Australijski koolie

Najbardziej szczęśliwy koolie będzie, mogąc realizować swoje pierwotne przeznaczenie, czyli wypasanie zwierząt gospodarskich. Dobrze będzie również czuł się w towarzystwie pasterza lub jako pies pracujący na gospodarstwie.

Alternatywnie, chętnie spróbuje psich sportów, takich jak agility czy flyball. Wspólne bieganie czy jazda na rowerze, długie spacery oraz urozmaicone zajęcia angażujące go umysłowo, jak również tropienie to też dobry pomysł w jego przypadku.

Można także rozważyć szkolenie na psa ratowniczego lub terapeutycznego.

Życie na wsi

Ten wytrzymały, elastyczny miłośnik natury najlepiej czuje się poza miastem, w domu z ogrodem. Jego opiekunowie powinni dysponować dużą ilością wolnego czasu, ponieważ australijski koolie nie powinien na długo zostawać sam.

Ilość koniecznych zabiegów pielęgnacyjnych zależy od struktury i długości sierści. W przypadku krótkowłosych przedstawicieli rasy wystarczy sporadyczne szczotkowanie. U psów z długą sierścią i podszerstkiem należy po szczotkę sięgać zdecydowanie częściej, przede wszystkim zaś w okresie linienia – wówczas szczotkowanie zaleca się wykonywać kilka rasy w tygodniu.

Co je australijski koolie?

Odpowiednia dieta jest bardzo ważna dla zdrowia i kondycji tych psów pasterskich. Koolie potrzebuje wysokiej jakości, odżywczej karmy, która dostarczy mu wszystkich niezbędnych składników odżywczych.

Podczas obliczania prawidłowej, dziennej racji pokarmowej należy uwzględnić wiek, wagę i poziom aktywności zwierzęcia, a w razie jakichkolwiek pytań, warto skonsultować się w tym względzie z lekarzem weterynarii.

Australijskie koolie uważane są za niezwykle wytrzymałą, odporną na choroby rasę. Zwłaszcza w ich rodzimej Australii dużą wagę przywiązuje się do zdrowia psów: Przedstawiciele rasy z jakimikolwiek niedomaganiami fizycznymi są natychmiast wykluczani z hodowli. Dlatego rzadko obserwuje się u nich choroby stawów, takie jak artroza, dysplazja stawów biodrowych czy łokciowych.

Gen merle czynnikiem ryzyka

Niemniej, jednym z problemów, podobnie jak w przypadku owczarka australijskiego, jest tak zwany czynnik merle. Gen merle odpowiedzialny jest za pożądany u tych czworonogów wielokolorowy wzór sierści, charakteryzujący się nieregularnymi łatami.

Jeśli krzyżowane są dwa osobniki będące nosicielami genu merle, może to doprowadzić do śmierci lub poważnych chorób u ich potomstwa – szczenięta mogą urodzić się ślepe lub głuche. Dlatego wielu obrońców praw zwierząt uważa kojarzenie dwóch nosicieli genu merle za hodowlę noszącą znamiona znęcania się nad zwierzętami.

Jak długo żyje australijski koolie?

Przedstawiciele tej rasy z odpowiedzialnych hodowli żyją długo, bo od 14 do nawet 18 lat.

Historia australijskiego koolie zaczyna się około 1800 roku, kiedy europejscy osadnicy licznie przybywali do Australii ze swoimi owcami i psami. Przodkami koolie najprawdopodobniej były brytyjskie krótkowłose collie w odmianach blue merle, czarnej i podpalanej oraz nakrapianej.

W dalszej kolejności kojarzono je z innymi rasami, w tym z border collie.

Ponieważ wielu niemieckich imigrantów wymawiało słowo collie jako „coolie”, nowa rasa psów otrzymała nazwę niemiecki coolie. Aby podkreślić australijskie korzenie tych czworonogów i odróżnić je od collie, zdecydowano się na nazwę australijski koolie.

Brak uznania przez FCI

W celu zagwarantowania ciągłości hodowli, w 2000 roku założono klub rasy Koolie Club of Australia. Nie opracowano jednak jednolitego wzorca rasy, dlatego do tej pory koolie nie został uznany przez FCI.

Na poziomie lokalnym natomiast, chociażby w Australii i Ameryce, ten pies pasterski został zaakceptowany przez niektóre związki kynologiczne jako samodzielna rasa.