Papużki faliste pochodzą z Australii i, jak sama nazwa wskazuje, należą do rodziny papugowatych. Dziś te ptaki z kolorowym upierzeniem są jednymi z najpopularniejszych zwierząt domowych w Europie. W poniższym artykule zamieszczamy wszelkie niezbędne informacje na temat utrzymania, pielęgnacji i hodowli papużek falistych.
© Marcel Schauer / stock.adobe.com
Papużki faliste to towarzyskie zwierzęta i muszą być trzymane przynajmniej w parach.
W swoim naturalnym środowisku papużki faliste żyją w ogromnych stadach, liczących nawet 2000 ptaków. Nic dziwnego, że te towarzyskie zwierzęta niechętnie przebywają same.
Jeśli więc chcemy mieć papużkę falistą, musimy zdecydować się na co najmniej dwa osobniki. Te żywotne ptaki dobrze czują się tylko w towarzystwie innych przedstawicieli gatunku, z którymi mogą być w stałym kontakcie. Ich repertuar dźwięków i mowy ciała jest niesamowicie bogaty, a obserwowanie ich podczas interakcji z innymi papużkami jest zawsze ekscytujące.
Wiele papużek falistych po pewnym czasie całkowicie się oswaja, jednak kontakt z ludźmi nie wystarcza do zaspokojenia potrzeb tych towarzyskich ptaków. Oczywiście ani lustro, ani plastikowy ptak w klatce nie zastąpią prawdziwego partnera. Dla warunków utrzymania w domu odpowiednia jest grupa dwóch, czterech lub nawet sześciu ptaków i powinna składać się po połowie z samców i samic.
Z reguły kilka samców dobrze się dogaduje, jedynie wśród samic żyjących wspólnie bez samca często dochodzi do kłótni. W przeciwieństwie do wielu innych zwierząt, to samice papużek mają tendencję do dominacji.
Odpowiednie produkty dla papużek falistych znajdziesz w sklepie internetowym zooplus.
Dzika papużka falista ma typowe trawiasto-zielone upierzenie, które jako kamuflaż chroni ją przed wrogami. Natomiast zwierzęta udomowione są dziś dostępne w wielu kolorach. W wyniku hodowli celowej powstały papużki faliste w niebieskim, żółtym oraz białym ubarwieniu.
Ptaki zawdzięczają swoją nazwę delikatnemu falowemu wzorowi na głowie i przedniej części grzbietu, który przechodzi w szersze paski na skrzydłach. Bladożółty pyszczek (maska), która sięga do gardła, jest wspólnym elementem większości papużek falistych. Równie typowe są cztery do sześciu czarnych, okrągłych plam na gardle.
Wiek przedstawiciela tego gatunku można określić na podstawie woskówki oraz pierścienia wokół tęczówki. Woskówka młodego zwierzęcia ma jasny kolor. Pierścień wokół tęczówki jest prawie niezauważalny lub nie ma go w ogóle, przez co oko jest prawie czarne. Natomiast u dorosłych ptaków jest on wyraźnie widoczny. Kolor woskówki jest również bardziej intensywny. Jednak w niektórych kolorach mogą wystąpić różnice. Po zrzuceniu piór w okresie młodocianym (między trzecim a siódmym miesiącem życia) papużka falista staje się dojrzała płciowo.
Określenie płci papużki falistej nie jest takie proste, ponieważ kolorowe upierzenie występuje zarówno u samców, jak i samic. Płeć można wywnioskować jedynie na podstawie wspomnianej już woskówki. Woskówka samicy jest zazwyczaj brązowa, natomiast u samca ma kolor niebieski. W zależności od hodowli, woskówka samców może również mienić się na kolor fioletowy do różowego. Obie płcie dorastają do około 18 cm wzrostu (długość od głowy wraz z ogonem) i ważą od 25 do 40 g.
Papużki faliste są niezwykle popularne jako zwierzęta domowe. Wyglądają ładnie, są żywotne i „rozmowne”. Ponadto można je bez problemu trzymać również w mniejszym mieszkaniu i są dość tanie pod względem zakupu i warunków utrzymania. Przed zakupem należy jednak dokładnie zastanowić się, czy możemy zapewnić zwierzęciu odpowiednie dla gatunku życie.
Są to bowiem nie tylko bardzo towarzyskie, ale także bardzo zwinne zwierzęta. Oprócz jednego (lub więcej) towarzysza, ptaki te potrzebują miejsca i ruchu, aby czuć się komfortowo. Duża klatka i regularne loty po pomieszczeniu są niezbędne dla optymalnego rozwoju papużek. Ważne jest również czyszczenie klatki, wymiana żwirku i wody, jak również codzienne karmienie. Papużki faliste mogą z łatwością osiągnąć wiek 15 lat. Bez wątpienia nie nadają się jednak na prezent ani jako „zwierzęta domowe na próbę”.
Papużki faliste wyglądają pięknie i z pewnością wniosą więcej życia do naszego domu, ale przysporzą nam też trochę pracy. Zwłaszcza rodzice, którzy kupują zwierzęta dla swoich dzieci powinni mieć świadomość, że duża część obowiązków spadnie na nich. Zaleca się, aby dziecko osiągnęło co najmniej wiek szkoły podstawowej. Dopiero wtedy może nas aktywnie wspierać w dbaniu o zwierzęta. Jednak nawet dzieci ze szkoły podstawowej są jeszcze zbyt młode na ponoszenie wyłącznej odpowiedzialności za żywe istoty. Niemniej, z całą pewnością nauczą się wówczas zwracać uwagę na potrzeby ptaków, co będzie stanowiło świetną bazę na przyszłość. Papużki faliste nie są zwierzętami do przytulania, ale są za to dobrymi słuchaczami i wdzięcznymi obiektami do obserwowania.
W przypadku klatki dla ptaków obowiązuje zasada, że zbyt duży model nie istnieje! W końcu w każdym przypadku stanowi ona ogromne ograniczenie instynktu ruchowego ptaków. Aby je zminimalizować, klatka powinna mieć co najmniej od 1 do 1,5 m długości, 80 cm szerokości i 80 cm wysokości. Z uwagi na to, że papużki faliste latają głównie poziomo, decydująca jest raczej jej długość, niż wysokość. Klatki wieżowe są tak samo nieodpowiednie jak klatki okrągłe. Im prostsza konstrukcja klatki, tym lepiej. W klatce należy jednak zapewnić zwierzętom jak największą różnorodność.
Papużki faliste to żywiołowe ptaki, które ucieszą się z wszelkich możliwych zabawek. Poniżej przedstawiamy akcesoria, których nie powinno zabraknąć w klatce i co jeszcze możemy zrobić, aby uszczęśliwić naszych podopiecznych.
Papużki faliste bardzo dobrze potrafią się wspinać. Uwielbiają także wszystko, co błyszczy, dzwoni i się porusza. Huśtawki, liny, drabiny, dzwoneczki i piłki zapewnią im niezbędne urozmaicenie. Aby zadbać o nowe bodźce, należy od czasu do czasu wymieniać zabawki. Klatka dla ptaków powinna oferować wystarczająco dużo miejsca i nie może być przeładowana akcesoriami – nigdy nie zastąpią one towarzystwa innego ptaka w klatce.
Aby zaspokoić potrzebę ruchu papużek falistych, duża klatka nie wystarczy. Należy zapewnić im co najmniej godzinę swobodnego lotu dziennie – najlepiej w cichym, przestrzennym i bezpiecznym pomieszczeniu, pamiętając o zamknięciu okien i drzwi oraz usunięciu trujących roślin domowych. Zorganizujmy im również odpowiednią liczbę miejsc do lądowania na różnych wysokościach.
Do kuchni i łazienki papużki w ogóle nie powinny mieć wstępu, ponieważ czyha tam na nie zbyt wiele zagrożeń, podobnie jak w pokoju dziecięcym. Papużki faliste reagują bowiem nerwowo na głośne dźwięki lub gwałtowne ruchy. Ponadto pamiętajmy, że ptaki lubią skubać drewno, tapety czy szafki, dlatego drogie meble, lakierowane półki czy inne cenne przedmioty powinny znajdować się poza ich zasięgiem.
Jeśli mamy w domu odpowiednio dużo miejsca, możemy trzymać papużki w wolierze – dużej klatce, która umożliwia swobodny lot i doskonale odpowiada ich potrzebom.
Hodowla ptaków obejmuje nie tylko odpowiednie dla danego gatunku warunki utrzymania, ale także właściwą pielęgnację i czyszczenie klatki. Ale jak naprawdę wyczyścić klatkę? Jak często należy dostarczać świeżą wodę do picia i kiedy wymienić piasek dla ptaków? Poniższe zestawienie pomoże nam w wypełnianiu „obowiązków” opiekuna ptaków.
Codziennie:
Raz w tygodniu:
Raz w miesiącu:
W swojej ojczyźnie papużki faliste żywią się przede wszystkim dojrzałymi nasionami traw i innych roślin okrywowych. Nasiona te dostarczają im energii i zaopatrują ptaki we wszystkie potrzebne im składniki odżywcze. Dlatego również jako zwierzęta domowe powinny otrzymywać przede wszystkim ziarna.
Polecane są gotowe mieszanki zbożowe z prosa i innych nasion. Zdrowa, dorosła papużka falista potrzebuje około dwóch łyżeczek dziennie takiej mieszanki. Nasiona o bardzo wysokiej zawartości oleju, jak również mieszanki w formie tłoczonej z dodatkami klejącymi, takimi jak miód, powinny być podawane z umiarem, gdyż są zbyt kaloryczne dla tych małych ptaków. Będzie zatem lepiej, jeśli podamy naszej podopiecznej świeże owoce i zielone zioła (np. mniszek lekarski lub gwiazdnica).
Odkryj nasz wybór karmy dla papużek falistych, a także przeczytaj nasz artykuł o ich żywieniu!
© Kaboodle / stock.adobe.com
Papużki faliste zazwyczaj same dbają o swoją higienę. Pomagają im w tym wanienka do kąpieli, kamień do pielęgnacji pazurów i naturalne drewniane gałęzie, zapewniające odpowiednie zużycie pazurów. Upewnijmy się, że nasze podopieczne mają do dyspozycji te akcesoria i obserwujmy, czy ptaki odpowiednio je wykorzystują.
Papużki faliste mają tendencję do bardzo późnego ujawniania chorób. Za zmianami w zachowaniu, zaburzonym apetytem czy trawieniem lub zmniejszoną aktywnością mogą kryć się poważne dolegliwości. Dlatego należy je wcześnie zauważyć i skonsultować z lekarzem weterynarii.
Ojczyzną papużek falistych jest Australia. W dużych stadach zasiedlają trawiaste stepy, sawanny i otwarte obszary leśne. Większość dzikich przedstawicieli gatunku to zwierzęta koczownicze – latają z regionu do regionu w poszukiwaniu pożywienia. Ich lot nie trwa jednak nigdy dłużej niż trzy godziny bez przerwy. W tym czasie pokonują około 100 kilometrów.
Tylko we wschodniej Australii te kolorowe ptaki żyją na stałe. Oznacza to, że przez cały rok pozostają w tym samym regionie, co jest spowodowane sprzyjającymi warunkami klimatycznymi oraz brakiem problemów ze znalezieniem wody i pokarmu.
© Sesa / stock.adobe.com
Do Europy pierwsze dzikie papużki przybyły w 1840 roku – nie drogą powietrzną, ale na statku. Na jego pokładzie znajdował się angielski naukowiec John Gould. Przywiózł on ze sobą do swojej ojczystej Wielkiej Brytanii kilka okazów papużek. Te żywotne ptaki szybko zyskały popularność w Europie, a popyt na nie gwałtownie wzrósł. Wzrósł również eksport zwierząt z dalekiej Australii. Długa podróż do Europy była jednak uciążliwa i wiele ptaków w jej trakcie umierało.
W związku z tym w Europie starano się prowadzić własną hodowlę. Pierwsze sukcesy w tym zakresie odnotowano we Francji w 1846 roku. Niedługo potem potomstwo pojawiło się także w zoo w Antwerpii (1850) i u niemieckiego prywatnego hodowcy (1855).
Jednak europejska hodowla początkowo nie była w stanie sprostać zapotrzebowaniu na te ptaki. Tak więc prawie każdy statek, który opuszczał Australię i płynął do Europy, miał na pokładzie papużki faliste. Dopiero w 1894 roku Australia położyła kres temu masowemu eksportowi, wprowadzając zakaz wywozu obowiązujący do dziś.
Tymczasem w Europie pod koniec XIX wieku nastąpił gwałtowny wzrost hodowli papużek falistych. Kiedy Australia wprowadziła zakaz wywozu tych ptaków, komercyjna hodowla masowa istniała już w Niemczech, Francji i Anglii. Na początku XX wieku papużka falista podbiła także Amerykę. Dziś jest jednym z najpopularniejszych ptaków ozdobnych na całym świecie.
Papużki faliste to wesołe, łatwe w pielęgnacji zwierzątka, z którymi poradzą sobie nawet osoby bez doświadczenia. Ważne jest, aby przed zakupem zapoznać się z ich potrzebami i zapewnić im odpowiednie warunki utrzymania. Te towarzyskie ptaki potrzebują co najmniej jednego osobnika tego samego gatunku, aby czuć się dobrze. Wtedy nic nie będzie stało na przeszkodzie, aby cieszyły się długim i szczęśliwym życiem.
Dowiedz się więcej o hodowli papug falistych!
| W skrócie: | Papużki faliste to małe papugi ze Starego Świata, które w naturze żyją w dużych stadach. Należą do najpopularniejszych ptaków ozdobnych. |
| Nazwa naukowa: | Melopsittacus undulatus |
| Długość ciała: | ok. 18 cm |
| Waga: | 24–40 g (samice) 22–32 g (samce) |
| Średnia długość życia: | 5–10 lat, rzadziej do 15 lat |
| Cena: | 30–60 zł |
| Zachowanie: | towarzyskie, komunikatywne, zwinne |
| Upierzenie: | dzikie osobniki: jasnozielone z czarnymi poprzecznymi paskami odmiany barwne: żółte, niebieskie, białe |
| Cechy szczególne: | woskówka u samców jest niebieska, u samic brązowawa |
| Pielęgnacja: | średnio wymagająca |
| Potrzeba ruchu: | duża |
| Pochodzenie: | Australia |
„Życie bez mopsa jest możliwe, ale bezcelowe” – powiedział kiedyś komik i pisarz Loriot. Autorka zgadza się z tym bez zastrzeżeń i dodaje: „Życie bez konia, kota i królika również!”. Jej serce bije dla wszystkich zwierząt dużych i małych, i cieszy się niezmiernie, że może pisać o swojej pasji jako niezależny autor. Poprzez swoje artykuły chciałaby podnieść świadomość na temat dobrostanu zwierząt i udzielić przydatnych wskazówek ich miłośnikom.
