Ciąża urojona u suczki

Ciąża urojona u niewykastrowanych suczek to stan, który może wystąpić kilka tygodni po cieczce. Podczas ciąży urojonej suczka zachowuje się tak, jakby była ciężarna bądź miała szczeniaki, mimo iż nie została pokryta.

Przyczyny występowania ciąży urojonej

Poziom progesteronu w czasie ciąży wzrasta i utrzymuje się na podwyższonym znacznie poziomie, po cieczce natomiast zwykle spada. Spadek poziomu progesteronu powoduje wzrost poziomu prolaktyny w organizmie suczki, co czasami przekazuje mu informację o odbytym porodzie. Hormon o nazwie prolaktyna odpowiedzialny jest za pobudzanie gruczołów mlecznych do wytwarzania mleka. Nie każda naturalnie suczka po cieczce będzie miała urojoną ciążę. Można wyjść z założenia, że szybki spadek progesteronu wraz z powstającą za sprawą tego wysoką koncentracją prolaktyny może wywołać ciążę urojoną. Suczki reagują różnie na zmiany koncentracji prolaktyny. U niektórych wystarcza nieznaczny jej wzrost, inne wymagają bardzo wysokich jej wartości, by uroić sobie ciążę.

Objawy

Objawy ciąży urojonej są bardzo zróżnicowane od przypadku do przypadku. Występują już od trzech do dwunastu tygodni po rui i mogą utrzymywać się przez kilka tygodni. Niektóre suczki nie wykazują symptomów wcale, inne sprawią wrażenie nieco zmęczonych i powolniejszych niż zazwyczaj. U wielu suczek sutki są nabrzmiałe, co związane jest z rozpoczęciem laktacji. Niektóre budują sobie gniazda i stają się natrętne z umizgami. Zabawki lub inne przedmioty, na przykład pantofle, suczka może uznać za swoje szczenięta i będzie się o nie „troszczyć”, z reguły zabierając je do swojego legowiska. Suczka broni swoich „szczeniąt”, może przy tym wykazywać agresywne zachowanie. Inne suczki z kolei są zrezygnowane i tracą apetyt.

Diagnoza ciąży urojonej

Odniesienie czasowe do cieczki, typowe objawy, zmiany w zachowaniu, o których donosi właściciel, a także badania kliniczne przeprowadzone przez weterynarza dają punkty wyjściowe do diagnozy ciąży urojonej. Najczęściej sutki suczki są powiększone, zdarza się też, że gruczoły mleczne produkują mleko. Weterynarz może stwierdzić ponadto za pomocą badania rentgenowskiego lub ultrasonograficznego, czy suczka faktycznie jest szczenna.

Leczenie ciąży urojonej

W zależności od charakterystyki ciąży urojonej leczenie może być konieczne bądź też nie. Wizyta u lekarza weterynarii jest konieczna jedynie w ciężkich przypadkach. W przypadku nieznacznych zmian w zachowaniu wystarcza często zajęcie czymś suczki i wspieranie jej. Należy zabrać jej zabawki i inne zaanektowane przez nią przedmioty i częściej wyprowadzać na spacery. Suczka nie powinna oblizywać swoich nabrzmiałych sutków, ponieważ pobudza to produkcję mleka. Jeśli nie udaje Ci się odwieść jej od tego, odwracając czymś innym uwagę, możesz założyć jej kaftan. Czasami nieodzowne jest założenie specjalnego kołnierza. Nie próbuj samodzielnie robić niczego, nie smaruj stuków maściami ochładzającymi, nie odciągaj mleka, nie przykładaj opatrunków chłodzących itd. Takie zabiegi pobudzają właśnie wydzielanie mleka. W przypadku znaczących zmian w zachowaniu, na przykład agresji, lub przy bardzo nabrzmiałych sutkach, które przeszkadzają suczce, leczenie jest konieczne. Weterynarz włącza lekarstwa, które hamują produkcję prolaktyny i tym samym redukują symptomy. Preparaty te powinny być stosowane jeszcze przez dwa kolejne dni po zniknięciu objawów, by zminimalizować ryzyko nawrotu.

Zapobieganie ciąży urojonej

Jeśli raz stwierdzi się u suczki przypadek cieczki urojonej z mocniejszymi symptomami, często trzeba się liczyć z powtarzaniem się tej przypadłości. W takim przypadkach można rozważyć kastrację suczki. Nie powinna być ona jednak przeprowadzona w czasie trwania ciąży urojonej, a w okresie nieczynności płciowej między cyklami rujowymi. Po kastracji ciąże urojone powinny ustąpić. W naprawdę ciężkich przypadkach zdecydowanie zaleca się zabieg kastracji jako środek zaradczy. Najlepiej poradź się swojego lekarza weterynarii.