Ciąża urojona u suczki

Objawy: Objawy ciąży urojonej u suczki

Objawy ciąży urojonej są bardzo zróżnicowane od przypadku do przypadku. Występują już od trzech do dwunastu tygodni po rui i mogą utrzymywać się przez kilka tygodni. Niektóre suczki nie wykazują symptomów wcale, inne sprawią wrażenie nieco zmęczonych i powolniejszych niż zazwyczaj.

U wielu suczek gruczoły mlekowe są nabrzmiałe, co związane jest z rozpoczęciem laktacji. U niektórych suczek ciąża urojona wpływa na ich zachowanie: Budują sobie gniazda i stają się natrętne z umizgami. Zabawki lub inne przedmioty, na przykład pantofle, suczka może uznać za swoje szczenięta i będzie się o nie „troszczyć”, z reguły zabierając je do swojego legowiska. Suczka broni swoich „szczeniąt” i może przy tym wykazywać agresywne zachowanie wobec swojego opiekuna. Inne suczki z kolei są zrezygnowane i tracą apetyt.

Diagnoza: Jak diagnozuje się ciążę urojoną u suczki?

Odniesienie czasowe do cieczki, typowe objawy, zmiany w zachowaniu, o których donosi opiekun, a także badania kliniczne przeprowadzone przez lekarza weterynarii stanowią punkty wyjściowe do diagnozy ciąży urojonej. Najczęściej w takim wypadku sutki suczki są powiększone, zdarza się też, że gruczoły mleczne produkują mleko.

Lekarz weterynarii może stwierdzić ponadto za pomocą badania rentgenowskiego lub ultrasonograficznego, czy suczka faktycznie jest szczenna. Inną możliwością jest oznaczenie stężenia relaksyny we krwi. Jeśli suczka będzie rzeczywiście szczenna, hormon ten będzie można wykryć w jej krwi od około 21 dnia. Jeśli natomiast będzie w ciąży urojonej, relaksyna nie będzie obecna.

© Przemyslaw Iciak / stock.adobe.com

Leczenie: Jak leczy się ciążę urojoną u suczki?

W zależności od charakterystyki ciąży urojonej leczenie może być konieczne bądź też nie, a wizyta u lekarza weterynarii jest niezbędna jedynie w ciężkich przypadkach. Jeśli zmiany w zachowaniu suczki są nieznaczne, często wystarcza zajęcie jej czymś i wspieranie jej. Należy zabrać jej zabawki i inne zaanektowane przez nią przedmioty i częściej wyprowadzać na spacery.

Suczka nie powinna oblizywać swoich nabrzmiałych sutków, ponieważ pobudza to produkcję mleka. Jeśli nie udaje Ci się odwieść jej od tego, odwracając czymś innym uwagę, możesz założyć jej kołnierz ochronny. Nie próbuj samodzielnie robić niczego, nie smaruj stuków maściami ochładzającymi, nie odciągaj mleka, nie przykładaj opatrunków chłodzących itd. Takie zabiegi pobudzają bowiem wydzielanie mleka.

W przypadku znaczących zmian w zachowaniu, na przykład agresji lub przy bardzo nabrzmiałych sutkach, które przeszkadzają suczce, leczenie jest konieczne. Lekarz weterynarii włącza lekarstwa, które hamują produkcję prolaktyny i tym samym redukują występujące symptomy. Preparaty te powinny być stosowane jeszcze przez dwa kolejne dni po zniknięciu objawów, by zminimalizować ryzyko nawrotu.

Zapobieganie: Jak zapobiec wystąpieniu ciąży urojonej?

Jeśli raz stwierdzi się u suczki przypadek cieczki urojonej z silniejszymi objawami, często trzeba się liczyć z powtarzaniem się tej przypadłości. W takim przypadku można rozważyć kastrację. Nie powinna być ona jednak przeprowadzona w czasie trwania ciąży urojonej, a w okresie bezrujowym.

Po kastracji ciąże urojone powinny ustąpić. W naprawdę ciężkich przypadkach zdecydowanie zaleca się zabieg kastracji jako środek zaradczy, ale o tym powinien zadecydować lekarz weterynarii.

Przyczyny: Jak dochodzi do ciąży urojonej u suczki?

Podczas gdy odpowiedni poziom progesteronu po pokryciu suczki odpowiedzialny jest za utrzymanie ciąży, w przypadku braku zapłodnienia po rui  zwykle spada. Ponieważ krótko przed narodzinami szczeniąt poziom progesteronu również spada, organizm może uznać, że poród miał miejsce, co powoduje wzrost poziomu prolaktyny, która odpowiedzialna jest za pobudzanie gruczołów mlecznych do wytwarzania mleka.

Naturalnie nie każda suczka po cieczce będzie miała urojoną ciążę. Lekarze weterynarii wychodzą z założenia, że szybki spadek progesteronu wraz z powstającą za sprawą tego wysoką koncentracją prolaktyny może wywołać ciążę urojoną. Suczki reagują różnie na zmiany koncentracji prolaktyny. U niektórych wystarcza nieznaczny jej wzrost, inne wymagają bardzo wysokich jej wartości, by uroić sobie ciążę.