Hermelin, czyli królik gronostajowy, uważany jest za pierwszą rasę królika karłowatego. Jego sympatyczny charakter i okrągła, kompaktowa budowa czynią go ponadto jedną z najpopularniejszych ras. Jak wygląda życie razem z tym białym maluchem i na co należy zwrócić uwagę, trzymając go w domu, dowiesz się w niniejszym artykule.
© Manuel / stock.adobe.com
Charakterystyczne dla królików gronostajowych jest ich białe futerko oraz czerwone lub niebieskie oczy.
| Nazwa: | hermelin (królik gronostajowy) |
| Waga: | 1,1–1,5 kg |
| Długość życia: | 8 do 10 lat |
| Rytm dobowy: | aktywny w ciągu dnia i po zmierzchu |
| Pokarm: | roślinożerca (zioła, trawy, owoce, warzywa) |
| Pochodzenie: | nieznane |
| Warunki utrzymania: | w grupie |
| Poziom trudności: | średni |
Przedstawicieli tej rasy rozpoznamy przede wszystkim po lekko przysadzistej budowie i małej, okrągłej głowie. Ich krótkie i szerokie uszy są skierowane na boki lub do góry i przyczyniają się do uroczego wyglądu tych karzełków w tym samym stopniu co duże oczy i lekko spłaszczony pyszczek.
Ponieważ królik gronostajowy należy do królików karłowatych, waży zaledwie od 1,1 do 1,5 kilograma i dorasta do 20–25 centymetrów.
Króliki tej rasy występują w dwóch odmianach, ale obie łączy śnieżnobiały odcień krótkiego i gładkiego futerka. Różnią się więc od siebie nie kolorem sierści, a oczu. Albinosy mają czerwone oczy, podczas gdy osobniki leucystyczne patrzą na świat niebieskimi oczami.
© LORENZOPASSINI / stock.adobe.com
Opiekunowie hermelinów z pewnością potwierdzą, że te maluchy to nadzwyczaj spokojni towarzysze, chociaż na początku trzeba dać im trochę czasu na zaprzyjaźnienie się. Króliki są bowiem z natury płochliwe i do nowych sytuacji podchodzą ostrożnie i nieufnie.
Jednak, jeśli będziemy cierpliwi i uważni na ich potrzeby, stopniowo zaczną nam ufać. Królika gronostajowego można nawet oswoić na tyle, że możliwe będzie wykonywanie z nim aktywności takich jak szkolenie z klikerem.
Przedstawiciele tej rasy należą do jednych z najpopularniejszych królików, a wśród ich miłośników są przede wszystkim rodziny. Jednak w przypadku bardzo młodych ich członków czy dzieci, które nie znają jeszcze sposobu komunikowania się królików, hermelin nie będzie najlepszym wyborem.
Nieznajomość ich potrzeb i wymagań oraz niewłaściwe traktowanie może nawet mieć negatywny wpływ na ich zdrowie.
Pamiętajmy: Króliki nigdy nie powinny być traktowane jak pluszowe zabawki dla dzieci.
Niezależnie od tego, czy mówimy o hermelinie, króliku rasy tan czy angorze – wszystkie są zwierzętami społecznymi i najlepiej czują się w grupach. Trzymanie ich w pojedynkę jest sprzeczne z ich naturą i możliwe wyłącznie w wyjątkowych przypadkach.
W magazynie zooplus dowiesz się jak stworzyć stadko królików i jakie warunki należy im zapewnić.
Aby stworzyć królikom gronostajowym optymalne warunki do życia, jeszcze przed zakupem należy zadać sobie pytanie, czy chcemy trzymać je w domu czy w ogrodzie. Bardzo ważna jest także wielkość klatki i odpowiednie jej wyposażenie.
Wszystkie niezbędne informacje o idealnym domu dla królika znajdziesz w naszym artykule dotyczącym królików miniaturowych.
Proces trawienia królików jest dość skomplikowany. Dlatego ich żywienie jest jednym z ważniejszych kwestii, z którymi muszą się zmierzyć przyszli opiekunowie. Na przykład nieodpowiednia podaż siana siana, może mieć dla nich poważne konsekwencje zdrowotne.
Dlatego zawczasu dowiedz się, na co należy zwrócić uwagę w żywieniu królików i jak karmić je zgodnie z zasadami właściwymi dla gatunku.
Pomimo śnieżnobiałej sierści, ich pielęgnacja jest dziecinnie prosta: Krótkie i gładkie futerko szczotkuje się w mgnieniu oka.
Dowiedz się, jak pielęgnować pazury i zęby królików miniaturowych w opracowanym przez nas artykule.
Oprócz pielęgnacji ciała, należy również pamiętać o regularnym czyszczeniu klatki dla królika. Ważne: Codziennie usuwamy resztki niezjedzonego pokarmu i zmieniamy wodę do picia.
Króliki karłowate, w tym również hermelin, żyją od około ośmiu do dwunastu lat. Długość i jakość ich życia zależy w dużej mierze od warunków, w jakich są trzymane i sposobu żywienia.
Jeśli chcemy, by ten biały maluch z nami zamieszkał, powinnyśmy najpierw poznać sposób hodowli tej rasy i uświadomić sobie obecny w niej tak zwany czynnik letalny.
Wpływa on na cechy zewnętrzne zwierząt i w przypadku królików karłowatych odpowiada za ich niewielki wzrost. Problem w tym, że potomstwo dwóch królików będących nosicielami tego genu nie jest zdolne do życia.
Hodowla zdrowych hermelinów jest więc możliwa jedynie wówczas, gdy jedno z rodziców nie posiada tego genu. W związku z tym w wielu krajach zabronione jest kojarzenie dwóch królików będących nosicielami czynnika letalnego.
Inaczej jest w przypadku królika gronostajowego. Jego pochodzenie do dziś jest nie do końca jasne.
Jedno jest jednak pewne: Od początku XIX wieku należy do najpopularniejszych królików karłowatych.
Jak sama nazwa wskazuje, królik gronostajowy zawdzięcza swoją nazwę podobieństwu do znajdującego się w jego nazwie zwierzęciu. Przez tysiące lat ludzie wykorzystywali futro równie białych co króliki gronostajów do produkcji futer i akcesoriów futrzarskich.
Królik gronostajowy na początku był hodowany właśnie w celu dostarczania futra, które miało imitować futro gronostaja. Króliki te zostały sprowadzone do Anglii przez polskich hodowców, gdzie były znane jako króliki polskie, a następnie trafiły do Niemiec, gdzie nadano im nazwę hermelin, oznaczającą gronostaja.
W sklepach zoologicznych króliki gronostajowe należą do rzadkości. Lepiej więc skierować swoje kroki od razu do hodowców tej rasy lub ewentualnie odwiedzić schronisko dla zwierząt.
W Polsce króliki te trudno znaleźć. Niemniej, kupując hermelina należy przygotować się na wydatek rzędu 10–50 euro. Ceny mogą różnić się w zależności od wieku i pochodzenia zwierzęcia i będą nieco wyższe na przykład w przypadku już wykastrowanego czy wysterylizowanego osobnika.
Hermeliny odnajdą się w każdym gospodarstwie domowym, w którym będą miały wystarczająco dużo przestrzeni na harce i zapewnioną odpowiednią opiekę.
Jeśli mamy dzieci lub inne zwierzęta, takie jak koty czy psy, musimy się dobrze zastanowić, czy będziemy w stanie zapewnić naszym nowym podopiecznym odpowiednie warunki. Podobnie jak większość gryzoni, również hermeliny są bowiem wrażliwe na wszelkie hałasy i stres.
Jeśli jednak otoczymy je troską i poświęcimy im uwagę, jakiej potrzebują, zyskamy wspaniałych kompanów do wspólnego spędzania czasu.
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
