Bokser

Zwinny i silnie zbudowany, uparty, ale zrównoważony, przyjacielski, ale gotowy do obrony — bokser zdaje się łączyć w sobie same przeciwieństwa. Jednak ta właśnie wielostronność czyni psy rasy bokser najprawdziwszymi multitalentami.

Historia

Siłą i energią prawdopodobnie emanowały także brabanckie bullenbeissery, które uchodzą za bezpośrednich przodków boksera. W Średniowieczu psy rasy brabancki bullenbeisser były bardzo popularne w wielu europejskich krajach. Wykorzystywano je przede wszystkim do polowań na dziką zwierzynę pokaźnych rozmiarów, na przykład dziki czy niedźwiedzie. Od XVI do XVIII wieku psy te były w Anglii wykorzystywane także do pokazów psich walk. Ofiara uchwycona w szerokie szczęki bullenbeissera nie miała szans na wygraną w starciu. Szerokość szczęki miała więc w hodowli tej rasy duże znaczenie, niezależnie od tego, czy pies przeznaczony miał być do walk, czy do polowań.

Opis bullenbeissera z 1820 roku przywodzi na myśl dzisiejsze boksery. Miały one być nie za dużymi, ale silnymi psami o grubych, krótkich głowach. Były w stanie schwytać wszystko, co goniły, pomimo sporego ciężaru ciała. Psom tym obcinano ogony, zanim osiągnęły wiek sześciu tygodni. Mogły szybko stać się niebezpieczne dla człowieka, ze względu na swój podstępny i dominujący charakter.

Postura i budowa ciała bullenbeissera cechuje się dużym podobieństwem do dzisiejszego boksera, jednak charakterem znacznie odbiegał on od przyjacielskiego, godnego zaufania, rodzinnego psa, jakim jest dziś bokser. Zmiana usposobienia rasy ma związek z wynalezieniem broni palnej, która sprawiła, że psy te stały się do polowań zbędne, dlatego też zmniejszyła się ilość ich hodowli. W końcówce XIX wieku próbowano stworzyć nową rasę, krzyżując bullenbeissery z buldogami angielskimi. Miała ona przypominać bullenbeissery z wyglądu, ale usposobienie i zastosowanie miała mieć zupełnie inne. W 1895 roku w Monachium powstał pierwszy klub rasy bokser. Hodowle bokserów miały na celu wykształcenie psa rodzinnego o eleganckim i dostojnym wyglądzie. Powstały w 1905 roku w klubie standard rasy do dziś nie zmienił się.

Charakter boksera

Boksery znane są dziś przede wszystkim jako psy rodzinne, jednak doskonale spełniają się także jako psy stróżujące, obronne i ratunkowe, a także towarzyszące i sportowe. Boksery wchodzę w grę również jako niańki do dzieci i oddani towarzysze do gier i zabaw. Wszelkie przyznane im zadania boksery wykonują brawurowo. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że boksery są z natury oddane, posłuszne i chętnie i łatwo się uczą. Boksery uchodzą za nieskomplikowane charaktery, przyjazne wobec człowieka i chętnie mu towarzyszące.

Za sprawą ich zrównoważonego i spokojnego usposobienia psy te są szczególnie cenione jako psy rodzinne, zwłaszcza wśród rodzin z małymi dziećmi. Wartą specjalnego nadmienienia jest bez wątpienia jego niezwykła cierpliwość, nawet wobec najbardziej dokuczliwych dzieci. Boksery kochają dzieci i chętnie bawią się z nimi, będąc nawet już w podeszłym wieku. Tak jak pies rasy bokser jest przyjazny i niezawodnie wierny wobec swojej rodziny, tak samo czujny jest wobec rzeczy, które mogą rodzinną sielankę zakłócić. Wobec obcych bokser jest zwykle początkowo zdystansowany i nieco nieufny. W razie potrzeby zrobi wszystko, by ochronić swoją rodzinę.

Śmiałość i odwaga, jakie cechują większość bokserów, czyni je ponadto godnymi zaufania psami stróżującymi. Jednak nigdy nie reagują one agresywnie bez wyraźnego powodu. Kiedy człowiek da im znak, że nie ma zagrożenia, szybko dają się o tym przekonać i chętnie zawiązują nowe przyjaźnie. Ich wrodzone opanowanie i pewność siebie oraz na pierwszy rzut oka sprzeczne cechy charakteru łączą się w jeden spójny, zdecydowanie pozytywny obraz.

Wygląd

Bokser swoich miłośników przekonuje nie tylko złożoną osobowością, lecz również wyglądem nie do pomylenia z żadną inną rasą. Charakterystyczna jest przede wszystkim jego głowa — wąska, kanciasta czaszka i możliwe jak najszersza i jak najmocniejsza kufa. Inną charakterystyczną cechą wyglądu tej rasy jest tak zwany przodogryz, co oznacza, że dolne siekacze układają się przed górnymi. Ciemna maska na pysku boksera wyróżnia się wyraźnie od umaszczenia reszty głowy. Przez FCI dozwolone są umaszczenia żółte lub pręgowane. Maść żółta może występować w odcieniach od jasnożółtego po ciemno-rudo-brązowe lub czerwono-żółte. Pręgi w przypadku maści pręgowanej powinny wyraźnie wyróżniać się od barwy podstawowej. Białe znaczenia powinny zajmować maksymalnie jedną trzecią powierzchni całego ciała.

Krótka, gładka i przylegająca sierść boksera podkreśla jego muskularną sylwetkę. Pomimo dość krępej budowy ciała boksery sprawiają wrażenie zgrabnych i zwinnych psów. Żywotne ruchy pozwalają rozpoznać, jaką siłą i gracją charakteryzują się przedstawiciele rasy bokser. Ogólnie sylwetka boksera jest kwadratowa, to znaczy, że wysokość w kłębie odpowiada długości ciała.

Ogon i uszy są w tym momencie pozostawione działaniu natury. Kopiowanie (amputowanie ogona i przycinanie uszu szczeniętom do siódmego tygodnia życia) jest w wielu krajach (w tym w Polsce) zabronione prawnie. Naturalne uszy i ogon boksera są wysoko osadzone, uszy zwisają do polików. Ciemne oczy z czarnymi obwódkami nadają bokserom charakterystycznego dla nich wrażenia naładowania energią.

Hodowla i zdrowie

Klub bokserów z siedzibą w Monachium wciąż jest odpowiedzialny za standardy rasy bokser, zostały one w końcu przejęte przez FCI. Podczas gdy bokser w roku 1924 został oficjalnie uznany za psa służbowego, a na początku hodowany był jako użytkowy, dziś takie cele hodowli są raczej rzadkością. Jednak warto zaznaczyć, że hodowcy zawsze starali się zachowywać pierwotny charakter tych psów i nigdy nie mieli na celu na przykład hodowania psów wystawowych. Dzięki temu zachowały one wiele pierwotnych pozytywnych cech. Popularność na skalę światową rasa bokser zyskała w latach 30’, kiedy to kynolog Friederun Stockmann zaczęła z przedstawicielami rasy wygrywać nagrody na znaczących wystawach. Za pomocą boksera o imieniu Lustig vom Dom rozpoczęła ona współczesną hodowlę psów i spopularyzowała rasę do tego stopnia, że boksery stały się jednymi z najbardziej znanych i lubianych ras psów na świecie.

W hodowlach rasy bokser przeprowadzane są regularne, surowe kontrole, mające na celu zapobieganie dziedziczenia chorób typowych dla rasy. Niestety boksery mają tendencje do deformacji stawów, dysplazji stawu biodrowego, artrozy czy spondylozy. Występują u nich także częściej choroby serca i choroby nowotworowe. Ostrożna i świadoma hodowla jest więc dla psów tej rasy niezmiernie istotna. Tym bardziej należy się wystrzegać i bojkotować pseudohodowle prowadzone przez osoby niekompetentne, które za swoje pieski oferować będą „okazyjne ceny”. Pseudohodowcy, by zaoszczędzić jak najwięcej, uciekają się do niehumanitarnych środków, które dla zwierząt i ich późniejszych właścicieli są tragiczne w skutkach. Przed zakupem zawsze doinformuj się w temacie wybranej hodowli, sprawdź rzetelnie, czy przynależy ona do związku podlegająco organizacji dachowej oraz, w jakich warunkach wychowują się szczenięta.

Pożywienie dla psa rasy bokser

Psy wymagają diety bogatej w mięso. Boksery to bardzo aktywne fizycznie psy, wobec czego potrzebują one karmy odpowiednio dostosowanej do poziomu ich aktywności. Sposobów żywienia psów jest wiele — można podawać im karmę mokrą, karmę suchą, posiłki przygotowywane własnoręcznie lub gotowe posiłki typu BARF. Która żywieniowa metoda jest najlepsza dla naszego pupila zależy od szeregu różnorodnych czynników, takich jak na przykład wiek czy stan zdrowia. Niekiedy dobrze sprawdza się kombinacja kilku metod, by optymalnie zaspokoić potrzeby żywieniowe psa. Jeśli jesteś niepewny w kwestii odżywiania swojego psa, warto udać się po poradę do profesjonalnego hodowcy lub polecanego weterynarza. Pamiętaj o wysokowartościowych przekąskach dentystycznych dla psa oraz zapewnieniu zwierzakowi stałego dostępu do świeżej wody pitnej.

Utrzymanie i wychowanie

Wprawdzie boksery uchodzą za nieskomplikowane i przyjazne psy, które łatwo podporządkowują się opiekunom, jednak, by wszystkie ich pozytywne cechy dawały o sobie znać, potrzebują one gruntownego i konsekwentnego wychowania. Jego ciekawska i skora do nauki natura oraz wrodzony zmysł posłuszeństwa czynią z niego naprawdę pojętnego ucznia, którego kształcenie szybko przynosi pożądane efekty. Dla boksera ważne jest, by jego nauczyciel był spokojny, wyluzowany i obchodził się z nim po przyjacielsku. Wobec nauczyciela, który przymusem będzie próbował egzekwować od niego działanie, okaże swoją upartą i niezależną stronę. Kiedy z kolei psy te czują się ze swoim opiekunem dobrze, okazują się nad wyraz wiernymi i posłusznymi swojemu człowiekowi kompanami.

Na szczycie potrzeb boksera znajduje się intensywny program treningowy. Boksery to bardzo ruchliwe psy, dla których wysoka aktywność fizyczna jest koniecznością. Psy te kochają długie spacery, podobnie zresztą jak jogging z właścicielem czy wycieczki piesze na łono natury. Kiedy ruch na świeżym powietrzu zawiera jeszcze zabawę, bokser jest w stu procentach w swoim żywiole. Nie dziwi więc fakt, że boksery tak doskonale dogadują się z najmłodszymi, gdyż oni najczęściej podzielają ich entuzjazm względem wesołych zabaw i harców. Boksery czują się doskonale w rodzinach z dziećmi. Również w rodzinie z małymi dziećmi, gdzie panuje codziennie niemałe zamieszanie, pies tej rasy za sprawą swojej opanowanej natury odnajdzie się bez problemu i pozostanie zrównoważony i przyjazny. Problemy mogą pojawić się najwyżej w przypadku młodych osobników, które mogłyby poczuć się zestresowane domowym harmidrem. Szczenięta potrafią również reagować w zabawie w sposób całkowicie niepohamowany, wobec czego istotne jest, by nauczyć ich delikatnego obchodzenia się z małymi pociechami.

Z racji chęci do nauki i wrodzonemu posłuszeństwu bokser nadaje się również dla niedoświadczonych właścicieli — niedoświadczonych nie znaczy niedoinformowanych. Odpowiedni trening i wychowanie uczyni z niego posłusznego, niezawodnego kompana dla całej rodziny.