Kot rosyjski niebieski

Poszukujesz inteligentnego kota, który będzie przywiązany do swojego opiekuna? Kot rosyjski niebieski będzie doskonałym wyborem. Koty rosyjskie uchodzą za milusińskie i umiarkowanie aktywne fizycznie.

Chociaż jako kocięta często są bardzo żywe i rozbrykane, z wiekiem stają się jednak coraz spokojniejsze, łagodne i niezależne.

Wspólna zabawa przede wszystkim

Z tego powodu często polecane są jako idealne do trzymania w mieszkaniu. Ale uwaga: Koty tej rasy są bardzo inteligentne i potrzebują rozrywek zarówno fizycznych, jak i intelektualnych. Otworzenie drzwi czy szuflady z karmą nie stanowi problemu dla większości z nich. Lubią mieć jakieś ambitne zajęcie, inaczej zaczną im wpadać do głowy głupie pomysły!

Ponieważ są niezwykle przywiązane do opiekuna, najlepiej by zabawy angażowały obie strony. Można pokusić się nawet o tresurę, np. szkolenie z klikerem. Pozwoli to utrzymać w ryzach ich nieposkromioną ciekawość. Zadowolą je też zabawki interaktywne czy zabawki ze skrytkami na przysmaki.

Wiele z nich jest w stanie nauczyć się również sztuczek cyrkowych, co oczywiście zależy także od charakteru danego kota.

Czy kot rosyjski niebieski może być jedynym kotem w rodzinie?

Jako koty tak przywiązane do rodziny i uzależnione od niej, w żadnym wypadku nie mogą zostawać same. Jeśli przedstawiciel tej rasy miałby trafić do domu, w którym rzadko przebywają ludzie, od razu powinno się rozważyć dla niego kocie towarzystwo. Niekoniecznie musi to być zwierzę tej samej rasy, koty rosyjskie także w stosunku do innych ras zachowują się przyjaźnie, spokojnie i pewnie.

Jak u wszystkich kotów niezbędna jest u nich właściwa socjalizacja, by mogły bezproblemowo funkcjonować z ludźmi i z innymi kotami. Właściciele, którzy swoje koty planują zakupić od profesjonalnego hodowcy, powinni zwrócić uwagę na odpowiednie wychowanie i pielęgnację kota. W okresie pierwszych 12 tygodni życia kocię powinno przebywać z matką i rodzeństwem.

© dizfoto1973 / stock.adobe.com

Rusałki – jak pieszczotliwie nazywają swoich podopiecznych hodowcy – ze względu na swoją wyjątkową „podwójną” sierść, w zasadzie nie tracą włosów. To, w połączeniu z faktem, że produkują one mniej glikoprotein Fel d 1 sprawia, że są szczególnie polecane alergikom.

Glikoproteina to substancja, która jest odpowiedzialna za występowanie alergii na kocią sierść. Dzięki temu koty rosyjskie niebieskie są bardziej „przyjazne” alergikom, co nie oznacza jednak, że czynnik alergenny wyeliminowany jest zupełnie.

Niewymagające w pielęgnacji

Pomimo podwójnej warstwy futra, nie jest ono bardzo wymagające w pielęgnacji. Wystarcza dokładne wyczesanie kota raz w tygodniu, by usunąć nadmiar sierści.

Nie można zapominać o niezbędnych wizytach u lekarza weterynarii. W przypadku wielu ras wymagana jest coroczna wizyta i badania. Nie chodzi jedynie o niezbędne szczepienia,

mowa tu także o osłuchaniu serca i płuc oraz o przeglądzie uzębienia, aby móc odpowiednio wcześnie wykryć ewentualne pojawienie się próchnicy.

Czy kot rosyjski niebieski potrzebuje dużo przestrzeni?

O kotach rosyjskich mówi się, że są spokojne i ciche. To, oraz ich przyjazne usposobienie i przywiązanie do człowieka sprawiają, że są to idealne zwierzęta do trzymania w mieszkaniu. Ich potrzeby w zakresie dostępnej przestrzeni nie są duże.

Nie można jednak zapominać o potrzebach kota. Koty niewychodzące z domu powinny mieć zapewnione odpowiednie warunki do fizycznego i intelektualnego rozwoju. W szczególności koty przejawiające taką inteligencję jak koty rosyjskie niebieskie! Ich otoczenie musi dawać możliwości do wspinania się, ukrywania i wypoczywania.

Przedstawiciele tej rasy kochają kontakt i zabawę z człowiekiem. Poświęć więc trochę czasu na zabawę z wędką, ukryj smakołyki w zabawce interaktywnej albo spróbuj treningu z klikerem!

Odpowiednia dieta ma bardzo duży wpływ na zdrowie kota. Jako mięsożercy, koty w zasadzie nie potrzebują węglowodanów, natomiast najważniejsze są dla nich pełnowartościowe białka zwierzęce.

Dobrym rozwiązaniem są gotowe karmy z wysoką zawartością mięsa i niską zawartością składników roślinnych.

Barfowanie

Wielu opiekunów kotów interesuje się obecnie dietą typu barf (biologicznie odpowiednią surową dietą). Taki sposób żywienia wymaga jednak sporej wiedzy, aby skomponować zbilansowane posiłki, dlatego jest polecany wyłącznie dla ekspertów.

Koty rosyjskie niebieskie w większości cieszą się dobrym zdrowiem i wydaje się, że znane u innych ras choroby genetyczne omijają je. Nie zwalnia to jednak opiekunów z niezbędnych wizyt u lekarza weterynarii raz do roku. Koty tej rasy, jak każde inne, narażone są na choroby charakterystyczne dla gatunku czy po prostu na zranienia.

U kotów wychodzących na zewnątrz bardzo ważne są szczepienia już w pierwszych latach życia, aby uodpornić je na choroby zakaźne takie jak nosówka, koci katar i wścieklizna.

Jak długo żyje kot rosyjski niebieski?

Średnia długość życia przedstawicieli tej rasy kotów jest dość wysoka – przy zapewnieniu im dobrej opieki mogą żyć nawet 20 lat. Okres ten może znacząco skrócić jednak chów wsobny.

Kot kotu nierówny, nawet tej samej rasy! Obecnie znane są trzy główne linie hodowli rasy, które rozwijając się niezależnie od siebie, wykształciły różne cechy.

• Typ skandynawski jest mniejszy, ma smuklejszą budowę ciała, szeroko rozstawione uszy, a jego futro jest ciemniejsze. Podchodzi do ludzi z rezerwą, jest raczej nieśmiały, i z tego też powodu jego hodowla jest mniej popularna.
• Typ amerykański jest średnio duży, ma smukłe i delikatne ciało, jaśniejszą sierść i szeroko rozstawione uszy. Te bardzo eleganckie koty są szczególnie towarzyskie, nawet w stosunku do obcych.
• Typ brytyjski ma cięższą budowę, a jego znak szczególny to węziej osadzone, postawione pionowo uszy. Charakter kotów z linii brytyjskiej to coś pomiędzy charakterem nieufnej linii skandynawskiej, a towarzyskiej amerykańskiej.

Obecnie najbardziej popularny w środowisku hodowców jest typ mieszany, łączący w sobie cechy różnych linii.

Pochodzenie rasy

Skąd wzięły się tak duże różnice pomiędzy tymi typami? Odpowiedzi należy szukać w historii hodowli kotów rosyjskich. Jak wskazuje na to ich nazwa, koty tej rasy wywodzą się z Rosji, gdzie ukształtowały się w naturalny sposób. Podejrzewa się, że pojawiły się w północno-rosyjskim mieście portowym Archangielsk, skąd w 1860 roku zostały przetransportowane przez brytyjskich marynarzy do Anglii. W 1875 roku pojawiły się pierwsze wzmianki o kotach rosyjskich niebieskich, kiedy zostały zaprezentowane w Anglii w Pałacu Kryształowym jako koty archangielskie. W XIX wieku rasa ta była tak samo popularna w Anglii jak w Cesarstwie Rosyjskim.

Ratowanie rasy za pomocą krzyżowania

Kot rosyjski niebieski został oficjalnie uznany w 1937 roku. Wraz z wybuchem II wojny światowej liczba kotów tej rasy drastycznie spadła.

W celu ratowania rasy krzyżowano ją z kotami syjamskimi, krótkowłosymi brytyjczykami i kotami europejskimi krótkowłosymi. Skutkiem tych działań jest krótsza, bardziej gęsta sierść oraz szmaragdowe oczy.

Jednak historia się na tym nie kończy! Rozpoczęto dążenia do tego, by uznane zostały inne warianty kolorystyczne rasy: Biały i czarny. W Anglii w latach sześćdziesiątych zapoczątkowano program „The Russian White and Black Program”, w ramach którego Frances McLeod of Arctic rozpoczęła hodowlę kotów „rosyjskich czarnych” i „rosyjskich białych”.

Białe i czarne odmiany

Australijka Mavis Jones sparowała w latach siedemdziesiątych białego kota domowego z kotem rosyjskim niebieskim, co miało na celu wykształcenie nowego wariantu kolorystycznego – rosyjski biały.

Pod koniec dekady hybrydy tego typu zostały uznane przez Royal Agricultural Society (RAS) Cat Club of New South Wales jako odmiana kolorystyczna kota rosyjskiego niebieskiego. W międzyczasie biała i czarna odmiana zostały też uznane przez związki w Australii, Nowej Zelandii i Południowej Afryce.

Rosyjski krótkowłosy

Amerykańska Cat Fanciers Association przyznała w międzyczasie kotom „rosyjskim białym” i „rosyjskim czarnym” status Championa, natomiast nazwa pod jaką zostały wprowadzone to koty „rosyjskie krótkowłose”.

Standard tej rasy odpowiadał standardowi rasy kotów rosyjskich niebieskich, różnicą było jedynie dopuszczenie czarnego i białego koloru sierści. Kolor oczu, tak samo jak w przypadku oryginalnej rasy, musi być zielony. Do tej pory jednak większość związków felinologicznych uznaje jedynie koty o niebieskim futrze.