Wnętrostwo u psów This article is verified by a vet

Artykuł napisany przez Franziska G., Weterynarz
Pies z wnętrostwem u lekarza weterynarii

Regularnie badaj swojego szczeniaka, aby wykryć wnętrostwo możliwie jak najwcześniej.

Szacuje się, że niepełne zstąpienie jąder, zwane wnętrostwem, dotyka od jednego do siedmiu procent wszystkich czworonogów. Z lektury poniższego artykułu dowiesz się, czy wnętrostwo u psów jest niebezpieczne i jak można je leczyć.

Czym jest wnętrostwo u psów?

Terminem tym określa się niezastąpione lub przemieszczone jądra i mamy z nim do czynienia, gdy jądra nie są wyczuwalne w mosznie po ukończeniu przez psa ósmego tygodnia życia.

Psy cierpiące na wnętrostwo są bardziej narażone na zachorowanie na złośliwe nowotwory jąder.

Ponadto, może u nich wystąpić bolesny skręt jąder, który jest nagłym przypadkiem weterynaryjnym.

Jednostronne i obustronne

Jądra mogą zstępować nieprawidłowo po jednej lub po obu stronach – mówimy wówczas o jednostronnym lub obustronnym niezstąpieniu jąder.

Jeśli jedno lub oba jądra nie są wyczuwalne w mosznie u ośmiotygodniowego pieska, z dużym prawdopodobieństwem będzie to oznaczało wnętrostwo. Ponieważ temperatura ciała jest wyższa niż temperatura w worku mosznowym, jądra, które nie zstąpiły do niego całkowicie są na ogół mniejsze.

Wiele psów, u których występuje wnętrostwo wytwarza zbyt dużą ilość estrogenów. Ten tak zwany hiperestrogenizm może prowadzić do zmian skórnych lub zaburzeń behawioralnych, takich jak agresywność czy bojaźliwość.

Co się stanie w przypadku skrętu jąder?

Ponieważ w przypadku wnętrostwa jądra nie są mocno przytwierdzone, istnieje ryzyko ich skrętu – jest bardzo bolesny i objawia się silnym niepokojem lub nawet paniką zwierzęcia. Skręt jąder jest absolutnym stanem ostrym i wymaga natychmiastowej pomocy weterynaryjnej.

Kiedy konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii?

Konsultację ze specjalistą zaleca się zawsze w przypadku zauważenia niepokojących objawów u czworonoga.

Szczenięta i młode psy powinny być zawsze regularnie badane przez lekarza weterynarii. Dzięki temu zwiększamy szanse na wczesne rozpoznanie zaburzeń rozwojowych, takich jak wnętrostwo.

Dwa psy na śniegu
Zaburzenia behawioralne, takie jak agresywność czy bojaźliwość mogą być objawami wnętrostwa.

Podczas rozwoju embrionalnego bardzo ważną rolę odgrywa więzadło (gubernaculum testis), znajdujące się pomiędzy jądrami i moszną – tak zwany jądrowód. Stopniowo skracając się, powoduje ściągnięcie jąder do worka mosznowego przez kanał pachwinowy.

Proces ten (descensus testis) powinien zakończyć w 10–14 dni po porodzie. Po około 6 miesiącach zamyka się pierścień wewnętrznego kanału pachwinowego. Jeśli zstępowanie jąder u psa trwa dłużej, po zamknięciu kanału nie jest ono już możliwe i wówczas dochodzi do ich zatrzymania.

Które rasy psów są szczególnie narażone na wnętrostwo?

Dolegliwość ta może w zasadzie wystąpić u każdego psa. Szczególnie często jednak spotykamy się z nią w przypadku małych ras psów takich jak chihuahua, maltańczyk, yorkshire terier i pudel miniaturowy, ale pojawia się także w przypadku większych czworonogów – bokserów czy owczarków niemieckich.

Czy wnętrostwo jest dziedziczne?

Dziedziczenie niezastąpionych jąder jest możliwe, chociaż mechanizm ten nie został jeszcze w pełni wyjaśniony.

W większości przypadków lekarz weterynarii diagnozuje tę przypadłość już podczas wstępnego badania. Ważne jest wówczas określenie położenia jąder, aby móc lepiej dobrać sposób leczenia.

  • Wnętrostwo pachwinowe: Jądra zostają zatrzymane między kanałem pachwinowym a workiem mosznowym. Czasami można je wyczuć podczas badania palpacyjnego. Jest to postać wnętrostwa, która występuje w 90% przypadków.
  • Wnętrostwo brzuszne: Jądra znajdują się w jamie brzusznej. W tym przypadku jąder nie można wyczuć w badaniu palpacyjnym, a jedynie za pomocą ultrasonografu.
  • Ektopia jądra: Czasami może zdarzyć się, że jedno lub rzadziej oba jądra znajdą się w przestrzeni podskórnej, w pobliżu worka mosznowego.

Aby określić położenie jąder, lekarz weterynarii dokładnie zbada psa palpacyjnie i, jeśli to konieczne, wykona badanie obrazowe, takie jak USG.

Pies podczas badania USG
Badanie ultrasonograficzne może pomóc znaleźć niezstąpione jądra w jamie brzusznej.

Leczenie: Jak wygląda leczenie wnętrostwa u psów?

Ponieważ wnętrostwo związane jest z nawet 14-krotnie wyższym ryzykiem zachorowania na nowotwory złośliwe w porównaniu do psów niedotkniętych tą dolegliwością, a niezastąpione jądra mogą ulec skrętowi, wnętrostwo zazwyczaj wymaga leczenia.

Wskazówka: Sposób leczenia dobierany jest indywidualnie do każdego przypadku.

Czy konieczny jest zabieg operacyjny?

W wielu przypadkach warto rozważyć kastrację i usunięcie jąder. Pomoże to nie tylko złagodzić cierpienie psa, ale również pozwoli zapobiec przekazywaniu wnętrostwa na kolejne pokolenia.

Innym rozwiązaniem jest chirurgiczne przeniesienie jąder do worka mosznowego. Technika ta jest stosowana przede wszystkim wówczas, gdy opiekun zwierzęcia nie zgadza się na jego kastrację.

Kiedy należy operować wnętrostwo u psów?

Jeśli u Twojego podopiecznego wystąpił skręt jąder, konieczny jest natychmiastowy zabieg chirurgiczny. U wnętrów kastracja przeprowadzana jest zazwyczaj w okresie pomiędzy początkiem dojrzałości płciowej a ukończeniem drugiego roku życia. Operacja zachowania jąder odbywa się z reguły między trzecim a siódmym miesiącem życia.

Porozmawiaj z lekarzem weterynarii o najlepszym momencie na przeprowadzenie zabiegu – zależy on od wielu indywidualnych czynników.

Czy w leczeniu niezastąpionych jąder u psa możliwa jest terapia hormonalna?

W przypadku wnętrostwa u ludzi hormony są często stosowane. Większość lekarzy weterynarii jednak odradza je w przypadku psów, ponieważ brak kastracji wnętrów wiąże się z pewnym ryzykiem reprodukcyjnym. Psy takie mogą przekazywać tę wadę swojemu potomstwu.

Rokowania: Czy wnętrostwo u psów jest uleczalne?

Przypadłość tę można zazwyczaj leczyć bez większych problemów. Niemniej, dla sukcesu terapeutycznego ważne jest jej wczesne wykrycie i wdrożenie leczenia. Wówczas można uchronić psa przed niebezpiecznymi powikłaniami.


Franziska G., Weterynarz
Profilbild von Tierärztin Franziska Gütgeman mit Hund

Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.


Najczęściej polecane