© Atsushi / stock.adobe.com
Australijski mist to jedyna rasa kota pochodząca z kontynentu australijskiego. Wyhodowana została ona z kotów burmańskich, abisyńskich i krótkowłosych kotów domowych. Ta przyjacielska rasa o łagodnym usposobieniu nadaje się doskonale na rodzinnego pupila i kota niewychodzącego. Swoją nazwę (ang. mist — mgiełka) zawdzięcza niezwykłemu umaszczeniu, które wygląda tak, jakby kota pokrywała delikatna mgiełka.
Stojąc przed wyborem, czy wyjść na zewnątrz i pogonić za zdobyczą, czy zostać w domu ze swoim ulubionym człowiekiem, mist australijski wybierze zawsze to drugie. Tak przynajmniej o kotach tej australijskiej rasy zwykło się uważać. Faktycznie, przyjacielski wobec ludzi czworonóg nadaje się doskonale do trzymania w mieszkaniu, a ścisły kontakt z ludzką rodziną oraz innymi jej pupilami jest dla niego niezmiernie ważny — do tego stopnia, że bez żalu odda swobodę wychodzenia na zewnątrz. Nie oznacza to jednak w żadnym wypadku, że mist australijski będzie całymi dniami wylegiwał się w swoim legowisku — wręcz przeciwnie. Muskularnie zbudowany kot rasy mist australijski jest bardzo aktywny fizycznie i chętny do zabaw i psot. Jeśli trzymany jest jako kot niewychodzący, koniecznie należy zapewnić mu wysokie i rozłożyste drapaki, inne zabawki dla kotów oraz wystarczającą ilość przestrzeni do harców.
Żywiołowy i ciekawski mist australijski potrzebuje na pewno sporej przestrzeni do zabaw i odkrywania. Nawet w podeszłym wieku, gdy staje się nieco spokojniejszy, zachowuje swoją dziecinną, rozbrykaną naturę. Kot australijski mist uwielbia zabawy w odkrywcę — spenetruje każdy kącik i dziurę, kocha biegać i wspinać się, docenia zabawki. W rodzinie z dziećmi odnajduje się doskonale, to nie znaczy jednak, że nie będzie czuł się dobrze w domu samotnych seniorów czy bezdzietnej pary. Dzięki przyjaznej i nieskomplikowanej osobowości łatwo przystosowuje się do otoczenia i po naturalnej fazie oswajania świetnie radzi sobie w różnych miejscach i sytuacjach. Samotność natomiast znosi znacznie gorzej — do przebywania w samotności mist australijski jest zdecydowanie zbyt towarzyski. Jeśli właściciela tej rasy często nie ma w domu, powinien zapewnić pupilowi towarzystwo jego krewniaka — niekoniecznie tylko jednego. Zabawa z innymi kotami odpowiada australijskim mist tak samo jak przebywanie z ulubionymi ludźmi, ich obecność na pewno sprawi, że nie będzie mu się nudziło i nie będzie czuł się opuszczony.
Żywiołowy charakter idealnie zgrywa się z wyglądem kota australijski mist. Uważnie i oczekująco rozgląda się swoimi dużymi oczami. Jego muskularne ciało i szeroka klatka piersiowa oraz atletyczne kończyny zdają się być zawsze gotowe na zabawę. Średniej wielkości mist australijski waży os 3 do 6 kg, przy czym kocury są zwykle nieco większe i cięższe od kotek.
Mist australijski ma szeroką, okrągłą głowę o dużych poduszeczkach na wibrysy i pokaźnym podbródku. Za sprawą szeroko rozstawionych, średniej wielkości uszu, delikatnie pochylonych do przodu i zbiegających się w zaokrąglony szpic, mist przypomina nieco ocelota.
Najbardziej charakterystyczną cechą mista jest jego jedwabiście połyskujące futerko, które składa się z trzech płaszczyzn barwnych: 1. barwy podstawowej, 2. delikatnego, trochę ciemniejszego wzoru i 3. tak zwanego „zamglonego płaszczyka”, który nieco rozmywa znajdujący pod nim wzór. Stąd jego nazwa, którą przetłumaczyć można jako „australijska mgła”.
Dozwolone są następujące umaszczenia mista:
Do 1998 roku rasę nazywano „spotted mist” czyli „nakrapiana mgła”. Wraz z przyłączeniem do standardu rasy znakowania marmurkowego nazwę zmieniono na „australijską mgłę”.
Wyjątkowy wygląd i zrównoważone usposobienie mista w żadnym wypadku nie wykształciły się przypadkowo. Australijska miłośniczka kotów i hodowca zarazem dr Truda Straede w roku 1976 rozpoczęła krzyżowanie kota burmskiego, abisyńskiego i domowego kota krótkowłosego, mając przed oczami konkretny cel: Stworzenie krótkowłosej, nakrapianej rasy kota o spokojnym charakterze, która nadawałaby się do życia w mieszkaniu. Straede próbowała osiągnąć swój cel za pomocą kotów rasy burmański, abisyński i nakrapianego kota domowego krótkowłosego. Cechy każdego z tych kotów można w rasie australijski mist: pociąg do ludzi i budowa ciała burmy, temperament i nakrapiane znakowanie abisyna oraz pręgowanie kota domowego.
Celowe skrzyżowanie ras w proporcjach 50% burmskiego plus 25% abisyna i 25% nakrapianego kota domowego dało pożądany efekt. 10 lat później, w roku 1986, w Australii uznano oficjalnie nową rasę „Spotted Mist”.
Hodowla tej stosunkowo młodej rasy kota do dziś skoncentrowana jest głównie w Australii i Nowej Zelandii. Wprawdzie mist australijski robi powoli coraz większą furorę również na kontynencie europejskim i amerykańskim, jednak nie powstają tam jeszcze związki hodowlane ani hodowle. Znaleźć rodowodowego mista poza Australią jest wobec tego niełatwo. Najszybciej znajdzie się egzemplarze w Wielkiej Brytanii, jednak również tam będą to raczej koty sprowadzone z australijskich hodowli.
W przeciwieństwie do niektórych nadmiernie rozmnażanych ras mist nie cierpi na żadne choroby specyficzne dla rasy. Rasa uchodzi za bardzo zdrową i silną. Długość życia do lat 15 nie jest w przypadku tych kotów rzadkością. Mimo iż choroby typowe nie występują, nie można wykluczyć schorzeń górnych dróg oddechowych czy bakteryjnych infekcji jelit. W przypadku kotów wychodzących istnieje także wzmożone ryzyko inwazji pasożytów. Konieczne są również szczepienia na najbardziej powszechne u kotów choroby. Tę kwestię najlepiej omówić z zaufanym lekarzem weterynarii.
Nie tylko szczepienia i kontrole weterynaryjne służą zdrowiu kota, ale także prawidłowa pielęgnacja i zbilansowana, dostosowana do potrzeb zwierzęcia dieta. Przy odrobinie wiedzy i doświadczenia nie musi być to wcale sprawa trudna i czasochłonna. Pielęgnacja sierści krótkowłosego Australijczyka na szczęście właściwie załatwia się sama. Od czasu do czasu należy jedynie pozbyć się z futerka luźnej sierści za pomocą specjalnej rękawicy czy miękkiej szczotki.
Dla dobrego zdrowia i samopoczucia kota niezmiernie ważne jest dostosowane i zbilansowane odżywianie. Wysokiej jakości mokra karma dla kota, która zawiera dużo mięsa, to dla mista australijskiego dobry wybór. Konieczna jest rezygnacja z dużej ilości zbóż i węglowodanów , ponieważ koty nie są w stanie ich optymalnie trawić. Nigdy nie dawaj pupilowi ludzkiego jedzenia. Jest ono zwykle dla kotów za tłuste i za mocno doprawione.
Pamiętaj o regularnych kontrolach weterynaryjnych. Koty często długo ukrywają dolegliwości, znosząc je w milczeniu i po długim czasie dopiero pozwalają sobie na zmianę zachowania z nimi związaną. By mieć pewność, że Twój australijski mist jest zdrowy, regularnie powinien być kompleksowo badany przez specjalistę.
Mist australijski jest pod wieloma względami łatwy w pielęgnacji — w odniesieniu do sierści, odżywiania i wymogów utrzymania. Nie potrzebuje on ani dużego ogrodu, ani kilkugodzinnych wybiegów. Kota tej rasy z powodzeniem można trzymać wyłącznie w mieszkaniu, jednak warunkiem koniecznym do spełniania jest obecność opiekuna i zaangażowanie kota w zabawy, najlepiej z drugim kotem. Australijski mist to nadzwyczaj społeczna i towarzyska rasa kota, która potrzebuje kontaktu z innymi zwierzętami i kontaktu z ludźmi.
Mist australijski bez wątpienia jest kotem nieskomplikowanym i przyjaznym, który dostosuje się do każdego trybu i warunków życia. Jednak najbardziej odpowiadać mu będzie oczywiście taki opiekun, który z chęcią poświęci dużo czasu na zabawę i pieszczoty z pupilem. Bez wątpienia ucieszy go także obecność drugiego kota, z którym również będzie mógł się bawić i odkrywać. Misty są wprawdzie pieszczochami, ale nie mają w sobie nic z typowych kanapowców. To ciekawskie koty, które lubią odkrywać nowe rzeczy, dlatego potrzebują różnego rodzaju zabawek i drapaków. Jest to szczególnie ważne dla wszystkich kotów, które spędzają czas przede wszystkim lub cały czas w domu. Naturalnie możesz przyzwyczaić swojego mista także do codziennych spacerów.
Ufny, przyjazny kot o uroczym wyglądzie, do tego nadający się do trzymania w mieszkaniu, znajduje bez wątpienia wielu fanów. Jeśli chcesz rodowodowego osobnika tej rasy, pozostaje Ci podróż do Australii lub Nowej Zelandii. Niemniej jednak wzrastająca popularność mista pozwala domniemywać, że niebawem hodowle pojawią się również na kontynencie europejskim. Tymczasem może będziesz mieć szczęście i znajdziesz kota, który „częściowo” jest mistem australijskim. Porozmawiaj ze związkami hodowlanymi i poszukaj w schroniskach dla zwierząt — byś może tam znajdziesz kota, który będzie odpowiadał Twoim wyobrażeniom.
