Charakter: Natura Podenco andaluzyjskiego
Podenco andaluzyjski (w skrócie „podi”) kocha swojego opiekuna i jest mu zawsze wierny. Ponadto jest to pies bardzo żywy, uważny, niezwykle inteligentny, a przy tym spokojny. Chce być bezwzględnie wspierany, jest bardzo chętny do nauki i – pod warunkiem odpowiedniego szkolenia dla psów – jest posłuszny swojemu opiekunowi.
Jednak Podi andaluzyjski przy spotkaniu z obcymi jest bardzo powściągliwy, a zwłaszcza na początku podchodzi do nich z dużą dozą nieufności. Z tego powodu w przeszłości był również wykorzystywany jako pies stróżujący, z wielkim oddaniem chroniący dom i podwórze.
Entuzjastyczny i niezależny myśliwy
Mimo, że Podenco andaluzyjski jest związany z opiekunem i lubi być posłuszny, jego silny węch i instynkt łowiecki niejednokrotnie przeszkadzają mu w swobodnym bieganiu. Ponieważ ta rasa psów była i nadal jest hodowana do polowań – zwłaszcza na króliki.
Czynność tę wykonuje w sposób jak najbardziej samodzielny: Podenco andaluzyjski lokalizuje ofiarę, podkrada się, pędzi, chwyta, zabija i w końcu przynosi ją z powrotem do myśliwego. Z drugiej strony, bezpośrednia praca z ludźmi nie była głównym celem hodowli.
Ta rasa psów ma bardzo wyraźne zachowania myśliwskie i dlatego nadaje się do szkolenia tylko warunkowo. Jeśli Podenco andaluzyjski nie jest wykorzystywany jako pies myśliwski, zaleca się szkolenie przeciw-myśliwskie.
Czy Podenco andaluzyjski jest uparty?
Mówi się, że ten żywiołowy Hiszpan ma w sobie pewien upór i niechęć do współpracy z ludźmi. Podenco andaluzyjski faktycznie jest psem bardzo niezależnym, co odpowiada jego pierwotnym założeniom hodowlanym.
Nie oznacza to jednak, że jest on automatycznie szczególnie uparty. Ta rasa psów wymaga raczej miłości i konsekwentnego szkolenia, i to już od wieku szczenięcego. W tym kontekście równie ważne jest, aby zapewnić mu wystarczającą ilość zajęcia, bo nawet bardziej niż w przypadku innych ras psów, Podi z południowej Hiszpanii bezwzględnie wymaga ćwiczeń nie tylko fizycznych, ale i umysłowych. Samo nauczenie go kilku sztuczek nie wystarczy. Potrzebuje regularnych wyzwań, takich jak na przykład tropienie.
