Królik rasy alaska

Zwinne, aktywne małe zwierzęta, takie jak alaska potrzebują dużo przestrzeni do harcowania. Najlepiej będą czuły się na dobrze zabezpieczonym, urozmaiconym wybiegu, na którym nie może zabraknąć zacienionych obszarów, domków do spania, w których zwierzęta będą mogły się schronić oraz wielu możliwości zabawy.

Wybieg zewnętrzny musi być dokładnie sprzątany każdego dnia – skrupulatnej kontroli powinno podlegać zwłaszcza miejsce, w którym alaski załatwiają swoje potrzeby fizjologiczne. W razie potrzeby należy także wymieniać wówczas ściółkę.

Raz w tygodniu wybieg powinien przejść sprzątanie generalne.

Pielęgnacja sierści

Gęste futerko królików rasy alaska nie jest wymagające w pielęgnacji. Jedynie w okresie linienia warto od czasu do czasu proces ten wesprzeć, delikatnie je przeczesując.

Podstawą diety królików jest zielony pokarm. Co najmniej 80% dziennej racji żywieniowej powinny stanowić świeża trawa, zioła oraz zielone warzywa liściaste.

Uzupełniająco można podawać im także świeże marchewki, ogórki i pomidory.

Owoce, takie jak jabłka i gruszki należy ograniczyć do minimum, a dobrej jakości siano i świeżą wodę zapewnić w nieograniczonej ilości.

Podobnie jak króliki pozostałych ras, alaska również ma tendencję do ukrywania objawów choroby. W końcu dzicy przodkowie naszych domowych królików to potencjalne ofiary drapieżców, które demonstrując swoje osłabienie dawałyby im sygnał o byciu łatwym łupem.

Wszelkie zmiany w ilości przyjmowanego pokarmu, zachowaniu lub jakiekolwiek inne nieprawidłowości zawsze stanowią powód do odwiedzenia lekarza weterynarii. Tylko w ten sposób możliwe jest wczesne wykrycie ewentualnych dolegliwości i odpowiednio wczesne podjęcie leczenia.

Jak długo żyją króliki alaska?

Przy zapewnieniu im właściwych warunków utrzymania, żywienia i pielęgnacji, przedstawiciele tej rasy mogą żyć nawet 15 lat.

Alaska to niemiecka rasa królików, która po raz pierwszy została zaprezentowana szerszej publiczności w 1907 roku. Jej hodowca – Max Fischer pochodził z turyńskiego miasta Gotha i selektywnie krzyżował króliki rosyjskie, hawana, holenderskie i srebrzyste.

Celem, jaki mu przyświecał było stworzenie rasy, której szata byłaby możliwie najbardziej podobna do szaty lisa alaskańskiego. Jak można się domyślić, podobieństwu temu królik alaska zawdzięcza również swoją nazwę.

Pierwotnie, ten szybko rosnący mały zwierzak hodowany był jako źródło futra i mięsa. Dziś trafia przede wszystkim do rąk miłośników rasy.