Koci katar

Mokra i zimna aura, błoto i ciągłe zmiany temperatury są wyzwaniem również dla układu odpornościowego kotów. Jeśli jednak wystąpią objawy takie jak kichanie i katar, należy potrafić odróżnić zwykłe przeziębienie od niebezpiecznego kociego kataru.

Jak niebezpieczny jest koci katar dla kota?

Koci katar może wydawać się nieszkodliwy, jednak nie można go porównywać do przeziębienia u ludzi. Oczywiście, koci katar może mieć łagodny przebieg, ale w zależności od przebiegu choroby, dotknięte nią koty wykazują czasem cały szereg poważnych objawów. W najgorszym przypadku koci katar może okazać się być dla kota nawet śmiertelny.

Objawy: Jakie są najważniejsze objawy kociego kataru?

W zależności od tego, z jakimi patogenami mamy do czynienia w danym przypadku, u zakażonych zwierząt występują różne objawy. Objawy są początkowo podobne do objawów klasycznego przeziębienia u kotów.

Do typowych objawów kociego kataru należą:

• Kichanie i prychanie (aż do duszności)
• Mniej lub bardziej poważne zaburzenie stanu ogólnego
• Gorączka
• Zmniejszony apetyt
• Wydzielina z nosa i oczu (zapalenie spojówek)
• Zapalne wrzody w jamie ustnej (wywołane przez kaliciwirus kotów)
• Wtórne zakażenia bakteryjne
• Ciężkie zapalenie narządów oddechowych

Oczywiście, nie każdy kot będzie wykazywał pełen zakres objawów. Jeśli Twój kot ma silny system odpornościowy, możliwe jest również łagodne leczenie.

Diagnoza: Jak wykryć koci katar?

U zdrowych kotów choroba ma zwykle łagodny przebieg i nie wymaga intensywnego leczenia. Jeśli jednak objawy nie ustępują, pogarszają się lub stan ogólny kota jest poważnie zaburzony, należy koniecznie skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Po pierwsze, lekarz zapyta Cię o warunki życia kota. Stan szczepień, pochodzenie i aktualna sytuacja życiowa dadzą mu pierwsze wskazówki. Po przeprowadzeniu wstępnego wywiadu (anamnezy) nastapi ogólne badanie kliniczne.

Jeśli podejrzenie kociej grypy potwierdzi się, zastosowana zostanie dalsza diagnostyka. Prawdopodobnie zostanie pobrany wymaz z nosa i/lub oka. Te próbki wymazów są następnie badane w laboratorium na obecność określonych patogenów. Jak tylko lekarz weterynarii będzie wiedział, które patogeny są zaangażowane, może rozpocząć ukierunkowaną terapię.

Terapia: Jakie są możliwości leczenia?

Dokładny sposób leczenia kociej grypy zależy od tego, jakimi wirusami lub bakteriami zaraził się Twój kot. Ponadto, weterynarz będzie zawsze leczyć objawy choroby w celu szybkiej poprawy ogólnego stanu kota.

Różne środki przeciwko przeziębieniom kotów obejmują:

• Leczenie przeciwwirusowe za pomocą leków przeciwwirusowych
• Antybiotyki (w przypadku wtórnych zakażeń bakteryjnych)
• Środki wykrztuśne
• Leki na kaszel lub do inhalacji
• Środki przeciwzapalne
• Wsparcie dla układu odpornościowego

Rokowania: Jakie są szanse na wyleczenie z kociego kataru?

Jeśli choroba okazuje się niegroźnym przeziębieniem, objawy zwykle znikają tak szybko, jak się pojawiły.

Jeśli jednak infekcje powtarzają się lub objawy nie ustępują całkowicie, nie należy traktować tego lekceważąco. Szczególnie w przypadku młodych kotów i kotów z obniżoną odpornością, zakażenie może okazać się nawet śmiertelne.

W zależności od tego, jakie patogeny są zaangażowane w chorobę kota, istnieje również ryzyko jej przewlekłego przebiegu. Jeśli układ odpornościowy kota jest osłabiony, kocie grypy będą się często powtarzać.

Czego unikać, jeśli Twój kot cierpi na koci katar

Nie podawaj swojemu zwierzęciu leków, które zostały opracowane dla ludzi! O tym, jakie środki pierwszej pomocy powinieneś mieć zawsze pod ręką, dowiesz się od lekarza weterynarii. Unikaj także bliskiego kontaktu Twojego kota z innymi kotami, ryzyko zakażenia jest bardzo wysokie!

Przyczyny: Jak dochodzi do zachorowania?

Przyczyną kociego kataru jest cały kompleks różnych bakteryjnych i wirusowych patogenów.

Herpeswirus kotów (FeHV-1) jest czynnikiem wywołującym wirusowe zapalenie nosa i tchawicy u kotów. Wirus, który występuje również u dużych kotów, jest przenoszony poprzez bezpośrednią wymianę wydzieliny z nosa lub oczu. Gdy kot jest zainfekowany, nosi wirusa w swoim ciele przez całe życie. To, czy kot zachoruje, zależy jednak od jego stanu odporności. Młode i osłabione koty częściej chorują.

W przeciwieństwie do herpeswirusa, koty zarażają się kaliciwirusem kotów (FCV) nie tylko przez kontakt bezpośredni, ale również przez kontakt pośredni. Dlatego zainfekowane przedmioty i ubrania także odgrywają ważną rolę w rozprzestrzenianiu się wirusa.

Bakteria Chlamydia felis lubi dołączać do wirusowych patogenów kompleksu kociego kataru. Chlamydia zazwyczaj powoduje zapalenie spojówek, czasami ropne, oraz zapalenie oskrzeli (bronchit) u kotów.

Bakteria Mycoplasma felis również atakuje drogi oddechowe kotów i prowadzi do typowych objawów kociej grypy.

Profilaktyka: Jak uniknąć kociego kataru?

Oprócz ogólnych środków ochronnych i higienicznych, takich jak regularne czyszczenie miejsc karmienia i kuwety kota, należy oczywiście unikać kontaktu z chorymi kotami.

Dostępne są szczepienia ochronne przeciwko niektórym patogenom zespołu przeziębieniowego kotów. Chociaż tylko częściowo zapobiegają one zakażeniu, to jednak ciężkiemu przebiegowi choroby.

W tym celu lekarz weterynarii szczepi kota w ósmym, dwunastym i szesnastym tygodniu życia, a następnie ponownie w 15 miesiącu życia. W zależności od typu szczepionki, szczepienie jest następnie odnawiane co roku lub co trzy lata.