Huntaway nowozelandzki

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz

Huntaway nowozelandzki został wyhodowany do zaganiania stad bydła głośnym szczekaniem.

Kiedy huntaway nowozelandzki pracuje, słychać go w promieniu wielu kilometrów – jego zadaniem jest bowiem zaganiane stad bydła we właściwym kierunku głośnym szczekaniem. Co jeszcze wyróżnia te niezwykłe psy?

Spis treści

Wygląd nie gra roli
Charakter huntawaya: Niezależny i szczekliwy
Utrzymanie: Dużo miejsca i ruchu
Najlepsze zajęcia dla huntawaya nowozelandzkiego
Zdrowie huntawaya nowozelandzkiego: Ryzykowna wielkość
Żywienie urodzonego sportowca
Pochodzenie i historia rasy huntaway nowozelandzki
Zakup: Gdzie można kupić huntawaya nowozelandzkiego?
Podsumowanie: Idealny pies do życia wśród owiec
Charakterystyka rasy huntaway nowozelandzki

Wygląd nie gra roli

Hodowcom huntawaya nowozelandzkiego zależy wyłącznie na tym, aby pies potrafił wykonywać swoje zadania związane z zaganianiem zwierząt gospodarskich. Do hodowli dopuszczane są więc tylko te psy, które wyróżnia największy talent i gorliwość w pracy.

Cechy zewnętrzne są absolutnie podrzędne. W jego przypadku nie istnieje zatem żaden standard.

Wzrost i waga

Przedstawiciele tej rasy dorastają zazwyczaj do 56–66 centymetrów w kłębie i ważą od 25 do 45 kilogramów. Jako wytrzymałe psy zaganiające, mają szeroką klatkę piersiową i sportową sylwetkę. Ich uszy są wiszące, mogą być również zagięte.

Sierść huntawaya nowozelandzkiego

Psy te występują zarówno w długowłosej, jak i krótkowłosej odmianie, przy czym czworonogi o krótkiej sierści są bardziej powszechne. Dominującą maścią jest czarna w połączeniu z różnymi odcieniami beżu i bieli.

Charakter huntawaya: Niezależny i szczekliwy

Huntaway nowozelandzki hodowany jest do zaganiania stad zwierząt głośnym szczekaniem. W związku z tym jest samodzielny, bardzo aktywny i głośny, ale także przyjaźnie nastawiony do ludzi. Pomimo tendencji do szczekania, nie jest najlepszym psem stróżującym. Większość przedstawicieli rasy jest towarzyskich i dobrze rozumie się z innymi psami i zwierzętami domowymi.

Szkolenie psa pracującego

Trzymając psa w takim typie, należy zapewnić mu możliwość pracy z bydłem. Jedynie, gdy zagwarantuje mu się odpowiednie, zgodne z założeniami hodowlanymi zajęcie, można go bowiem skutecznie wyszkolić.

Podczas układania psów tej rasy trzeba postępować z wyczuciem i konsekwencją, i świadomie wplatać przerwy na odpoczynek od pracy do codziennego życia. Uczy to psa regularnego obniżania jego bardzo wysokiego poziomu energii.

Czy huntaway nowozelandzki dużo szczeka?

Tak, szczekanie to jego praca. W przeciwieństwie do wielu innych psów pasterskich, takich jak na przykład border collie, huntaway zagania stado szczekaniem. Dawanie o sobie znać głosem jest więc częścią jego natury.

Jak twierdzi wielu opiekunów tych czworonogów, najważniejszymi komendami, których należy ich nauczyć już w wieku szczenięcym są „daj głos” oraz „cisza”.

Utrzymanie: Dużo miejsca i ruchu

Huntaway nowozelandzki uwielbia przebywać na zewnątrz w ciągu dnia. Nie sprawdzi się zatem w roli miejskiego psa do towarzystwa. Krótki spacer w parku rano, cztery godziny w biurze i dłuższy spacer w porze obiadowej absolutnie mu nie wystarczą.
Dlatego na pytanie o sposób jego utrzymania odpowiedź jest jasna: Pies ten powinien mieszkać na wsi, a najlepiej wśród rolników hodujących zwierzęta. Uwielbia przebywać na zewnątrz bez względu na pogodę i potrzebuje dużo ruchu.

Pielęgnacja sierści huntawaya

Ponieważ w przypadku psów tej rasy istnieje wiele rodzajów sierści, wymagania w zakresie pielęgnacji mogą się różnić.

Każdy z nich ma podszerstek i zazwyczaj linieje silniej niż przeciętnie. Pomocne w okresie zmiany okrywy włosowej może być codzienne szczotkowanie, niemniej osoby, które cenią sobie sterylnie czyste mieszkanie, mogą się rozczarować.

Jako że uszy huntawaya są zwisające, należy je regularnie czyścić, aby zapobiec powstawaniu stanów zapalnych.

Czy huntaway nowozelandzki sprawdzi się w rękach początkujących?

Jeśli pies ten jest zajęty pracą na gospodarstwie, z powodzeniem może żyć u boku mniej doświadczonych opiekunów, co jednak nie zwalnia ich z obowiązku zapoznania się z charakterystyką psów pasterskich.

Czy huntaway nowozelandzki jest psem rodzinnym?

Jeśli spełni się w pracy, doceni również życie rodzinne. Bardzo dobrze rozumie się na przykład z najmłodszymi członkami rodziny, ale także z innymi czworonożnymi członkami stada.

Jest przyjaźnie nastawiony zarówno do młodszych, jak i starszych. Należy jednak uważać, aby nie zaczął zaganiać dzieci tak, jak ma to w zwyczaju robić ze znajdującymi się pod jego opieką zwierzętami.

Najlepsze zajęcia dla huntawaya nowozelandzkiego

Psy pasterskie najchętniej spędzają czas wśród swoich stad bydła. Jako pies pracujący z krwi i kości huntaway potrzebuje więc dużo wyzwań umysłowych i fizycznych. Ponieważ jego praca jest bardzo ściśle związana z donośnym szczekaniem, może nie sprawdzić się w psich sportach, takich jak np. treibball.

Zaganianie to jego specjalność

Inteligentny huntaway bez problemu nauczy się różnych sztuczek i polubi tropienie, na przykład mantrailing. Ze względu na charakter pracy, wielu przedstawicieli rasy szybko uczy się rozumieć i wykonywać komendy przekazywane na odległość. Jest to przydatne nie tylko do zaganiania owiec, ale również podczas treningu z dummy. Ich największą pasją było i jest bowiem pasterstwo.

Zdrowie huntawaya nowozelandzkiego: Ryzykowna wielkość

Huntaway nowozelandzki to bardzo wytrzymała rasa. Jednak, podobnie jak wiele innych dużych psów, ma tendencję do zapadania na dysplazję stawów biodrowych oraz choroby serca.

Śmiertelna choroba w genach

Poza tym, niektóre linie hodowlane zmagają się z chorobą genetyczną zwaną mukopolisacharydozą (MPS IIIA) – lizosomalną chorobą spichrzeniową. Organizm dotkniętych nią psów nie wytwarza enzymu beta-glukoronidazy, którego brak z biegiem czasu prowadzi do uszkodzeń układu nerwowego. Pierwsze deficyty neurologiczne pojawiają się u psów w wieku około półtora roku.
Dolegliwość ta dziedziczona jest w sposób autosomalny recesywny. Dziś, nosiciele tej mutacji mogą zostać wykluczeni z hodowli na podstawie pozwalających wykryć ją badań genetycznych.

Ile lat żyje huntaway nowozelandzki?

Psy te są hodowane głównie ze względu na ich wyjątkowe cechy wytrzymałych psów pracujących, a zdrowe osobniki osiągają wiek od 12 do 14 lat.

Żywienie urodzonego sportowca

W przypadku tych czworonogów w wieku szczenięcym należy zwracać uwagę na zdrowy rozwój kości i szkieletu. Nierzadko trudno jest przewidzieć ostateczną wielkość psa, dlatego warto skorzystać z zaleceń dotyczących ilości karmy dla szczeniąt dużych ras.

Pochodzenie i historia rasy huntaway nowozelandzki

Pierwsze psy w typie dzisiejszego huntawaya wyhodowano około 1900 roku, kiedy na wyspie zaczęły pojawiać się pierwsze duże populacje owiec.

Tradycyjne psy pasterskie, takie jak border collie, nie radziły sobie w dużych gospodarstwach i łagodnym klimacie o wysokiej wilgotności.

Oprócz border collie, przodkami huntawaya są prawdopodobnie labrador retriever, rottweiler, bearded collie, harrier, seter szkocki (gordon) oraz smithfield collie.

Huntaway nowozelandzki na wyspie — Huntaway nowozelandzki, który jest odpowiednio użytkowany, sprawdzi się również w roli psa rodzinnego.

Zakup: Gdzie można kupić huntawaya nowozelandzkiego?

W Nowej Zelandii huntaway od dawna cieszy się dużą popularnością – obok labradora retrievera jest drugim najczęściej spotykanym psem na wyspie. Pierwsze kluby rasy są zakładane również w innych krajach, na przykład w Japonii, ale coraz bardziej powszechny staje się także w Wielkiej Brytanii. W pozostałej części Europy można spotkać go niezwykle rzadko i prawdopodobnie tak już pozostanie.

Każdy, kto szuka szczenięcia psa pasterskiego, powinien mieć już pewną wiedzę na temat tego typu psów, aby znaleźć profesjonalnego, godnego zaufania hodowcę.

Podobne rasy

Oprócz wspomnianych wyżej, możliwych przodków huntawaya – border collie, bearded collie i innych psów pasterskich, istnieje wiele podobnych do niego ras mieszanych.

Jedną z europejskich ras wizualnie go przypominającą i charakteryzującą się rozwiniętymi umiejętnościami zaganiania jest owczarek francuski beauceron. Ten pochodzący z Francji pies jest jednak nieco spokojniejszy i mniej towarzyski w stosunku do innych czworonogów.

Podsumowanie: Idealny pies do życia wśród owiec

Jeśli masz pod opieką duże stado zwierząt gospodarskich i chcesz kontrolować je na odległość z pomocą głośno szczekającego towarzysza, huntaway będzie świetnym wyborem.

W Europie co prawda bardzo trudno go znaleźć, ale istnieje wiele innych alternatywnych ras psów pasterskich i zaganiających.

Charakterystyka rasy huntaway nowozelandzki

Cechy szczególne:	Huntaway nowozelandzki hodowany jest do zaganiania stad owiec, ale jest również świetnym towarzyszem osób pracujących w rolnictwie. Nie został uznany za rasę przez żadne stowarzyszenie.
Charakter:	wytrzymały, chętny do pracy, inteligentny, przyjazny
Wysokość w kłębie:	Psy: 61–66 cm Suki: 56–61 cm
Waga:	Psy: 30–40 kg Suki: 25–35 kg
Sierść:	dozwolone wszystkie rodzaje sierści; najczęstszy to typ krótkowłosy w czarno-beżowym umaszczeniu
Pielęgnacja sierści:	wymagane regularne szczotkowanie; zwłaszcza w okresie zmiany sierści może silnie linieć
Potrzeba ruchu:	duża
Pies dla początkujących:	tak, pod warunkiem, że będzie użytkowany w rolnictwie
Szczekanie:	częste, zwłaszcza podczas zaganiania
Długość życia:	12 lat
Typowe choroby:	dysplazja stawów biodrowych, problemy z sercem i choroba spichrzeniowa MPS IIIA
Cena:	1.000 do 1.500 euro
Grupa FCI:	brak
Pochodzenie:	Nowa Zelandia

Franziska G., Weterynarz

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.

Podziel się swoją opinią

Czy artykuł był pomocny?

Najczęściej polecane

10 min 657