, którzy rozmnażają zwierzęta nie zważając na ich dobrostan.
W konsekwencji tego zwierzęta są często agresywne lub przewlekle chore, ponieważ zostały zbyt wcześnie oddzielone od matek. W wielu przypadkach do hodowli wykorzystuje się także chore zwierzęta. Kiedy problemy wychodzą na jaw, sprzedawca jest już na ogół nieuchwytny, a opiekun zmuszony jest do samodzielnego pokrywania kosztów leczenia.
Ze względu na swoje kompaktowe rozmiary i podobieństwo do popularnego owczarka australijskiego, miniaturowy owczarek amerykański potrafi przyprawić wielu miłośników psów o szybsze bicie serca. Ten maluch jednak ma też swoje potrzeby, które należy wziąć pod uwagę, rozważając jego adopcję.
| W skrócie: | Miniaturowy owczarek amerykański jest kompaktowym, chętnym do pracy, wymagającym psem. Odpowiednio wyszkolony jest także oddanym psem rodzinnym. |
| Wielkość: | 33–46 cm |
| Waga: | 8–14 kg |
| Średnia długość życia: | 12 lat |
| Cena: | od 6000 zł |
| Usposobienie: | inteligentny, przywiązany, aktywny, chętny do zabawy i pracy |
| Sierść: | średniej długości |
| Kolor sierści: | duża różnorodność maści i wzorów |
| Trudność w wychowaniu: | średnia |
| Pielęgnacja: | średnio wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | USA |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
