Gdy pies jest zadowolony, cieszą się również jego opiekunowie. Niektóre czworonogi wydają się czasami dosłownie promienieć z radości – ale czy psy potrafią się śmiać lub uśmiechać? Czy oznacza to, że są szczęśliwe, czy też może za tym uśmiechem kryje się coś zupełnie innego? Czy „śmiech” w wykonaniu psów można porównać do ludzkiego śmiechu? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w poniższym artykule.
© Great Brut Here / stock.adobe.co
Wydaje się, że psy potrafią się śmiać, ale czy śmiech jest w ich przypadku równoznaczny z radością?
Kiedy wracasz z pracy do domu i widzisz swojego psa, zazwyczaj bardzo cieszy się on z Twojego powrotu. Widać to nie tylko na zewnątrz. Psią radość można zmierzyć.
Przeprowadzone badania wykazały wzrost poziomu oksytocyny, czyli tak zwanego hormonu szczęścia, u psów w wyniku pozytywnej interakcji z opiekunami. Ale to nie wszystko: Naukowcy zaobserwowali również wzrost poziomu oksytocyny u opiekunów.
Dowiedz się więcej na temat psiego języka z lektury artykułu w magazynie zooplus.
Istnieje szereg zachowań, wskazujących na to, że Twój pies jest zadowolony. Może on wówczas na przykład machać ogonem lub szukać Twojej bliskości i zachęcać Cię do zabawy.
Otwarty pyszczek, błysk białych zębów, podniesione wargi i zmrużone powieki – uśmiech psa jest bardzo podobny do ludzkiego. Jednak podczas gdy opiekunowie czworonogów zakładają, że ich podopieczni uśmiechają się do nich promiennie, za takim zachowaniem może kryć się coś zupełnie innego.
Trzeba przyznać, że „śmiech” psa może wyglądać całkiem autentycznie. Niemniej nie należy go porównywać do śmiechu człowieka. Psy bowiem w znacznej mierze komunikują się ze sobą za pomocą gestów i mimiki, które wyglądają zupełnie inaczej niż u ludzi.
Czy psy potrafią się głośno śmiać?
Chociaż niektóre czworonogi radośnie szczekają podczas zabawy, nie śmieją się w głos, jak ludzie, na przykład, gdy usłyszą zabawny żart.
Uśmiech może oznaczać, że pies jest szczęśliwy. Jednak może się za nim kryć coś zupełnie innego. Dlatego bardzo ważne jest, aby zawsze zwracać uwagę na całą mowę ciała psa i na tej podstawie interpretować sytuację.
Jeśli pies kładzie po sobie uszy i jednocześnie intensywnie dyszy, oznacza to, że jest zestresowany. Towarzyszy temu zazwyczaj także „zmarszczka stresowa” – napięcie mięśni w okolicach oczu. Pamiętajmy, że dyszenie nie ma nic wspólnego z uśmiechem!
U niektórych psów za pozornie szczęśliwym wyrazem pyska kryje się tak zwany uśmiech uległości. Oznacza to, że Twój pies uśmiecha się, ponieważ podporządkowuje się Tobie jako osobie dominującej.
Warto wiedzieć: Takie zachowanie przejawiają również wilki. W przeciwieństwie do udomowionych psów uśmiechają się one jednak na znak uległości w stosunku do osobników dominujących w stadzie.
Czy kiedykolwiek udało Ci się zobaczyć grożenie w wykonaniu Twojego pupila? Na przykład, gdy przed bramą pojawił się listonosz? W takim razie z pewnością widoczne były wówczas jego zęby w geście groźby, choć mogło to wyglądać tak, jakby się uśmiechał.
To, czy pies czuje się zagrożony czy przejawia agresję można jednoznacznie stwierdzić na podstawie innych oznak, takich jak chociażby nastroszenie sierści na grzbiecie.
© SasaStock / stock.adobe.com
Wielu opiekunów psów nie ma wątpliwości, że doskonale wiedzą one, kiedy są szczęśliwi czy smutni. Do podobnych wniosków doszli także badawcze w badaniu przeprowadzonym w 2016 roku. Psom pokazano zdjęcia ludzi i innych czworonogów, wyrażających różne emocje.
Wyniki badań pokazują, że psy potrafią odróżniać emocje pozytywne od negatywnych zarówno u innych przedstawicieli gatunku, jak i u ludzi. Dla czworonogów jest to bardzo korzystne. Rozumienie emocji pomaga im bowiem w komunikacji.
© chrissi007 / stock.adobe.com
Opiekunowie psów nie mają wątpliwości, że ich podopieczni potrafią się śmiać. Śmiech w psim wykonaniu wyraża jednak coś innego niż u człowieka.
Aby uniknąć błędnych interpretacji, lepiej zrozumieć potrzeby zwierzęcia i wzmocnić więź łączącą Cię z Twoim pupilem, bardzo ważne jest nauczenie się jego języka. Aby ułatwić sobie to zadanie, warto skorzystać ze wsparcia profesjonalnego trenera psów.
Może Cię również zainteresować:
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
