Prętniki to popularne na całym świecie ryby pochodzące z Azji. W akwarystyce zadomowiły się już w XIX wieku i do dziś, za sprawą różnych odmian, w których występują, stanowią pożądane, kolorowe urozmaicenie akwariów.
© Jürgen Hust / stock.adobe.com
Cechą charakterystyczną tych ryb jest dobrze widoczny promień płetwowy przekształcony w długą wić, stanowiący dodatkowy narząd zmysłu dotyku. Można powiedzieć, że w ten sposób natura wyposażyła je w swego rodzaju szósty zmysł, zapewniający im zdecydowanie lepszą orientację w wodzie. Są stosunkowo małe, dorastają bowiem do około ośmiu–dwunastu centymetrów i świetnie sprawdzają się w roli mieszkańców zbiorników towarzyskich. Występują w różnych ubarwieniach, od niebieskiego i złotego po mozaikowe.
Płeć prętników można określić, patrząc na ich płetwy grzbietowe i odbytowe. U samców są one bardziej wyraźne i szpiczaste. Ponadto, samce niektórych gatunków są bardziej kolorowe. Zasadniczo istnieją dwa podrodzaje prętników, które są hodowane w Azji Południowej i Azji Południowo-Wschodniej, które różnią się od siebie głównie rozmiarem i ubarwieniem. Szczególnie lubiane przez akwarystów są prętniki karłowate i prętniki trójbarwne, ale dużą popularnością cieszą się także niebieskie i złote, mozaikowe egzemplarze.
Ojczyzną prętników jest Azja, gdzie zamieszkują między innymi wody Tajlandii, Indonezji i Filipin. W tej części świata rozpowszechnione są w szczególności gatunki mozaikowe, księżycowe i syjamskie. Przez miejscową ludność traktowane są nawet jako źródło pożywienia. W Azji Południowej, czyli wodach Indii i Birmy, żyją zarówno prętniki miodowe, jak i i karłowate. Preferują tereny zalewowe i strefy przybrzeżne wzdłuż wybrzeża. Mulista woda z dużą ilością roślin na dnie jest dla nich idealnym biotopem.
W naturze zwierzęta te jedzą głównie odpady roślinne, które unoszą się na powierzchni rzek i obszarów aluwialnych. Chętnie podsukubują również rosnące tam rośliny wodne. Zjadają także materię zwierzęcą. Szczególnie upodobały sobie obumarłe komórki oraz larwy komarów.
Dieta prętników powinna być urozmaicona. Możemy podawać im na przykład blanszowany szpinak, liście sałaty lub posiekanego ogórka.
Inną możliwością jest pokarm w płatkach lub granulowany, za którym ryby wręcz przepadają. Ważne jest, aby jak najdłużej opadał na dno. Najlepiej, gdy będzie unosił się przez jakiś czas na powierzchni wody, skąd ryby będą mogły go pobierać. Glony i rzęsa wodna będą dobrym wyborem.
W ich diecie nie powinno również zabraknąć pokarmu mrożonego i żywego, oczywiście odpowiedniej wielkości, np. larw komarów i niewielkich owadów.
© Przemyslaw Iciak / stock.adobe.com
Do hodowli prętników potrzebujemy akwarium o długości co najmniej 60 centymetrów w przypadku małych okazów oraz 120 centymetrów w przypadku większych zwierząt oraz pojemności 200 litrów. Na dnie zbiornika powinien znaleźć się piasek i drobny żwirek, aby czuły się komfortowo.
Dodatkowo nie może zabraknąć w nim obszarów z gęstą roślinnością, w której ryby będą mogły się ukryć. Ponieważ w ich naturze jest pływanie blisko powierzchni wody, dostęp do niej nie może być utrudniony. Jest to miejsce, gdzie żerują i czerpią powietrze.
Prąd powinien być utrzymywany na jak najniższym poziomie.
Parametry wody w dużej mierze zależą od regionu, z którego pochodzą nasi podopieczni. W przypadku zwierząt w naturze zamieszkujących obszary wschodnie, na przykład gurami dwuplamistego, zalecana temperatura wody waha się od 22°C do 28°C. Temperatura powietrza na powierzchni wody nie powinna być znacząco niższa ani wyższa od tych wartości. Optymalna wartość pH wynosi od 6 do 8.
Zachodnie prętniki odnajdą się natomiast zarówno w niższych, jak i wyższych temperaturach. Zaleca się wprowadzenie sezonowych zmian parametrów. W lecie należy ogrzać akwarium do 24°C–30°C, a w zimie temperatura może być niższa niż 24°C.
Bardzo ważna jest jakość wody, która zawsze powinna być na odpowiednim poziomie. Aby zapobiec rozwojowi bakterii, należy zainstalować filtr. Twardość wody nie powinna przekraczać 15 dH, a twardość węglanowa 8.
Jeśli chcemy trzymać nasze prętniki z innymi gatunkami ryb, upewnijmy się, że w zbiorniku o pojemności 200 litrów będzie tylko jeden samiec. Zwierzęta te są bardzo terytorialne i mogą się wzajemnie atakować. W przypadku niewystarczającej przestrzeni, nawet samice mają tendencję do przejawiania agresji.
Można temu zaradzić, tworząc dla nich kryjówki za pomocą roślin. Prętniki możemy socjalizować z innymi spokojnymi gatunkami, takimi jak gupiki, żyworódki, bystrzyki oraz brzanki.
Kolejnym wyborem mogą być sumy i krewetki. Nie zalecamy natomiast socjalizacji z rakami karłowatymi czy rzecznymi, które swoimi ostrymi szczypcami mogą zadać prętnikom poważne obrażenia.
Ryby te mogą żyć nawet jedenaście lat, jednak aby zapewnić im dobre zdrowie, nie należy trzymać ich pojedynczo i zorganizować im miejsca odosobnienia.
Ale to nie wszystko. Zwierzęta te są bardzo wrażliwe na wszelkie szkodliwe substancje znajdujące się w wodzie. Musimy więc pamiętać o instalacji odpowiednio wydajnego filtra. Ponadto, co tydzień należy częściowo wymieniać wodę, co pozwoli nam usunąć nawet 25% toksyn. Konieczne jest również regularne czyszczenie dna zbiornika. Ryby będą wówczas dużo lepiej się czuły.
Aby jeszcze bardziej zwiększyć ich komfort, do wody warto dodawać preparaty humusowe i środki chroniące błony śluzowe. Jeśli zauważymy jakiekolwiek zmiany na skórze zwierząt, nie zwlekajmy z wizytą u lekarza weterynarii. Powodem do niepokoju zawsze są wszelkie punkciki, naloty i czerwone plamy. Kolejnym sygnałem alarmowym są uszkodzenia płetw. Zachowajmy czujność również, gdy prętniki poruszają się w sposób nieskoordynowany i gorączkowy.
Jeśli chcemy kupić te zwierzaki, najlepiej skontaktować się z zaufanym sklepem zoologicznym. W całym kraju istnieje szeroki wybór sklepów i hodowców, którzy z chęcią udzielą nam szczegółowych informacji i porad. Często sami mają te ryby w magazynie lub w są w stanie je dla nas sprowadzić. Jeśli natomiast szukamy wyjątkowych okazów, możemy skontaktować się z hodowcami bezpośrednio przez Internet i zapytać o rzadziej spotykane gatunki, a także poprosić o profesjonalne wysłanie prawdziwych białych kruków.
