Mokra i zimna aura, błoto i ciągłe zmiany temperatury są wyzwaniem również dla układu odpornościowego kotów. Jeśli jednak wystąpią objawy, takie jak kichanie i katar, należy potrafić odróżnić zwykłe przeziębienie od niebezpiecznego kociego kataru. Z lektury poniższego artykułu dowiesz się wszystkiego, co należy wiedzieć o infekcji, objawach i leczeniu tej dolegliwości.
© katyamaximenko / stock.adobe.com
Koty również mogą mieć katar. Nie wolno go bagatelizować!
Koci katar może wydawać się nieszkodliwy, jednak nie można go porównywać do przeziębienia u ludzi. Oczywiście, może przebiegać łagodnie, ale czasem wywołuje cały szereg poważnych objawów. W najgorszym przypadku koci katar może nawet okazać się śmiertelny.
W zależności od tego, z jakimi patogenami mamy do czynienia w danym przypadku, u zakażonych zwierząt występują różne objawy. Początkowo podobne do objawów klasycznego przeziębienia u kotów.
Do typowych objawów kociego kataru należą:
Stan ogólny kota zależy od stopnia zaawansowania choroby. Podczas gdy niektóre z nich zachowują się zupełnie normalne, zachowanie innych znacznie się zmienia. Mogą przejawiać brak apetytu i omijać miskę z jedzeniem szerokim łukiem. Ponadto, chore koty nie mają ochoty na zabawę i więcej śpią.
We wczesnym stadium kociego kataru objawy są z reguły łagodne, ale sytuacja może się znacznie pogorszyć w miarę postępu choroby. Zwłaszcza w przypadku kociąt może być niebezpieczny, a nawet śmiertelny.
U zdrowych kotów choroba ma zwykle łagodny przebieg i nie wymaga intensywnego leczenia. Jeśli jednak objawy nie ustępują, pogarszają się lub stan ogólny kota jest poważnie zaburzony, należy koniecznie skonsultować się z lekarzem weterynarii.
© ingusk / stock.adobe.com
Patogeny kociego kataru przenoszone są przez kontakt z zanieczyszczoną wydzieliną z oczu lub nosa.
W przypadku kotów niewychodzących ryzyko infekcji jest dużo mniejsze, ale istnieje. Infekcja następuje bowiem nie tylko w wyniku bezpośredniego kontaktu z zakażonym zwierzęciem, ale także pośrednio, przez skażone przedmioty (np. buty).
Chociaż ludzie rzadko zarażają się tymi patogenami, transmisja Bordetella bronchiseptica na człowieka jest zasadniczo możliwa.
Po pierwsze, lekarz weterynarii zapyta nas o warunki życia kota. Status szczepień, pochodzenie i aktualna sytuacja życiowa dadzą mu pierwsze wskazówki. Po przeprowadzeniu wstępnego wywiadu (anamnezy) nastąpi ogólne badanie kliniczne.
Jeśli podejrzenie kociego kataru potwierdzi się, zastosowana zostanie dalsza diagnostyka w postaci pobrania wymazu z nosa i/lub oka. Próbki wymazów są następnie badane w laboratorium na obecność określonych patogenów. Po uzyskaniu wyników badania, można rozpocząć ukierunkowaną terapię.
Dokładny sposób leczenia kociego kataru zależy od tego, jakimi wirusami lub bakteriami zaraził się nasz kot. Ponadto, lekarz weterynarii będzie zawsze leczyć objawy choroby w celu szybkiej poprawy ogólnego stanu kota.
Dostępne są następujące środki:
Jeśli zauważymy u naszego kota jakiekolwiek niepokojące objawy, zawsze powinnyśmy skontaktować się z lekarzem weterynarii. W przeciwnym razie choroba będzie postępować. Dlatego nie należy zwierzęciu podawać żadnych leków dla ludzi bez konsultacji z lekarzem weterynarii. Należy również unikać kontaktu z innymi kotami, ponieważ ryzyko infekcji jest bardzo wysokie.
Z lektury naszego artykułu „Apteczka pierwszej pomocy dla kota“, dowiesz się, jakie środki powinnyśmy mieć zawsze pod ręką.
Niektóre domowe sposoby mogą pomóc złagodzić objawy kociego kataru. Wydzielinę z oczu można na przykład ostrożnie usunąć szmatką nasączoną solą kuchenną.
Uwaga: Unikajmy stosowania olejków eterycznych (np. eukaliptusowego), ponieważ mogą podrażniać błony śluzowe. W każdym przypadku ważne jest, aby nie leczyć kota na własną rękę wyłącznie domowymi sposobami, ale skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Jeśli koci katar nie będzie odpowiednio leczony, objawy mogą się pogorszyć. Istnieje również ryzyko zainfekowania innych kotów patogenami wywołującymi chorobę.
Przyczyną kociego kataru jest cały szereg różnych bakteryjnych i wirusowych patogenów:
Herpeswirus kotów (FeHV-1) jest czynnikiem wywołującym wirusowe zapalenie nosa i tchawicy u kotów. Wirus, który występuje również u dużych kotów, jest przenoszony poprzez bezpośrednią wymianę wydzieliny z nosa lub oczu. Gdy kot jest zainfekowany, nosi wirusa w swoim organizmie przez całe życie. To, czy zachoruje, zależy jednak od jego stanu odporności. Młode i osłabione koty chorują częściej.
W przeciwieństwie do herpeswirusa, koty zarażają się kaliciwirusem kotów (FCV) nie tylko przez kontakt bezpośredni, ale również przez kontakt pośredni. Dlatego zainfekowane przedmioty i ubrania także odgrywają ważną rolę w jego rozprzestrzenianiu się.
Bakteria Chlamydia felis lubi dołączać do wirusowych patogenów wywołujących koci katar. Chlamydia u kotów zazwyczaj powoduje zapalenie spojówek, czasami ropne, oraz zapalenie oskrzeli.
Bakterie Mycoplasma felis oraz Bordetella bronchispeptica również atakują drogi oddechowe kotów i prowadzą do typowych objawów kociej grypy.
Jeśli choroba okazuje się niegroźnym przeziębieniem, objawy zwykle znikają tak szybko, jak się pojawiły. Jeśli jednak infekcje powtarzają się lub objawy nie ustępują całkowicie, nie należy tego lekceważyć. W zależności od tego, jakie patogeny są zaangażowane w chorobę kota, istnieje również ryzyko jej przewlekłego przebiegu. Jeśli układ odpornościowy kota jest osłabiony, dolegliwość będzie często nawracać.
Jeśli nie dojdzie do powikłań, koci katar jest zazwyczaj nieszkodliwy. Większość kotów wychodzi z niego bez szwanku i może prowadzić normalne życie. Jednak zwierzęta z osłabionym układem odpornościowym i kocięta są bardziej narażone na komplikacje. W szczególności nieleczone infekcje mogą być śmiertelne.
Przy łagodnym przebiegu i wczesnym podjęciu leczenia, koty zwykle wracają do zdrowia w ciągu dwóch do trzech tygodni.
Oprócz ogólnych środków ochronnych i higienicznych, takich jak regularne czyszczenie miejsc karmienia i kuwety kota, należy oczywiście unikać kontaktu z chorymi kotami.
Dostępne są szczepienia ochronne przeciwko niektórym patogenom, wywołującym koci katar, które podawane są według następującego schematu:
W zależności od typu szczepionki, szczepienie jest następnie odnawiane co roku lub co trzy lata.
Szczepienia tylko częściowo zapobiegają zakażeniu, ale gwarantują brak ciężkiego przebiegu choroby.
Przed szczepieniem zawsze konieczne jest ogólne badanie zwierzęcia. Na koszt szczepienia składa się więc nie tylko cena samego preparatu, ale również badania wstępnego. W zależności od kliniki należy jednak liczyć się z wydatkiem od około 60 do nawet 150 złotych.
Czy istnieje piękniejszy odgłos niż mruczenie kota? Dla jego oddanego opiekuna zapewne nie. Koty mruczą, kiedy czują się dobrze – i to uczucie przenoszą również na swojego człowieka. Jednak koty mruczą także z innych powodów, na przykład, kiedy coś je boli lub odczuwają stres. Dlaczego koty mruczą i w jaki sposób produkują ten ciągły, motoryczny dźwięk?
