Pochodzenie
Historia pochodzenia kotów rasy sfinks nie jest stuprocentowo pewna. Bezwłosa rasa kota istnieje już od dłuższego czasu: Według podań Aztekowie trzymali bezwłose koty już przed kilkoma stuleciami. Pierwsze rysunki nagich kotów zostały znalezione w Nowym Meksyku w początkach XX wieku. Tam przyszły na świat dwa łyse kocięta, jednak nie sparowano ich, gdyż były rodzeństwem. Ochrzczono je wtedy mianem „New Mexican Hairless cats“. Tamte koty nie są jednak spokrewnione z dzisiejszą rasą sfinks. Sfinksy to koty pochodzące z Kanady. W 1966 domowa kota powiła łyse kociątko. To wydarzenie zapoczątkowało hodowlę sfinksów. Opiekun wykorzystywał kocię o imieniu Prune (ang. suszona śliwka) do rozrodu, by kontynuować bezwłosą rasę. Niektóre kocięta rodziły się z sierścią, inne bez. Niestety kocięta te często miały problemy zdrowotne — ich system odpornościowy nie rozwijał się poprawnie. Wobec tego hodowla niemal kompletnie upadła. W połowie lat 70. odnaleziono jednak inne egzemplarze bezwłosych kotów i kontynuowano hodowle za ich sprawą. Od roku 1971 rasa sfinks uznawana jest za samodzielną rasę.
Wygląd
Sfinksy zdecydowanie wyróżniają się spośród kocich ras. Najbardziej w oczy rzuca się naturalnie niemal zupełny brak sierści. Skórę sfinksa porasta zaledwie delikatny meszek. Sfinksy to średniej wielkości, muskularne koty. Głowa sfinksa jest podłużna i kanciasta, uszy duże i otwarte. Duże oczy sfinksów są skośne, kształtem przypominają cytryny. Skóra sfinksa jest wyraźnie pomarszczona, może występować we wszystkich wariantach barwnych. Możliwe są także znaczenia na skórze. Sfinksy ważą od 3,5 do 7 kg.
Charakter
Sfinksy są żywotnymi i przyjacielskimi kotami. Bardzo przywiązują się do swojego opiekuna, wobec innych zwierząt są natomiast z reguły przyjazne i rzadko objawiają agresywne zachowania. Sfinksa nie powinno się zostawiać samego na zbyt długi czas, ponieważ te inteligentne stworzenia szybko się nudzą. Powinny być regularnie angażowane umysłowo, na przykład za pomocą zabawek na inteligencję. Dobrym dla sfinksa rozwiązaniem jest także towarzystwo innego kota. Koty tej rasy da się także nauczyć chodzenia na smyczy, przy czym uważać trzeba na warunki pogodowe, gdyż nie każde nadają się na spacery ze sfinksem. Unikać należy zarówno mrozów, jak i upałów. Alternatywę dla spacerów z kotem stanowił będzie zabezpieczony balkon lub parapet. Aktywne fizycznie, bystre sfinksy potrafią nauczyć się nawet aportowania. Sfinksy należą do „gadatliwych” kotów, jednak ich miauczenie jest cichutkie i nieuciążliwe. Często zamiast miauczenia wydają cichy odgłos przypominający ćwierkanie.
Utrzymanie i pielęgnacja sfinksa
W utrzymaniu kota rasy sfinks trzeba mieć przede wszystkim na uwadze fakt, że koty te są bardzo wrażliwe na warunki pogodowe. Nie posiadają one przecież warstwy izolującej ciepło, jaką jest kocia sierść. U kotów łysych ciepło wydzielane jest bezpośrednio przez skórę, przez co w dotyku koty te wydają się być cieplejsze niż koty posiadające sierść. Pamiętaj, że temperatura w mieszkaniu ze sfinksem nie może być zbyt niska. Najlepiej przygotuj też legowisko blisko kaloryfera, by uniknąć wychłodzenia pupila. Przesadnie wysoka temperatura naturalnie też nie wpływa na zwierzę dobrze. Skóra sfinksa jest bardzo wrażliwa na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Istnieją specjalne kremy z filtrem dla zwierząt, które pomogą w ochronie pupila przed słońcem.
Ze względu na wrażliwą naturę sfinksów zaleca się trzymanie ich jako koty niewychodzące. Spacery z kotem na smyczy czy wpuszczanie go na zabezpieczony balkon są oczywiście w porządku, są nawet zalecane, by nieco wzbogacić kocie życie w mieszkaniu. Trzymanie sfinksa bez zwierzęcego kompana jest możliwe, jednak należy poświęcać wówczas dużo czasu na wspólną zabawę i pieszczoty. Ponieważ sfinksy to bardzo inteligentne stworzenia, regularne, zróżnicowane aktywności i wyzwania intelektualne są nieodzowne w jego wychowaniu. Ponadto, by sfinks mógł wyszaleć się i wybawić, potrzebuje wysokiego drapaka, najlepiej kilkupiętrowego. Sfinksy lubią leżeć w miejscach, z których mogą obserwować otoczenie.
Często można spotkać się z opinią, że sfinksy z racji nieposiadania sierści są kotami odpowiednimi dla alergików. Jednak nie każdy jest uczulony na alergeny obecne w kociej sierści, można reagować alergicznie na alergeny zawarte w kociej ślinie lub naskórku, dlatego są osoby, u których także obecność bezwłosego sfinksa wywoła alergię.
Zdrowie
Obecnie sfinksy, pomimo braku warstwy izolującej ciepło, są generalnie wytrzymałe i odporne na choroby. Jak u wszystkich innych kotów, konieczne są jednak regularne kontrole u lekarza weterynarii, by w razie czego odpowiednio wcześnie wykryć i wyeliminować zagrożenie.
Pożywienie dla sfinksa
Ze względu na brak sierści sfinksy wymagają większej ilości pokarmu niż inne koty. Termoregulacja u łysych kotów jest nieco bardziej złożona: sfinksy szybciej tracą ciepło. By wyrównać poziom ciepłoty ciała, potrzebują więc więcej energii, a zatem więcej substancji odżywczych niż inne koty. W kwestiach odżywiania konkretnego osobnika należy wziąć pod uwagę naturalnie także takie aspekty, jak jego wiek, stan zdrowia, waga i poziom aktywności fizycznej.
Sfinksy podobnie jak inne koty nie tolerują laktozy, dlatego podawane im powinno być wyłącznie specjalne mleko dla kotów. Mleko nie powinno jednak zastępować wody, którą każdy kot powinien pić w dużych ilościach. Karmą podstawową kota powinna być karma mokra zawierająca dużą ilość wysokowartościowego mięsa i niewielką ilość węglowodanów. O tym, jak rozpoznać wysokowartościową karmę dla kota przeczytasz tutaj.
Ile kosztuje kot rasy sfinks?
Cena za sfinksa z renomowanej hodowli waha się od 2000 do 5000 zł. Wysokość ceny za konkretnego osobnika zależy od jego rodowodu, przeznaczenia do reprodukcji, płci, wieku oraz stopnia renomy hodowli.
