Kot himalajski (Himalayan)

Kot himalajski to rasa wywodząca się z Anglii, będąca wynikiem skrzyżowania kotów syjamskich i perskich. Charakterystyczne punktowe znamiona na pyszczku przyniosły mu również przydomek „persa w masce”. Czasem można spotkać się także z nazwą „pers z kolorowymi punktami”. Niektórzy określają kota himalajskiego jako odrębną rasę. Inni uważają go raczej za odmianę kota perskiego. 

Historia 

W latach 20. XX wieku hodowczyni kotów Virginia Cobb i naukowiec z Harvard Medical School, dr Clyde Keeler, stworzyli podstawy nowego programu hodowlanego. W tym czasie dr Clyde Keeler prowadził badania nad genem odpowiedzialnym za barwne punkty u kotów. 

Celem hodowczyni i naukowca było stworzenie kota o umaszczeniu perskim, a jednocześnie o niebieskich oczach i oznaczeniach kota syjamskiego. Tak właśnie narodził się kot himalajski. 

Wygląd 

Kot himalajski jest średniej lub dużej wielkości, jego ciało jest krótkie – co określa się mianem „cobby”. Nogi himalayana są krótkie i krępe, a struktura kości dość mocna. Kot himalajski jest raczej krępej budowy ciała. Ma krępą budowę nóg, szeroką klatkę piersiową i szeroki grzbiet. Waga kocurów tej rasy wynosi do 10 kg, kotek do 8 kg. 

Głowa kota himalajskiego ma okrągły kształt. Jego charakterystyczny punktowany nos jest krótki i krępy. Uszy są dość małe i okrągłe. Okrągłe oczy są duże i szeroko rozstawione. Są one zawsze niebieskie i połyskujące. 

Sierść kota himalajskiego jest długa, o bardzo jedwabistej strukturze, z gęstym podszerstkiem. Kot himalajski występuje w umaszczeniach seal tortie, seal point i blue point. Jego ogon jest mocny i krzaczasty. Jest w równowadze z resztą ciała. Kot himalajski ma długą sierść kota perskiego – i bardzo unikatowe „punkty” wokół twarzy, uszu, łap i ogona, tak jak kot syjamski. 

Kota himalajskiego można spotkać w tradycyjnym i ekstremalnym „looku”. 

Kot himalajski – charakter 

„Kot perski w przebraniu syjamskiego” – tak fani kotów himalajskich często nazywają te kocie futrzaste stworzenia z szerokimi nosami. Kot himalajski jest zaliczany do standardu kota perskiego. Przypomina jednak raczej swoją naturą kota syjamskiego. Charaktery obu ras kotów, z których został wyhodowany kot himalajski, są bardzo różne. Część syjamska przejawia się w ich żywym charakterze, łagodna i przytulna strona wskazuje na osobowość kota perskiego. 

Kot himalajski najchętniej obdarza uczuciem ludzi, którym ufa i których szczególnie polubił. Jest trochę wybiórczy w tym, kogo obdarza swoją miłością. Jednak do osób, które zdobyły jego serce, lubi się szczególnie mocno przytulać. W zasadzie ten futrzak jest bardzo przywiązany do swojego ukochanego człowieka. Pamiętaj, aby zapewnić swojemu kotu himalajskiemu dużo aktywności dzięki różnorodnym zabawkom dla kotów. Wrażliwy kot himalajski nie czuje się dobrze w hałaśliwym otoczeniu lub w domach, gdzie jest zbyt dużo ludzi. Jego natura bardziej pasuje do spokojnego otoczenia.

Pielęgnacja i warunki utrzymania 

Długa sierść kota himalajskiego powinna być codziennie pielęgnowana za pomocą miękkiej szczotki, aby zachowała atrakcyjny wygląd. Taki rytuał wzmacnia również więź między Tobą a Twoim futrzanym przyjacielem. Sierść, która wywodzi się od kota perskiego, poza tym szybko się plącze i ma tendencję do tworzenia kołtunów. 

Powinieneś także regularnie kąpać swojego himalajczyka. Czyść regularnie pyszczek kota, by zachować ładny wygląd i pozbyć się bakterii. Z powodu długiej sierści resztki szybko wplątują się między opuszki. Jeśli to możliwe, należy je również delikatnie oczyścić. 

Kot himalajski może być również podatny na przyrost masy ciała. Dlatego należy świadomie zarządzać jego dietą i kontrolować wagę. Niestety, kot himalajski jest stosunkowo podatny na różne choroby, między innymi choroby układu oddechowego. W rezultacie nieprofesjonalnej hodowli, nos kota himalajskiego może być nawet tak niski, że będzie on cierpiał na niewydolność oddechową. Obrońcy praw zwierząt często wyrażają uzasadnione obawy w związku z powstawaniem pseudohodowli tej rasy.

Kot himalajski – żywienie 

Karmiąc himalajczyka, należy pamiętać o jego skłonności do przyrostu masy ciała. Poza tym, stosuje się u nich te same zalecenia żywieniowe, co u innych kotów rasowych i nierasowych. Można stosować następujące metody żywieniowe: 

BARF – niektórzy eksperci nazywają tę metodę najbardziej odpowiednią dla gatunku formą żywienia, ponieważ jest najbliższa diecie kota żyjącego w naturze. Również tu największy udział w pokarmie ma surowe mięso. Bardzo mała część składa się ze zboża, które kot spożywa, na przykład, poprzez zawartość żołądka myszy.

Karma mokra ma tę zaletę, że zawartość wilgoci w tego rodzaju karmie wynosi około 80%. To bardzo sprzyjająca cecha, ponieważ koty zazwyczaj nie spożywają dużo płynów. Dzięki mokrej karmie zapewnione jest wystarczające spożycie płynów. Ze względu na ryzyko wystąpienia alergii lub nadwrażliwości, karma nie powinna zawierać zbędnych składników chemicznych. Inne wypełniacze, produkty uboczne lub konserwanty również mogą zaszkodzić kotu. Jeśli karma jest wysokiej jakości, może to również przynieść nieoczekiwaną korzyść w postaci zmniejszonego odoru odchodów kota. Przy zakupie mokrej karmy należy upewnić się, że korzystamy tylko z produktów wysokiej jakości. Nie muszą być one droższe od tych o niższej jakości. Informacji na ten temat dostarczą wyniki testów przeprowadzonych przez uznane instytuty. Karma o wysokiej jakości zawiera dużą ilość pełnowartościowych białek i jest lekkostrawna dla żołądka kota. Powinna dostarczać energię, jednak bez wspierania przyrostu masy ciała. 

Karma sucha ma swoich krytyków, ale także wielu zwolenników. Niektórzy eksperci od kotów karmią swoje zwierzęta wyłącznie suchą karmą. Karma sucha ma tę zaletę, że jest bardzo „wygodna” dla ludzkiego współlokatora: W przeciwieństwie do mokrej karmy nie zaczyna wydzielać negatywnego zapachu, nawet jeśli jest pozostawiona na dłuższy czas. Przy karmieniu suchą karmą, zwłaszcza jeśli kot jest karmiony wyłącznie w ten sposób, należy zwrócić uwagę na to, czy kot pije wystarczającą ilość płynów. Można to zapewnić, umieszczając fontanny lub miski z piciem w innym miejscu niż miejsce karmienia. W swoim naturalnym środowisku kot również spożywa pokarm stały i wodę w miejscach oddalonych od siebie. 

Jak znaleźć odpowiedniego hodowcę? 

Poważnych hodowców zawsze można rozpoznać po pewnych cechach. Na przykład, ich kocięta są zintegrowane z domem i życiem rodzinnym hodowcy. Dzięki temu kocięta są zaznajomione z typowymi odgłosami domowymi, takimi jak odgłosy odkurzacza i innych głośnych urządzeń, kiedy przeprowadzają się do Twojego domu. W przeciwnym razie małe kocięta mogłyby być dość przerażone w obliczu takich – według ich percepcji – potworów, które naturalnie nie występują w kociej przyrodzie. 

Wielu hodowców posiada oddzielny pokój dla kotów, gdzie kociaki mogą się wyładować na drapakach i ściankach wspinaczkowych. Ponadto, hodowca powinien być członkiem uznanego związku hodowlanego, w którym hodowcy wspierają się nawzajem. Godny zaufania hodowca kotów jest jednocześnie doradcą i jest również zainteresowany dalszym losem kociąt dorastających wcześniej u niego. W związku z tym chętnie i kompetentnie odpowie na wszystkie pytania dotyczące Waszego kota himalajskiego. Zapytaj hodowcę również o rodziców swoich kociąt. Dobrzy hodowcy kotów są ekspertami w dziedzinie genetyki i wiedzą, które koty nie powinny być krzyżowane pod żadnym pozorem. 

Higiena jest bardzo ważnym czynnikiem do uwzględnienia przy wyborze hodowli. Godnego zaufania hodowcę można rozpoznać również po tym, że miski i kuwety są w idealnym stanie. Same koty powinny być czyste i zadbane. Większość dobrych hodowców specjalizuje się w jednej lub dwóch rasach, ponieważ hodowla kotów wymaga dużej wiedzy specjalistycznej. Bardzo ważne jest również, aby kocięta z renomowanej hodowli nie były oddawane do nowego domu przed ukończeniem 12 tygodnia życia i aby nie były raczej oddawane pojedynczo, ale razem z jednym osobnikiem z rodzeństwa. Dobry hodowca sporządzi z Tobą umowę kupna-sprzedaży. Reguluje ona między innymi to, jak postępować w przypadku pojawienia się nieoczekiwanych problemów z kociakiem. Hodowca udzieli Ci również wskazówek, jak karmić nowego pupila i jakich warunków utrzymania potrzebuje. Cennym doradcą w wyborze odpowiedniego hodowcy jest również Twoja intuicja. 

To, czy wybierzesz kota ze schroniska, czy z renomowanej hodowli, zależy wyłącznie od Ciebie.