© besjunior / stock.adobe.com
Brzanka wysmukła to jedna z najpopularniejszych ryb akwariowych.
Brzanka wysmukła od lat należy do najpopularniejszych ryb akwariowych, co zawdzięcza swojemu przyjaznemu usposobieniu i łatwości w hodowli. Co warto wiedzieć na temat warunków utrzymania tego gatunku? Wyjaśniamy poniżej.
Brzanka wysmukła (Puntius titteya) to ryba słodkowodna o wydłużonym kształcie, należąca do rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Cechą wspólną samic i samców jest para wąsów i ciemnobrązowe pasy biegnące wzdłuż tułowia.
U samic pas ten ma nieco bardziej intensywną barwę i u przedstawicieli obu płci może być przerywany. Poniżej niego znajduje się zazwyczaj kilka ciemnych plam, a nad nimi przebiega z kolei złota, opalizująca pręga.
Jej kolor zależy od płci:
Samce (mleczaki) charakteryzują się różnymi kolorami, które są szczególnie intensywne w okresie tarła.
W akwarystyce najbardziej popularne jest ubarwienie czerwone, ale zdarzają się również osobniki niebieskie. Samice występują natomiast w kolorach od kremowego do brązowego, ale mają również czerwone płetwy.
Przedstawiciele tego gatunku dorastają średnio do około 2,5 centymetrów, ale niektóre osobniki mogą mierzyć nawet 5 centymetrów.
© miropa20 / stock.adobe.com
Niewielkie brzanki to bardzo aktywne ryby, które dużo pływają w dolnym i środkowym obszarze akwarium.
W stosunku do innych przedstawicieli gatunku są na ogół nastawione pokojowo, aczkolwiek w okresie tarła samce mogą ze sobą silnie rywalizować.
Zasadniczo niekonfliktowa brzanka wysmukła dobrze będzie czuła się w towarzystwie innych gatunków ryb o podobnej wielkości (np. grubowarga syjamskiego, danio).
Wyjątkiem są gupiki i bojowniki, wobec których niektóre brzanki mogą wykazywać agresywne zachowanie.
Dla brzanek wysmukłych odpowiednie będą akwaria słodkowodne o pojemności co najmniej 112 litrów i minimalnej długości 80 centymetrów.
Co do zasady, w przypadku tego gatunku ryb zaleca się, aby na jednego samca przypadało kilka samic. Najlepszym rozwiązaniem jest trzymanie ich w haremie, ponieważ samce mogą być względem siebie bardzo agresywne, zwłaszcza w okresie tarła.
Jako ryba stadna, najlepiej czuje się w grupach liczących co najmniej dziesięć osobników.
Podłoże w akwarium dla brzanki powinno być ciemne (np. żwirek, piasek) i powinno się w nim znajdować dużo kryjówek oraz gęsta roślinność.
Można w nim również umieścić korzenie sosny bagiennej.
Aby stworzyć rybom warunki w akwarium jak najbardziej zbliżone do naturalnych, woda powinna mieć następujące parametry:
W naturze ryby te żywią się materią roślinną i niewielkimi owadami. W akwarium można podawać im, oprócz dostępnego w sklepach pokarmu w płatkach (lub granulkach) na bazie roślin, również żywy i mrożony pokarm, np. wioślarki.
Należy przy tym pamiętać, że powinien on opadać na dno, ryby te bowiem nie jedzą z powierzchni wody.
Wskazówka: Aby zwiększyć intensywność ubarwienia samców, warto podawać im solowce lub oczliki.
Ryby te mają tendencję do nadwagi, jeśli jedzą zbyt dużo.
Dlatego przy karmieniu należy zachować regularność, ale zwracać uwagę na ilość pokarmu.
Długość ich życia w naturze nie jest do końca znana. W akwariach natomiast, przy odpowiedniej pielęgnacji, osiągają wiek około pięciu lat.
Istnieje wiele chorób, które mogą dotknąć przedstawicieli tego gatunku, przy czym wiele z nich jest wynikiem niewłaściwych warunków utrzymania i żywienia. Dlatego każdy opiekun rybek powinien zaczerpnąć wiedzy na temat ewentualnych problemów zdrowotnych, które mogą je dotknąć i w przypadku zauważenia jakichkolwiek niepokojących objawów skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Do typowych chorób brzanki wysmukłej zaliczamy:
Ogólnie rzecz biorąc, jest to możliwe. W zbiorniku hodowlanym powinno znajdować się dużo drobnych roślin akwariowych. Aby zachęcić ryby do składania ikry, należy umieścić w nim ruszt ikrowy lub dużą ilość mchu jawajskiego. Do karmienia można wówczas użyć wazonkowców.
W celu stymulowania tarła należy podnieść temperaturę wody o około dwa do trzech stopni, do wartości 25–26 stopni Celsjusza oraz zmienić wartość pH (6,5) i twardość wody (4 do 8 stopni dGH). Ponadto, akwarium powinno być odpowiednio nasłonecznione o poranku.
Ryby te składają od 200 do 300 jaj, które są następnie zapładniane przez samce.
Po niespełna jednym dniu wykluwają się pierwsze larwy ryb, które z woreczkiem żółtkowych żyją jeszcze kilka dni. Po tym czasie narybek można karmić młodymi solowcami.
Uwaga: Ponieważ brzanki wysmukłe zjadają własne potomstwo, po tarle należy rodziców usunąć ze zbiornika.
Brzanki wysmukłe występują wyłącznie na Sri Lance – jest to więc gatunek endemiczny.
Tutaj zasiedlają przede wszystkim wolno płynące leśne strumienie i rzeki, w tym Kelani i Nilwala.
Te tropikalne wody są ciepłe i dzięki gęstej roślinności oferują wiele kryjówek i zacienionych miejsc.
Ze względu na ingerencję człowieka w przyrodę, znika coraz więcej siedlisk tego gatunku ryb. W związku z tym Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznała brzanki wysmukłe za gatunek zagrożony.
© Macronatura.es / stock.adobe.com
Ze względu na łatwość w utrzymaniu i łagodne usposobienie, od lat 30-tych ubiegłego wieku ryby te są popularnymi mieszkańcami akwariów.
Bez trudu można je więc znaleźć w dobrze zaopatrzonych sklepach zoologicznych, a także w Internecie.
Rybki te można kupić już za około 10 złotych.
Do tego należy jednak doliczyć koszty niezbędnego wyposażenia (np. akwarium, rośliny akwariowe) oraz koszty bieżące (np. pokarm).
| Nazwa: | Brzanka wysmukła (Puntius titteya) |
| Długość ciała: | 2,5 do 5 centymetrów |
| Długość życia: | w akwariach do pięciu lat |
| Utrzymanie: | akwarium słodkowodne, w haremie (wiele samic, niewielu samców) |
| Socjalizacja: | z gatunkami ryb o podobnej wielkości |
| Akwarium: | o długości min. 80 centymetrów i pojemności 112 litrów, ciemne podłoże, dużo roślin |
| Temperatura wody: | 22 do 26°C |
| Parametry wody: | wartość pH 6,5 do 7,5, dGH 5 do 20°C |
| Pokarm: | w płatkach, żywy, mrożony |
| Poziom trudności: | dla początkujących |
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
