Dog niemiecki

Dog niemiecki to jedna z największych ras psów na świecie. Pomimo imponujących rozmiarów i wydatnych żuchw, dogi niemieckie uważane są za bardzo przyjazne, spokojne i czułe psy, które potrafią nie docenić własnej wagi, gdy chcą przytulić się do swoich opiekunów.

Historia

Pod koniec XIX wieku, kynolodzy wierzyli, że znaleźli przodków dogów niemieckich w typach psów ze starożytności. Na przykład, ponad 4000 lat temu Asyryjczycy posiadali duże, krótkowłose psy bojowe z tępo zakończoną kufą, których wizerunki przypominały wyglądem dzisiejszą rasę dog niemiecki. Szkielety bardzo dużych psów myśliwskich typu dog niemiecki zostały również znalezione na terenie dzisiejszej Danii, datowane są na okres od 5000 r. p.n.e. do 1000 r. n.e. Jednak związek między dogiem niemieckim a tymi starożytnymi psami jest wciąż niepotwierdzony. Z kolei domniemane pokrewieństwo z Mastifem Tybetańskim (Do Khyi), jedną z najstarszych ras psów Wschodu, zostało obecnie wykluczone przez badania DNA.

Dopiero od XVI wieku zapisy pozwalają na śledzenie pochodzenia doga niemieckiego. Wskazują one, że szczególnie duże i dostojne psy, powstałe w wyniku skrzyżowania mastifa z wilczarzem irlandzkim, zostały sprowadzone do Niemiec z Anglii i Irlandii. Zwierzęta były jeszcze bardzo różne w swoim wyglądzie, ale wszystkie je łączyły niezwykle dorodne rozmiary. Eleganckie psy były używane najpierw w polowaniach na niedźwiedzie czy dziki, szybko stały się jednak popularne także na dworach jako imponujące psy do towarzystwa. Najpiękniejsze i najsilniejsze egzemplarze psów pokojowych honorowano złoconą obrożą i pozwalano im nocą przebywać w komnacie książęcej, gdzie otrzymywały duże posłanie z niedźwiedziej skóry. Tym, które ustępowały nieco tym najpiękniejszym okazom pod względem urody, nakładano posrebrzane obroże. Miały one za zadanie przede wszystkim chronić dwór książęcy przed intruzami. Ponieważ żyły w rodzinnych domach książęcego dworu, w ich hodowli kładziono duży nacisk na posłuszeństwo i wychowanie. Podczas polowań jednak oszczędzano zwierzęta o wyższej wartości hodowlanej.

Kiedy psy myśliwskie stawały się coraz bardziej zbędne z powodu coraz częstszego używania broni palnej, a liczne rasy tamtych czasów zniknęły ze sceny, dog pozostał jako świadectwo statusu właściciela. W połowie XIX wieku rasa psów, znana obecnie jako dog niemiecki, cieszyła się rosnącą popularnością. Otto von Bismarck był jednym z najsłynniejszych właścicieli psów rasy dog niemiecki. Pierwszy kanclerz Cesarstwa Niemieckiego trzymał te psy przez ponad 60 lat, co przyniosło im również przydomek „psów cesarskich”. Ponieważ psy te żyły wówczas głównie w domach prywatnych, w hodowli coraz większą wagę przywiązywano do dobrego charakteru, równowagi i posłuszeństwa. W różnych krajach związkowych rozwijały się jednocześnie różne cechy wyglądu dogów.

Kiedy różni przedstawiciele rasy zostali pokazani na wystawie psów w 1876 roku, sędziowie zasugerowali hodowcom, aby zgodzili się na jednolitą nazwę „dog niemiecki”. Nazwa ta nie była bez kontrowersji, gdyż inne kraje również rościły sobie prawo do pochodzenia tego olbrzymiego doga. W języku angielskim dogi niemieckie nazywane są wciąż „Great Dane”. Jednak to niemieccy hodowcy jako pierwsi w historii założyli klub doga niemieckiego, w 1888 roku.

Wygląd

Rozmiary doga niemieckiego

Dorosły dog niemiecki może ważyć nawet 90 kg lub więcej. Przy wysokości w kłębie wynoszącej co najmniej 80 cm dla samców i 72 cm dla samic, wysoka waga nie jest taka zaskakująca. Nie jest to bynajmniej pies ociężały – wręcz przeciwnie, ich dumny wygląd emanuje ogromną siłą i elegancją. We wzorcu rasy FCI, dog niemiecki jest nawet nazywany „Apollem ras psów” z powodu jego harmonijnego wyglądu, dobrze wyważonych proporcji i wyrazistej głowy. Dla obserwatora jawi się jako „szlachetny posąg” i już w XVI i XVII wieku był uważany przecież przez książęta za niezwykle cenne zwierzę.

Umaszczenie dogów niemieckich

Jeśli chodzi o umaszczenie, dogi niemieckie występują w kilku niezależnych wariantach kolorystycznych:

• Żółte i pręgowane: Żółte dogi niemieckie mają jasny, złoto-żółty lub intensywnie żółty kolor sierści. U wariantów pręgowanych wyraźnie zaznaczone czarne pasy biegną równomiernie w kierunku żeber na żółtym tle. Czarna maska jest standardem zarówno u odmiany żółtej, jak i pręgowanej. Białe plamy na sierści są niepożądane.
• Czarne i płaszczowe: Sierść czarnych psów rasy dog niemiecki jest intensywnie czarna i błyszcząca. Dopuszcza się białe oznaczenia na łapach i klatce piersiowej. Szczególną formą tej maści jest umaszczenie płaszczowe. Spod czarnego płaszcza wystaje biała kufa, szyja (dookoła), klatka piersiowa, brzuch, nogi i nasada ogona. Dogi arlekin są białego koloru z nierównymi, poszarpanymi czarnymi plamami, które są rozłożone na całym ciele. Takie dogi są zmieszane i dlatego nie są łatwe w hodowli. Tylko około 10 procent szczeniąt wykazuje pożądane rozmieszczenie czarnych plam. Rodzajem umaszczenia arlekin jest różnobarwne merle – jest to jednak umaszczenie niewystawowe i niezgodne z wzorcem.
• Błękitne: dogi niemieckie umaszczenia blue posiadają szatę w czystym stalowym niebieskim kolorze. Białe oznaczenia są dozwolone tylko na klatce piersiowej i łapach.

Oprócz tych kilku typów kolorystycznych, istnieją również szare dogi niemieckie, które jednak nie są pożądane zgodnie z normą. Szare dogi wykazują szary kolor podstawowy z czarnymi plamami. Chociaż szary jest cenionym kolorem u wielu innych ras psów, szare dogi niemieckie nie otrzymują najwyższych możliwych ocen na wystawach.

Charakter

Standard rasy FCI opisuje doga niemieckiego jako „czułego i oddanego swoim opiekunom”. Te łagodne olbrzymy świata psów nie lubią być pozostawione same sobie i chcą być blisko swoich ludzi przez cały czas. Ich powściągliwa natura i spokojny charakter sprawiają, że są bardzo przyjemnym towarzyszem w prawie wszystkich okolicznościach. Mimo swojego nastawienia na ludzi, psy te nie są jednak bezkrytycznie uległe i lubią zaskakiwać swoich opiekunów w uroczy sposób.

Jednak ze względu na swoje rozmiary, psy te spotykają się często z dużym dystansem ze strony ludzi. Nierzadko opiekunowie dogów niemieckich słyszą komentarze ze strony przechodniów, gdy wyprowadzają psa na spacer, a opiekunowie psów mniejszych ras przechodzą nawet na drugą stronę ulicy w obawie, że ten „kolos” może zrobić coś ich maluchom. Jeśli znajdziesz się w takiej sytuacji: Zachowaj spokój! Oczywiście dogi niemieckie mogą onieśmielać ze względu na naprawdę spore rozmiary, ale kiedy już pozna się ich łagodny i dobry charakter, szybko można się do niego przekonać.

Fakt, że wielkość doga niemieckiego wzbudza respekt, może okazać się w niektórych sytuacjach bardzo pożądany. Psy te są na przykład bardzo popularne jako psy stróżujące – te czujne czworonogi początkowo podchodzą do obcych z pewnym sceptycyzmem, nawet jeśli rzadko szczekają czy warczą. Ale zwykle nawet to nie jest konieczne, bo jaki intruz dobrowolnie zaangażuje się w próbę sił z tak olbrzymim psem? W rzeczywistości psy te mają bardzo wysoki próg drażliwości i nie wykazują żadnych zachowań agresywnych. W kontaktach z ludźmi lub innymi zwierzętami uważane są za wyjątkowo zgodne. Dzięki ich niezwykle przyjaznej i spokojnej naturze, dogi niemieckie są dziś bardzo popularne jako psy rodzinne. Nawet w rodzinach z małymi dziećmi, ten duży pies jest łatwy do utrzymania. Uwielbia zabawy i pieszczoty z dziećmi – jedynie jego waga czasami utrudnia te relacje i potrzebna jest wzmożona uwaga.

Odżywianie doga niemieckiego

Wielkość doga niemieckiego odgrywa naprawdę istotną rolę w jego diecie. Ponieważ jest to rasa olbrzymia, należy zadbać o zapewnienie psu odpowiedniej ilości pożywienia. Oprócz wielkości, istnieją inne czynniki, takie jak stan zdrowia czy poziom aktywności, które wpływają na zapotrzebowanie żywieniowe psa. Należy wziąć zasadniczo pod uwagę zrównoważoną dietę bogatą w mięso. Twój czworonożny przyjaciel powinien mieć również zawsze dostęp do wystarczającej ilości świeżej wody pitnej.

W każdym przypadku należy unikać nadwagi u psa. Sprawdzaj regularnie, czy czujesz pod palcami żebra psa. Jeśli tak, Twój dog niemiecki nie ma nadwagi. Prawidłowa waga psa zapobiega nadmiernemu obciążeniu układu mięśniowo-szkieletowego i wynikającym z tego deformacjom szkieletu, szczególnie u rosnących psów. Jeśli masz podejrzenia, że Twój dog niemiecki ma nadwagę, powinien przejść na dietę odchudzającą. W tym celu dostępne są specjalne niskokaloryczne karmy dietetyczne, które szybciej sycą i wciąż zawierają wszystkie ważne witaminy i minerały, których potrzebuje pies.

Istnieją różne metody karmienia, które zapewniają odpowiednią dla olbrzymiego psa dietę. W naszym sklepie zooplus znajdziesz specjalną karmę dla psów rasy dog niemiecki, która jest optymalnie dostosowana do ich potrzeb. Oprócz mokrej i suchej karmy, możesz również karmić swojego doga niemieckiego posiłkami z surowym mięsem (BARF). Wymaga to jednak fachowej wiedzy, aby Twój pies otrzymywał dokładnie taką ilość karmy i takie substancje odżywcze, jakich potrzebuje. W przeciwnym razie mogą wystąpić niebezpieczne objawy niedoboru. Jeśli nie wiesz, jaką metodę żywienia zastosować u swojego doga niemieckiego, najlepiej porozmawiaj z hodowcą lub zaufanym weterynarzem.

Hodowla i zdrowie

Klub doga niemieckiego z 1888 roku z siedzibą w Berlinie do dziś wyznacza standardy hodowli psów rasy dog niemiecki, które są przyjmowane i publikowane przez organizację patronacką FCI. W dzisiejszej hodowli zwraca się uwagę przede wszystkim na spokojny temperament i przyjazny stosunek do ludzi. Dog niemiecki swojemu łagodnemu usposobieniu zawdzięcza to, że mimo swojej imponującej wielkości jest nadal bardzo ceniony i popularny jako pies rodzinny.

Jednak, przy całej popularności rasy, hodowcy dogów niemieckich również muszą radzić sobie z chorobami dla nich charakterystycznymi. Ze względu na swoje rozmiary psy te są podatne na dysplazję stawów biodrowych, skręt żołądka, nowotwory kości i choroby mięśnia sercowego (w skrócie DCM).

Oczekiwana długość życia

28 procent psów rasy dog niemiecki umiera przed piątymi urodzinami, a prawie żaden przedstawiciel rasy nie dożywa dziesiątego roku życia. Błędy hodowlane mogą zwiększyć podatność zwierząt na choroby. Na przykład hodowla, w której kładzie się szczególny nacisk na silne ukształtowanie fafli, często prowadzi do zapalenia spojówek. Średnia długość życia doga niemieckiego wynosi 8–10 lat.

Utrzymanie i wychowanie doga niemieckiego

Na szczęście, dzięki rozważnej hodowli, która koncentruje się mniej na wielkości, a bardziej na zdrowiu i długowieczności psów, ryzyko wystąpienia chorób zmniejsza się znacznie. Jednak aktywność fizyczna i odpowiednia dieta również odgrywają bardzo ważną rolę w zdrowym życiu doga. Aby zachować zdrowie i sprawność fizyczną jak najdłużej, ścięgna i mięśnie psa muszą być dobrze wyćwiczone. Choć jeden długi, intensywny spacer w ciągu dnia, podczas którego dog niemiecki może co najwyżej raz na jakiś czas „odetchnąć”, a także zajęcie odpowiednimi zabawkami dla psów, to część obowiązkowego harmonogramu dnia wysportowanego psa. Wspinaczki po schodach powinny jednak być przez duże psy unikane. Również młode psy powinny od początku nabrać dystansu do długich wycieczek, dzikich zabaw czy biegania po schodach. Dlatego do hodowli tej rasy psów zaleca się najbardziej parterowy, przestronny dom z ogrodem.

Pytania dotyczące odpowiedniej diety dla doga niemieckiego są najlepiej skonsultować z hodowcą lub lekarzem weterynarii. Powinno być jasne, że tak duży pies potrzebuje trochę więcej… wszystkiego: więcej przestrzeni, więcej ruchu, a także więcej pokarmu.

Ze względu na łatwość w wychowaniu i lojalność wobec ludzi, dogi niemieckie sprawdzają się dobrze jako psy rodzinne i psy do towarzystwa. Te przyjacielskie czworonogi nadają się również na psy terapeutyczne. Jak wszystkie psy, dog niemiecki wymaga czułego, ale jednocześnie konsekwentnego wychowania, aby jego pozytywna natura mogła się optymalnie rozwinąć. Nie tylko ze względu na swoje rozmiary potrzebuje u swego boku ludzi, którzy pokażą mu granice i w których sile może pokładać ufność. Aby być szczęśliwy, dog niemiecki potrzebuje przede wszystkim bliskiego kontaktu z ludźmi, którym obfitka ślina psa na spodniach nie będzie przeszkadzała i będą potrafili zaakceptować i pokochać te i inne małe minusy życia z olbrzymim dogiem niemieckim.