Bulterier

Artykuł napisany przez Jana Schubert

Zrównoważony, figlarny i przyjazny dla ludzi – opis ze wzorca rasy nie wydaje się zbyt dobrze pasować do obrazu groźnego na pierwszy rzut oka zawadiaki. Czas rozwiać uprzedzenia na temat rasy bulterier!

Bulterier w lesie

Bulterier emanuje siłą i energią. To prawdziwy czworonożny osiłek.

Charakterystyka bulteriera

W skrócie:odważny, żywiołowy pies o figlarnym usposobieniu; w XIX wieku w Anglii hodowany do walk
Wysokość w kłębie:45–50 cm
Waga:20–35 kg
Długość życia:10–12 lat
Cena:3000–6000 zł
Charakter:wierny, zwinny, wesoły, przyjazny wobec ludzi
Sierść:krótka, gładka, prawie nie linieje
Umaszczenie:białe (często), pręgowane, czarne, czerwone, płowe, trójkolorowe
Trudność w wychowaniu:duża
Pielęgnacja:mało wymagająca
Potrzeba ruchu:duża
Pochodzenie:Anglia
Wymagania:bardzo wysokie
Pies dla osób bez doświadczenia:nie

Wygląd: Jajowata głowa, masywny tułów

Bulterier ma zwartą budowę ciała. Za sprawą swojej krępej sylwetki już na pierwszy rzut oka sprawia wrażenie silnego, zdecydowanego i wzbudzającego respekt. Jego dość krótkie nogi przechodzą w mocny tułów z szeroką klatką piersiową. Ogon bulteriera jest raczej średniej długości, z szeroką podstawą i wąskim końcem.

Niepowtarzalny kształt głowy

W przypadku bulteriera szczególnie rzuca się w oczy kompaktowa, zakrzywiona głowa z małymi, migdałowymi oczami. Charakterystyczny pysk z tak zwanym rzymskim nosem wygina się w kształcie sierpa w kierunku podłoża, co hodowcy określają terminem „downface”. Na głowie znajdują się wyprostowane, szpiczaste uszy.

Wielkość i waga bulteriera: Mały, ale z charakterem!

Dorastający do około 45–50 centymetrów bulterier nie jest szczególnie rosły, ale przy takiej wysokości nierzadko waży nawet 35 kilogramów. Jego sylwetka wpisuje się tym samym bardziej w kształt kwadratu.

Jego zwarta sylwetka, dzięki dobremu kondycyjnemu przygotowaniu, emanuje siłą, a krótka sierść i niewielka ilość tkanki tłuszczowej pozwalają doskonale dostrzec silne mięśnie.

Umaszczenie: Bulteriery są przeważnie białe

W hodowli dąży się do uzyskiwania białych egzemplarzy i rzeczywiście umaszczenie to jest w przypadku tej rasy najczęściej spotykane. Spotkamy jednak osobniki również w innych kolorach, takich jak czarny, pręgowany, czerwony, płowy oraz trikolor, przy czym dana maść musi być dominująca. Akceptowane są także plamy na głowie.

Lekko błyszcząca sierść bulteriera jest krótka, gładka i twarda w dotyku. Niektórzy przedstawiciele rasy na zimę mają ocieplający, miękki podszerstek.

Uwaga na pomyłkę! Jeśli spotkaliśmy bulteriera o mniejszych gabarytach, mógł to być bulterier miniaturowy, który jest odrębną rasą.

Bulterier z opiekunką © EverGrump / stock.adobe.com
Łagodna i przymilna strona bulteriera.

Charakter: Czy bulterier jest agresywny?

Słysząc słowo „bulterier”, natychmiast nasuwa się obraz niebezpiecznego psa bojowego. W rzeczywistości taki stereotyp jest jedyną rzeczą, z którą zwierzak ten musi walczyć. Wbrew powszechnej opinii nie jest on bowiem bardziej agresywny niż pozostałe rasy psów.

Mały pies – wielkie serce

Prawdą jest, że bulterier może być żywiołowy, energiczny i uparty. Aby jednak stworzyć z niego niebezpieczną bestię, trzeba byłoby się wiele natrudzić. Czworonogi te przepadają za dziećmi, pieszczotami i zabawami, a w ich naturze leży wprawianie członków swojej ludzkiej rodziny w dobry nastrój.

Ich figlarny charakter i żywiołowy sposób bycia są szczególnie widoczne w kontaktach z dziećmi, choć małe dzieci nie powinny bawić się z psem bez nadzoru. Nawet one muszą najpierw nauczyć się, jak radzić sobie z ognistym temperamentem i zadziornością bulteriera.

Zachowanie: Czy bulterier jest psem bojowym?

Bulterier był niegdyś wykorzystywany do walk psów. Nie oznacza to bynajmniej, że w codziennym życiu szuka okazji do ataku. Jest odważnym, wiernym kompanem, który przy odpowiednim wychowaniu okazuję się doskonałym psem rodzinnym.

Ze swoim opiekunem buduje bardzo bliską więź i uwielbia spędzać z nim czas. Wzorzec FCI nr 11 określa bulteriery jako „bardzo przyjazne w stosunku do ludzi”, choć dopuszcza się pewną upartość.

Obowiązkowa kompleksowa socjalizacja

Podobnie jak wiele innych ras psów, bulteriery mają skłonność do dominacji. Ze względu na swoją inteligencję i pewność siebie są czasami nieco krytyczne wobec poleceń opiekuna i mają tendencję do uporczywego wyłączania się w obliczu zadań, które wydają im się bezsensowne.

Tym bardziej ważne jest, aby rozpocząć szkolenie bulteriera jak najwcześniej i przyzwyczajać go do zasad wyznaczanych przez ludzi już od wieku szczenięcego. Dzięki konsekwentnemu szkoleniu i kompleksowej socjalizacji, bulterier może być niezwykle zdyscyplinowanym i zrównoważonym psem rodzinnym.

Silny instynkt obronny

Z natury bulteriery mają silny instynkt obronny oraz wystarczająco dużo odwagi i twardości, aby wykazać się nim w sytuacji zagrożenia. Dlatego bezwzględnie potrzebują wczesnego i konsekwentnego wychowania, aby w sposób zrównoważony i zdyscyplinowany zaufać i podporządkować się kierownictwu swego opiekuna.

W ten sposób zapewniamy zwierzę, że panujemy nad sytuacją i nie musi reagować na każde ewentualne zagrożenie. Warto odwiedzać z naszym podopiecznym szkołę dla psów, gdzie uzyskamy wsparcie w jego wychowaniu i dodatkowo wzmocnimy łączącą nas więź.

Sport dla zachowania równowagi

Sporty dla psów, takie jak agility, to doskonały sposób na spożytkowanie energii psa. W końcu ten wysportowany pies potrzebuje wystarczająco dużo ruchu i aktywności – ale także wystarczająco dużo uwagi.

Utrzymanie: Możliwa konieczność rejestracji

W wielu krajach bulterier został umieszczony na liście psów uznanych za agresywne, co często oznacza, że nie można go po prostu kupić. Jego posiadanie musi być wówczas zgłoszone i zatwierdzone. Powodem tego jest wcześniejsze wykorzystywanie go jako tzw. „psa bojowego”.

U naszych zachodnich sąsiadów, w niektórych krajach związkowych, hodowla tej rasy jest całkowicie zabroniona. Inne natomiast zezwalają na nią, jeśli w przeprowadzonej ekspertyzie zostanie stwierdzone, że zwierzę nie stanowi zagrożenia.

Mocny charakter opiekuna

By wychować psa tej rasy, opiekunowie bulterierów potrzebują dużo pewności siebie. Bulterier z całą pewnością nie jest przeznaczony dla niepewnych i niedoświadczonych osób.

Stawianie czoła uprzedzeniom

Opiekunowie bulterierów często muszą zmagać się z uprzedzeniami i wrogością ze strony innych ludzi, w mniemaniu których są one archetypem psa bojowego, w związku z czym często wzbudzają strach i niechęć. Należy mieć to na względzie, chcąc dzielić życie z przedstawicielem tej rasy.

Żywienie: Co powinno znaleźć się w misce bulteriera?

Zbyt duża ilość białka w diecie psa może mieć negatywny wpływ na stan skóry. Szczególnie białe osobniki, które są bardziej podatne na problemy skórne, wymagają zrównoważonej diety o niskiej zawartości białka.

Niższa zawartość białka chroni organizm, a w szczególności nerki zwierzęcia. W przypadku przedstawicieli rasy, w których rodzinie pojawiały się już choroby nerek, nieprawidłowa dieta może mieć fatalne w skutkach konsekwencje.

Uwaga na przekarmianie

Ponieważ bulteriery szybko przybierają na wadze, ilość karmy nie powinna być zbyt duża. Karma powinna być również niskotłuszczowa i lekkostrawna. Aby zaspokoić potrzeby żywieniowe bulteriera, codzienne posiłki powinny składać się w około 60% z mięsa (lub innego wysokiej jakości białka) i w 40% z warzyw, owoców i zbóż (ryżu).

Barfowanie jako popularny, alternatywny sposób żywienia

Oprócz karmy suchej i mokrej, odpowiednią metodą karmienia jest BARF (biologicznie odpowiednie dla danego gatunku karmienie na surowo). Należy znać dokładne zapotrzebowanie na składniki odżywcze swojego czworonoga, w przeciwnym razie mogą wystąpić niebezpieczne objawy niedoboru.

Aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje na temat potrzeb Twojego bulteriera, które mogą się różnić w zależności od płci, wagi, wieku i poziomu aktywności, najlepiej skontaktować się z hodowcą lub lekarzem weterynarii.

Ponadto Twój pupil powinien mieć zawsze do dyspozycji miskę ze świeżą wodą do picia.

Zdrowie i pielęgnacja: Sprawdź słuch szczenięcia

Zasadniczo, przy zapewnieniu bulterierom odpowiednich warunków utrzymania, cieszą się one dobrym zdrowiem, chociaż mogą pojawiać się u nich pewne uwarunkowane genetycznie dolegliwości.

Głuchota u białych osobników

W szczególności białe bulteriery mają skłonność do utraty słuchu. Rasa jest również podatna na problemy z sercem i układem krążenia, nowotwory, przepuklinę pępkową oraz schorzenia nerek i stawów.

Bardzo istotne jest, aby hodowca przeprowadził kompleksowe badania zdrowotne pod kątem powyższych chorób i był w stanie przedstawić dokumenty je potwierdzające. Dotyczy to nie tylko szczeniąt, ale także ich rodziców. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do rzetelności hodowcy, lepiej zrezygnować z zakupu.

Długość życia bulteriera

Zdrowe psy, bez genetycznych predyspozycji do chorób, osiągają wiek około 12 lat.

Regularne kontrole weterynaryjne

Bulterier jest silnym psem i niechętnie pokazuje, że coś mu dolega. Aby mieć zatem pewność, że z Twoim podopiecznym jest wszystko w porządku, warto raz w roku wybrać się z nim na wizytę kontrolną do lekarza weterynarii.

Pielęgnacja bulteriera

Pielęgnacja bulteriera jest prosta i niezbyt czasochłonna. Jego krótka i gładka sierść wymaga szczotkowania tylko raz w tygodniu. Jeśli regularnie przycinasz pazury, czyścisz oczy i uszy pupila, to w zupełności wystarczy.

Historia bulteriera

Rasa wywodzi się z Angil i powstała w wyniku skrzyżowania buldoga angielskiego starego typu, białego teriera angielskiego, który wyginął około 1880 roku, i dalmatyńczyka.

Preferowane są tak zwane „psy wszechstronne”, które doskonale łączą w sobie wszystkie trzy typy psów. Mimo to do dziś istnieją przedstawiciele rasy, którzy zewnętrznie przypominają szczególnie jednego z trzech przodków. Bulteriery dzielą się na typ dalmatyńczyka (raczej wysoki, nieco lżejszy i bardziej elegancki), typ buldoga (raczej niski, cięższy i nieco bardziej niezdarny) lub typ teriera.

Walki psów: Niechlubna, ale popularna rozrywka

Systematyczna hodowla rasy bulterier rozpoczęła się około 1850 roku za sprawą właściciela sklepu zoologicznego Jamesa Hinksa z Birmingham w Anglii. Ponieważ nie istnieją księgi hodowlane ani inne zapisy z pierwszych lat, nie wiadomo, jak dokładnie przebiegały prace hodowlane twórcy rasy, pana Hinksa.

Uważa się, że postrzegał w bulterierach raczej psy do towarzystwa niż psy obronne, pewnego rodzaju „modny dodatek” dla zamożnego dżentelmena rodzącej się klasy średniej.

Jednak bulterier zasłynął przede wszystkim jako pies bojowy, biorący udział w niesławnych walkach zwierząt w XVIII i XIX wieku. Arystokracja i ludność Anglii uwielbiała emocje związane z walkami psów i czasami liczyła na wysokie zyski z zakładów.

Od psa bojowego do rodzinnego

Wyszkolone w ten sposób muskularne i szybkie bulteriery okazały się bardzo nieustraszone, agresywne i kąśliwe, dając widzom często pożądane bardzo brutalne widowisko.

Kiedy w Anglii zakazano tej okrutnej formy publicznej rozrywki, wizerunek bulteriera jako bezwzględnego psa obronnego był tak silnie zakorzeniony, że do dziś nie udało się go zmienić, a już wtedy rasa ta była uważana za zasadniczo spokojną i posłuszną.

W związku z tym nie minęło dużo czasu zanim z placu boju ten przyjazny i wierny zwierzak trafił do domu, stając się cenionym psem rodzinnym.

Warto wiedzieć: Bulterier wykorzystywany był do walk jedynie przez krótki czas. Już w 1835 roku zakazano ich organizowania.

Bulterier na rampie © deponte / stock.adobe.com
Psie sporty pozwalają na kontrolowany upust nadmiaru energii bulteriera.

Zakup: Ile kosztuje bulterier?

Zdrowy szczeniak bulteriera kosztuje około 3000–6000 zł. Należy jednak liczyć się z regularnymi wydatkami rzędu kilkuset złotych na karmę, wizyty u lekarza weterynarii czy odrobaczanie.

Zakup wyłącznie od zarejestrowanych hodowców

Jeśli rozważasz nabycie szczeniaka bulteriera, zdecydowanie musisz skontaktować się z renomowanym hodowcą. Tylko wówczas zyskasz pewność, że pies jest rzeczywiście rasowy i spełnia wymagania stawiane mu we wzorcu rasy i unikniesz przykrych niespodzianek w przyszłości, wynikających z braków w procesie socjalizacji.

Jak znaleźć odpowiedniego szczeniaka?

Szukając psa dla siebie, warto skupić się nie tylko na wyborze samego szczenięcia, ale również hodowcy. Nie bój się zadawać pytań hodowcy, aby dowiedzieć się więcej o warunkach hodowli i stanie zdrowia psów. Powinien on mieć wieloletnie doświadczenie w hodowli bulterierów i najlepiej być członkiem klubu.

Sumienny hodowca, któremu leży na sercu dobro jego psów, chętnie udzieli informacji i pokaże hodowlę, matkę i wszelkie posiadane certyfikaty.

Podsumowanie: Uroczy pies rodzinny dla doświadczonych opiekunów

Bulterier to wspaniały pies, który wniesie do Twojej rodziny wiele radości i wigoru – wielogodzinne zabawy i pieszczoty są gwarantowane. Musisz jednak liczyć się ze sceptycyzmem otoczenia, który wynika z wieloletnich uprzedzeń w stosunku do rasy.


Jana Schubert
Profilbild von zooplus Magazin Autorin Jana Schubert

Już jako dziecko wolała przytulać się do swojego kota perskiego niż pluszowego misia. Jak nieco podrosła, tak długo prosiła rodziców o własnego konia, aż jej ulegli i pozwolili kupić swojego wierzchowca. Dzięki zwierzętom przeżyła wiele wspaniałych chwil i pomimo tego, że życie ze zwierzętami nie zawsze jest łatwe, nie wyobraża sobie nie mieć ich u swojego boku – jak twierdzi, dotykają takich obszarów jej duszy, do których nikt inny nie ma dostępu. Ten ich wspaniały czar odczuwa także, gdy o nich pisze i ma nadzieję, że choć trochę tej magii odczuwa się podczas czytania przygotowanych przez nią artykułów.


Najczęściej polecane