Lapoński pies pasterski (lapinporokoira)

Typowy pies z północy: Wygląd

„Wygląda jak mieszanka border collie i owczarka niemieckiego“ – można by rzec, patrząc na lapinporokoira. Jednak wprawne oko zauważy podobieństwo do innych psów pochodzących z północy takich jak chociażby alaskan malamute, czy fiński lapphund. Ale jak on właściwie wygląda? Lapoński pies pasterski jest smukłym, atletycznym psem w typie szpica o wysokości około 51 cm w kłębie w przypadku psów i 46 cm w przypadku suk. Jego waga oscyluje w okolicy 25 kilogramów, ale nie jest dokładnie określona we wzorcu rasy. Pies ten jest raczej długi niż szeroki, co oznacza, że długość jego tułowia przekracza wysokość w kłębie o 10 procent. Lapinporokoira ma stojące uszy, średniej długości, nisko osadzony ogon, okryty gęstym włosem, który w spoczynku zwisa, a w ruchu jest luźno zwinięty. Umaszczenie waha się od czarnego do różnych odcieni szarości i brązu. Dozwolone są białe znaczenia na szyi, klatce piersiowej i łapach. Sierść przedstawicieli tej rasy składa się z dwóch warstw – gęstego, delikatnego podszerstka i sztywniejszej, dłuższej warstwy zewnętrznej.

Pies pasterski z Finlandii

Jak już wspomnieliśmy, lapinporokoira ma wiele cech wspólnych z fińskim lapphundem. Przodkowie obu ras byli wykorzystywani przez Lapończyków jako psy myśliwskie i stróżujące. Ponieważ dla wielu z nich trzymanie reniferów było niezmiernie ważne, wraz z postępujących udomowieniem tych zwierząt, u ich boku czworonogi coraz bardziej rozwijały się w kierunku psów pasterskich. Zwinne i inteligentne lapońskie psy radziły sobie z wypasem reniferów śpiewająco. We wciąż nieskoordynowanym programie hodowlanym wygląd rasy schodził na dalszy plan, a dużo ważniejsze były jej zdolności pasterskie, w związku z czym cechy zewnętrzne przez długi czas pozostawały nieznormalizowane. Pierwsze wzorce opracowano w połowie XX wieku. Jednak w tym czasie zarówno lapoński pies pasterski jak i fiński lapphund były uważane za tę samą rasę. Dopiero w grudniu 1966 roku lapoński pies pasterski został uznany za niezależną rasę. Niemniej, jego znaczenie jako pasterza reniferów stawało się z czasem coraz mniejsze i drastycznie spadło wraz z pojawieniem się skuterów śnieżnych. Obecnie poza Skandynawią rasa ta jest w dużej mierze nieznana, ale w jej ojczyźnie są miłośnicy psów, którzy bardzo cenią sobie towarzystwo tego przyjaznego i energicznego zwierzaka, i traktują go jako psa rodzinnego. Jest on trzymany głównie jako pies do towarzystwa, chociaż niektórzy z nich nadal spełniają się w wykonywaniu swoich dawnych obowiązków.

Zdrowa rasa

Ta pierwotna rasa jest uważana za wytrzymałą i odporną, praktycznie wolną od chorób dziedzicznych. Jeśli szukamy takiego czworonoga, powinnyśmy zawsze wspierać wysiłki renomowanych hodowców i szczenięta kupować wyłącznie od nich. Odpowiedzialni hodowcy kładą bowiem duży nacisk na profilaktykę zdrowotną rodziców maluchów i dbają o zgodność z typem i charakterem opisanym we wzorcu rasy. Ze względu na sierść dopasowaną do skandynawskiego klimatu, nie należy zachęcać psa do intensywnych aktywności, gdy temperatura wzrasta do wartości powyżej 15 stopni Celsjusza. Dlatego latem zaleca się odłożenie dłuższych spacerów na godziny poranne i wieczorne. Długość życia zdrowych przedstawicieli rasy wynosi od 12 do 14 lat.

Żywienie lapońskiego psa pasterskiego: Karma dla zachowania sprawności

Lapoński pies pasterski to atletyczny pies, który uwielbia ruch. Jego dietę należy więc dostosować do budowy ciała i poziomu aktywności. Informacje podane przez producenta karmy na jej opakowaniu możemy potraktować jako orientacyjne, ale niezbędna będzie ich stosowna modyfikacja. Miejmy oko na wagę naszego pupila, abyśmy mogli w porę zauważyć ewentualne nadprogramowe kilogramy i zareagować odpowiednio. W przypadku szczeniąt dzienną rację żywieniową możemy podzielić na maksymalnie cztery porcje. U dorosłych psów wystarczy karmienie dwa razy dziennie. Ważne: Po posiłku pozwólmy naszemu podopiecznemu odpocząć – najlepiej karmić go po spacerze.

Nie tylko ilość ma znaczenie: Wybierajmy wysokiej jakości karmę, której głównym składnikiem jest mięso – powinno się ono znajdować na pierwszym miejscu w deklarowanym składzie, i która nie zawiera tanich wypełniaczy takich jak zboża. Dotyczy to w równej mierze suchej i mokrej karmy. Aby zaspokoić potrzebę żucia naszego czworonoga, możemy regularnie podawać mu gryzaki, na przykład w postaci uszu wołowych. Podobnie jak w przypadku przysmaków, pamiętajmy, aby uwzględnić je w dziennej dawce pokarmowej. W ten sposób zapobiegniemy nadwadze. Wszelkie smakołyki – suszone kawałki mięsa czy przysmaki dentystyczne powinny być pozbawione cukru. Pies powinien mieć także zapewniony stały dostęp do świeżej wody pitnej – również podczas dłuższych wycieczek czy podróży.

 

Pielęgnacja

Lapinporokoira ma gęstą i grubą sierść, którą stosunkowo hojnie dzieli się ze swoim otoczeniem, ale im częściej będziemy sięgać po szczotkę, tym mniej włosów wyląduje w naszych czterech ścianach. Szczególnie dużo sierści pies ten traci w okresie linienia, jednak dzięki regularnemu szczotkowaniu możemy znacznie go skrócić. Wszelkim zabrudzeniom w sierści pozwólmy wyschnąć i wówczas usuńmy je grzebieniem. Kąpanie powinno mieć miejsce tylko, gdy jest to absolutnie koniecznie i nie częściej niż co kilka miesięcy. Używajmy do tego wyłącznie łagodnego szamponu dla psów. Regularnie sprawdzajmy oczy, uszy i pazury psa i w razie potrzeby używajmy specjalnych środków do czyszczenia lub obcinaczy. Zwłaszcza u psów, które dużo czasu przebywają na miękkim podłożu, pazury mogą nie ścierać się w wystarczającym stopniu i powodować ból.

Miłośnik zabawy na świeżym powietrzu

Co do tego, że każdy pies uwielbia spędzać czas na zewnątrz, nie ma żadnych wątpliwości. Lapoński pies pasterski jest jednak pod tym względem niezwykle wszechstronny. Gdy w pełni dorośnie i przejdzie odpowiednie szkolenie, będzie doskonałym towarzyszem joggingu, jazdy na rowerze czy jazdy konnej oraz oczywiście długich wędrówek. Również w sporcie sprawdzi się doskonale: Agility, dog dancing, obedience, tropienie czy praca jako pies ratowniczy sprawiają mu wielką przyjemność. Spróbujmy różnych aktywności, aby wybrać te, które będą sprawiały najwięcej przyjemności zarówno naszemu pupilowi, jak i nam. Oczywiście przedstawiciele tej rasy są również predysponowani do wykonywania zadań psa pasterskiego. Ważne jest, aby przyzwyczaić naszego podopiecznego do regularnych przerw na odpoczynek, aby potrafił się wyciszać i zachował swój zrównoważony charakter.

Czy lapoński pies pasterski do mnie pasuje?

Jeśli lubimy sport i przebywanie na świeżym powietrzu niezależnie od pogody oraz dysponujemy czasem na codzienne aktywności w towarzystwie psa, mamy już doświadczenie w szkoleniu czworonogów, dom z ogrodem lub przestronne mieszkanie pod miastem, lapinporokoira będzie dla nas doskonałym kompanem. Może spełniać się jako pies rodzinny – zazwyczaj dobrze rozumie się z małymi dziećmi, a nawet kotami – i najchętniej przebywa ze swoim stadem. Może spać na zewnątrz i z takiej możliwości skorzysta szczególnie chętnie przede wszystkim latem. Poza tym, może pełnić rolę psa stróżującego, ponieważ zawsze sygnalizuje obecność nieznajomych głośnym szczekaniem. Zanim więc zdecydujemy się na tego pasterskiego sportowca, weźmy ten fakt pod uwagę, podobnie jak to, pod czyją opiekę pies trafi w razie naszej nieobecności czy niedyspozycji. Warto z wyprzedzeniem zorientować się w kwestii potencjalnych opiekunów lub hoteli dla psów i odwiedzić je, zanim powierzymy im opiekę nad naszym pupilem. Niemniej, lapoński pies pasterski, pod warunkiem, że jest dobrze wychowany, może być świetnym towarzyszem podczas pieszych wycieczek w regionach o umiarkowanych temperaturach. Może to być doskonała okazja do spędzenia kilku relaksujących dni razem z naszym czworonożnym przyjacielem. Lapinporokoira ceni sobie chłodny klimat – nie powinnyśmy podróżować z nim w ciepłe zakątki świata, podobnie jak decydować się na niego, jeśli w takim miejscu mieszkamy.

Poza tym, przed zakupem weźmy pod uwagę koszty, z jakimi wiąże się posiadanie psa. Oprócz wydatku związanego z samym zakupem zwierzęcia od profesjonalnego hodowcy i podstawowego wyposażenia w postaci misek, smyczy, obroży lub szelek, koca, transportera oraz akcesoriów do pielęgnacji, takich jak szczotki, szampon i obcinacz do pazurów, musimy liczyć się z koniecznością ponoszenia regularnych kosztów wysokiej jakości karmy z dużą zawartością mięsa, przysmaków czy wizyt u lekarza weterynarii – co najmniej raz w roku powinnyśmy odwiedzać gabinet, aby sprawdzić, czy pies ma wszystkie aktualne szczepienia, podatku od posiadania psa i ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Dowiedzmy się również, czy wykupienie ubezpieczenia zdrowotnego dla naszego psa będzie miało sens.

Gdzie można kupić lapońskiego psa pasterskiego?

Jeśli podjęliśmy już ostateczną decyzję o powiększeniu rodziny o nowego zwierzęcego członka i możemy zaoferować mu wszystko, czego potrzebuje, pozostaje nam pokonać jedną, choć dość istotną przeszkodę – lapinporokoira jest bardzo mało popularny poza Finlandią i Skandynawią. Dlatego warto skontaktować się z klubami psów nordyckich – ich członkowie mogą pomóc nam w nawiązaniu kontaktu z hodowcami. Jeśli w grę wchodzą tylko hodowcy zagraniczni, najpierw zapoznajmy się z podstawami adopcji szczeniąt z zagranicy i warunkami, jakie należy spełnić, aby móc je sprowadzić do kraju. Pomimo możliwych długich podróży, powinnyśmy rozważać wyłącznie profesjonalnych hodowców, aby wspierać zdrową i odpowiedzialną hodowlę. Jeśli jednak znalezienie szczeniaka okaże się zbyt trudne, warto przyjrzeć się innym rasom lub psom ze schroniska. Do lapońskiego psa pasterskiego podobny jest wspomniany na początku artykułu fiński lapphund, który również jest mało popularny poza Skandynawią, ale nie jest tak rzadko spotykany jak jego bliski krewny.