© Rita Kochmarjova / stock.adobe.com
Większość królików rasy angora ma białe umaszczenie.
Królik angora jest znany ze swojego puszystego futra, z którego pozyskiwana jest wełna angorska.
Królik angorski jest jednym ze średniej wielkości królików długowłosych. Dorosły zwierzak waży od trzech do pięciu kilogramów.
Szczególną cechą tej rasy królików jest ich długie, miękkie futro. Dziś wełna angorska jest nadal wykorzystywana w przemyśle włókienniczym. Jeden królik angora może dostarczyć do dwóch kilogramów wełny rocznie.
Króliki angora można również rozpoznać po dużych kępkach sierści na uszach.
W przeciwieństwie do innych ras królików, króliki angora nie zmieniają sierści. Niezależnie od pory roku, ich sierść stale odrasta. Dla zwierząt oznacza to, że muszą być strzyżone mniej więcej co trzy miesiące.
Sierść królika angora jest pusta w środku i dlatego stanowi idealny zbiornik ciepła. Ponadto może wchłonąć do 60 procent swojej wagi w postaci wilgoci. Mimo to wełna nie jest mokra i dlatego idealnie nadaje się do produkcji swetrów i innych tekstyliów.
Jest jeszcze jedna szczególna cecha tej rasy królików: Nie mają futra zewnętrznego. Normalnie, sierść królika składa się z gęstego podszerstka chroniącego przed zimnem oraz z wierzchniej warstwy, która zatrzymuje wodę. Z uwagi na to, że futro królika tej rasy pozbawione jest wierzchniej warstwy ochronnej, nasiąka jak gąbka, gdy tylko ma kontakt z wodą.
Większość królików angora jest biała. Białe króliki angora to zazwyczaj albinosy. Istnieją różne umaszczenia, ale tylko jednokolorowe zwierzęta są uznawane przez związki hodowlane.
Oto uznane odmiany kolorystyczne królików angora:
Około 95 procent wełny angorskiej sprzedawanej na całym świecie pochodzi od królików z Chin. Zwierzęta są tam zwykle trzymane w złych warunkach.
Obrońcy praw zwierząt krytykują brutalne metody strzyżenia i samotne przetrzymywanie zwierząt w małych klatkach. Zalecają oni, aby nie kupować produktów z wełną z angory, ponieważ w tych warunkach życie królika odpowiednie dla gatunku nie jest możliwe.
Z uwagi na masę futra, można się tylko domyślać, jaka jest budowa ciała królika angorskiego – zwłaszcza, jeśli nie został on właśnie ostrzyżony. Hodowcy opisują ją jako lekko wydłużoną, równie szeroką z przodu i z tyłu oraz „dobrze zaokrągloną z tyłu”. Nogi są mocne i mają średnią długość.
Uszy mierzą od 11 do 14 centymetrów.
© Rita Kochmarjova / stock.adobe.com
Mówi się, że te radosne i kudłate zwierzaczki mają szczególnie przyjazne usposobienie. Ze względu na swój zrównoważony charakter nadają się również dla dzieci. Króliki angora są ponadto uważane za bardzo ciekawskie i towarzyskie.
Podobnie jak inne króliki, mają one dużą potrzebę ruchu i szybko się nudzą. Dlatego potrzebują regularnego zajęcia i cieszą się z wybiegu, który oferuje im wiele urozmaiceń.
Dzikie króliki są bardzo towarzyskie i żyją w koloniach. Nawet ich oswojeni potomkowie nigdy nie powinni być trzymani w odosobnieniu. Do pełni szczęścia potrzebują innych przedstawicieli gatunku, z którymi się bawią i do których się przytulają. Dotyczy to również królików angora.
Samica królika jest dojrzała płciowo w wieku trzech miesięcy i może mieć potomstwo kilka razy w roku. W jednym miocie rodzi się od trzech do czterech młodych zwierząt.
Aby zapobiec temu, że Twoje angory będą rozmnażać się „jak króliki”, zdecydowanie należy je wykastrować. Kastracja nie tylko zapobiega niechcianemu potomstwu, ale ma również tę zaletę, że wykastrowane samce są mniej zaangażowane w walki o terytorium i hierarchię.
Należy także sterylizować samice, ponieważ w przeciwnym wypadku będą podatne na bolesne infekcje macicy i nowotwory. Dzięki odpowiedniemu zabiegowi można oszczędzić samicom królików angora różnych chorób.
Czy wiesz, że...?
Samce królików są po kastracji nadal płodne przez cztery do sześciu tygodni.
Pod pewnymi warunkami, można trzymać króliki angora razem z kotami, a nawet psami. Ze względów bezpieczeństwa nie należy jednak nigdy dopuszczać do spotkania „drapieżnika” i „ofiary” bez nadzoru.
Króliki często trzymane są razem ze świnkami morskimi – ale niestety te dwa gatunki mają ze sobą niewiele wspólnego i „dogadują się” ze sobą kiepsko. Nieporozumienia i agresja są tu nieuniknione.
Króliki bardzo lubią się ruszać. Potrzebują dużo miejsca do skakania, biegania i turlania się. Duży wybieg jest niezbędnym elementem utrzymywania zwierząt w sposób odpowiedni dla gatunku.
Poniższe elementy stanowią część podstawowego wyposażenia króliczego wybiegu oraz klatki:
Domek i wybieg powinny być oczywiście regularnie czyszczone, aby zwierzęta czuły się komfortowo.
W sklepie internetowym zooplus znajdziesz duży wybór klatek dla królików. Możesz również kupić tunele i jaskinie do zabawy, aby króliki mogły się w nich ukrywać.
Ze względu na brak wierzchniej warstwy sierści, króliki angora są bardzo wrażliwe na zimno i wilgoć. Woda może wsiąkać w podszerstek, a nawet zamarzać w temperaturach ujemnych – co stanowi zagrożenie dla życia zwierząt. Dlatego ta rasa królików jest raczej nieodpowiednia do trzymania na zewnątrz zimą i późną jesienią oraz deszczową wiosną.
W pozostałych okresach w roku obowiązują następujące zasady: Upewnij się, że wybieg zewnętrzny znajduje się w miejscu chronionym przed wiatrem. W lecie te wełniste zwierzęta zdecydowanie potrzebują zacienionego miejsca przed upałem.
Króliki angora nie mają cyklu zrzucania futra, co oznacza, że ich sierść nie wypada sama z siebie. Dlatego zwierzęta te muszą być strzyżone w regularnych odstępach czasu. Zaleca się robić to cztery razy w roku.
Możesz zlecić swojemu weterynarzowi strzyżenie królika lub dać sobie pokazać, jak to zrobić.
Zanim sięgniesz po nożyczki, dokładnie wyszczotkuj futro swojego zwierzaka. Użyj grzebienia lub szczotki, aby usunąć wszystko, co utknęło w sierści – siano, słomę czy nawet ziemię.
Sierść można obciąć zwykłymi nożyczkami. Możesz również ostrożnie skrócić kępki wokół uszu. Jeśli Twój królik wierci się podczas strzyżenia, najlepiej jest użyć nożyc do sierści z zaokrągloną końcówką. W ten sposób unikniesz skaleczeń. Można też użyć specjalnego urządzenia do strzyżenia.
Ostrzyżone króliki łatwo marzną i mogą szybko się przeziębić. Dlatego w chłodne dni po strzyżeniu należy umieścić królika angora w krytej zagrodzie ze słomą i sianem. Jedzenie siana pomaga regulować ciepło.
Ponadto należy codziennie szczotkować sierść, w przeciwnym razie dojdzie do kołtunienia. Takie futro utrudnia regulację ciepła i jest magnesem dla pasożytów. Możliwe jest również zakażenie larwami much (myiasis).
Regularnie sprawdzaj także pazurki swoich króliczków i przycinaj je, jeśli zajdzie potrzeba. Można to zrobić za pomocą nożyczek do paznokci.
Króliki są roślinożercami. Lubią świeże warzywa, takie jak marchew, ale także świeżą trawę i mniszek lekarski.
Jak wszystkie króliki, angory mają dość wrażliwe żołądki. Dzięki dziennej racji świeżego siana i słomy można zapobiec problemom trawiennym. Króliki powinny mieć także zawsze do dyspozycji świeżą wodę.
Pamiętaj również, aby udostępnić królikowi gałęzie i gałązki.
Przy zakupie gotowych mieszanek karmy należy szukać wyłącznie tych wysokiej jakości, bez cukru i innych szkodliwych dodatków.
W artykule o żywieniu królików w Magazynie zooplus dowiesz się wszystkiego na temat odpowiedniego dla gatunku pożywienia dla królików.
Króliki angora nie przetrwają bez pomocy człowieka. Ich futro jest hodowane w celu ekstremalnego wzrostu. Jeśli nie jest regularnie pielęgnowane, tworzą się takie kołtuny, że zwierzęta nie mogą się poruszać.
Długa wełna angorska powoduje inne problemy:
Dlatego też obrońcy praw zwierząt uważają, że króliki angora są hodowane w sposób niezgodny z dobrostanem ich gatunku i dlatego też ta procedura jest zakazana w różnych krajach, m.in. w Niemczech.
Średnia długość życia oswojonego królika wynosi dziewięć lat.
Te puszyste króliki podbiły Twoje serce i chcesz przygarnąć grupkę rasy angora?
Króliki angora są oferowane w różnych cenach, które wahają się od 150 do 600 złotych, w zależności od hodowli.
Jeśli jednak zdecydujesz się na zakup, to musisz mieć świadomość, że będziesz wspierać hodowlę przez wielu uważaną za niezgodną z dobrostanem tego gatunku. Ze względów etycznych, należy więc powstrzymać się od kupowania królika angora przez Internet lub nawet od hodowcy.
Najlepiej jest adoptować królika ze schroniska dla zwierząt. W schronisku można znaleźć króliki wszystkich ras, a przy odrobinie szczęścia także angorę.
Nazwa królik angora pochodzi od tureckiej prowincji Angora (Ankara).
W Anglii te króliki długowłose są znane od około 300 lat. W 1777 roku pewien pan nazwiskiem von Meyersbach podobno przywiózł pierwsze okazy do Niemiec. Wkrótce rasa rozprzestrzeniła się w całym kraju. Króliki angora były również obecne na pierwszej wystawie królików w Chemnitz w 1885 roku.
W hodowli szczególnie ważne była długa sierść. Ówczesny wzorzec rasy zalecał długość co najmniej 25 centymetrów. Na wystawach pokazywano nawet zwierzęta o długości sierści 40 centymetrów i więcej.
W czasie I i II wojny światowej hodowla angory była szczególnie promowana ze względu na wełnę. Mówi się, że w 1941 r. armia niemiecka trzymała 25 000 królików angora.
W międzyczasie ta rasa królików stała się rzadkością w tym kraju. W 2002 roku Towarzystwo Ochrony Starych i Zagrożonych Ras Zwierząt Domowych umieściło królika angorskiego na „Czerwonej Liście Zagrożonych Ras Zwierząt Domowych”.
Według klasyfikacji Centralnego Związku Niemieckich Hodowców Królików (ZDRK), królik angorski należy do ras długowłosych. Inne króliki długowłose to lisi królik, królik lisi karłowaty, królik jamora i królik teddy. Centralny Związek Niemieckich Hodowców Królików nie uznaje jednak tej ostatniej odmiany.
Ze swoim puszystym futrem, króliki angora są niezwykle urocze, jednak ich utrzymanie wiąże się z dużym wysiłkiem. Jednego lub więcej królików angora możesz nabyć tylko wtedy, jeśli możesz poświęcić wystarczająco dużo czasu na codzienną pielęgnację.
Ze względu na liczne problemy zdrowotne tego gatunku zaleca się, żeby nie wspierać hodowli królików angora. Jeśli koniecznie chcesz, aby królik tej rasy zamieszkał z Tobą, to najlepiej rozejrzyj się w schronisku.
Dziennikarka, której największą pasją są zwierzęta. Już podczas studiów badała relacje między ludźmi a psami. Kilka lat temu adoptowała kocurka z monachijskiego schroniska dla zwierząt. Elvis stał się dla niej inspiracją do założenia bloga o kotach „Lieblingskatze” (niem. ulubiony kot), a także do zajęcia się zwierzętami w pracy dziennikarskiej. Poprzez swoje artykuły chciałaby pomóc ludziom lepiej zrozumieć ich pupili.
