Czy psy mogą jeść wiśnie? 
© ksuksa / stock.adobe.com
Wiśnie to smaczna i zdrowa przekąska dla ludzi, ale co z psami?
W letnich miesiącach chętnie sięgamy po wiśnie jako przekąskę, a jak wygląda sytuacja z naszymi pupilami? Czy psy mogą jeść wiśnie i na co należy zwrócić uwagę?
Spis treści
Czy wiśnie są zdrowe dla psów?
Kwaśne czy słodkie – wiśnie obfitują w witaminy i ponadto smakują wyśmienicie. Poza tym zawierają szereg składników odżywczych, które mogą mieć pozytywny wpływ na zdrowie psów.
Antyoksydanty
Wiśnie są bogate w korzystne dla zdrowia przeciwutleniacze, które zwalczają „wolne rodniki” w organizmie – szkodliwe substancje powstające w wyniku procesów metabolicznych lub oddziaływania czynników zewnętrznych takich jak promieniowanie UV.
Melatonina
Melatonina jest neuroprzekaźnikiem, który wraz z adenozyną kontroluje rytm dobowy zwierzęcia. Czerwony miąższ wiśni zawiera dużą jej ilość, dlatego ma mieć właściwości poprawiające zdolność koncentracji.
Flawonoidy
Flawonoidy takie jak antocyjany występują naturalnie w wiśniach i również mają pozytywny wpływ na zdrowie zwierząt. Są one także odpowiedzialne za czerwony kolor miąższu wiśni.
Czy psy mogą jeść wiśnie?
Tak, psy mogą jeść wiśnie, ale pod warunkiem, że przestrzegamy poniższych wskazówek:
- przed podaniem psu wiśni, usuwamy pestkę i wszystkie zielone części, takie jak łodygi czy listki
- nie karmimy psa często dużą ilością wiśni, aby uniknąć problemów trawiennych i zatrucia cyjanowodorem
Ile wiśni mogą jeść psy?
Przybliżona maksymalna ilość dla dużych psów to pięć czereśni bez pestek dziennie. W przypadku mniejszych psów, dawka powinna być odpowiednio zmniejszona.
Jakie wiśnie psy mogą jeść?
W supermarketach dostępne są zazwyczaj czereśnie, które psy mogą również jeść, oczywiście w odpowiednich ilościach, umyte oraz pozbawione zielonych części i zanieczyszczeń.
Czy psy mogą jeść czereśnie?
Wiśnie mają bardziej cierpki smak niż czereśnie, ale pod względem zawartości są bardzo do siebie zbliżone i w ich przypadku obowiązują te same środki ostrożności co w przypadku wiśni.
Czy psy mogą jeść przetwory z wiśni?
Marynowane wiśnie i dżem wiśniowy często zawierają cukier lub inne dodatki, które nie są dla psów odpowiednie. Niektóre rodzaje cukru, np. ksylitol są ponadto dla psów trujące i dlatego nie powinny być dodawane do karmy.
Czy szczenięta mogą jeść wiśnie?
Spożywanie tych małych czerwonych owoców łączy się z pewnym ryzykiem połknięcia i zadławienia (pestkami) oraz niedrożności jelit, zwłaszcza w przypadku szczeniąt. Ponieważ układ trawienny młodych piesków nie jest jeszcze w pełni rozwinięty i nie jest w stanie dobrze trawić owoców, lepiej zrezygnować z ich podawania najmłodszym czworonogom.
© Марина Мартинез / stock.adobe.com
Czy wiśnie są dla psów niebezpieczne?
Wiśnie są smaczne i pożywne, ale oprócz pozytywnych właściwości mogą również stanowić zagrożenia dla psa:
Problemy trawienne
Podobnie jak w przypadku większości owoców, nadmierne spożycie wiśni przez psy może powodować problemy trawienne, przede wszystkim biegunkę lub zaparcia.
Dlatego warto przestrzegać zalecanych limitów. Ponadto, jak tylko zauważymy, że pies ma problemy zdrowotne po zjedzeniu wiśni, należy zaprzestać ich podawania i skonsultować się z lekarzem weterynarii.
Toksyczny cyjanowodór
Cyjanowodór występuje w niektórych częściach wiśni – pestkach, łodygach i szypułkach.
Ponieważ jest on dla psów trujący, a w dużych ilościach nawet śmiertelny, psy nie powinny ich spożywać. Tylko czysty miąższ owocu jest więc dla nich zupełnie bezpieczny.
Usuwanie zielonych części i pestek
Aby zapobiec spożyciu szkodliwych substancji lub cyjanowodoru, przed podaniem ich psu należy je odpowiednio przygotować, w tym pozbyć się pestycydów z powierzchni owoców, myjąc je pod bieżącą wodą, a także usunąć wszystkie zielone części oraz pestki.
Uwaga: Jeśli Twój podopieczny przypadkowo zje jedną pestkę wiśni, zazwyczaj nie będzie to powód do niepokoju, jeśli jednak spożyje ich więcej i będzie wykazywał oznaki choroby, należy skonsultować się lekarzem weterynarii.
Może Cię również zainteresować
Wszechstronne wykształcenie weterynaryjne uzyskała na Uniwersytecie Justusa Liebiga w Gießen (Justus-Liebig-Universität Gießen). Zdobyła tam doświadczenie w różnych dziedzinach, takich jak medycyna małych, dużych i egzotycznych zwierząt, a także farmakologia, patologia i higiena żywności. Obecnie udziela się jako autorka, pracuje także nad własną rozprawą naukową. Jej celem jest polepszenie ochrony zwierząt przed chorobami wywoływanymi przez patogeny bakteryjne. Oprócz naukowej wiedzy weterynaryjnej, jako szczęśliwa opiekunka psa, dzieli się także własnymi doświadczeniami. Dzięki temu potrafi jeszcze lepiej zrozumieć i wyjaśnić obawy i problemy, jak również powtarzające się pytania opiekunów dotyczące zachowania i zdrowia ich zwierząt domowych.
