W przypadku alergii na czynniki środowiskowe, jedynym leczeniem przyczynowym jest tak zwana immunoterapia swoista, znana lepiej pod pojęciem odczulania.
Jak przebiega odczulanie u psa?
Psu podaje się roztwór przygotowany przez specjalistyczne laboratorium, który zawiera dokładnie te alergeny, na które uczulone jest zwierzę. Układ odpornościowy psa ma za zadanie z powrotem przyzwyczaić się do nich, tym samym zapobiegając nadreaktywności.
Na początkowym etapie, pies będzie otrzymywał coraz większe dawki i stężenia roztworu, a podczas dalszej terapii podtrzymującej, weterynarz będzie podawał go psu jeszcze raz lub dwa razy w miesiącu.
Leczenie podtrzymujące powinno trwać co najmniej dwa do trzech lat, ale tak naprawdę zaleca się kontynuowanie go przez całe życie zwierzęcia, aby zapobiec nawrotom alergii.
Na marginesie: Immunoterapia ma na celu złagodzenie reakcji alergicznej na czynniki środowiskowe, nie jej całkowite wyeliminowanie.
Czynniki wpływające na powodzenie lub niepowodzenie terapii
Na każdym etapie immunoterapii, na jej powodzenie i przebieg mogą mieć wpływ inne czynniki środowiskowe. Na skutek stresu, infekcji pasożytniczej lub zmiany diety, objawy alergii mogą się ponownie nasilić.
Dlatego w przypadku atopowego zapalenia skóry u psa tak ważna jest współpraca właściciela czworonoga z weterynarzem. Ponadto, właściciel psa musi zadbać o odpowiednie warunki, w których przebywa zwierzę, eliminując te czynniki, które mogłyby wpłynąć na zaostrzenie objawów.
Zalety i szanse powodzenia immunoterapii
Ogromną zaletą immunoterapii są znikome skutki uboczne w porównaniu do leczenia farmakologicznego. Z drugiej strony, immunoterapia jest kosztowna i czasochłonna, dlatego przed jej rozpoczęciem należy dokładnie przeanalizować bilans zysków i strat.
Dla psów, które mają objawy alergii przez cały rok, odczulanie jest szansą na spokojne życie. Z kolei dla psów, które objawy alergii mają tylko cztery miesiące w roku, zaleca się raczej terapię farmakologiczną.
Rokowania
Około siedemdziesiąt procent odczulanych psów odczuwa zmniejszenie objawów klinicznych o ponad połowę. Całkowite pozbycie się objawów lub brak konieczności dalszego leczenia występuje rzadko, ale zdarza się. U około dwudziestu procent psów terapia nie przynosi pożądanych rezultatów.