Wiele psów o podobnej budowie ciała nazywanych jest potocznie „pitbullami”, jednak tylko American Pit Bull Terrier (czy też „amerykański pitbulterier”) nosi tę nazwę oficjalnie – na dodatek wyłącznie w Stanach Zjednoczonych! Europejskie związki kynologiczne nie uznają rasy za samodzielną. A szkoda, bo te silne czworonogi są naprawdę wyjątkowe.
© Evelina / stock.adobe.com
Zła reputacja, dobre serce: Dobrze wychowany amerykański pitbulterier to bardzo wdzięczny kompan.
Na pierwszy rzut oka, pitbull jest łudząco podobny do jego europejskiego krewnego american staffordshire terrier’a, czyli amstaffa. Pitbull to muskularny, korpulentny pies, który osiąga do 53 cm wysokości w kłębie oraz wagę do 27 kg.
Ma charakterystyczną muskularną głowę z półstojącymi uszami – o ile nie zostały one skrócone, by nadać psu groźniejszego wyglądu. Zabieg ten praktykowano swego czasu w większości krajów europejskich, w międzyczasie został na szczęście zakazany.
Krótka sierść może być dowolnie umaszczona, nie uznaje się jedynie umaszczenia merle. Ponieważ w Europie pitbullami nazywane są mieszańce psów tresowanych do walk, w ich przypadku dalszy opis wyglądu rasy jest zbyteczny.
Ważne dla opiekunów, którzy często podróżują: Z psem o chociażby zbliżonym do pitbulla wyglądzie nie zostanie się przepuszczonym przez granice niektórych krajów.
© otsphoto / stock.adobe.com
Złą sławę pitbullom przyniosły z jednej strony brutalne walki psów, z drugiej nieodpowiedzialni opiekunowie. Źle wychowane pitbulle wykazują wysoki poziom agresji wobec ludzi i zwierząt, ponieważ z natury są nieustraszone i w gruncie rzeczy właśnie takie, jakie powinny być zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem – zawsze gotowe do walki.
W stosunku do człowieka psy tej rasy są z reguły gotowe do podporządkowania się, co było istotną cechą już w niesławnych czasach psich walk, ponieważ walczące psy powinny pozwolić się wyciągnąć z areny opiekunowi, nie raniąc go przy tym.
Wychowania pitbulla powinni podejmować się wyłącznie doświadczeni i świadomi jego charakteru opiekunowie. Pies tej rasy powinien od szczenięcia przebywać z ludźmi i zwierzętami.
Ponadto, wychowanie go musi być konsekwentne i klarowne, inaczej pitbull będzie próbował przejąć pozycję dowódcy, a powodzenie takich prób może być fatalne w skutkach.
Szczenię koniecznie powinno bawić się codziennie z innymi psami, by przyzwyczaiło się do tego, że jego krewni są przyjaciółmi, nie wrogami. Pomocne może być również odwiedzanie szkoły dla psów.
Sierść psów tej rasy jest krótka oraz łatwa w pielęgnacji: Wystarczy czesać ją raz w tygodniu. Do tego rytuału należy przyzwyczajać psa już w okresie szczenięcym – większość zwierząt lubi głaskanie związane z zabiegami pielęgnacyjnymi.
Wskazówki dotyczące pielęgnacji pitbulla:
Więcej porad na temat pielęgnacji i zdrowia pitbulla znajdziesz w magazynie dla psów zooplus.
Podobnie jak w przypadku wielu „psów bojowych”, amerykański pitbulterier nie jest wyjątkiem i również w jego przypadku niewłaściwe zachowanie ma źródło po drugiej stronie smyczy. Skrupulatnie zsocjalizowane pitbulle uchodzą za łagodne, a ich wysoka inteligencja oraz pociąg do zabawy sprawia, że są to idealne psy dla wysportowanych osób, a także rodzin z dziećmi!
W przypadku tej rasy niezwykle istotne jest pochodzenie, socjalizacja i wychowanie czworonoga, by móc wieść z nim bezkonfliktowe i bezproblemowe życie. Jeśli którykolwiek z powyższych filarów nie jest sprawdzony lub zagwarantowany, pies ten może stać się niebezpieczeństwem dla człowieka – amatorzy w kwestii wychowywania psów w żadnym wypadku nie powinni podejmować tego ryzyka!
Pitbulle zaskakują miłośników psów swoją wszechstronnością: Te wysportowane i niezwykle wytrwałe psy często wykorzystywane są w akcjach służbowych jako psy ratownicze lub tropiące.
Dużej, jego potrzeba ruchu jest bowiem wysoka. Chętnie uczestniczy w aktywnościach fizycznych swojego opiekuna, bez znaczenia jakiego rodzaju. Także sporty dla psów, takie jak agility, sprawią psu rasy American Pit Bull Terrier wiele radości, jednakże zbyt intensywne skakanie, ze względu na tendencję pitbulli do zapadania na dysplazję stawu biodrowego, nie jest wskazane.
Ważne jest także, by opiekun nie angażował psa w zbyt męczące i wymagające sporty, bądź nie wymagał od niego, by kilkanaście razy dziennie wspinał się na szczyt wysokich schodów, zanim osiągnie wiek dorosły. Treningi dla psów obronnych nie są najlepszym pomysłem dla pitbulla ze względu na wrodzoną ostrość charakteru tej rasy. Mogłoby to wzmocnić ich skłonności i wywołać niepożądane zachowania.
© Volodymyr Shcerbak / stock.adobe.com
Generalnie, pitbulle to psy o bardzo dobrym zdrowiu.
Pomimo ich odporności, są jednak podatne na przykład na:
W odżywianiu psa należy postawić na dostosowaną do jego potrzeb karmę o wysokiej zawartości mięsa. Szczenię powinno przyjmować cztery mniejsze posiłki dziennie, natomiast dorosłemu osobnikowi wystarczać powinny dwie porcje.
Pamiętaj o tym, żeby Twój pitbull zawsze po posiłku mógł cieszyć się chwilą odpoczynku dla lepszego trawienia.
Żywienie psa to bardzo obszerny temat – wszystkie najważniejsze informacje w tym zakresie znajdziesz w magazynie zooplus.
Wysokiej jakości karmę z dostawą do domu możesz zamówić w każdej chwili w sklepie dla psa zooplus.
Jeśli zagwarantujesz swojemu podopiecznemu odpowiednie odżywianie i pielęgnację, będzie mógł dożyć nawet dwunastu lat.
Mimo iż większość amatorów psów zna określenie “pitbull”, nie zawsze wiadomo, o którą konkretnie rasę chodzi. Do dziś FCI (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) nie uznała rasy za samodzielną. By to lepiej zrozumieć, przyjrzyjmy się przeszłości pitbulli, o której wiele mówi już sama nazwa rasy: Początek hodowli pitbulli miał miejsce w Stanach Zjednoczonych.
Pierwsze osobniki powstały z krzyżówek brytyjskich buldogów z terierami i nazwano je american staffordshire terrier’ami. Celem tej selektywnej hodowli było przede wszystkim stworzenie wybitego czworonożnego wojownika, który swoje umiejętności miał potwierdzić na arenie (z angielskiego „pit”).
Pitbullami określano przede wszystkim zwierzęta, które brały udział w walkach. Nacisk kładziono wówczas głównie na ich, dziś powiedzielibyśmy „niepewny”, charakter: Preferowano osobniki agresywne wobec innych zwierząt, o niskim progu odporności na bodźce drażniące. Wygląd zewnętrzny nie był natomiast tak istotny, dlatego też amerykański pitbulterier wizualnie jest tak podobny do amstaffa.
W 1898 dopiero co założony amerykański związek kynologiczny UKC (United Kennel Club), który do dziś nie współpracuje z FCI, uznał rasę American Pit Bull Terrier za samodzielną. Na całym świecie określenie „Pit Bull” funkcjonuje potocznie jako nadrzędne określenie dla wszystkich psów tresowanych do walki. Niestety w niektórych krajach wciąż, pomimo zakazów, organizowane są walki psów, wobec czego istnieją także zwierzęta hodowane specjalnie, by brały udział w tych okrutnych spektaklach.
Jeśli zależy Ci na pitbullu od zrzeszonego hodowcy, w Europie jedynym wyjściem jest zdecydowanie się na zakup psa rasy american staffordshire terrier, gdyż na naszym kontynencie wyłącznie ta rasa może otrzymać odpowiednie świadectwa rodowodowe.
W Europie nie znajdziesz regularnego hodowcy, ponieważ Międzynarodowa Federacja Kynologiczna nie uznała tej rasy za samodzielną.
Pomimo tego, pod żadnym pozorem nie powinno kupować się „szczenięcia pitbulla bez papierów” – oczywiście chodzi o mieszańce, hodowli których nie kontrolowano, nie wiadomo więc w jakich warunkach zwierzęta były parowane, a ich szczenięta wychowywane w pierwszych miesiącach życia.
Pitbull posiadający agresywnych rodziców może stać się w najlepszym wypadku sporym wyzwaniem dla właściciela, w najgorszym – prawdziwym zagrożeniem. Także ryzyko zapadnięcia na specyficzne dla rasy choroby jest w przypadku niekontrolowanej hodowli znaczenie wyższe.
© otsphoto / stock.adobe.com
Nie tylko znalezienie pitbulla jest trudne. Oprócz krytycznego postrzegania tych zwierząt przez społeczeństwo, w wielu krajach utrudnia się także ich hodowlę.
Często ich trzymanie obwarowane jest rygorystycznymi warunkami – od konieczności uzyskania pozwolenia na posiadanie psa po niekiedy wyższe podatki.
Na przykład niektóre kantony w Szwajcarii zupełnie zabraniają ich posiadania, a całkowity zakaz wjazdu pitbulli i psów o podobnym wyglądzie obowiązuje we Francji, Danii i Wielkiej Brytanii.
W Polsce amerykański pitbulterier został wpisany na listę ras psów uznawanych za agresywne i jako taki wymaga zezwolenia na jego utrzymywanie.
Przygarniając zwierzę należy wziąć pod uwagę, że z jego posiadaniem związane jest regularne ponoszenie kosztów, do których należą np. koszty zakupu karmy, wizyt u lekarza weterynarii czy wyposażenia.
Najważniejsze informacje na temat psów bojowych znajdziesz w naszym artykule.
Twoja miłość do pitbulla pomimo wszystkich ciemnych jego stron jest wciąż żywa? W takim razie warto skierować swoje kroki do pobliskich schronisk dla zwierząt, gdzie wiele pomieszanych z pitbullem psów szuka nowego domu.
Adopcja jest fantastycznym wyborem dla doświadczonego hodowcy, by spełnić swoje marzenie o posiadaniu psa tej rasy i przy okazji obdarować schronieniem i miłością potrzebujące zwierzę.
Naturalnie, przed adopcją należy pozyskać jak najwięcej informacji o jego przeszłości i pochodzeniu oraz z odpowiednią dozą samokrytycyzmu przemyśleć własne umiejętności jako hodowcy i tresera wymagającego psa.
Niektóre czworonogi w schroniskach zostały porzucone lub odebrane osobom, których ich wychowanie po prostu przerosło i mogą wymagać jeszcze dużo pracy szkoleniowej.
W magazynie zooplus dowiesz się, jak wychować agresywnego psa.
Jeśli będzie między wami chemia i podejmiesz wyzwanie, możesz być pewien, że sprawisz psu ogromną radość i zyskasz towarzysza na całe życie.
Każdy opiekun pitbulla musi zdawać sobie sprawę z tego, jakie reakcje podczas spacerów czy w gronie znajomych może wywoływać jego pies – niestety musi liczyć się z negatywnym nastawieniem.
Dobrze wychowany pitbull jednak z pewnością przekona do siebie nawet najbardziej sceptycznie nastawione osoby.
| Cechy szczególne: | Amerykański pitbulterier to dobrze poddający się szkoleniu pies o mocnym charakterze, który powinien trafić w ręce doświadczonych opiekunów. |
| Charakter: | silny, pełny temperamentu, inteligentny |
| Wysokość w kłębie: | do 53 cm |
| Waga: | do 27 kg |
| Sierść: | krótka, we wszystkich wariantach umaszczenia oprócz marmurkowego |
| Pielęgnacja sierści: | cotygodniowe szczotkowanie |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pies dla poczatkujących: | tylko dla doświadczonych opiekunów |
| Szczekanie: | niewielkie |
| Długość życia: | ok. 12 lat |
| Typowe choroby: | choroby bioder i skóry |
| Grupa FCI: | 3. Teriery |
| Pochodzenie: | USA |
